Στάθης
«Είμαι ζώον». Θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του αυτοπροσδιορισμού.
«Είμαι Θεός». Αυτός, οπωσδήποτε, είναι ο ορισμός του αυτοπροσδιορισμού.
«Τι ποιητής! κι όμως πεθαίνω» – αυτός ήταν ο αυτοπροσδιορισμός του Νέρωνα όταν εν τέλει τον κατακρεουργούσαν οι Πραιτωριανοί του.
Ο Τσαρούχης έλεγε ότι «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» – θα μπορούσε και αυτό νε θεωρηθεί ένας πρώιμος ορισμός του αυτοπροσδιορισμού, αν σύντομα το ρηθέν δεν εξέπιπτε στην εκδοχή ότι «στην Ελλάδα είσαι ό,τι σε δηλώσουν» (όπερ με τη σειρά του εστί ένας παιγνιώδης ορισμός της συκοφαντίας, συχνά της ιδεολογικής τρομοκρατίας και πάντοτε της προπαγάνδας).
Ο κ. Βερναδάκης πριν να γίνει παρακοιμώμενος του Τσίπρα υπήρξε δημοσκόπος του οποίου οι επιτυχίες (όπως άλλωστε και του κ. Θεοδωρικάκου) υπήρξαν εφάμιλλες του Κάλχα και του Τειρεσία. Και της Σίβυλλας!
Συνεπώς η αγνώστου πατρός και μητρός δημοσκόπηση που έβγαλε το «Έθνος» δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τον δημιουργικό οίστρο του κ. Βερναρδάκη. Αλλά και αν δεν σχετίζεται, ποσώς!
Είναι πάντως απορίας άξιον πώς αυτοπροσδιορίζεται κάποιος όστις διαθέτει μυστικές δημοσκοπήσεις (κάτι σαν τα απόκρυφα Ευαγγέλια) που βάζουν τα γυαλιά στα γεράκια. Μάλλον αητός. Και οπωσδήποτε σοβαρός. Εκτός και αν οι εν λόγω σοβαροί αητοί προμηθεύονται τις δημοσκοπήσεις τους από την κυρία Μεγαλοοικονόμου. (Με κίνδυνο να την αδικώ την κυρία).
Αρκεί η απελπισία για να γίνεται κανείς τόσο γελοίος, ώστε να επικαλείται «μυστικές δημοσκοπήσεις» και άλλα τέτοια μαντζούνια;
Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι δημοσκόποι εκ του προχείρου, αλλά το γεγονός ότι ο Τσίπρας διαθέτει τη γενναιότητα των βαρβάρων. Εκείνων που βλέπουν τη μαλθακότητα των πριγκίπων κι αρχίζουν να τους βουτάνε τα δαχτυλίδια απ’ τα χέρια, τα σκήπτρα και τα στέμματα.
Και αν οι μαλθακοί πρίγκιπες ξεζούμιζαν τους υπηκόους τους, οι «ελευθερωτές» βάρβαροι που τους διαδέχονταν ξεζούμιζαν τον κοσμάκη ακόμα περισσότερο. Ο νόμος της ορδής. Και ο νόμος του… λάιφ στάιλ: ο βάρβαρος που απλώς ήθελε να μοιάζει με Ρωμαίο γινόταν Ρωμαίος ο ίδιος. Ρωτήστε τον Ονώριο, ρωτήστε και τον Θευδέριχο.
Και ύστερα όλα γίνονται θέματα «αυτοπροσδιορισμού» και «αφηγήματος». Όσον πιο εξωπραγματικό το «αφήγημα» τόσον πιο πιστευτό σε πολλούς απ’ όσους αλέθουν οι πρίγκιπες και οι βάρβαροι. Ώσπου οι νεόπλουτοι βάρβαροι να γίνουν με τη σειρά τους πρίγκιπες και να ξαναβρούν τα πράγματα τη φυσική τους ροή, με τον λαό απλώς να διαλέγει μεταξύ των αφεντικών εκείνον που θα τον διαφεντέψει, μέχρι να τον διαφεντέψει ο επόμενος.
Είναι σκληρό αυτό που θα πω, αλλά κάποτε οι εθνικοσοσιαλιστές αυτοπροσδιορίζονταν ως οι ελευθερωτές της Ευρώπης. Σήμερα, ύστερα από τη μακρά μας αποβλάκωση, το σύνηθες προϊόν της, υπό τη μορφή εξυπνάκια, μας πετάει κατάμουτρα ότι η ταυτότητα φερ’ ειπείν του Σκοπιανού είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού. Αμερικανιά. Αλλά «αριστερή» Αμερικανιά.
Κατόπιν τέτοιων πολλών επί έτη πολλά, δεν είναι παράδοξο ότι ο «αριστερός» κάνει ό,τι του λέει ο κ. Παϊατ κι ό,τι τον εντέλλεται η κυρία Μέρκελ. Διότι και το «αριστερός» στις μέρες μας θέμα αυτοπροσδιορισμού έχει καταντήσει κι όχι μια αλήθεια δια της αποδείξεώς της.
Αρπάζεις δηλαδή του άλλου το σπίτι, τον μισθό, τη ζωή και δηλώνεις αριστερός. Σαν να λες δηλαδή ότι έχεις το ηθικό πλεονέκτημα να τον ξεσκίσεις.
Όμως, οι γενναίοι βάρβαροι πάντα χάνονται, τους ενσωματώνουν οι μαλθακοί πρίγκιπες. Τώρα ο Τσίπρας σπεύδει προς την κεντροαριστερά και τη λυμφατική πλέον σοσιαλδημοκρατία. Δεκτός, όσο μπορεί ακόμα να κάνει τη βρώμικη δουλειά και να εφαρμόζει πολιτικές δεξιότερες της Δεξιάς. Όταν όμως οι αριθμοί αρχίζουν να δείχνουν ότι πλέον δεν το μπορεί, τότε αρχίζει άλλο αφήγημα – στα αζήτητα ο Πιπίνος ο Βραχύς.
Κι ας τρέχουν οι κουστωδοί να βρουν απόρρητα γκάλοπ, μυστικές σφυγμομετρήσεις, σκοτεινά μαντζούνια κι άρρητα βότανα. Κι ας προσπαθεί ο γυμνός βασιλιάς να αλλάξει ρούχα κι από αριστερός να γίνει σοσιαλδημοκράτης.
Και είναι μια ιστορική ειρωνεία (ίσως και Δίκης οφθαλμός) για όσους αριστερούς ακολούθησαν τον Τσίπρα στη φρενήρη πορεία του, εκείνην που εξευτέλισε την Αριστερά στην πατρίδα μας, να έρχεται η ώρα που κι αυτούς θα τους απαρνηθεί, θα τους ξεφορτωθεί και θα τους αδειάσει. Απλώς, ως άλλος Πολύφημος, θα τους φάει, τους τρώει, τελευταίους. Ιμιτασιόν Πολύφημος, αλλά Πολύφημος…
Πηγή: topontiki.gr
Στάθης: Σχετικά με τον συντάκτη
«Είμαι ζώον». Θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του αυτοπροσδιορισμού.
«Είμαι Θεός». Αυτός, οπωσδήποτε, είναι ο ορισμός του αυτοπροσδιορισμού.
«Τι ποιητής! κι όμως πεθαίνω» – αυτός ήταν ο αυτοπροσδιορισμός του Νέρωνα όταν εν τέλει τον κατακρεουργούσαν οι Πραιτωριανοί του.
Ο Τσαρούχης έλεγε ότι «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» – θα μπορούσε και αυτό νε θεωρηθεί ένας πρώιμος ορισμός του αυτοπροσδιορισμού, αν σύντομα το ρηθέν δεν εξέπιπτε στην εκδοχή ότι «στην Ελλάδα είσαι ό,τι σε δηλώσουν» (όπερ με τη σειρά του εστί ένας παιγνιώδης ορισμός της συκοφαντίας, συχνά της ιδεολογικής τρομοκρατίας και πάντοτε της προπαγάνδας).
Ο κ. Βερναδάκης πριν να γίνει παρακοιμώμενος του Τσίπρα υπήρξε δημοσκόπος του οποίου οι επιτυχίες (όπως άλλωστε και του κ. Θεοδωρικάκου) υπήρξαν εφάμιλλες του Κάλχα και του Τειρεσία. Και της Σίβυλλας!
Συνεπώς η αγνώστου πατρός και μητρός δημοσκόπηση που έβγαλε το «Έθνος» δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τον δημιουργικό οίστρο του κ. Βερναρδάκη. Αλλά και αν δεν σχετίζεται, ποσώς!
Είναι πάντως απορίας άξιον πώς αυτοπροσδιορίζεται κάποιος όστις διαθέτει μυστικές δημοσκοπήσεις (κάτι σαν τα απόκρυφα Ευαγγέλια) που βάζουν τα γυαλιά στα γεράκια. Μάλλον αητός. Και οπωσδήποτε σοβαρός. Εκτός και αν οι εν λόγω σοβαροί αητοί προμηθεύονται τις δημοσκοπήσεις τους από την κυρία Μεγαλοοικονόμου. (Με κίνδυνο να την αδικώ την κυρία).
Αρκεί η απελπισία για να γίνεται κανείς τόσο γελοίος, ώστε να επικαλείται «μυστικές δημοσκοπήσεις» και άλλα τέτοια μαντζούνια;
Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι δημοσκόποι εκ του προχείρου, αλλά το γεγονός ότι ο Τσίπρας διαθέτει τη γενναιότητα των βαρβάρων. Εκείνων που βλέπουν τη μαλθακότητα των πριγκίπων κι αρχίζουν να τους βουτάνε τα δαχτυλίδια απ’ τα χέρια, τα σκήπτρα και τα στέμματα.
Και αν οι μαλθακοί πρίγκιπες ξεζούμιζαν τους υπηκόους τους, οι «ελευθερωτές» βάρβαροι που τους διαδέχονταν ξεζούμιζαν τον κοσμάκη ακόμα περισσότερο. Ο νόμος της ορδής. Και ο νόμος του… λάιφ στάιλ: ο βάρβαρος που απλώς ήθελε να μοιάζει με Ρωμαίο γινόταν Ρωμαίος ο ίδιος. Ρωτήστε τον Ονώριο, ρωτήστε και τον Θευδέριχο.
Και ύστερα όλα γίνονται θέματα «αυτοπροσδιορισμού» και «αφηγήματος». Όσον πιο εξωπραγματικό το «αφήγημα» τόσον πιο πιστευτό σε πολλούς απ’ όσους αλέθουν οι πρίγκιπες και οι βάρβαροι. Ώσπου οι νεόπλουτοι βάρβαροι να γίνουν με τη σειρά τους πρίγκιπες και να ξαναβρούν τα πράγματα τη φυσική τους ροή, με τον λαό απλώς να διαλέγει μεταξύ των αφεντικών εκείνον που θα τον διαφεντέψει, μέχρι να τον διαφεντέψει ο επόμενος.
Είναι σκληρό αυτό που θα πω, αλλά κάποτε οι εθνικοσοσιαλιστές αυτοπροσδιορίζονταν ως οι ελευθερωτές της Ευρώπης. Σήμερα, ύστερα από τη μακρά μας αποβλάκωση, το σύνηθες προϊόν της, υπό τη μορφή εξυπνάκια, μας πετάει κατάμουτρα ότι η ταυτότητα φερ’ ειπείν του Σκοπιανού είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού. Αμερικανιά. Αλλά «αριστερή» Αμερικανιά.
Κατόπιν τέτοιων πολλών επί έτη πολλά, δεν είναι παράδοξο ότι ο «αριστερός» κάνει ό,τι του λέει ο κ. Παϊατ κι ό,τι τον εντέλλεται η κυρία Μέρκελ. Διότι και το «αριστερός» στις μέρες μας θέμα αυτοπροσδιορισμού έχει καταντήσει κι όχι μια αλήθεια δια της αποδείξεώς της.
Αρπάζεις δηλαδή του άλλου το σπίτι, τον μισθό, τη ζωή και δηλώνεις αριστερός. Σαν να λες δηλαδή ότι έχεις το ηθικό πλεονέκτημα να τον ξεσκίσεις.
Όμως, οι γενναίοι βάρβαροι πάντα χάνονται, τους ενσωματώνουν οι μαλθακοί πρίγκιπες. Τώρα ο Τσίπρας σπεύδει προς την κεντροαριστερά και τη λυμφατική πλέον σοσιαλδημοκρατία. Δεκτός, όσο μπορεί ακόμα να κάνει τη βρώμικη δουλειά και να εφαρμόζει πολιτικές δεξιότερες της Δεξιάς. Όταν όμως οι αριθμοί αρχίζουν να δείχνουν ότι πλέον δεν το μπορεί, τότε αρχίζει άλλο αφήγημα – στα αζήτητα ο Πιπίνος ο Βραχύς.
Κι ας τρέχουν οι κουστωδοί να βρουν απόρρητα γκάλοπ, μυστικές σφυγμομετρήσεις, σκοτεινά μαντζούνια κι άρρητα βότανα. Κι ας προσπαθεί ο γυμνός βασιλιάς να αλλάξει ρούχα κι από αριστερός να γίνει σοσιαλδημοκράτης.
Και είναι μια ιστορική ειρωνεία (ίσως και Δίκης οφθαλμός) για όσους αριστερούς ακολούθησαν τον Τσίπρα στη φρενήρη πορεία του, εκείνην που εξευτέλισε την Αριστερά στην πατρίδα μας, να έρχεται η ώρα που κι αυτούς θα τους απαρνηθεί, θα τους ξεφορτωθεί και θα τους αδειάσει. Απλώς, ως άλλος Πολύφημος, θα τους φάει, τους τρώει, τελευταίους. Ιμιτασιόν Πολύφημος, αλλά Πολύφημος…
Πηγή: topontiki.gr
Στάθης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου