Εφτασαν Χριστούγεννα, αλλά όλο και φουντώνουν.
Αγρότες, κτηνοτρόφοι, αλιείς, μελισσοκόμοι...
Θεσσαλοί, Μακεδόνες, Μωραΐτες, Ρουμελιώτες...
Βουνίσιοι, καμπίσιοι και νησιώτες...
Τα μπλόκα τους σκορπισμένα σ' όλη την Ελλάδα.
Κι όμως, κρατάνε όλοι μαζί σαν «ένα μπλόκο».
Κάθε κλάδος, κάθε τόπος έχει κι από ένα δικό του πρόβλημα που τον καίει, ένα δικό του αίτημα και μια ξεχωριστή πληγή που αγωνιά να κλείσει.
Οπως ήταν πάντα...
Τι κάνει τα μπλόκα τόσο δυνατά;
Τι ρίχνει στο κενό τα τηλέφωνα, τα ταξίματα, τα δοσίματα που κάνει η κυβέρνηση για να τους διαιρέσει, να τους «σπάσει»;
Μια επίσκεψη στα μπλόκα δίνει την απάντηση.
Αντιλαμβάνεσαι γρήγορα πως όταν κοιτιούνται μεταξύ τους, δεν βλέπουν αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς, μελισσοκόμους.
Δεν κοιτάζουν από πού κρατάει του καθενός η σκούφια.
Βλέπουν μόνο δουλευτές που παλεύουν για ζωή και δουλειά απέναντι στους ληστές του μόχθου τους.
Σ' αυτούς που θέλουν γεωργία χωρίς γεωργούς, κτηνοτροφία χωρίς κτηνοτρόφους, θάλασσα χωρίς αλιείς και μελίσσια χωρίς μελισσοκόμους.
Συζητώντας τούς ακούς να λένε: «Εμάς ό,τι και να μας δώσουν, τελευταίοι θα φύγουμε από τον δρόμο. Πρώτα τα κοινά αιτήματα.
Μετά το αίτημα των άλλων και το δικό μας τελευταίο».
Αγωνίζονται όλοι μαζί γιατί ξέρουν πως μόνο έτσι θα κερδίσει ο καθένας μια ανάσα για το δικό του νοικοκυριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου