Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
 |
| 14 Σεπτέμβρη 1959. Πρώτη εμφάνιση του Τσε στην τηλεόραση Raul Corrales |
Συμπληρώνονται φέτος 94 χρόνια απ' τότε που γεννήθηκε ένας άνθρωπος, ο οποίος σημάδεψε ανεξίτηλα την ιστορία του 20ού αιώνα. Πρόκειται για τον μεγάλο Λατινοαμερικανό επαναστάτη - κομμουνιστή Ερνέστο Γκεβάρα ντε Λα Σέρνα, που συνέβαλε στην επιτυχία της Κουβανέζικης Επανάστασης το Γενάρη του 1959 και έχει μείνει γνωστός ως ο θρυλικός αγωνιστής «Τσε», που στην ινδιάνικη διάλεκτο της περιοχής απ' όπου κατάγεται σημαίνει ο «δικός μας».
Ο Τσε γεννήθηκε στις 14 Ιούνη του 1928 στην πόλη Ροσάριο της Αργεντινής και δολοφονήθηκε από Αμερικανούς κομάντος και όντας τραυματίας σε μάχη στα βουνά της Βολιβίας στις 9 Οκτώβρη του 1967. Οπως έχει πει ο πατέρας του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, στον Σοβιετικό ιστορικό ερευνητή Ι. Λαβρέτσκι (τη μαρτυρία τη βρίσκουμε στο βιβλίο του ίδιου «Ερνέστο Τσε Γκουεβάρα» - αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι. Εκδόσεις ΑΚΑΔΗΜΟΣ) «στις φλέβες του γιου μου έτρεχε το αίμα των Ιρλανδών στασιαστών, των Ισπανών καταχτητών και των Αργεντίνων πατριωτών».
Ο Τσε μεγάλωσε σε μια οικογένεια μορφωμένη (ο πατέρας του σπούδασε αρχιτεκτονική και ασχολήθηκε και με διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες και η μητέρα του Σέλια ντε Λα Σέρνα ήταν δασκάλα) με προοδευτικές αντιλήψεις και με πολιτική δράση ενάντια στις δικτατορίες και το φασισμό. Το περιβάλλον του σπιτιού, η πλούσια βιβλιοθήκη και οι συναναστροφές της οικογένειας διαμόρφωσαν το ανήσυχο πνεύμα του Τσε που από μικρός, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε - υπόφερε απ' άσθμα - ήταν μανιώδης αναγνώστης, ασχολούνταν με τον αθλητισμό και του άρεσαν οι περιπέτειες και η γνωριμία με την ιστορία και τα προβλήματα των λαών της ηπείρου του, της Λατινικής Αμερικής.
Πνεύμα ανήσυχο
 |
| Το 1957 ο Φ. Κάστρο προάγει τον Τσε Γκεβάρα. Από τις 21-7-1957 ο Τσε είναι κομαντάντε. Στη φωτογραφία ο Φιντέλ Κάστρο με τον Τσε Γκεβάρα στη Σιέρα. Το αστέρι επισημαίνει το στρατιωτικό βαθμό |
Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μπουένος Αϊρες απ' το 1946 - 1953. Πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του, ταξιδεύει μαζί με τον αδελφικό του φίλο Αλμπέρτο Γκρανάδος, βιοχημικό, στις χώρες τις Λατινικής Αμερικής με μια μοτοσικλέτα. Τους δύο φίλους ιδιαίτερα απασχολεί το πρόβλημα της λέπρας και της θεραπείας της που μαστίζει μεγάλους πληθυσμούς στη Χιλή, στο Περού, στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα. Το ταξίδι αυτό ουσιαστικά θα σηματοδοτήσει τη μετέπειτα πορεία του. Οπως θα πει ο ίδιος, μετά τη νίκη της Επανάστασης τον Αύγουστο του 1960, μιλώντας σε συναδέλφους του στην Αβάνα «είδα τους ανθρώπους να φτάνουν σε ζωώδη κατάσταση απ' τη μόνιμη πείνα και τα βάσανα, που ο θάνατος του μικρού παιδιού να φαίνεται πια στον πατέρα σαν ένα ασήμαντο επεισόδιο... Και κατάλαβα ότι υπάρχει καθήκον όχι λιγότερο σοβαρό απ' το να γίνεις διάσημος ερευνητής ή να προσφέρεις ουσιαστική συμβολή στην ιατρική επιστήμη και αυτό είναι να βοηθήσεις τους ανθρώπους αυτούς». Στο συμπέρασμα που κατέληξε είναι ότι, για να αλλάξει η μοίρα των λαών της Λατινικής Αμερικής, για να απαλλαχτούν απ' τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει μόνο ένα μέσο, μια διέξοδος: η κοινωνική επανάσταση. Σε αυτή και δόθηκε ολόψυχα με κάθε κύτταρο του σώματός του και με τη σπινθηροβόλα σκέψη του.
Ετσι, δεν είναι τυχαίο ότι όταν τον Ιούλη του 1953, αφού είχε πάρει το δίπλωμα του δερματολόγου γιατρού, και ξεκινούσε το δεύτερο ταξίδι του στη Λατινική Αμερική, θα αποχαιρετήσει τους δικούς του, λέγοντας: «Σας αποχαιρετά ο στρατιώτης της Αμερικής». Στο δεύτερο αυτό ταξίδι θα επισκεφτεί τη Βολιβία, το Περού, τον Ισημερινό, την Κολομβία, τον Παναμά, την Κόστα Ρίκα, το Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα το 1954, που θα συμμετάσχει ενεργά στην υπεράσπιση της προοδευτικής κυβέρνησης του Γιάκομπο Αρμπενς που χτυπιέται απ' την ξένη ένοπλη επέμβαση. Μετά το ματοκύλισμα στη Γουατεμάλα, θα περάσει στο Μεξικό όπου το 1955 συναντιέται, για πρώτη φορά, με τον Φιντέλ Κάστρο, και προσχωρεί στο επαναστατικό του τμήμα και στα 83 άτομα που θα αποτελέσουν την αποστολή «Γκράνμα», η οποία πήρε το όνομά της απ' το θρυλικό πλοιάριο, με το οποίο πέρασαν στην Κούβα, για να αρχίσει ο ένοπλος αγώνας που θα οδηγήσει στην ανατροπή του δικτάτορα Φλουχένσιο Μπατίστα την 1η Γενάρη του 1959.
 |
| Ο Τσε Γκεβάρα, ως διοικητής της Τράπεζας εργαζότανε ως και 16 ώρες τη μέρα. Τα Σαββατοκύριακα επωφελούνταν της «αργίας» και δούλευε σε διάφορες εθελοντικές εργασίες. Στη φωτογραφία ο Τσε, ενώ δουλεύει στο λιμάνι |
Πρωτοπόρος εργάτης του σοσιαλισμού
Ο Τσε ως επικεφαλής, ταγματάρχης και διοικητής της 4ης φάλαγγας του επαναστατικού στρατού, αφού στις 31 Δεκέμβρη καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα, μπαίνει στην Αβάνα στις 4 Γενάρη. Στις 7 Φλεβάρη ο Τσε παίρνει με Προεδρικό Διάταγμα την κουβανέζικη υπηκοότητα, το Μάρτιο συμμετέχει στην Επαναστατική Κυβέρνηση και στη σύνταξη του νόμου για την αγροτική μεταρρύθμιση. Στην πορεία θα αναλάβει πολύ σημαντικά αξιώματα και θα συμβάλει, με την ακούραστη δουλιά του, την εθελοντική του προσφορά ακόμα και στα πιο πρακτικά καθήκοντα στην εδραίωση της Επανάστασης. Στις 8 Οκτώβρη του ίδιου χρόνου, ανακηρύσσεται επικεφαλής του Τμήματος Βιομηχανίας του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Μεταρρύθμισης και στις 26 Νοέμβρη πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας. Τον Απρίλη του 1960 θα διευθύνει το τμήμα Εκπαίδευσης των Επαναστατικών Ενοπλων Δυνάμεων και εκδίδεται το βιβλίο του «Ο Ανταρτοπόλεμος».
Στις 23 Φλεβάρη του 1961 διορίζεται υπουργός Βιομηχανίας και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Προγραμματισμού, ενώ στις 17 Απρίλη, με την πραγματοποίηση της εισβολής μισθοφόρων στον Κόλπο των Χοίρων, αναλαμβάνει διοικητής των στρατευμάτων στο Πινάρ ντελ Ρίο. Θυμίζουμε ότι μια μέρα πριν, ο Φιντέλ Κάστρο έχει διακηρύξει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Κουβανικής Επανάστασης. Το 1962, ο Τσε θα πραγματοποιήσει περιοδεία στη Σοβιετική Ενωση και στην Τσεχοσλοβακία. Στις 16 Γενάρη του 1963 υπογράφει το Κουβανο-σοβιετικό πρωτόκολλο για τεχνική βοήθεια. Στις 20 Μάρτη - 13 Απρίλη θα είναι επικεφαλής της κουβανικής αντιπροσωπείας στη διάσκεψη του ΟΗΕ. Θα επισκεφτεί και άλλες πολλές χώρες ως επικεφαλής της κουβανικής αντιπροσωπείας.
Στις 14 Μάρτη του 1965 είναι η τελευταία δημόσια εμφάνισή του στην Αβάνα και την 1 Απρίλη γράφει τα αποχαιρετιστήρια γράμματα, στους γονείς, στα παιδιά του και στον Φιντέλ Κάστρο. Το τελευταίο αυτό γράμμα πριν φύγει, για να στήσει αντάρτικο κίνημα στη Βολιβία, θα διαβάσει ο Φιντέλ στις 3 Οκτώβρη 1965 στην ιδρυτική συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, στο οποίο σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Τώρα χρειάζεται η σεμνή μου βοήθεια σ' άλλες χώρες της υδρογείου. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που απαγορεύεται σε εσένα, γιατί φέρνεις ευθύνη απέναντι στην Κούβα και γι' αυτό ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Να ξέρεις ότι γι' αυτό δοκιμάζω ταυτόχρονα και χαρά και λύπη, αφήνω εδώ τις πιο φωτεινές μου ελπίδες του δημιουργού και τα πιο αγαπητά μου πρόσωπα... Αφήνω εδώ το λαό που με δέχτηκε σαν γιο του και αυτό μου προξενεί πόνο στην ψυχή μου. Παίρνω μαζί μου στα νέα πεδία των μαχών την πίστη, που εσύ μου ενέπνευσες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, τη συναίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό καθήκον μου: Να αγωνιστώ ενάντια στον ιμπεριαλισμό, όπου κι αν υπάρχει. Αυτό μου δυναμώνει την πεποίθηση και πολλαπλά μου γιατρεύει κάθε πόνο»...
Αυτός ήταν ο επαναστάτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, που το παράδειγμά του θα φωτίζει για πάντα τους επαναστάτες όπου Γης.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου