Οι προϋποθέσεις...
Για να ενταχθεί κάποιος στις ρυθμίσεις του, πρέπει «το μηνιαίο διαθέσιμο εισόδημα του οφειλέτη να μην ξεπερνάει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης προσαυξημένες κατά 70%». Θα πρέπει ακόμα να είναι «σε μόνιμη και γενική αδυναμία να ικανοποιήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές».
Ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο, περιγράφεται πιο κομψά ο περιβόητος όρος «ευάλωτα νοικοκυριά», που σημαίνει στα όρια της εξαθλίωσης, με βάση τα κριτήρια που έχουν θέσει οι κυβερνήσεις και η ΕΕ. Για παράδειγμα, ένα νοικοκυριό ΔΕΝ θεωρείται «ευάλωτο», αν μπαίνει ένας μισθός στο σπίτι και ένα επίδομα αναπηρίας. Για τόση προστασία μιλάμε...
Προβλέπεται μάλιστα και η λεγόμενη «υποχρέωση ειλικρίνειας», που σημαίνει έλεγχος μέσω της άρσης του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου. Δηλαδή, θα ξεψαχνίζουν ακόμα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των νοικοκυριών, θα παίρνουν ό,τι έχουν μέσα και στη συνέχεια θα εντάσσεται στις ρυθμίσεις.
Τέλος, η αντικειμενική αξία του υπό προστασία ακινήτου δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 300.000 ευρώ για 4μελή οικογένεια. Κάτι που αφήνει εκτός δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά μετά τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
.
..και οι εναλλακτικές
Οταν καταφέρει κάποιος να μπει στη ρύθμιση, αφού δεν έχει πλέον τίποτα στην κατοχή του ή έχει εκποιήσει περιουσιακά στοιχεία, έχει δύο δρόμους.
Ο πρώτος είναι να υπάρξει μεγάλη διαγραφή του χρέους 40% - 60%, αλλά σύντομη διάρκεια αποπληρωμής του δανείου (5 - 10 χρόνια) με κρατική επιδότηση στο 50%. Μόνο που το fund έχει αγοράσει το δάνειο στο 10 ή 20% του αρχικού ποσού από την τράπεζα... Ετσι, το νοικοκυριό θα πρέπει μέσα σε 5 με 10 χρόνια να δώσει στο fund ένα «καπέλο» έως και 50% του αρχικού δανείου και προφανώς με επιτόκια που ορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θηλιά στον λαιμό, με όλη τη σημασία της φράσης! Σε αυτήν την περίπτωση, μάλιστα, τη μισή δόση θα πληρώνει το νοικοκυριό και την υπόλοιπη συνολικά ο λαός, μέσα από τη φορολογία, αφού προβλέπεται κρατική επιδότηση στο 50% της δόσης με βάση εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια. Θα μπορούσε να το έχει γράψει η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, αλλά τελικά το σκέφτηκε και το ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ...
Ο δεύτερος δρόμος είναι η μακροχρόνια αποπληρωμή, με επιτόκιο 2%, αλλά - προσέξτε - στο 100% της αξίας του δανείου και μάλιστα στο ποσό που θα έπαιρνε η τράπεζα ή το fund εάν πουλούσε το ακίνητο. Εδώ, λοιπόν, χιλιάδες νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν μέχρι κεραίας το ποσό, για να μη χάσει η τράπεζα ούτε ένα ευρώ σε σχέση με όσα θα κέρδιζε εάν πουλούσε το ακίνητο. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει όμως το εξής: Το ύψος της οφειλής ορίζεται «το 100% της αντικειμενικής αξίας του προστατευόμενου ακινήτου». Δηλαδή, για να υπάρξει ρύθμιση σε μακροχρόνια βάση, με σταθερές δόσεις, πρέπει το νοικοκυριό να αποδεχτεί ότι οφείλει στο fund την αντικειμενική αξία του σπιτιού! Και μάλιστα για ένα δάνειο που το fund μπορεί να απέκτησε στο 5% ή 10% της αξίας...
Ας αποκωδικοποιήσουμε και αυτήν τη ρύθμιση. Για ένα δάνειο ονομαστικής αξίας 100.000 ευρώ το χρεωμένο νοικοκυριό αποδέχεται ότι οφείλει στο fund το 100% της αξίας, ενώ μπορεί να έχει αποπληρώσει ακόμα και το 50% του δανείου! Κι επειδή πραγματικά αυτό είναι τόσο εξόφθαλμα υπέρ των funds, το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει «όσον αφορά τις δόσεις, η μηνιαία δόση υπολογισμένη με βάση το διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού, να μην ξεπερνά τα 3/10 του εισοδήματος».
Ομως, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά κυριολεκτικά το μαρτύριο της σταγόνας για τα νοικοκυριά και βέβαια εξασφαλισμένα κέρδη για τα «κοράκια» και τις τράπεζες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου