Κώστας Γκιώνης
Είναι μεσημέρι, επιβιβάζομαι στο καράβι από το λιμάνι του Πόρου στη Κεφαλλονιά με προορισμό τη Κυλλήνη, κάθομαι σε ένα καναπέ, βγάζω από το σακ-βουαγιάζ το βιβλίο πού διαβάζω, Τζερόνυμο «τα απομνημονεύματα ενός ινδιάνου επαναστάτη» και βυθίζομαι να το απολαύσω. Και κει πού αρχίζει η ροή της σκέψης του μεγάλου αρχηγού των Απάτσι Τσιρικάουα, κάποιος ανεβάζει την ένταση της παρακείμενης τηλεόρασης, όπου μια τσιριχτή χαϊδοκώλικη φωνή μου αφαιρεί κάθε δικαίωμα παρακολούθησης της σκέψης του.
Κάνω κάποιες ύστατες προσπάθειες μήπως και καταφέρω να συγκεντρωθώ, τζίφος, οι διάλογοι πού ακούγονται εκπληκτικοί, ακόμα και γω, ένας φανατικός αντιτηλεορασάκιας πού έχει πολλά χρόνια να δει τηλεόραση, κλείνω το βιβλίο και με το στόμα ανοιχτό παρακολουθώ το θέαμα. Το όνομα της εκπομπής κάτι με rock και style, όπου κάποια κορίτσια κάνουν ένα ντύσιμο θεματικού χαρακτήρα και μια επιτροπή «ειδημόνων» τις κριτικάρει και τις βαθμολογεί.
Παρουσιάστρια είναι αυτή με τη τσιριχτή χαϊδοκώλικη φωνή, ναζιάρα με το μάτι όρτσα να ξεχειλίζει «εξυπνάδα», μιλάει κι απ' το στόμα της εκτοξεύονται βλακείες εδάφους αέρος, μιλάει για το όλο concept, αλλά επειδή είναι πολλά, τα ονομάζει τα concept, καλεί ένα-ένα τα κορίτσια τα οποία εξηγούν τι είναι ντυμένα, εκεί καταλαβαίνεις γιατί είναι ανίκητη η φυλή των ηλιθίων και πως τελικά η βλακεία είναι επιδημία, κάτι σαν την Ισπανική γρίπη, την πανούκλα η τη χολέρα που θέρισαν την ανθρωπότητα.
Το πρώτο κοριτσάκι ντυμένη χήρα, η κριτική θετική, αυτό πού δεν άρεσε ήταν τα τεράστια μαύρα γυαλιά, το κοριτσάκι προσπάθησε να δικαιολογηθεί, μα αφού είμαι στη κηδεία του άντρα μου, θα κλαίω πολύ, δεν θα μου φύγει το μέικ-απ, δεν θα πρέπει να το κρύψω αναρωτιέται με μια παιδική αφέλεια, εδώ πού τα λέμε ένα δίκιο το έχει όπως και να το κάνουμε, εντάξει το πτώμα ήταν έτσι κι αλλιώς μπλαβισμένο, να είναι κι αυτή χάλια...
Το επόμενο κορίτσι εμφανίζεται ντυμένο παπαγάλος με μπερέ κρατώντας κάτι ξύλινο στο χέρι, η τσιρτοπεταχτή τηλεπερσόνα τι ρωτάει τι έχεις ντυθεί, όλοι περιμένουμε να απαντήσει ντουκάν στο κλαδί, αλλά αυτή λέει ζωγράφος στα εγκαίνια της έκθεσης της και το ξύλο πού κρατάς την ρωτάει η άλλη τι είναι, αυτή σαν κεραυνοβολημένη κοιτώντας αριστερά και δεξιά και μετά από κάποιες στιγμές μεγάλης αμηχανίας απαντάει, είναι η βάση πού ακουμπάνε το πίνακα, η τηλεπερσόνα την πιέζει να της πει πως το λένε, αλλά το κορίτσι χασκογελάει σαστισμένο μη καταλαβαίνοντας τι της λέει, ώσπου κάποιος από τη κριτική επιτροπή της λέει ότι το λένε καβαλέτο...
Το τρίτο και τελευταίο κορίτσι πού άντεξα να δω, φορούσε ένα μαύρο φόρεμα με ένα σκίσιμο μπροστά το οποίο κατέληγε περίπου ένα χιλιοστό πριν από τις σάλπιγγες και το ντεκολτέ βαθύ έως την ουροδόχο κύστη, έντονο κόκκινο κραγιόν, τεράστια σκουλαρίκια, νύχια επίσης κατακόκκινα, βλέμμα λάγνο υποσχόμενο πάρα πολλά, η ναζιάρα περσόνα ενθουσιασμένη να φωνάζει ότι είναι φοβερό το αουτφιτ την ρωτάει τι έχει ντυθεί, το κορίτσι απαντά χήρα στα σαράντα του άντρα της, η περσόνα πηδάει στον αέρα, μα έτσι πας στα σαράντα, το κορίτσι απαντά με ηρεμία, μα έχω ντυθεί έτσι γιατί θέλω να προσελκύσω τον καλύτερο φίλο του άντρα μου με τον οποίο είμαι καψούρα από παλιά...
Βγαίνω έξω, προσπαθώ να πάρω μια ανάσα, αλλά σκέφτομαι να μπω γρήγορα να γράψω αυτά πού είδα μη τα ξεχάσω, γράφω γρήγορα περιληπτικά τι είδα και σταματάω, μπαίνω να σερφάρω λίγο για να δω με τι ασχολούνται σήμερα οι γνωστοί μου και να σου πέφτω πάνω σε μια ανάρτηση ενός ιντερνετικού φίλου πού έχει ανεβάσει ένα βίντεο, μου κεντρίζει το ενδιαφέρον γιατί είναι από την εν λόγω εκπομπή, το πατάω, η ναζιάρα τσουπωτή τηλεπερσόνα ρωτάει το κορίτσι από πού είναι η καταγωγή της, το κορίτσι απαντά από Κρήτη και Πελοπόννησο, από πού στη Πελοπόννησο ρωτάει απορημένη η παρουσιάστρια, από το Λουτράκι απαντά το κορίτσι, από πότε διερωτάται η τετραπέρατη δημοσιογράφος το Λουτράκι είναι στη Πελοπόννησο, το κορίτσι λέει από πάντα, είναι στη Κόρινθο αλλά ανήκει στο νομό Πελοποννήσου!!!
Γι' αυτό σας λέω καμιά σωτηρία δεν υπάρχει, είναι ανίκητη αυτή η φυλή των ηλιθίων στο τέλος θα επικρατήσουν θα μας εκτελούν με οβίδες βλακείας δεν θα απομείνει κανένας εδώ από μας, σε αυτή τη βλακοχώρα!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Είναι μεσημέρι, επιβιβάζομαι στο καράβι από το λιμάνι του Πόρου στη Κεφαλλονιά με προορισμό τη Κυλλήνη, κάθομαι σε ένα καναπέ, βγάζω από το σακ-βουαγιάζ το βιβλίο πού διαβάζω, Τζερόνυμο «τα απομνημονεύματα ενός ινδιάνου επαναστάτη» και βυθίζομαι να το απολαύσω. Και κει πού αρχίζει η ροή της σκέψης του μεγάλου αρχηγού των Απάτσι Τσιρικάουα, κάποιος ανεβάζει την ένταση της παρακείμενης τηλεόρασης, όπου μια τσιριχτή χαϊδοκώλικη φωνή μου αφαιρεί κάθε δικαίωμα παρακολούθησης της σκέψης του.
Κάνω κάποιες ύστατες προσπάθειες μήπως και καταφέρω να συγκεντρωθώ, τζίφος, οι διάλογοι πού ακούγονται εκπληκτικοί, ακόμα και γω, ένας φανατικός αντιτηλεορασάκιας πού έχει πολλά χρόνια να δει τηλεόραση, κλείνω το βιβλίο και με το στόμα ανοιχτό παρακολουθώ το θέαμα. Το όνομα της εκπομπής κάτι με rock και style, όπου κάποια κορίτσια κάνουν ένα ντύσιμο θεματικού χαρακτήρα και μια επιτροπή «ειδημόνων» τις κριτικάρει και τις βαθμολογεί.
Παρουσιάστρια είναι αυτή με τη τσιριχτή χαϊδοκώλικη φωνή, ναζιάρα με το μάτι όρτσα να ξεχειλίζει «εξυπνάδα», μιλάει κι απ' το στόμα της εκτοξεύονται βλακείες εδάφους αέρος, μιλάει για το όλο concept, αλλά επειδή είναι πολλά, τα ονομάζει τα concept, καλεί ένα-ένα τα κορίτσια τα οποία εξηγούν τι είναι ντυμένα, εκεί καταλαβαίνεις γιατί είναι ανίκητη η φυλή των ηλιθίων και πως τελικά η βλακεία είναι επιδημία, κάτι σαν την Ισπανική γρίπη, την πανούκλα η τη χολέρα που θέρισαν την ανθρωπότητα.
Το πρώτο κοριτσάκι ντυμένη χήρα, η κριτική θετική, αυτό πού δεν άρεσε ήταν τα τεράστια μαύρα γυαλιά, το κοριτσάκι προσπάθησε να δικαιολογηθεί, μα αφού είμαι στη κηδεία του άντρα μου, θα κλαίω πολύ, δεν θα μου φύγει το μέικ-απ, δεν θα πρέπει να το κρύψω αναρωτιέται με μια παιδική αφέλεια, εδώ πού τα λέμε ένα δίκιο το έχει όπως και να το κάνουμε, εντάξει το πτώμα ήταν έτσι κι αλλιώς μπλαβισμένο, να είναι κι αυτή χάλια...
Το επόμενο κορίτσι εμφανίζεται ντυμένο παπαγάλος με μπερέ κρατώντας κάτι ξύλινο στο χέρι, η τσιρτοπεταχτή τηλεπερσόνα τι ρωτάει τι έχεις ντυθεί, όλοι περιμένουμε να απαντήσει ντουκάν στο κλαδί, αλλά αυτή λέει ζωγράφος στα εγκαίνια της έκθεσης της και το ξύλο πού κρατάς την ρωτάει η άλλη τι είναι, αυτή σαν κεραυνοβολημένη κοιτώντας αριστερά και δεξιά και μετά από κάποιες στιγμές μεγάλης αμηχανίας απαντάει, είναι η βάση πού ακουμπάνε το πίνακα, η τηλεπερσόνα την πιέζει να της πει πως το λένε, αλλά το κορίτσι χασκογελάει σαστισμένο μη καταλαβαίνοντας τι της λέει, ώσπου κάποιος από τη κριτική επιτροπή της λέει ότι το λένε καβαλέτο...
Το τρίτο και τελευταίο κορίτσι πού άντεξα να δω, φορούσε ένα μαύρο φόρεμα με ένα σκίσιμο μπροστά το οποίο κατέληγε περίπου ένα χιλιοστό πριν από τις σάλπιγγες και το ντεκολτέ βαθύ έως την ουροδόχο κύστη, έντονο κόκκινο κραγιόν, τεράστια σκουλαρίκια, νύχια επίσης κατακόκκινα, βλέμμα λάγνο υποσχόμενο πάρα πολλά, η ναζιάρα περσόνα ενθουσιασμένη να φωνάζει ότι είναι φοβερό το αουτφιτ την ρωτάει τι έχει ντυθεί, το κορίτσι απαντά χήρα στα σαράντα του άντρα της, η περσόνα πηδάει στον αέρα, μα έτσι πας στα σαράντα, το κορίτσι απαντά με ηρεμία, μα έχω ντυθεί έτσι γιατί θέλω να προσελκύσω τον καλύτερο φίλο του άντρα μου με τον οποίο είμαι καψούρα από παλιά...
Βγαίνω έξω, προσπαθώ να πάρω μια ανάσα, αλλά σκέφτομαι να μπω γρήγορα να γράψω αυτά πού είδα μη τα ξεχάσω, γράφω γρήγορα περιληπτικά τι είδα και σταματάω, μπαίνω να σερφάρω λίγο για να δω με τι ασχολούνται σήμερα οι γνωστοί μου και να σου πέφτω πάνω σε μια ανάρτηση ενός ιντερνετικού φίλου πού έχει ανεβάσει ένα βίντεο, μου κεντρίζει το ενδιαφέρον γιατί είναι από την εν λόγω εκπομπή, το πατάω, η ναζιάρα τσουπωτή τηλεπερσόνα ρωτάει το κορίτσι από πού είναι η καταγωγή της, το κορίτσι απαντά από Κρήτη και Πελοπόννησο, από πού στη Πελοπόννησο ρωτάει απορημένη η παρουσιάστρια, από το Λουτράκι απαντά το κορίτσι, από πότε διερωτάται η τετραπέρατη δημοσιογράφος το Λουτράκι είναι στη Πελοπόννησο, το κορίτσι λέει από πάντα, είναι στη Κόρινθο αλλά ανήκει στο νομό Πελοποννήσου!!!
Γι' αυτό σας λέω καμιά σωτηρία δεν υπάρχει, είναι ανίκητη αυτή η φυλή των ηλιθίων στο τέλος θα επικρατήσουν θα μας εκτελούν με οβίδες βλακείας δεν θα απομείνει κανένας εδώ από μας, σε αυτή τη βλακοχώρα!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου