«Να μην αυξηθεί ο κατώτατος μισθός για να καταναλώνουν λιγότερο οι πολίτες. Αν τους αποζημιώνεις για κάθε αύξηση δεν λαμβάνουν το σήμα»(Μιράντα Ξαφά).
Ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες και αποφασίζει. Ύστερα στέλνει σήματα στο (κοινωνικό) σώμα, τα μέλη του οποίου εκτελούν. Αυτός είναι ο ταξικός ιδεότυπος της κοινωνίας στα νεοφιλελεύθερα μυαλά. Από εδώ ξεκινά η διάκριση: οι «πάνω»: το κεφάλι, οι αφέντες, και οι «κάτω»: τα εκτελεστικά όργανα, οι δούλοι. Από εδώ εκκινεί η αντίληψη για τη διάκριση στα μεγάλα Εγώ, στους «εκλεκτούς», στους «Κύριους Όλος ο Κόσμος» από τη μια, και από την άλλη στους «απόκληρους», τους «παραρριγμένους», τους «άπλυτους», στους "λάθρο-" της ζωής, που δεν σκέφτονται αυτοβούλως, αλλά αντιδρούν μόνο με βάση τα «σήματα»! Σαν τα σκυλιά του Παβλώφ!
Τι χρειάζονται, συνεπώς, αυτοί τα επιδόματα, όταν μπορούν να επιβιώνουν και με λιγότερο σανό; Σε τι τους είναι αναγκαίες οι ΜΕΘ, έτσι πολλοί και αναλώσιμοι καθώς είναι;
Οι «σηματ-άνθρωποι» τιμωρούνται με «πυρά» βλέμματος και γνώμης, με προσ-τιμα και εξορία από το φως, τόσο στη Γη όσο και στον Ουρανό! Κάποτε, τότε που ο πρωτο-χριστιανισμός αξίωσε την εικόνα των φτωχών και απαξίωσε αυτή των πλούσιων, ήλπιζε τουλάχιστον στον Ουρανό! Όμως το χρήμα αντέστρεψε τα πράγματα και αποκατέστησε την «τάξη». Η φτώχεια στον αμερικανικό προτεσταντισμό έγινε "αμαρτία" εκ Θεού! Για όλα φταίνε πλέον οι «από κάτω», οι αμαρτωλοί φτωχοί, το «καταραμένο απόθεμα», τα χωρίς «εγώ» αόρατα πλάσματα, οι καλικάντζαροι που ζουν έξω από το φως και κάτω από τη Γη. Χαμένοι, πια, παντού!
Αλλά επειδή «Το αίσθημα της ύπαρξής μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το βλέμμα των άλλων πάνω μας…», όπως γράφει ο Πρίμο Λέβι, όταν δεν έχεις κανέναν για να δεις το πρόσωπό σου, όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, τότε θα περάσεις απέναντι. Τι κι αν χαθείς στο βυθό του Αιγαίου, στις φυλακές του Μητσοτάκη, στα στρατόπεδα του Μηταράκη, του Λουκασένκο, στη Μάγχη του Τζόνσον και του Μακρόν, ή στην κόλαση της Ομόνοιας; χαμένος είσαι έτσι κι αλλιώς… Και προχωράς... και η απόφαση αυτή ανασυστήνει την αξιοπρέπεια και το πρόσωπό σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου