Αν τα απροστάτευτα και κακοποιημένα παιδιά είναι η μία όψη ενός συστήματος σάπιου από τις ρίζες του, οι «σωτήρες» στους οποίους το κράτος αναθέτει την «προστασία» τους είναι η άλλη. «Σωτήρες» που κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει βρωμοδουλειά που να μην έχουν χώσει τη μουσούδα τους, με ένα κράτος που όλο ...πέφτει από τα σύννεφα, αφού πρώτα έχει αποσυρθεί πλήρως από την όποια ουσιαστική προστασία, ώστε να αναπτυχθεί κι εκεί «ελεύθερα» η επιχειρηματική δράση. Ομως επειδή η Ιστορία παίζει παράξενα παιχνίδια, οι αποκαλύψεις για την κακοποίηση των παιδιών στο συγκεκριμένο «ευαγές ίδρυμα» κυκλοφορούν σχεδόν ταυτόχρονα με τις άλλες εικόνες παρακμής: Αυτές των συσκευασιών βρεφικού γάλακτος με τα αντικλεπτικά στα σούπερ μάρκετ.
Αυτές τις εικόνες έβρισκαν «φυσιολογικές και κατανοητές» κάτι παπαγαλάκια της κυβέρνησης που σήμερα πάλι «κλαίνε» για τα κακοποιημένα παιδιά. Πρόκειται όμως για εικόνες - αδιάψευστο μάρτυρα ότι η κακοποίηση της λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της μοιάζει με Λερναία Υδρα: Ξεκινάει από το τσάκισμα κάθε ζωτικής ανάγκης, ακόμα και από τη βρεφική ηλικία, επεκτείνεται με τη φτώχεια που απειλεί όλο και περισσότερους, γενικεύεται από την ανυπαρξία δομών Πρόνοιας, στήριξης των λαϊκών νοικοκυριών, που κάνει απλησίαστα ακόμα και βασικά είδη διατροφής.
Η καπιταλιστική αγριότητα λοιπόν σε όλο της το μεγαλείο: Μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για το 1ο δεκαήμερο του μήνα, βρέφη που φτάνουν να στερούνται ακόμα και το γάλα, οικογένειες έκθετες στην εξαθλίωση και στο περιθώριο. Εικόνες «κανονικότητας» και όχι «ελαχίστων εξαιρέσεων» που το «φωνάζουν»: Αυτή η σαπίλα δεν διορθώνεται, παρά μόνο ξηλώνεται από τη ρίζα της.
Με τη γνήσια ταξική - λαϊκή αλληλεγγύη, με την οργάνωση και τη διεκδίκηση και με το κεφάλι να σηκώνεται ψηλά, όπως γίνεται πάντα όταν ο λαός βγαίνει στο προσκήνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου