Γιάννης Αθανασιάδης
Ακούω τον ψεύτικο, μηχανιστικό, άχρωμο, αφύσικο, παράταιρο, θλιβερό και ρουτινιάρικο μαζικό τρόπο που αναπαράγονται και «απαγγέλλονται» τα συνθήματα σε διαδηλώσεις κάποιων νεολαιών της εξωκοινοβουλευτικής επαναστατικής αριστεράς, και ανατριχιάζω.
Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι, (συγγνώμη για τον αδόκιμο όρο), σε πολιτικό σκυλάδικο.
Καμία αισθητική αυθεντικότητας. Καμία έμπνευση.
Καμία ποιητική ενόρμηση.
Ε ναι! Η φλόγα της αυθεντικής επαναστατικής διεκδίκησης, παράγει την δική της αισθητική.
Ξεχωρίζει, διότι είναι πηγαία και ειλικρινής, άσχετα αν συμφωνεί κάποιος μαζί της.
Εκδηλώνεται και λειτουργεί ως μια αυθόρμητη φυσική τελετουργία, που οι μυημένοι εναρμονίζονται εκστατικά ως μια ενιαία ολότητα.
Δεν έχει δεύτερες σκέψεις. Εμπνέει και εμπνέεται.
Και η κορύφωση της αποτελεί ύβρη και ύμνο προς ότι μας σκλαβώνει και ότι μας απελευθερώνει συγχρόνως.
Αυτή η φλόγα, είναι ποιητική, ερωτική και θανατηφόρα!
Δυστυχώς αυτό που βλέπω κι ακούω είναι μια διμοιρία ζόμπι που προσποιείται τους ζωντανούς.
Και όλο αυτό είναι σύμπτωμα μιας αποσυνθεμένης, ανέραστης και χωρίς έμπνευση κοινωνίας.
Δυστυχώς απ' άκρη σε άκρη σε αυτή την τόσο πλούσια σε πρωτογενείς ιδέες, έμπνευση, ευαισθησίες και ποιητικότητα πατρίδα, έχουν κυριαρχήσει τα ιδεολογικά «σκυλάδικα».
Γιάννης Αθανασιάδης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Ακούω τον ψεύτικο, μηχανιστικό, άχρωμο, αφύσικο, παράταιρο, θλιβερό και ρουτινιάρικο μαζικό τρόπο που αναπαράγονται και «απαγγέλλονται» τα συνθήματα σε διαδηλώσεις κάποιων νεολαιών της εξωκοινοβουλευτικής επαναστατικής αριστεράς, και ανατριχιάζω.
Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι, (συγγνώμη για τον αδόκιμο όρο), σε πολιτικό σκυλάδικο.
Καμία αισθητική αυθεντικότητας. Καμία έμπνευση.
Καμία ποιητική ενόρμηση.
Ε ναι! Η φλόγα της αυθεντικής επαναστατικής διεκδίκησης, παράγει την δική της αισθητική.
Ξεχωρίζει, διότι είναι πηγαία και ειλικρινής, άσχετα αν συμφωνεί κάποιος μαζί της.
Εκδηλώνεται και λειτουργεί ως μια αυθόρμητη φυσική τελετουργία, που οι μυημένοι εναρμονίζονται εκστατικά ως μια ενιαία ολότητα.
Δεν έχει δεύτερες σκέψεις. Εμπνέει και εμπνέεται.
Και η κορύφωση της αποτελεί ύβρη και ύμνο προς ότι μας σκλαβώνει και ότι μας απελευθερώνει συγχρόνως.
Αυτή η φλόγα, είναι ποιητική, ερωτική και θανατηφόρα!
Δυστυχώς αυτό που βλέπω κι ακούω είναι μια διμοιρία ζόμπι που προσποιείται τους ζωντανούς.
Και όλο αυτό είναι σύμπτωμα μιας αποσυνθεμένης, ανέραστης και χωρίς έμπνευση κοινωνίας.
Δυστυχώς απ' άκρη σε άκρη σε αυτή την τόσο πλούσια σε πρωτογενείς ιδέες, έμπνευση, ευαισθησίες και ποιητικότητα πατρίδα, έχουν κυριαρχήσει τα ιδεολογικά «σκυλάδικα».
Γιάννης Αθανασιάδης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου