"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ" Διδώ Σωτηρίου, (απόσπασμα)

Διδώ Σωτηρίου

-Τί θες, τι γυρεύεις, Μανώλη, απόταν η Αντάντ βόλεψε τις δουλειές της στην Ανατολή κι αποφάσισε να σταματήσει τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από τότε η δική μας μικρασιατική υπόθεση μοιάζει με πεθαμένο παιδί στην κοιλιά της Ελλάδας.Αυτοί που μας στείλανε σην Μικρασία, αυτοί τώρα μας λένε "ουστ κιοπέκ!". Νομίζεις πως σκέφτονται το σπαραγμό του Αξιώτη, τα μάτια του Κιρμιζίδη, το θάνατο του Γκολή, το μαρτύριο του Στεπάν;

Ή μπα και νομίζεις πώς σκοτίζονται για το τι θ' απογίνει η Ελλάδα;Το ξένο κεφάλαιο κοιτάζει τα συμφέροντά του. Μην περιμένεις καρδιά και δικαιοσύνη από δαύτο. Οι εκπρόσωποί του κάθονται στα γραφεία τους στις Λόντρες, στα Παρίσια κι όπου αλλού, έχουν μπροστά τους χάρτες, κι όταν τους συμφέρει θυμούνται την αυτοδιάθεση των λαών, τις ελευθερίες και την ανεξαρτησίας τους, κι όταν δεν τους συμφέρει πατούν μια κόκκινη μολυβιά και διαγράφουν χώρες και λαούς...

Το δυστύχημα είναι πως τώρα δα, το κόκκινο μολύβι τους βρίσκεται πάνω από τις κεφαλές μας! Ό,τι είχαν να πάρουν από την Ελλάδα το πήρανε και τζάμπα μάλιστα.Είμαστε το στυμμένο λεμόνι, ο Κεμάλ έχει τώρα το ζουμί...

Ο νους μου σάλευε με τα λόγια του Δροσάκη, με κείνο το "πεθαμένο παιδί στην κοιλιά της Ελλάδας", με τους δράκους που θα ξεφράψουνε τη χώρα μας και τα καζάντια μας. Το δάκρυ σκέπαζε το μάτι κι ύστερα άπλωνε, όπως το νερό των λυμνώνε μας, όπως ο Μαίανδρος ποταμός κι έφτασε ο λογισμός μου στο χωριό μας,στο πατρικό μας σπίτι, στο περιβολάκι μας με το γιασεμί και τις ανθισμένες κερασιές...Δροσάκη! Ντρέπομαι. Μοναχός μου σου ζήτησα την αλήθεια. Πάντα αλήθεια μου 'λεγες, το ξέρω.Μα δε θέλω να σε πιστέψω,δεν μπορώ να σε πιστέψω! Κατάλαβέ με!

Ο Δροσάκης άπλωνε το χέρι του προστατευτικά στον ώμο μου , μα το μαρτύριο μου δεν το κατάλαβαινε κι έλεγε, κι όλο έλεγε:

- Έτσι είναι τα πράματα, Μανώλη. Εδώ πάνω πλερώνουμε δικές μας και ξένες αμαρτίες.Και πρώτα πρώτα τις φαγωμάρες των μεγάλων για το μοίρασμα της Ανατολής...

'Εβγαλε μερικά ξένα περιοδικά κι εφημερίδες κι άρχισε να διαβάζει: "Ν'αδειάσουν οι Έλληνες τη Μικρά Ασία το ταχύτερο και δίχως όρους.Δεν τους στείλαμε να κάνουν κατοχή!" "Η Νέα Τουρκία είναι πλέον πραγματικότητα. Πήρε συνείδηση της ιστορικής αποστολής της. Το ν'αντισταθούμε στ'ανανεωτικά ιδανικά της θα ήταν μεγάλο σφάλμα..."

-Καταλαβαίνεις, Αξιώτη, τι κρύβουνε όλ' αυτά; Συμφέροντα,πετρέλαια,  μεταλλεία, σίδερα,χρώμιο,το ξένο χέρι στον ανέγγιχτο πλούτο της Ανατολής.

Άχ, μωρέ, όταν νταραβερίζοσαι με μεγάλους, εσύ ο μικρός πρέπει να μη μπιστεύεσαι στιγμή. Τα συμφέροντά τους δεν ταιριάζουνε με τα δικά μας. Μας θέλουν του χεριού τους.Αν λυγίσεις τη μέση στα παίρνουν όλα. Αυτό 'ναι το φταίξιμο του Βενιζέλου.Αυτός που ήταν θρέμμα μας και τους ήξερα, έγινε όργανό τους.Άσε πια τον Κωνσταντίνο και τους παλατιανούς! Αν είχαμε και κάποιαν ελπίδα να γλιτώσουμε, τούτοι μας ρίξανε στο χάος! Προσθέσαν τα μηδενικά τους στα λάθη του Βενιζέλου και το πολλαπλασιάνε.

-Νικήτα,φτάνει! Δε θέλω ν' ακούσω άλλο. Να με συμπαθάς, δηλαδή, γιατί εγώ άρχισα.Μα δεν αντέχω!

Σηκώθηκα να φύγω. Ο Δροσάκης με κράτησε. 

Ήτανε χλωμός.

\-Κι εγώ υποφέρω, Μανώλη.Πρέπει να με πιστέψεις.

Στον κήπο του νοσοκομείου ο τυφλός Κιρμιζίδης έπαιζε το ούτι και τραγουδούσε τούρκικα:

 Πού είσαι ρημαγμένο μου χωριό;

Έγινες μια φωνή για εκδίκηση.

Χάναμε μάνες, αδέρφια και γυναίκες.

Κι ελπίδα άλλη δεν μας έμεινε

από σένα, Ελλάδα, γλυκιά πονετική μάνα.

Επιμέλεια: Λίλα Μήτσουρα

Απόσπασμα από το βιβλίο της Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα, σελίδες!273, 274,275.Εκδόσεις ΚΈΔΡΟΣ

ΥΓ:Η Διδώ Σωτηρίου, το γένος Παππά, (18 Φεβροαυρίου 1909 - 23 Σεπτεμβρίου 2004) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας, ο πατέρας της καταγόταν από το Βόλο και η μητέρα της από τη Ρόδο. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή έφτασαν ως πρόσφυγες στον Πειραιά και κατόπιν εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Πηγή: hallofpeople

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---