Σωτήρης Βλάχος
«Βρισκόμαστε στο προθάλαμο της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης», θα πει ο Λένιν στην εναρκτήρια ομιλία του Πρώτου Συνεδρίου της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, στις 2 Μαρτίου 1919.
Μέσα στις τραγικές συνθήκες δεκάδων εκατομμυρίων νεκρών που προκάλεσε ο Παγκόσμιος Πόλεμος και ο εμφύλιος που ακολούθησε, ο οικονομικός αποκλεισμός από συμμάχους και εχθρούς στον Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εισβολές στη Ρωσία από συμμάχους και εχθρούς για να πνίξουν την επανάσταση στο αίμα, το κόμμα του Λένιν θεώρησε πρωταρχικό καθήκον τη δημιουργία της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, του Παγκόσμιου Κόμματος της εργατικής τάξης.
«Ο ριζοσπαστικός ιδεαλισμός και ο λαϊκός ενθουσιασμός θα μπορούσαν να διατηρήσουν την επανάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά δεν θα μπορούσαν να ξεπεράσουν την πείνα, το κρύο και τις ασθένειες…»
«Για να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το εργατικό κράτος πρέπει να σπάσει την απομόνωσή του και να αποκτήσει πρόσβαση στα ευρωπαϊκά αποθέματα βιομηχανικής ισχύος. Εάν, από την άλλη πλευρά, παρέμενε απομονωμένο και αβοήθητο, τελικά θα υπόκυπτε…»
«Μόνο η παγκόσμια επανάσταση θα μπορούσε να σώσει το μπολσεβίκικο καθεστώς»
Αυτά θα γράψει ο άγγλος ακαδημαϊκός και ακτιβιστής Neil Faulkner στο βιβλίο του «A People’s History of the Russian Revolution», που δημοσιεύτηκε μόλις δύο χρόνια πριν (2017).
Αυτά αποτελούσαν θεμελιακή κατανόηση των μπολσεβίκων. Με τον Λένιν να τρέφει τις λιγότερες ψευδαισθήσεις πάνω στο ζήτημα.
«Η τελική νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα είναι ... αδύνατη», δήλωσε στο Τρίτο Σοβιετικό Κογκρέσο τον Ιανουάριο του 1918, τρεις μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας. «Το σώμα μας των εργατών και των αγροτών που στηρίζει τη σοβιετική εξουσία είναι ένα από τα στρατεύματα του μεγάλου παγκόσμιου στρατού».
Οι εργάτες και αγρότες της χώρας που έκανε πρώτη την επανάσταση δεν ήταν παρά μέρος του παγκόσμιου στρατού…
Με ακόμα πιο κατηγορηματικό τρόπο, θα θέσει ο Λένιν ξανά το ζήτημα λίγους μήνες αργότερα.«Είναι απόλυτη αλήθεια ότι χωρίς γερμανική επανάσταση, είμαστε καταδικασμένοι». (Πολιτική έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής, 7 Μαρτίου 1918).
Τη στέρεα αυτή κατανόηση του για τις δυνατότητες επιβίωσης της επανάστασης στη Ρωσία μόνο, για την ανάγκη παγκόσμιας επανάστασης, τη συμπλήρωνε με μια βαθιά πίστη για τις δυνατότητες που θα άνοιγε η Ρώσικη επανάσταση για το ξεδίπλωμα της παγκόσμιας.
Τα χρόνια που ακολούθησαν τον επιβεβαίωσαν.
«Το Πρώτο συνέδριο (της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, Μάρτιος 1919) περιλάμβανε 51 αντιπροσώπους από 33 χώρες, το Τέταρτο, (Νοέμβριος –Δεκέμβριος 1922) 408 αντιπροσώπους από 61 χώρες».
Με γοργούς ρυθμούς η Κουμμουνιστική Διεθνής μετατρεπόταν στο Παγκόσμιο Κόμμα της εργατικής τάξης, που αντλούσε τη δύναμη του από τις διεθνείς συνθήκες που είχε αλλάξει ριζικά η επανάσταση στη Ρωσία.
«Τα δύο τρίτα του Γαλλικού στρατού στο Δυτικό Μέτωπο στασίασαν…»
«Ο ιταλικός στρατός εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης στο Caporetto και δεκάδες χιλιάδες έριξαν τα τουφέκια τους και κατευθύνθηκαν προς την πατρίδα τους, τραγουδώντας τον ύμνο της Διεθνούς και φωνάζοντας «Viva Russia!»
«Από τα τέλη του 1918 και μετά, η επαναστατική μόλυνση εξαπλώθηκε μέσω… της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας και της Τουρκίας…»
«Γερμανοί ναύτες στασίασαν… και πυροδότησαν μια επανάσταση που τερμάτισε τον πόλεμο και ανάτρεψε το Κάιζερ μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο...»
«Με το τέλος του 1918, κόκκινες σημαίες ανέμιζαν πάνω από το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Βιέννη και τη Βουδαπέστη».
Η πίστη του Λένιν στις δυνατότητες που θα άνοιγε η επανάσταση στη Ρωσία επαληθευόταν με ένα εξαιρετικό τρόπο. Η υλοποίηση όμως αυτών των δυνατοτήτων προσέκρουσε στην απροσμέτρητη βία των κυρίαρχων τάξεων της Ευρώπης ενάντια στα κινήματα και τους κουμουνιστές των χωρών τους, και σε καθοριστικές αστοχίες των επαναστατών.
Μένει τώρα να δούμε αν διαψεύστηκε ή δικαιώθηκε η ακλόνητη πεποίθηση του για την αδυναμία θεμελίωσης του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα.
Πηγή: socialistikiekfrasi.com
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Εκατό χρόνια από το 10 συνέδριο της κουμμουνιστικής διεθνούς
«Βρισκόμαστε στο προθάλαμο της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης», θα πει ο Λένιν στην εναρκτήρια ομιλία του Πρώτου Συνεδρίου της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, στις 2 Μαρτίου 1919.
Μέσα στις τραγικές συνθήκες δεκάδων εκατομμυρίων νεκρών που προκάλεσε ο Παγκόσμιος Πόλεμος και ο εμφύλιος που ακολούθησε, ο οικονομικός αποκλεισμός από συμμάχους και εχθρούς στον Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εισβολές στη Ρωσία από συμμάχους και εχθρούς για να πνίξουν την επανάσταση στο αίμα, το κόμμα του Λένιν θεώρησε πρωταρχικό καθήκον τη δημιουργία της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, του Παγκόσμιου Κόμματος της εργατικής τάξης.
«Ο ριζοσπαστικός ιδεαλισμός και ο λαϊκός ενθουσιασμός θα μπορούσαν να διατηρήσουν την επανάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά δεν θα μπορούσαν να ξεπεράσουν την πείνα, το κρύο και τις ασθένειες…»
«Για να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το εργατικό κράτος πρέπει να σπάσει την απομόνωσή του και να αποκτήσει πρόσβαση στα ευρωπαϊκά αποθέματα βιομηχανικής ισχύος. Εάν, από την άλλη πλευρά, παρέμενε απομονωμένο και αβοήθητο, τελικά θα υπόκυπτε…»
«Μόνο η παγκόσμια επανάσταση θα μπορούσε να σώσει το μπολσεβίκικο καθεστώς»
Αυτά θα γράψει ο άγγλος ακαδημαϊκός και ακτιβιστής Neil Faulkner στο βιβλίο του «A People’s History of the Russian Revolution», που δημοσιεύτηκε μόλις δύο χρόνια πριν (2017).
Αυτά αποτελούσαν θεμελιακή κατανόηση των μπολσεβίκων. Με τον Λένιν να τρέφει τις λιγότερες ψευδαισθήσεις πάνω στο ζήτημα.
«Η τελική νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα είναι ... αδύνατη», δήλωσε στο Τρίτο Σοβιετικό Κογκρέσο τον Ιανουάριο του 1918, τρεις μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας. «Το σώμα μας των εργατών και των αγροτών που στηρίζει τη σοβιετική εξουσία είναι ένα από τα στρατεύματα του μεγάλου παγκόσμιου στρατού».
Οι εργάτες και αγρότες της χώρας που έκανε πρώτη την επανάσταση δεν ήταν παρά μέρος του παγκόσμιου στρατού…
Με ακόμα πιο κατηγορηματικό τρόπο, θα θέσει ο Λένιν ξανά το ζήτημα λίγους μήνες αργότερα.«Είναι απόλυτη αλήθεια ότι χωρίς γερμανική επανάσταση, είμαστε καταδικασμένοι». (Πολιτική έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής, 7 Μαρτίου 1918).
Τη στέρεα αυτή κατανόηση του για τις δυνατότητες επιβίωσης της επανάστασης στη Ρωσία μόνο, για την ανάγκη παγκόσμιας επανάστασης, τη συμπλήρωνε με μια βαθιά πίστη για τις δυνατότητες που θα άνοιγε η Ρώσικη επανάσταση για το ξεδίπλωμα της παγκόσμιας.
Τα χρόνια που ακολούθησαν τον επιβεβαίωσαν.
«Το Πρώτο συνέδριο (της Κουμμουνιστικής Διεθνούς, Μάρτιος 1919) περιλάμβανε 51 αντιπροσώπους από 33 χώρες, το Τέταρτο, (Νοέμβριος –Δεκέμβριος 1922) 408 αντιπροσώπους από 61 χώρες».
Με γοργούς ρυθμούς η Κουμμουνιστική Διεθνής μετατρεπόταν στο Παγκόσμιο Κόμμα της εργατικής τάξης, που αντλούσε τη δύναμη του από τις διεθνείς συνθήκες που είχε αλλάξει ριζικά η επανάσταση στη Ρωσία.
«Τα δύο τρίτα του Γαλλικού στρατού στο Δυτικό Μέτωπο στασίασαν…»
«Ο ιταλικός στρατός εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης στο Caporetto και δεκάδες χιλιάδες έριξαν τα τουφέκια τους και κατευθύνθηκαν προς την πατρίδα τους, τραγουδώντας τον ύμνο της Διεθνούς και φωνάζοντας «Viva Russia!»
«Από τα τέλη του 1918 και μετά, η επαναστατική μόλυνση εξαπλώθηκε μέσω… της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας και της Τουρκίας…»
«Γερμανοί ναύτες στασίασαν… και πυροδότησαν μια επανάσταση που τερμάτισε τον πόλεμο και ανάτρεψε το Κάιζερ μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο...»
«Με το τέλος του 1918, κόκκινες σημαίες ανέμιζαν πάνω από το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Βιέννη και τη Βουδαπέστη».
Η πίστη του Λένιν στις δυνατότητες που θα άνοιγε η επανάσταση στη Ρωσία επαληθευόταν με ένα εξαιρετικό τρόπο. Η υλοποίηση όμως αυτών των δυνατοτήτων προσέκρουσε στην απροσμέτρητη βία των κυρίαρχων τάξεων της Ευρώπης ενάντια στα κινήματα και τους κουμουνιστές των χωρών τους, και σε καθοριστικές αστοχίες των επαναστατών.
Μένει τώρα να δούμε αν διαψεύστηκε ή δικαιώθηκε η ακλόνητη πεποίθηση του για την αδυναμία θεμελίωσης του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα.
Πηγή: socialistikiekfrasi.com
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου