Στάθης
Καλημέρα σας και καλή βδομάδα! Εκ προοίμιου πρέπει να σας πω ότι τυγχάνω λιγάκι αδιάθετος -με μια ελαφρά γρίπη- και συνεπώς σήμερα θα είμαι πιο συνοπτικός απ’ ό,τι συνήθως, ίσως να ’ναι και για καλό.
Πυκνές και δραματικές οι εξελίξεις. Κι αν κάτι είναι διαφορετικό μετά την 20ή Φεβρουαρίου απ’ ό,τι συνέβαινε πριν, είναι ότι (όπως εύστοχα επισημαίνει ο Norbert Haring της «Handelsblatt») η Ελλάδα δεν είναι πλέον ένας «παθητικός εκτελεστής» αλλά ένας «διαπραγματευτικός εταίρος».
Δεν γνωρίζω την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τι απ’ τη «Λίστα Βαρουφάκη» (αν ονομάσουμε έτσι τη Λίστα Μεταρρυθμίσεων) θα γίνει δεκτό απ’ το Γιούρογκρουπ. Αν, επί παραδείγματι, γίνει δεκτή η ρύθμιση για τις 100 δόσεις, η αποτροπή των πλειστηριασμών, η διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων, η αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ με έναν δίκαιο φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τότε θα έχει γίνει ένα βήμα μπροστά εις ό,τι αφορά μιαν πρώτη ανακούφιση του κόσμου, αλλά μόνον αυτό.
Διότι η επιτήρηση της χώρας απ’ τους «τρεις θεσμούς», δηλαδή την Τρόικα, παραμένει. Η κυβέρνηση πέτυχε μεν μια συμφωνία-γέφυρα έως τον Ιούνιο, με ενδιάμεσο σταθμό τον Απρίλιο, αλλά για να το πετύχει αποδέχθηκε «την κατηγορηματική της δέσμευση να τηρήσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές , πλήρως κι εγκαίρως», τουθόπερ μεθερμηνευόμενο εστί, ότι η Ελλάδα δεν θα ζητήσει κούρεμα.
(Σημείωση: αυτήν τη στιγμή μεταδίδεται εξ Εσπερίας ότι η Λίστα Βαρουφάκη έγινε αποδεκτή. Πρόκειται για μιαν ανάσα που δεν έχει καμμία σχέση με το δηλητηριώδες e-mail Χαρδούβελη, αλλά μόνον για αυτό).
Στα θετικά της συμφωνίας που επετεύχθη στις 20 Φεβρουαρίου είναι το γεγονός ότι αφήνεται στην ελληνική κυβέρνηση το περιθώριο να αποφασίσει για θέματα που αφορούν «στους τομείς της φορολογικής πολιτικής, των ιδιωτικοποιήσεων, των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στις συντάξεις» - πάντα υπό την (αρνητική) προϋπόθεση να συμφωνούν με τις όποιες αλλαγές, δηλαδή να τις εγκρίνουν, οι «τρεις θεσμοί», δηλαδή η Τρόικα.
Το ίδιο και για το πρωτογενές πλεόνασμα. Αφήνεται η απαίτηση για το ύψος του να προσδιορισθεί απ’ την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών μέσα στο 2015.
Εις ό,τι αφορά το χρέος (τη νομιμότητά του, αλλά και το κούρεμά του - μ’ όποιον τρόπο κι αν επιτευχθεί κάτι τέτοιο), ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα είναι πιο έτοιμη να πετύχει περισσότερα στις συνομιλίες του Ιουνίου.
Χθες, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο κ. Τσίπρας επεσκέφθη τον κ. Μίκη Θεοδωράκη σε μια προσπάθεια να διασκεδασθεί, αν όχι να εκτονωθεί, η κριτική απ’ τα αριστερά. Θα ήταν πολύ πιο παραγωγικό για την κυβέρνηση, για τη χώρα και τον λαό, αν αυτή η κριτική δεν είχε βρει ερείσματα για να εκδηλωθεί.
Διότι η κυβέρνηση κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας δεν πήγε σ’ αυτές τις διαβουλεύσεις πάνοπλη. Οι αντίδικοι-εταίροι μας διέθεταν για εμάς plan B. Ακόμα και τον «ξαφνικό θάνατο» της χώρας μας λέγεται ότι απεργάζονταν.
Εμείς, η κυβέρνησή μας, πήγε σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις με τις θέσεις της, για τις οποίες πήρε την εντολή απ’ τον λαό, με την υποστήριξη του 80% του λαού, αλλά χωρίς plan B. Διότι, υποκύπτοντας η Αριστερά στην ιδεολογική τρομοκρατία που ασκούσε η Δεξιά, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, έβγαλε απ’ τη φαρέτρα της κάθε είδους plan B, ακόμα και τη συζήτηση για κάτι τέτοιο, αναγορεύοντας σε θέμα ταμπού το πιο βαρύ της όπλο.
Οταν πας σε μια διαπραγμάτευση (και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ πήγε να διαπραγματευτεί κι όχι να προλάβει τον επόμενο κατάλογο εντολών), πας με όλα σου τα όπλα: α) την υποστήριξη του λαού, β) το plan B και γ) τη μελέτη όλων των ενδεχόμενων. Οπως, για παράδειγμα, πόσο θα κόστιζε στην Ενωση μια στάση πληρωμών της Ελλάδας μέσα στην Ευρωζώνη;
Οι διαπραγματεύσεις αυτές ήταν πολεμικές. Οι Εταίροι (και οι καθ’ ημάς γερμανοντυμένοι σμπίροι τους) μιλούσαν άνετα για Grexit. Εμείς πάλι δεν διαθέταμε ανάλογο πυροβολικό. Ομως. Και οι διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν πολεμικές θα είναι. Και δεν είναι αργά η κυβέρνηση να προετοιμασθεί προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Ανεμος αναδημιουργίας (και νομίζω ότι αυτό είναι εκείνο που κυρίως χρειαζόμαστε) δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα, όσον πάνω απ’ το κεφάλι της θα κρέμεται το ερώτημα αν είναι κάργα εποπτευόμενη ή ολίγον. Το ίδιο και η υποστήριξη του λαού. Σύντομα θα φυλλορροήσει αν δεν δει εδώ και τώρα νόμους που να τον ανακουφίζουν και να τον ενθαρρύνουν...
e-nikos
Καλημέρα σας και καλή βδομάδα! Εκ προοίμιου πρέπει να σας πω ότι τυγχάνω λιγάκι αδιάθετος -με μια ελαφρά γρίπη- και συνεπώς σήμερα θα είμαι πιο συνοπτικός απ’ ό,τι συνήθως, ίσως να ’ναι και για καλό.
Πυκνές και δραματικές οι εξελίξεις. Κι αν κάτι είναι διαφορετικό μετά την 20ή Φεβρουαρίου απ’ ό,τι συνέβαινε πριν, είναι ότι (όπως εύστοχα επισημαίνει ο Norbert Haring της «Handelsblatt») η Ελλάδα δεν είναι πλέον ένας «παθητικός εκτελεστής» αλλά ένας «διαπραγματευτικός εταίρος».
Δεν γνωρίζω την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τι απ’ τη «Λίστα Βαρουφάκη» (αν ονομάσουμε έτσι τη Λίστα Μεταρρυθμίσεων) θα γίνει δεκτό απ’ το Γιούρογκρουπ. Αν, επί παραδείγματι, γίνει δεκτή η ρύθμιση για τις 100 δόσεις, η αποτροπή των πλειστηριασμών, η διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων, η αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ με έναν δίκαιο φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τότε θα έχει γίνει ένα βήμα μπροστά εις ό,τι αφορά μιαν πρώτη ανακούφιση του κόσμου, αλλά μόνον αυτό.
Διότι η επιτήρηση της χώρας απ’ τους «τρεις θεσμούς», δηλαδή την Τρόικα, παραμένει. Η κυβέρνηση πέτυχε μεν μια συμφωνία-γέφυρα έως τον Ιούνιο, με ενδιάμεσο σταθμό τον Απρίλιο, αλλά για να το πετύχει αποδέχθηκε «την κατηγορηματική της δέσμευση να τηρήσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές , πλήρως κι εγκαίρως», τουθόπερ μεθερμηνευόμενο εστί, ότι η Ελλάδα δεν θα ζητήσει κούρεμα.
(Σημείωση: αυτήν τη στιγμή μεταδίδεται εξ Εσπερίας ότι η Λίστα Βαρουφάκη έγινε αποδεκτή. Πρόκειται για μιαν ανάσα που δεν έχει καμμία σχέση με το δηλητηριώδες e-mail Χαρδούβελη, αλλά μόνον για αυτό).
Στα θετικά της συμφωνίας που επετεύχθη στις 20 Φεβρουαρίου είναι το γεγονός ότι αφήνεται στην ελληνική κυβέρνηση το περιθώριο να αποφασίσει για θέματα που αφορούν «στους τομείς της φορολογικής πολιτικής, των ιδιωτικοποιήσεων, των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στις συντάξεις» - πάντα υπό την (αρνητική) προϋπόθεση να συμφωνούν με τις όποιες αλλαγές, δηλαδή να τις εγκρίνουν, οι «τρεις θεσμοί», δηλαδή η Τρόικα.
Το ίδιο και για το πρωτογενές πλεόνασμα. Αφήνεται η απαίτηση για το ύψος του να προσδιορισθεί απ’ την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών μέσα στο 2015.
Εις ό,τι αφορά το χρέος (τη νομιμότητά του, αλλά και το κούρεμά του - μ’ όποιον τρόπο κι αν επιτευχθεί κάτι τέτοιο), ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα είναι πιο έτοιμη να πετύχει περισσότερα στις συνομιλίες του Ιουνίου.
Χθες, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο κ. Τσίπρας επεσκέφθη τον κ. Μίκη Θεοδωράκη σε μια προσπάθεια να διασκεδασθεί, αν όχι να εκτονωθεί, η κριτική απ’ τα αριστερά. Θα ήταν πολύ πιο παραγωγικό για την κυβέρνηση, για τη χώρα και τον λαό, αν αυτή η κριτική δεν είχε βρει ερείσματα για να εκδηλωθεί.
Διότι η κυβέρνηση κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας δεν πήγε σ’ αυτές τις διαβουλεύσεις πάνοπλη. Οι αντίδικοι-εταίροι μας διέθεταν για εμάς plan B. Ακόμα και τον «ξαφνικό θάνατο» της χώρας μας λέγεται ότι απεργάζονταν.
Εμείς, η κυβέρνησή μας, πήγε σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις με τις θέσεις της, για τις οποίες πήρε την εντολή απ’ τον λαό, με την υποστήριξη του 80% του λαού, αλλά χωρίς plan B. Διότι, υποκύπτοντας η Αριστερά στην ιδεολογική τρομοκρατία που ασκούσε η Δεξιά, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, έβγαλε απ’ τη φαρέτρα της κάθε είδους plan B, ακόμα και τη συζήτηση για κάτι τέτοιο, αναγορεύοντας σε θέμα ταμπού το πιο βαρύ της όπλο.
Οταν πας σε μια διαπραγμάτευση (και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ πήγε να διαπραγματευτεί κι όχι να προλάβει τον επόμενο κατάλογο εντολών), πας με όλα σου τα όπλα: α) την υποστήριξη του λαού, β) το plan B και γ) τη μελέτη όλων των ενδεχόμενων. Οπως, για παράδειγμα, πόσο θα κόστιζε στην Ενωση μια στάση πληρωμών της Ελλάδας μέσα στην Ευρωζώνη;
Οι διαπραγματεύσεις αυτές ήταν πολεμικές. Οι Εταίροι (και οι καθ’ ημάς γερμανοντυμένοι σμπίροι τους) μιλούσαν άνετα για Grexit. Εμείς πάλι δεν διαθέταμε ανάλογο πυροβολικό. Ομως. Και οι διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν πολεμικές θα είναι. Και δεν είναι αργά η κυβέρνηση να προετοιμασθεί προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Ανεμος αναδημιουργίας (και νομίζω ότι αυτό είναι εκείνο που κυρίως χρειαζόμαστε) δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα, όσον πάνω απ’ το κεφάλι της θα κρέμεται το ερώτημα αν είναι κάργα εποπτευόμενη ή ολίγον. Το ίδιο και η υποστήριξη του λαού. Σύντομα θα φυλλορροήσει αν δεν δει εδώ και τώρα νόμους που να τον ανακουφίζουν και να τον ενθαρρύνουν...
e-nikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου