Παναγιώτης Οικονομίδης
Ο κύριος Νώντας μου είπε κάποια φορά, όταν ήμουν στην πρώτη νεότητα μου και είχα μια ερωτική απογοήτευση,μιά δική του ιστορία ανάλογη.
‘’Τότε το να έχεις σχέση ήταν πιο δύσκολο γιατί δεν υπήρχε η αποδοχή της κοινωνίας σε αυτού του είδους τις σχέσεις. Τις ελεύθερες όπως τις ονομάσανε μετά. Τύφλα στα μάτια τους, Τέλος πάντων.
Λοιπόν σχετιζόμουνα με μια κοπέλα που και αυτή είχε προσπαθήσει κανάδυό φορές και μετά από μερικούς μήνες έμενε χωρίς σχέση. Μην φανταστείς τίποτα σε σχέση με το σεξ, αλλά να δεν τις έβγαιναν οι σχέσεις όπως το λένε τώρα. Τέλος πάντων, έφτασε και η ώρα για την δική μας σχέση να μην βγαίνει.
Όταν της το είπα, βούρκωσε και μου είπε ‘’Φοβάμαι’’
- Φοβάσαι να ξαναπροσπαθήσεις ή μην μείνεις ξανά μόνη; την ερώτησα.
Σταμάτησε και άπλωσε το βλέμμα του μακριά. Εκεί που δεν μπορούσε να εστιάσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
Γύρισε και με κοίταξε εξεταστικά. Το βλέμμα αυτό το ξέρω χρόνια. Ψάχνει να δει το ερώτημα που γεννιέται.
Θυμάμαι τώρα αυτήν την ιστορία και το πως ένιωσα τότε. Δεν καταλάβαινα τι σχέση είχε να κάνει με τη δική μου περίπτωση.
Σήμεραέπεσε στα χέρια μου ένα κομμάτι χαρτί από περιτύλιγμα με μερικές λέξεις πάνω του ξαναθυμήθηκα την ιστορία.
Πολλαίνουνε τα χρόνια που ζούμε μόνοι
και μοναχιάζουμε σιγά σιγά.
Διατηρώντας γύρω μας έναν επίμονο πάγο
που κουδουνίζει βαριεστημένα στο ποτήρι του ουίσκι
μπροστά στο τελευταίο σβησμένο σπίρτο
που έπεσε από το ξεπαγιασμένο χέρι
του ερωτικά ανέστιου ‘’άλλου’’.
Παναγιώτης Οικονομίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο κύριος Νώντας μου είπε κάποια φορά, όταν ήμουν στην πρώτη νεότητα μου και είχα μια ερωτική απογοήτευση,μιά δική του ιστορία ανάλογη.
‘’Τότε το να έχεις σχέση ήταν πιο δύσκολο γιατί δεν υπήρχε η αποδοχή της κοινωνίας σε αυτού του είδους τις σχέσεις. Τις ελεύθερες όπως τις ονομάσανε μετά. Τύφλα στα μάτια τους, Τέλος πάντων.
Λοιπόν σχετιζόμουνα με μια κοπέλα που και αυτή είχε προσπαθήσει κανάδυό φορές και μετά από μερικούς μήνες έμενε χωρίς σχέση. Μην φανταστείς τίποτα σε σχέση με το σεξ, αλλά να δεν τις έβγαιναν οι σχέσεις όπως το λένε τώρα. Τέλος πάντων, έφτασε και η ώρα για την δική μας σχέση να μην βγαίνει.
Όταν της το είπα, βούρκωσε και μου είπε ‘’Φοβάμαι’’
- Φοβάσαι να ξαναπροσπαθήσεις ή μην μείνεις ξανά μόνη; την ερώτησα.
Σταμάτησε και άπλωσε το βλέμμα του μακριά. Εκεί που δεν μπορούσε να εστιάσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
Γύρισε και με κοίταξε εξεταστικά. Το βλέμμα αυτό το ξέρω χρόνια. Ψάχνει να δει το ερώτημα που γεννιέται.
Θυμάμαι τώρα αυτήν την ιστορία και το πως ένιωσα τότε. Δεν καταλάβαινα τι σχέση είχε να κάνει με τη δική μου περίπτωση.
Σήμεραέπεσε στα χέρια μου ένα κομμάτι χαρτί από περιτύλιγμα με μερικές λέξεις πάνω του ξαναθυμήθηκα την ιστορία.
Πολλαίνουνε τα χρόνια που ζούμε μόνοι
και μοναχιάζουμε σιγά σιγά.
Διατηρώντας γύρω μας έναν επίμονο πάγο
που κουδουνίζει βαριεστημένα στο ποτήρι του ουίσκι
μπροστά στο τελευταίο σβησμένο σπίρτο
που έπεσε από το ξεπαγιασμένο χέρι
του ερωτικά ανέστιου ‘’άλλου’’.
Παναγιώτης Οικονομίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου