Spyros Hatiras
 |
Δεν υπάρχει σε κάποια ευρωπαική γλώσσα ακριβής μετάφραση αυτού που στην Ιαπωνία λένε: wabi-sabi.
Πρόκειται για την τέχνη του μη-τέλειου. Αφορά την αναζήτηση της ομορφιάς, σε εκείνο που στην αρχή μπορεί να μοιάζει όχι χρήσιμο ή ακόμα και άσχημο, ατελές .
Είναι η εκτίμηση στο γήινο και στο αυθεντικό.Σε εκείνο που δεν είναι τεχνητά ή ακόμη και φυσικά πανέμορφο, τέλειο, απαστράπτον.
Είναι η αποδοχή της παροδικότητας κάθε ομορφιάς , η αποδοχή του πρόσκαιρου.
Το wabi-sabi μπορεί να εκτιμήσει την ομορφιά του γκρίζου τοπίου ενός Δεκέμβρη, δίχως νοσταλγίες για το πλούσιο από χρώματα καλοκαίρι.
Το wabi-sabi μπορεί θα εκτιμήσει την ομορφιά ενός γερασμένου και πεσμένου κορμού στο δάσος, αντί για τα δυνατά και υψηλά δέντρα.
Κάποτε δυνατός υπήρξε, και ο γερασμένος κορμός. Δεν του αξίζει και εκείνου θαυμασμός;
Θα εκτιμήσει το άδειο και ερημωμένο κτίριο, θα ψάξει σε αυτό την ομορφιά και οχι σε κάποιον εντυπωσιακό ουρανοξύστη.
Θα εκτιμήσει τα σημάδια και τις ρωγμές στους τοίχους (και όχι την αψεγάδιαστη τελειότητα) που μαρτυρά οτι δόθηκε μάχη με τον ανίκητο χρόνο.
Το wabi-sabi θα αγκαλιάσει ενα απλό φθινοπωρινό πρωινό.
Σε εναν κήπο πλούσιο με φυτεμένα τριαντάφυλλα, το wabi-sabi μπορεί να βρει την ομορφιά ακόμη και στο κουρασμένο μοναχικό αγριόχορτο που παλεύει να ζήσει δίπλα στον φράχτη.
Το wabi-sabi καταλαβαίνει τους κύκλους της φύσης: θαυμάζει την ακμή, αλλά δεν την αποθεώνει. Δεν έχει ψευδαισθήσεις μονιμότητας, καταλαβαίνει και δέχεται το πρόσκαιρο όλων των πραγμάτων, σε κάθε εκδήλωση της ζωής.
Το wabi-sabi, μας θυμίζει πως είμαστε περαστικοί επισκέπτες, ζωντανές μαρτυρίες μιας ατελούς παροδικότητας.
Πως τα σώματά μας από την στιγμή που γεννιόμαστε ξεκινάνε την πορεία της φθοράς, μα η φθορά του γήρατος έχει και αυτή την δική της ομορφιά.
Τέλος, το wabi-sabi μπορεί να κατανοήσει το πρόσκαιρο των σχέσεων ή ακόμη και της επιτυχίας:
"Μόνος του ο κέδρος
σε χρώματα που δεν μπορούν να ονομαστούν,
υψώνεται χωρίς θλίψη
στην ομίχλη του φθινόπωρου."
Wabi-Sabi είναι η ομορφιά που είναι σιωπηλή, η ομορφιά που δεν αστράφτει.
Αυτή που υπάρχει παντού, χωρίς να το φωνάζει και που την προσπερνάμε.
Wabi-Sabi είναι η αναγνώριση της ομορφιάς του μη-τέλειου, του μη-ακέραιου, εκείνου που δεν είναι δυνατό και ρωμαλέο: ακόμα και ένα γερασμένο ξύλινο πάτωμα που τρίζει και δεν αστράφτει είναι -ακόμα και έτσι- όμορφο: σε κάθε τρίξιμο, λες και διηγείται στιγμές που έζησε.
Wabi-Sabi είναι η αναγνώριση, ότι σε εκείνο που εκλαμβάνουμε ως μη τέλειο υπάρχει και εκεί κρυμμένη ομορφιά που περιμένει υπομονετικά στη σιωπή και μακρυά από το φως: να ανακαλυφθεί, να της αναγνωριστεί η αξία που της πρέπει.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου