Του Κοσμά Ηλιάδη
Στέλνει κόκκινα φιλιά
φουντωμένη πυρκαγιά
η γυναίκα είναι τρέλα
καίνε τα φωτάκια έλα
μετά σβήνει το φυτίλι
και σου αδειάζει το καντήλι
σαν, γκρεμός και που να πας
στην νυχτιά παραπατάς
καταμεσής του ωκεανού
που να εύρεις χώμα που
κάνεις όποιο σου κουράγιο
μήπως και σε βρουν ναυάγιο
μήτε φωνή μήτε πουλί
η σκέψη σου αναπολεί
σ’ ένα τοίχος σιωπής
να μην ξέρεις τι να πεις.
Στέλνει κόκκινα φιλιά
φουντωμένη πυρκαγιά
η γυναίκα είναι τρέλα
καίνε τα φωτάκια έλα
μετά σβήνει το φυτίλι
και σου αδειάζει το καντήλι
σαν, γκρεμός και που να πας
στην νυχτιά παραπατάς
καταμεσής του ωκεανού
που να εύρεις χώμα που
κάνεις όποιο σου κουράγιο
μήπως και σε βρουν ναυάγιο
μήτε φωνή μήτε πουλί
η σκέψη σου αναπολεί
σ’ ένα τοίχος σιωπής
να μην ξέρεις τι να πεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου