Πόσες είναι οι γνωστές και άγνωστες απειλές που περιτριγυρίζουν τον λαό και τα παιδιά του, στις γειτονιές που ζουν, στις δουλειές που βγάζουν το ψωμί τους, στα σχολεία, στις συγκοινωνίες και το οδικό δίκτυο;
Τέτοια πεδία φωτίζει ο «Ριζοσπάστης» στις επόμενες σελίδες. Και εστιάζοντας σε καθένα απ' αυτά, δύσκολα κρύβεται και το «νήμα» που τα συνδέει.
Ενα «νήμα» που δεν είναι άλλο από το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους, του μικρότερου κόστους για το κράτος. Ετσι στρώνεται το έδαφος για τις επόμενες τραγωδίες, που για να κρυφτεί η πραγματική τους αιτία, πάντοτε η προπαγάνδα κυβερνήσεων και προπαγανδιστών εστιάζει στο «ανθρώπινο λάθος», όπως λέει σήμερα η ΝΔ ή στα «ανθρώπων έργα» όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή, πάνω στα συντρίμμια, «πιάνουν από τα μαλλιά» την ευκαιρία για να «τρέξουν» ακόμα πιο αποφασιστικά την εγκληματική πολιτική τους, παρουσιάζοντας το «φαρμάκι» ως «φάρμακο», με άξονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Τα σχολεία λοιπόν δεν συντηρούνται, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας είναι η πιο σεισμογόνος στην Ευρώπη, επειδή αυτό «κοστίζει». Τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς είτε θεωρούνται περιττές δαπάνες είτε υπονομεύονται στην πράξη από τις σχέσεις εργασίας - λάστιχο που απαιτεί το κεφάλαιο για φθηνή εργατική δύναμη. Η ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων στις μεταφορές γίνεται όλο και πιο ασυμβίβαστη με την «απελευθέρωση», την ένταση της επιχειρηματικής δράσης. Αντίστοιχα οι κρατικοί οργανισμοί «μπλέκουν γραμμές και αρμοδιότητες» μόνο όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ζητήματα προστασίας του λαού, όπως συμβαίνει με κρίσιμες υποδομές, την ίδια στιγμή που μεγάλα επιχειρηματικά project «σπρώχνονται» με fast track διαδικασίες, ξεπερνώντας κάθε είδους αγκύλωση. Τέτοιες «αγκυλώσεις» για παράδειγμα δεν υπάρχουν στους χωροταξικούς σχεδιασμούς που μετατρέπουν σε «χαβούζες» τις «πίσω αυλές» των αστικών κέντρων, όπως συμβαίνει με τις βιομηχανικές ζώνες σε Αττική, Θεσσαλονίκη κ.α., με εργαζόμενους και κατοίκους να καρδιοχτυπούν διαρκώς για ένα ενδεχόμενο Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Εκτασης.
Τα παραπάνω είναι λοιπόν μερικά από τα «Τέμπη» που βασανίζουν τον λαό και τα παιδιά του, τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο της αγωνιστικής δράσης που συνεχίζεται αμείωτη εδώ και σχεδόν τρεις βδομάδες, μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία. Την «υπογραφή» σε αυτά τα «εν δυνάμει εγκλήματα» βάζει η πολιτική του κέρδους, που την πάνε «τρένο» οι κυβερνήσεις πότε της ΝΔ και πότε του ΣΥΡΙΖΑ, πότε μόνοι και πότε με τα συμπληρώματά τους.
Με αυτήν την εγκληματική πολιτική έχει να αναμετρηθεί ο λαός. Γιατί δεν είναι μοιραίο κάθε τόσο να θρηνεί συναδέλφους, γείτονες και παιδιά του, την ίδια στιγμή που σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζει καλύτερα, με ασφάλεια, προλαμβάνοντας μια σειρά κινδύνους. Και μόνο με την πάλη του μπορεί να συγκρουστεί και να ανατρέψει το σάπιο και βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, να απαντήσει επιθετικά στο δίλημμα «ή τα κέρδη τους ή η ζωή μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου