Το "ευχαριστώ" της ντροπής
Ενα "ευχαριστώ", συνώνυμο της ντροπής και του εθνικού εξευτελισμού, εκστομίστηκε πριν δύο ακριβώς χρόνια, σαν σήμερα, από το νέο τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Το απηύθυνε στους Αμερικάνους, στις 31 Γενάρη 1996, από το βήμα της Βουλής, λίγες ώρες μετά τη συντριβή του ελληνικού ελικοπτέρου στη θάλασσα των Ιμίων, το κατέβασμα της ελληνικής σημαίας από τη νησίδα και την αποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών από αυτήν.
Το ερώτημα που αυθόρμητα προέκυψε ήταν γιατί τους ευχαρίστησε. Υποτίθεται, για τις ...υπηρεσίες που πρόσφεραν στην αποτροπή ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. Ομως, όπως είναι γνωστό, η μία και μόνη υπηρεσία που πρόσφεραν ήταν να εκβιάσουν την ελληνική πλευρά, ώστε να δείξει τη διαγωγή που έδειξε στα κελεύσματά τους. Τους ευχαρίστησε, λοιπόν, γιατί πέρασαν την πολιτική τους! Γιατί, με το "διαίρει και βασίλευε", εξασφάλισαν το ρόλο τους και τη θέση τους στην περιοχή. Ο Κ. Σημίτης ευχαρίστησε τους Αμερικάνους, γιατί λειτούργησαν σαν πραγματικοί επικυρίαρχοι.
Το "ευχαριστώ" αυτό, όμως, δεν ήταν απλά μια στιγμιαία φιλοφρόνηση. Δεν ήταν αέρας που έφυγε. Περιείχε ένα σαφές μήνυμα υπακοής στους Αμερικάνους και τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Ηταν, την ίδια ώρα, και κάλεσμα για να συνεχίσουν να παίζουν αυτόν το ρόλο. Η πορεία των πραγμάτων, τα δύο χρόνια που ακολούθησαν το "ευχαριστώ" Σημίτη, επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Επιβεβαίωσε ότι το "ευχαριστώ" ήταν μόνο η αρχή. Τα Ιμια ακολούθησε η διεύρυνση της θεωρίας περί "γκρίζων ζωνών" σε ολόκληρο το Αιγαίο, αλλά και πέραν αυτού μέχρι τη Γαύδο, θεωρία που προβάλλουν οι Τούρκοι και σιγοντάρουν οι Αμερικάνοι. Σε εφαρμογή του "ευχαριστώ" των Ιμίων, ήρθε η Συμφωνία της Μαδρίτης μεταξύ Σημίτη και Ντεμιρέλ, που υπαγορεύτηκε κατευθείαν από την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Μ. Ολμπράιτ και αναγνωρίζει τα τουρκικά "ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα". Ηρθε η "βήμα προς βήμα" προσέγγιση με την Τουρκία με την ταυτόχρονη διολίσθηση ολόκληρου του πακέτου των τουρκικών διεκδικήσεων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και έπεται συνέχεια, καθώς το "ευχαριστώ" των Ιμίων σηματοδότησε την ανατροπή της ελληνικής στάσης που ακολουθούσαν όλες οι κυβερνήσεις από το 1974 και μετά.
Η εξάρτηση και η υποτέλεια δεν μπορούν να δεχτούν εκσυγχρονιστικά φτιασιδώματα. Το "ευχαριστώ" του 1996 δεν μπορεί να προδώσει την καταγωγή του. Είναι η συνέχεια των τόσων "ευχαριστώ" των γραικύλων υποτακτικών του Τρούμαν, του Βαν Φλιτ, του Μάρσαλ, του Πιουριφόι και πολλών άλλων. Η ελληνική εξωτερική, αλλά και εσωτερική πολιτική χωρούσε πάντα σε ένα "ευχαριστώ" των τοποτηρητών τους. Το έλεγαν γιατί το αισθάνονταν. Πάντα ευχαριστούσαν τους Αμερικάνους για το ρόλο που τους είχαν αναθέσει και πάντα ήθελαν να φαίνονται αρεστοί σ' αυτούς.
Με το "ευχαριστώ" Σημίτη, η Ελλάδα μπήκε σε μια νέα εποχή ομηρίας. Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και οι προοπτικές της επαφίενται πλέον εξ ολοκλήρου στην καλή θέληση των ιμπεριαλιστών. Είναι ένα "ευχαριστώ", που δεν ξεχνιέται. Εξάλλου, η κυβέρνηση Σημίτη κάνει ό,τι μπορεί για να το υπενθυμίζει. Στη θέση του μηνύματος υπακοής που εξέπεμψε με τη λέξη αυτή, είναι ανάγκη να μπει ένα άλλο μήνυμα ανυπακοής στους Αμερικάνους και στη "νέα τάξη". Αποτελεί βασικό όρο επιβίωσης για τη χώρα και το λαό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου