O μπακάλης από την Κόνιτσα που έδωσε το όνομά του στα Εξάρχεια και πως το Νταμάρι του Στρέφη έγινε άλσος, εξαιτίας της κρεβατομουρμούρας!
Όλοι οι Αθηναίοι σπεύδουν στον Έξαρχο να ψωνίσουν καλά και φθηνά προϊόντα. Η περιοχή γίνεται πλέον γνωστή με τ’ όνομα του μπακάλη και τη φωνάζουν Εξάρχεια…
Ο Βασίλειος Έξαρχος, γεννήθηκε στην Σταρίτσιανη της Κόνιτσας. Την σκοτεινή εποχή της Τουρκοκρατίας, ξενιτεύτηκε, όμως δεν ξέχασε ποτέ το χωριό του, το οποίο δια διαθήκης, έγινε κάτοχος στην περιουσία του και σήμερα είναι αυτοδύναμη οικονομικά τοπική κοινότητα.
Στο χωριό του ο Έξαρχος γεννήθηκε, ανατράφηκε και ανδρώθηκε και κατόπιν πήρε το δρόμο της ξενιτιάς, ως παραγιός σε μπουλούκι μαστόρων.
Ήταν νέος ανήσυχος, με φιλοδοξίες. Εγκατέλειψε το μπουλούκι και κατέβηκε στην ελεύθερη Ελλάδα, στην Αθήνα και άρχισε να δουλεύει σε μπακάλικο. Με την εργατικότητα του, με στερήσεις, αλλά και την εκτίμηση του αφεντικού του, ο νεαρός Βασίλειος, έβαλε τα θεμέλια της δικής του δουλειάς και περιουσίας.
Κατόπιν πολλών προσπαθειών και με την βοήθεια της Εθνικής Τράπεζας, αγόρασε ένα οικοδομημένο οικόπεδο στην θέση Πινακωτά, της άλλοτε συνοικίας Νεάπολη Αθηνών, ενώ αργότερα ένα οικόπεδο στην συνοικία Κυψέλη.
Στη θέση Πινακωτά, το ακίνητο, περιλάμβανε έναν φούρνο, δύο μαγαζιά, εκ των οποίων το ένα είχε υπόγειο, ένα παντοπωλείο, το οποίο επίσης είχε υπόγειο, και ένα μικρό μαγειρείο. Πάνω από το παντοπωλείο υπήρχαν 3 δωμάτια, όπου διέμενε με την σύζυγο του Μαρία. Τα μαγαζιά τα ενοικίασε, εκτός από το παντοπωλείο.
Στα τέλη του 1800 άνοιξε εκεί ένα μεγάλο παντοπωλείο, στην συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους & Σόλωνος. Η φήμη του γρήγορα εξαπλώθηκε καθώς οι τιμές του, ειδικά στο λάδι, ήταν ασυναγώνιστες.
Ο Βασίλειος Έξαρχος, αν και ο ίδιος δεν είχε παιδιά, αγκάλιασε με μεγάλη αγάπη τους Ηπειρώτες φοιτητές στην Αθήνα. Το παντοπωλείο είχε γίνει εντευκτήριο των Ηπειρωτών φοιτητών. Εκεί, έβρισκαν συμβουλές αλλά και οικονομική βοήθεια.
Η περιοχή εκείνη της Αθήνας με τα χρόνια πήρε το όνομα του δουλευταρά και μεγαλόκαρδου Ηπειρώτη Έξαρχου και μετονομάστηκε με τα χρόνια σε Εξάρχεια.
Μέχρι, τότε η περιοχή ήταν γνωστή ως τα ¨Πιθαράδικα¨, καθώς από εκεί αγόραζαν οι Αθηναίοι πιθάρια για τα σπίτια τους.
Την πρώτη ύλη για την κατασκευή τους οι πιθαράδες την προμηθεύονταν από το λατομείο, που βρισκόταν στον λόφο πάνω από τα Εξάρχεια
Εκτός από πηλό, το νταμάρι τροφοδότησε με πέτρα σχεδόν όλα τα σπίτια, που έχτισαν οι φτωχοί Αθηναίοι. Ο λόφος αποκτήθηκε έπειτα από την οικογένεια του Αξιωματικού Στρέφη, που κατοικούσε κοντά στον λόφο και έτσι πήρε το όνομα του.
Μια μέρα η σύζυγος του αξιωματικού βρήκε τα απλωμένα ασπρόρουχα της κατακόκκινα από την σκόνη του λατομείου. Η κρεβατομουρμούρα ήταν τρομερή και έτσι ο αξιωματικός αναγκαστικά έστειλε στρατιώτες να πάρουν δέντρα από τη Γεωπονική σχολή και να τα φυτέψουν στο λατομείο.
Το 1914 για άγνωστους λόγους ο λόφος απαλλοτριώθηκε από το Δημόσιο και μέχρι το 1940 διαμορφωνόταν συνεχώς σε μια πράσινη γωνιά για τους Αθηναίους, που έμεινε γνωστή ως ο Λόφος του Στρέφη.
Πηγή: Η μηχανή του χρόνου
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου