Είναι κουφοί.
Και τυφλοί.
Και όχι κλινικά.Επιλεκτικά.Κοινώς γιατί έτσι γουστάρουν.
Για τους κυρίους της κυβέρνησης γράφω.
Είπε ο κύριος Χαρδαλιάς πως δεν οφείλεται η διασπορά του ιού στα ΜΜΜ και στις αθλητικές δραστηριότητες.Με άλλα λόγια δεν ευθύνονται αυτοί που δεν έχουν αρκετά λεωφορεία, αλλά εμείς στοιβαζόμαστε σαν σαρδέλες σε κονσέρβα.Έλεος και μεις οι βιαστικοί που θέλουμε μετά την δουλειά να πάμε αμέσως σπίτια μας να ξεκουραστούμε! Πάμε να δούμε μερικές φωτογραφίες από τα αθώα ΜΜΜ.
Αυτά που βλέπετε είναι τα ΜΜΜ που δεν φταίνε.Δεν ευθύνεται αυτός ο συγκεκριμένος συνωστισμός γιατί όπως είπε και ο κύριος Γεωργιάδης,θα πρέπει να κόψουν τις συντάξεις των ανθρώπων για να πάρουν λεωφορεία.
Εγώ πάλι λέω να κόψουμε τους δικούς τους μισθούς,για να πάρουμε και λεωφορεία και να κάνουμε και ΜΕΘ. Αλήθεια ένα rafale πόσο κοστίζει;Ένα μόνο!Γιατί σύμφωνα με όσα γράφτηκαν 18 με 20 τέτοια αεροπλάνα κοστίζουν 1 δις!
Λαϊκίζω θα πείτε…Ναι και λοιπόν; Στον λαό ανήκω και λαϊκά θα μιλώ και θα σκέφτομαι. Με την απλή μπακαλίστικη λογική που λέει πως ένα και ένα κάνουν δύο.Με την λογική των προτεραιοτήτων που τα σημαντικά τα βάζω πρώτα.
Στο δρόμο τώρα,ενώ περπατάς πρέπει να φοράς μάσκα, όταν αθλείσαι όμως όχι.Μας βλέπω όλους τρεχάμενους στο δρόμο, καθότι ο ιός μάλλον μισεί την άθληση.
Θα μπαίνεις σε έναν χώρο εστίασης με μάσκα, αλλά μόλις κάθεσαι θα την βγάζεις.Εκεί ο ιός αναγνωρίζει το στοπ και δεν σε πλησιάζει.
Τη νύχτα επίσης,επειδή ο ιός είναι ξενύχτης, εμείς θα μαζευόμαστε σπίτια μας στις 12.30. Όχι 12.31, ούτε 12.29. Ακριβώς στις δωδεκάμισι! Γιατί ο ιός πάσχει από το σύνδρομο της σταχτοπούτας. Να δεις που θα έχει παιδικό βίωμα από αυτή την πειθήνια και άβουλη χαζοσταχτοπούτα.
Τα μέτρα είναι τουλάχιστον γελοία, προκαλούν το γέλιο για να μη βάλεις τις φωνές ή τα κλάματα.Είναι κουφοί οι κύριοι και τυφλοί επίσης, αλλά όχι μουγγοί. Αντιθέτως είναι λαλίστατοι προκειμένου να μας πείσουν ότι νοιάζονται για μας. Θέλουν να μας προστατέψουν, για αυτό είναι τόσο αυστηροί, όπως ένας γονιός με το ανώριμο ανυπάκουο παιδί του.
Εμείς είμαστε οι ανώριμοι, αυτοί είναι σοβαροί και ώριμοι.
Αγάπα το κελί σου.
Όπου κελί έγινε ξαφνικά η ίδια σου η ζωή που πρέπει να την φυλακίσεις για να μην αρρωστήσεις. Και πώς να αντιδράσεις σε αυτό;Φοβάσαι.
Τίποτα πιο πραγματικό από τον φόβο. Θες να ζήσεις, κακό είναι αυτό;
Κατάλαβες που στοχεύουν;
Ναι, η Κατερίνα Γώγου πολύ ορθά είχε πει πως στο μυαλό είναι ο στόχος.
Όλοι φταίνε εκτός από αυτούς. Ας είχαν τον καιρό, όλο το καλοκαίρι για να προετοιμαστούν. Να βρουν περισσότερες αίθουσες για τα σχολεία, περισσότερους καθηγητές, να δημιουργήσουν ΜΕΘ, να μεριμνήσουν ώστε να γράφεται στα ταμεία το τεστ για τον ιό.
Αλλά όχι! Τίποτα από αυτά δεν έγινε, παρά μόνο ένας σωστός σχεδιασμός για να μας ρίξουν τις ευθύνες ολοκληρωτικά.
Ένας πολύ καλός σχεδιασμός για να σπείρουν την διχόνοια μεταξύ μας.
Στο μετρό πριν λίγες μέρες, μια ηλικιωμένη διαμαρτύρεται έντονα, γιατί ένας νέος δεν φοράει μάσκα. Και μετά λέει χαιρέκακα, ναι χαιρέκακα, αξέχαστη θα μου μείνει η έκφραση των ματιών της, αυτά δεν τα κρύβει η μάσκα βλέπεις.
Λέει λοιπόν:«δεν πειράζει, ας μη φοράει, τώρα ο ιός χτυπάει τα νιάτα…»
Ασχολίαστο το βάζω εδώ να υπάρχει.
Ποιος είπε ότι η δημοκρατία δεν προσφέρει εναλλακτικές λύσεις; Ποιός είπε ότι η δημοκρατία είναι «αποφασίζω και διατάσσω»; Ποιος είπε πως στη δημοκρατία οι αποφάσεις παίρνονται έτσι και γίνονται νόμοι του κράτους που μπαίνουν και στο ΦΕΚ για να είναι απολύτως νόμιμες;
Ποιος είπε ότι στη δημοκρατία κάθε αντίθετη φωνή πρέπει να φιμώνεται;Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή; Νέα, σίγουρα, δημοκρατία όμως όχι. Άλλο όνομα έχει.
Φιμωμένοι και τρομαγμένοι στέκουμε εδώ, δίχως να μας ακούν και να μας βλέπουν.Δίχως να μπορούμε να αλλάξουμε κάτι.Είναι πολλά τα πρόστιμα βλέπεις.Είναι και αυτός ο φόβος που σου τρώει τα σωθικά και σου αφαιρεί κάθε δύναμη για να αντιδράσεις.
Αγάπα τη ζωή σου ως κελί.Παραφράζω,γιατί αυτή η ζωή που ανοίγεται μπροστά μου μοιάζει σαν κελί. Και το κακό είναι ότι θα μπούμε όλοι σε αυτό το κελί με την θέλησή μας.
Λύνουν δένουν τα λουριά που μας κρατούν. Στο πρώτο δέσιμο οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Δες τώρα στο δεύτερο δέσιμο,μετά από το καλοκαιρινό λύσιμο πόσο λιγότερο αντιδρούμε…
Σε λίγο θα ζητάμε μόνοι μας να μας φυλακίσουν, θα αγαπήσουμε τις αλυσίδες μας,τη σκλαβιά μας.Γιατί είναι για το καλό μας.
Αυτό το καλό μας, που αυτοί που κρατούν τις αλυσίδες, το ξέρουν καλύτερα από μας, με τρομάζει.
Αυτή η αδράνεια, που εξαπλώνεται στο σώμα του λαού, με τρομάζει.
Αυτή η απάθεια, που μας περιβάλλει με τρομάζει.
Αυτή η ζωή που μου τάζουν με τρομάζει και όχι ο ιός.
Κανείς δεν μας έταξε πως θα είμαστε αθάνατοι και ήρθε τώρα αυτός ο ιός για να ακυρώσει κάθε τάξιμο.
Όχι,δεν με τρομάζει ο ιός. Φυσικά και θα προφυλαχθώ, φυσικά και δεν θα πάω ξυπόλητη στα αγκάθια, αλλά αρνούμαι να ζω υπό το κράτος του φόβου.
Γιατί αυτός ο φόβος τους συμφέρει, τους λύνει τα χέρια, για να μπορούν να δέσουν τη ζωή μου.
Με αλυσίδες αόρατες και πανέξυπνες.
Θέλω τη ζωή μου πίσω!!!Και με μάσκα και με αντισηπτικά λουσμένη θα φωνάζω:
ΘΕΛΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΙΣΩ!!! ΚΑΙ ΤΗ ΘΈΛΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ! ΜΕ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ.
Και θα μου πεις εσύ τώρα εξυπνοπούλι μου, πως έχω δικαίωμα επιλογής, απλά θα το πληρώνω σε ευρώ, ως πρόστιμο.
Και θα σου απαντήσω πως δεν θα χρειάζονταν πρόστιμα, αν όλοι αντιλαμβανόμαστε πως έκαναν τα πάντα για να μας φροντίσουν.
Γιατί η απαγόρευση κυκλοφορίας δεν είναι φροντίδα.
Γιατί αν αρρωστήσω, η συμβουλή και μάλιστα τηλεφωνική, να κάτσω σπίτι μου δεν είναι φροντίδα.
Γιατί οι γεμάτες σχολικές αίθουσες δεν είναι φροντίδα.
Γιατί τα κονσερβοποιημένα ΜΜΜ δεν είναι φροντίδα.
Γιατί τα τεστ τα ακριβοπληρωμένα δεν είναι φροντίδα.
Γιατί τα γεμάτα αεροπλάνα δεν είναι φροντίδα.
Γιατί τα νοσοκομεία με λιγοστό προσωπικό δεν είναι φροντίδα.
Γιατί οι ουρές στη τράπεζα δεν είναι φροντίδα.
Γιατί η εκ περιτροπής εργασία δεν είναι φροντίδα.
Γιατί τα άδεια θέατρα κλπ δεν είναι φροντίδα.
Γιατί η απλή θερμομέτρηση σε χώρους εργασίας δεν είναι φροντίδα!
Γιατί ο λόγος περί ατομικής ευθύνης και μόνο δεν είναι φροντίδα.Είναι αποποίηση ευθυνών δικών τους!
Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να με πείσει πως τα γελοία μέτρα που πήραν με φροντίζουν.
Με τρομοκρατούν απλώς για να το βουλώσω και να μη ζητάω ό,τι δικαιωματικά μου ανήκει. Γιατί πληρώνω ένα σκασμό φόρους για ένα ανύπαρκτο κράτος, που μου κλείνει το στόμα στο όνομα της δήθεν φροντίδας τους!
Κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει να αγαπήσω τις αλυσίδες μου και τη σκλαβιά μου. Κανείς δεν μπορεί να μου αφαιρέσει τον λόγο, την αντίδραση.
Σέβομαι κάθε συμπολίτη μου, φορώ τη μάσκα μου, αλλά σέβομαι και μένα.
Αφήνω τα καρότα και τα μαστίγια για τα άλογα.
Αρνούμαι να σωπάσω γιατί έτσι τους βολεύει.
Και κυρίως ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΥΠΟΚΎΨΩ ΣΤΟΝ ΦΌΒΟ.
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου