Είναι ένα απ' τα χειρότερα συναισθήματα που μπορείς να νιώσεις.
Όταν πιστέψεις ότι απογοήτευσες το «κοινό» σου (τους γονείς, τους φίλους, τους συνάδελφους, τους συντρόφους, τους μαθητές, τα παιδιά) νιώθεις ενοχές· δεν τα κατάφερες, δεν τα πήγες τόσο καλά όσο περίμεναν από σένα.
Μαθαίνουμε να ζητάμε την επιβράβευση απ’ τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουμε.
Θέλουμε ν’ ακούμε “μπράβο”, να παίρνουμε “like” και “καρδούλες”, χρυσά αστεράκια στην καρτέλα: «Τα ‘κανε στο γιογιό!» Θέλουμε ν’ αποδείξουμε πόσο καλοί είμαστε.
Υπάρχουν καθοριστικές στιγμές για την προσωπικότητά μας, χαμένες στη νηπιακή αμνησία.
Πώς σε αντιμετώπισαν οι γονείς σου όταν δεν μπορούσες να βγάλεις την πάνα, να κοιμηθείς χωρίς πιπίλα, να φας όχι-αλεσμένα;
Μήπως τους απογοήτευσες; Μήπως περίμεναν περισσότερα από σένα;
Μήπως τα κατάφερες καλύτερα και πιο γρήγορα από κάθε άλλο παιδί – και σου είπαν ότι είσαι η πιο έξυπνη, ο πιο όμορφος, η πιο αστεία, ο πιο τακτικός;
Κι αυτό προσπαθείς να τηρήσεις στην υπόλοιπη ζωή;
Η επιβράβευση απ’ τους ανθρώπους γύρω μας είναι πολύ ισχυρό ψυχολογικό κίνητρο. Αλλά μπορεί να γίνει και ψυχολογικό σύνδρομο.
Το διαρκές κυνήγι της επιβράβευσης οδηγεί (αναπόφευκτα) στην απογοήτευση – μαζί με τις ενοχές της αποτυχίας.
Από-γοητεύω σημαίνει ότι σταματάω να μαγεύω.
Δεν μας αρκεί να κάνουμε κάτι έτσι όπως μας αρέσει, πρέπει και να μαγεύουμε.
Και δεν είναι κακό να θες να κάνεις τους ανθρώπους να νιώσουν όμορφα. Το πρόβλημα αρχίζει όταν σ’ ενδιαφέρει πιο πολύ πώς θα νιώσουν οι άλλοι για σένα (γι’ αυτό που τους προσφέρεις), παρά για το πώς νιώθεις εσύ.
Και το πρόβλημα κορυφώνεται όταν πιέζεις τον εαυτό σου, για να συνεχίσεις να μαγεύεις, για να μην απογοητεύσεις. Έτσι καταλήγεις με μια σπασμένη ψυχή κι ένα τσαλακωμένο σώμα.
Ας δώσουμε μεγαλύτερη σημασία σ’ αυτό που θέλουμε να είμαστε, χωρίς να πασχίζουμε να μας αγαπάνε όλοι.
Όπως λέει κι η ποιήτρια: «Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι του Steve McCurry, Ένας βοσκός στην Ινδία. Rajasthan, 2009.
Πηγή: facebook
Η Σφήκα: Επιλογές
Όταν πιστέψεις ότι απογοήτευσες το «κοινό» σου (τους γονείς, τους φίλους, τους συνάδελφους, τους συντρόφους, τους μαθητές, τα παιδιά) νιώθεις ενοχές· δεν τα κατάφερες, δεν τα πήγες τόσο καλά όσο περίμεναν από σένα.
Μαθαίνουμε να ζητάμε την επιβράβευση απ’ τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουμε.
Θέλουμε ν’ ακούμε “μπράβο”, να παίρνουμε “like” και “καρδούλες”, χρυσά αστεράκια στην καρτέλα: «Τα ‘κανε στο γιογιό!» Θέλουμε ν’ αποδείξουμε πόσο καλοί είμαστε.
Υπάρχουν καθοριστικές στιγμές για την προσωπικότητά μας, χαμένες στη νηπιακή αμνησία.
Πώς σε αντιμετώπισαν οι γονείς σου όταν δεν μπορούσες να βγάλεις την πάνα, να κοιμηθείς χωρίς πιπίλα, να φας όχι-αλεσμένα;
Μήπως τους απογοήτευσες; Μήπως περίμεναν περισσότερα από σένα;
Μήπως τα κατάφερες καλύτερα και πιο γρήγορα από κάθε άλλο παιδί – και σου είπαν ότι είσαι η πιο έξυπνη, ο πιο όμορφος, η πιο αστεία, ο πιο τακτικός;
Κι αυτό προσπαθείς να τηρήσεις στην υπόλοιπη ζωή;
Η επιβράβευση απ’ τους ανθρώπους γύρω μας είναι πολύ ισχυρό ψυχολογικό κίνητρο. Αλλά μπορεί να γίνει και ψυχολογικό σύνδρομο.
Το διαρκές κυνήγι της επιβράβευσης οδηγεί (αναπόφευκτα) στην απογοήτευση – μαζί με τις ενοχές της αποτυχίας.
Από-γοητεύω σημαίνει ότι σταματάω να μαγεύω.
Δεν μας αρκεί να κάνουμε κάτι έτσι όπως μας αρέσει, πρέπει και να μαγεύουμε.
Και δεν είναι κακό να θες να κάνεις τους ανθρώπους να νιώσουν όμορφα. Το πρόβλημα αρχίζει όταν σ’ ενδιαφέρει πιο πολύ πώς θα νιώσουν οι άλλοι για σένα (γι’ αυτό που τους προσφέρεις), παρά για το πώς νιώθεις εσύ.
Και το πρόβλημα κορυφώνεται όταν πιέζεις τον εαυτό σου, για να συνεχίσεις να μαγεύεις, για να μην απογοητεύσεις. Έτσι καταλήγεις με μια σπασμένη ψυχή κι ένα τσαλακωμένο σώμα.
Ας δώσουμε μεγαλύτερη σημασία σ’ αυτό που θέλουμε να είμαστε, χωρίς να πασχίζουμε να μας αγαπάνε όλοι.
Όπως λέει κι η ποιήτρια: «Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι του Steve McCurry, Ένας βοσκός στην Ινδία. Rajasthan, 2009.
Πηγή: facebook
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου