Ελλάδα
«Ίσως ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι πραγματικά έχει γίνει. Ακόμα το περνάω σαν κακό όνειρο που απλά ξύπνησα με μώλωπες, εγκαύματα και κάκωση στο γόνατο. Πολλοί παθόντες γνωρίζω πως ακόμα και σήμερα δεν είναι καλά ψυχικά, άτομα που γνώριζα πως ήταν μαζί μου στο βαγόνι, και αρκετοί σωματικά. Έχω γνωρίσει και άλλους παθόντες τυχαία και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα που μου έχουν πει πως ακόμα έχουν ψυχιατρική βοήθεια για να μπορούν να είναι καλά και να κοιμούνται τα βράδια», είπε κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο Ανδρέας Αλικανιώτης, επιζήσας του εγκλήματος των Τεμπών.
Ο μάρτυρας περιέγραψε τις στιγμές της πολύνεκρης σύγκρουσης των τρένων, νομίζοντας αρχικά πως ήταν εκτροχιασμός γιατί «ποιανού μυαλό θα πάει ότι εκείνη την ώρα δύο τρένα ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση, εμένα αν μου το λέγανε θα μου φαινόταν περίεργο, πιστεύω μόνο σε επιστημονική φαντασία μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο». «Με το που έγινε σύγκρουση, ήταν η στιγμή που άρχισα να κατρακυλώ στο σκοτάδι. Έσβησαν όλα τα φώτα. Το μόνο φως που βλέπαμε ήταν από τους σπινθήρες και από τη φλόγα γύρω. Κάποιοι που είχαν πάνω τους τα κινητά έβαλαν φακό και έτσι καταλάβαμε ότι είχε πλαγιάσει το τρένο. Επειδή ήμασταν σε τελείως επαρχιακό δρόμο και μακριά από την Εθνική, δεν υπήρχαν πουθενά φώτα. Μόνο από τη φωτιά», ανέφερε και συμπλήρωσε ότι «αρχικά προσπάθησα να καταλάβω σε τι κατάσταση βρισκόμουν, αν ήμουν αρτιμελής. Είχα κανονικά τις αισθήσεις μου και μετά άρχισα τις ανάλογες δράσεις πώς πρώτα εγώ να επιβιώσω και μετά να βοηθήσω κι άλλα άτομα, που και έκανα. Σηκώθηκα γρήγορα εκείνη την ώρα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες γύρω».
Μέσα ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα από τις αναθυμιάσεις και από αυτά που καίγονταν, είπε και πως μαζί με ένα άλλο παιδί είδαν ένα ραγισμένο τζάμι που το έσπασαν με βαλίτσα προκειμένου να βγουν από το βαγόνι και «να πάρουμε την πρώτη ανάσα. Προσπαθήσαμε και εγώ και άλλοι να απεγκλωβίσουμε άτομα που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από εμάς, για να μπορέσουν να σωθούν κάποιες ψυχές». Με αυτό τον τρόπο σώθηκαν κατά προσέγγιση 10 άτομα από τα περίπου 50 που ήταν μέσα. «Μετά πηδήξαμε από ύψος 4 μέτρων γιατί είχε πλαγιάσει το βαγόνι, υπήρχε κλίση. Και όσοι ανέβαιναν πάνω στο παράθυρο για να φύγουν, η μόνη έξοδος ήταν από εκεί, πάνω στα υπόλοιπα σίδερα που είχαν πέσει από το τρένο», σημείωσε, λέγοντας πως και κάποιοι που ήταν τραυματισμένοι και ανήμποροι για να σκαρφαλώσουν και να πηδήξουν τους πήραν στα χέρια για να τους βοηθήσουν να πηδήξουν εκτός του τρένου. Λόγω του ύψους, είπε, αλλά και των σίδερων που υπήρχαν στο σημείο έξω από το παράθυρο, παρά τις βαλίτσες που έριξαν στο σημείο της πτώσης για να την ανακόψουν, αρκετοί τραυματίστηκαν από αυτή, όπως και εκείνος.
Βγήκε τελευταίος από το βαγόνι, όπως κατέθεσε και «έσπευσα σε τραυματίες γιατί είδα πως η κατάσταση ήταν πάρα πολύ σοβαρή. Ήταν σε τραγική κατάσταση. Με το που αντίκρισα όλο το σκηνικό και είδα μπροστά μου τι γίνεται εκεί ήταν το πρώτο σοκ. Όχι απλά υπήρχε φωτιά, αλλά εμείς οι τελευταίοι του βαγονιού γλιτώσαμε τη φωτιά στο μισό μέτρο. Υπήρχε φωτιά και στο χωράφι, αλλά και από πίσω από το βαγόνι, μέχρι και το τρίτο ίσως και τέταρτο βαγόνι. Και μπροστά πόσο μάλλον».
Στάθηκε στη στιγμή που έφτασε η Πυροσβεστική και τα ασθενοφόρα λέγοντας πως άργησαν να τους προσεγγίσουν από το δρόμο. «Στην αρχή είχα πει πως ήταν 20-25 λεπτά αλλά δεν είχα αίσθηση του χρόνου. Μου είπαν όμως μετά πως ήταν πολύ παραπάνω» τόνισε και είπε πως χρειάστηκε να κόψουν τις λαμαρίνες για να κατέβουν.
Σε ό,τι αφορά την πυρκαγιά, την έκρηξη αλλά και τη μυρωδιά, ο 21χρονος φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης είπε ότι «εννοείται δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά της φωτιάς που ήταν κάτι σα να σου τρυπάει τη μύτη. Δεν ήταν το συνηθισμένο καμένο που μπορούμε να μυρίσουμε στο σπίτι μας επειδή κάτι κάηκε ή στον δρόμο από καμένο λάστιχο,. Μύριζε κάτι που διαπέρναγε τη μύτη, στην άνοιγε. Όπως την αίσθηση της ναφθαλίνης. Ήταν ένας συνδυασμός με την κλασσική μυρωδιά κάποιου αντικειμένου που καίγεται, όχι πλαστικό γιατί έχει χαρακτηριστική μυρωδιά, σαν ξύλο με κάτι που σε διαπέρναγε κιόλας. Δεν ήταν μόνο το αποπνικτικό. Σου άνοιγε τα ρουθούνια. Σα να καίγεται κάποιο χημικό» και συμπλήρωσε ότι έχει να κάνει και με το τι ύλες προφανώς μπορεί κουβαλάει το εμπορικό.
«Κατέβηκα από τη μεριά του χωραφιού. Η φωτιά είχε διαχυθεί. Υπήρχαν δύο τρία σημεία. Το ένα ήταν κοντά στο κυλικείο από την αριστερή πλευρά, πιο μπροστά από μένα, η άλλη ήταν και εξαπλωνόταν κάτω από το τρένο εκεί που ήμουν εγώ, χωρίς να υπάρχει καύσιμη ύλη» πρόσθεσε προσπαθώντας να δώσει την εικόνα και για την πυρκαγιά που ερευνά η Εξεταστική Επιτροπή. «Όταν είχα μιλήσει με κάποιους από τους πραγματογνώμονες, ήμουν από τους πρώτους που ανέφερα στους πραγματογνώμονες για αυτή τη μυρωδιά. Μετά είδα στον επόμενο ότι το έψαχναν περισσότερο».
Καταλήγοντας τόνισε πως «δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω σε ποιον θα αποδοθούν οι ευθύνες. Σίγουρα δεν είναι ένας ή δύο, ούτε ένα απλό ανθρώπινο λάθος της στιγμής. Σίγουρα εμπλέκονται διάφοροι. Ίσως να ξεκινά από τον άνθρωπο, από τα στελέχη, την εκπαίδευση που χρειάζεσαι για να μπεις και να πιάσεις δουλειά ως σταθμάρχης είτε ως οποιοδήποτε στέλεχος. Και όντως ναυτικός και μηχανικός μπορώ να πω ότι εφόσον έχουμε την ασφάλεια Α και Ω, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας για το οποιοδήποτε τέτοιο, ένα σύστημα να ανιχνεύει δύο τρένα να έρχονται στην ίδια γραμμή».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Νίκος Καραθανασόπουλος, αναφερόμενος στον 21χρονο είπε πως «θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ανδρέα Αλικανιώτη και για την παρουσία του στην Εξεταστική και για όσα μας έχει πει, αλλά και πάνω από όλα για τη στάση του την τραγική εκείνη βραδιά». Δεν του έθεσε ερωτήσεις γιατί «καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και μόνο να επανέρχονται στη μνήμη τέτοιου είδους περιστατικά τα οποία βίωσε και με τραγικό τρόπο. Και πάλι ένα ευχαριστώ».
«Ίσως ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι πραγματικά έχει γίνει. Ακόμα το περνάω σαν κακό όνειρο που απλά ξύπνησα με μώλωπες, εγκαύματα και κάκωση στο γόνατο. Πολλοί παθόντες γνωρίζω πως ακόμα και σήμερα δεν είναι καλά ψυχικά, άτομα που γνώριζα πως ήταν μαζί μου στο βαγόνι, και αρκετοί σωματικά. Έχω γνωρίσει και άλλους παθόντες τυχαία και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα που μου έχουν πει πως ακόμα έχουν ψυχιατρική βοήθεια για να μπορούν να είναι καλά και να κοιμούνται τα βράδια», είπε κατά την κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο Ανδρέας Αλικανιώτης, επιζήσας του εγκλήματος των Τεμπών.
Ο μάρτυρας περιέγραψε τις στιγμές της πολύνεκρης σύγκρουσης των τρένων, νομίζοντας αρχικά πως ήταν εκτροχιασμός γιατί «ποιανού μυαλό θα πάει ότι εκείνη την ώρα δύο τρένα ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση, εμένα αν μου το λέγανε θα μου φαινόταν περίεργο, πιστεύω μόνο σε επιστημονική φαντασία μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο». «Με το που έγινε σύγκρουση, ήταν η στιγμή που άρχισα να κατρακυλώ στο σκοτάδι. Έσβησαν όλα τα φώτα. Το μόνο φως που βλέπαμε ήταν από τους σπινθήρες και από τη φλόγα γύρω. Κάποιοι που είχαν πάνω τους τα κινητά έβαλαν φακό και έτσι καταλάβαμε ότι είχε πλαγιάσει το τρένο. Επειδή ήμασταν σε τελείως επαρχιακό δρόμο και μακριά από την Εθνική, δεν υπήρχαν πουθενά φώτα. Μόνο από τη φωτιά», ανέφερε και συμπλήρωσε ότι «αρχικά προσπάθησα να καταλάβω σε τι κατάσταση βρισκόμουν, αν ήμουν αρτιμελής. Είχα κανονικά τις αισθήσεις μου και μετά άρχισα τις ανάλογες δράσεις πώς πρώτα εγώ να επιβιώσω και μετά να βοηθήσω κι άλλα άτομα, που και έκανα. Σηκώθηκα γρήγορα εκείνη την ώρα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες γύρω».
Μέσα ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα από τις αναθυμιάσεις και από αυτά που καίγονταν, είπε και πως μαζί με ένα άλλο παιδί είδαν ένα ραγισμένο τζάμι που το έσπασαν με βαλίτσα προκειμένου να βγουν από το βαγόνι και «να πάρουμε την πρώτη ανάσα. Προσπαθήσαμε και εγώ και άλλοι να απεγκλωβίσουμε άτομα που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από εμάς, για να μπορέσουν να σωθούν κάποιες ψυχές». Με αυτό τον τρόπο σώθηκαν κατά προσέγγιση 10 άτομα από τα περίπου 50 που ήταν μέσα. «Μετά πηδήξαμε από ύψος 4 μέτρων γιατί είχε πλαγιάσει το βαγόνι, υπήρχε κλίση. Και όσοι ανέβαιναν πάνω στο παράθυρο για να φύγουν, η μόνη έξοδος ήταν από εκεί, πάνω στα υπόλοιπα σίδερα που είχαν πέσει από το τρένο», σημείωσε, λέγοντας πως και κάποιοι που ήταν τραυματισμένοι και ανήμποροι για να σκαρφαλώσουν και να πηδήξουν τους πήραν στα χέρια για να τους βοηθήσουν να πηδήξουν εκτός του τρένου. Λόγω του ύψους, είπε, αλλά και των σίδερων που υπήρχαν στο σημείο έξω από το παράθυρο, παρά τις βαλίτσες που έριξαν στο σημείο της πτώσης για να την ανακόψουν, αρκετοί τραυματίστηκαν από αυτή, όπως και εκείνος.
Βγήκε τελευταίος από το βαγόνι, όπως κατέθεσε και «έσπευσα σε τραυματίες γιατί είδα πως η κατάσταση ήταν πάρα πολύ σοβαρή. Ήταν σε τραγική κατάσταση. Με το που αντίκρισα όλο το σκηνικό και είδα μπροστά μου τι γίνεται εκεί ήταν το πρώτο σοκ. Όχι απλά υπήρχε φωτιά, αλλά εμείς οι τελευταίοι του βαγονιού γλιτώσαμε τη φωτιά στο μισό μέτρο. Υπήρχε φωτιά και στο χωράφι, αλλά και από πίσω από το βαγόνι, μέχρι και το τρίτο ίσως και τέταρτο βαγόνι. Και μπροστά πόσο μάλλον».
Στάθηκε στη στιγμή που έφτασε η Πυροσβεστική και τα ασθενοφόρα λέγοντας πως άργησαν να τους προσεγγίσουν από το δρόμο. «Στην αρχή είχα πει πως ήταν 20-25 λεπτά αλλά δεν είχα αίσθηση του χρόνου. Μου είπαν όμως μετά πως ήταν πολύ παραπάνω» τόνισε και είπε πως χρειάστηκε να κόψουν τις λαμαρίνες για να κατέβουν.
Σε ό,τι αφορά την πυρκαγιά, την έκρηξη αλλά και τη μυρωδιά, ο 21χρονος φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης είπε ότι «εννοείται δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά της φωτιάς που ήταν κάτι σα να σου τρυπάει τη μύτη. Δεν ήταν το συνηθισμένο καμένο που μπορούμε να μυρίσουμε στο σπίτι μας επειδή κάτι κάηκε ή στον δρόμο από καμένο λάστιχο,. Μύριζε κάτι που διαπέρναγε τη μύτη, στην άνοιγε. Όπως την αίσθηση της ναφθαλίνης. Ήταν ένας συνδυασμός με την κλασσική μυρωδιά κάποιου αντικειμένου που καίγεται, όχι πλαστικό γιατί έχει χαρακτηριστική μυρωδιά, σαν ξύλο με κάτι που σε διαπέρναγε κιόλας. Δεν ήταν μόνο το αποπνικτικό. Σου άνοιγε τα ρουθούνια. Σα να καίγεται κάποιο χημικό» και συμπλήρωσε ότι έχει να κάνει και με το τι ύλες προφανώς μπορεί κουβαλάει το εμπορικό.
«Κατέβηκα από τη μεριά του χωραφιού. Η φωτιά είχε διαχυθεί. Υπήρχαν δύο τρία σημεία. Το ένα ήταν κοντά στο κυλικείο από την αριστερή πλευρά, πιο μπροστά από μένα, η άλλη ήταν και εξαπλωνόταν κάτω από το τρένο εκεί που ήμουν εγώ, χωρίς να υπάρχει καύσιμη ύλη» πρόσθεσε προσπαθώντας να δώσει την εικόνα και για την πυρκαγιά που ερευνά η Εξεταστική Επιτροπή. «Όταν είχα μιλήσει με κάποιους από τους πραγματογνώμονες, ήμουν από τους πρώτους που ανέφερα στους πραγματογνώμονες για αυτή τη μυρωδιά. Μετά είδα στον επόμενο ότι το έψαχναν περισσότερο».
Καταλήγοντας τόνισε πως «δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω σε ποιον θα αποδοθούν οι ευθύνες. Σίγουρα δεν είναι ένας ή δύο, ούτε ένα απλό ανθρώπινο λάθος της στιγμής. Σίγουρα εμπλέκονται διάφοροι. Ίσως να ξεκινά από τον άνθρωπο, από τα στελέχη, την εκπαίδευση που χρειάζεσαι για να μπεις και να πιάσεις δουλειά ως σταθμάρχης είτε ως οποιοδήποτε στέλεχος. Και όντως ναυτικός και μηχανικός μπορώ να πω ότι εφόσον έχουμε την ασφάλεια Α και Ω, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας για το οποιοδήποτε τέτοιο, ένα σύστημα να ανιχνεύει δύο τρένα να έρχονται στην ίδια γραμμή».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Νίκος Καραθανασόπουλος, αναφερόμενος στον 21χρονο είπε πως «θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ανδρέα Αλικανιώτη και για την παρουσία του στην Εξεταστική και για όσα μας έχει πει, αλλά και πάνω από όλα για τη στάση του την τραγική εκείνη βραδιά». Δεν του έθεσε ερωτήσεις γιατί «καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και μόνο να επανέρχονται στη μνήμη τέτοιου είδους περιστατικά τα οποία βίωσε και με τραγικό τρόπο. Και πάλι ένα ευχαριστώ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου