Η πρωτεργάτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ αφιερώθηκε ακούραστα στην πρόληψη της ασθένειας και στην αξιοπρεπή νοσηλεία του φτωχού και του πάσχοντα. Ο μύθος της γυναίκας που έβαλε σκοπό να αλλάξει δραστικά τις κάκιστες υγειονομικές συνθήκες και τον τρόπο λειτουργίας των νοσοκομείων του καιρού της, και τα κατάφερε συγκινεί ακόμα και σήμερα και το φως της ετοιμάζεται να λάμψει ξανά με μια σειρά εκθέσεων που θα γιορτάσουν τα διακόσια χρόνια από τη γέννησή της.
Η έκθεση, στο μουσείο που φέρει το όνομά της στο χώρο του νοσοκομείου του Αγίου Θωμά στο Λονδίνο, σκοπεύει να υπενθυμίσει τις κατακτήσεις που είχε δίνοντας μάχες για να μεταμορφώσει τη νοσηλευτική και υγειονομική περίθαλψη. Ανάμεσα στα εκθέματα θα υπάρχει το περίφημο εμβληματικό φανάρι με το οποίο φώτιζε τους ασθενείς και θα ακούγεται μια σπάνια ηχογράφηση με τη φωνή της όταν ήταν σε ηλικία 70 ετών. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 8 Μαρτίου 2020 και θα διαρκέσει μέχρι τις 7 Μαρτίου 2021.
Η Φλόρενς γεννήθηκε σε μια πλούσια βρετανική οικογένεια σε μια βίλα στη Φλωρεντία στην ιταλική επαρχία της Τοσκάνης, από την οποία έλαβε το όνομά της. Ήταν γόνος εύπορης αγγλικής οικογένειας που είχε εγκατασταθεί στη Φλωρεντία. Οι σπουδές της ήταν αξιόλογες και έμαθε ελληνικά και λατινικά, ενώ στα 20 της χρόνια δήλωσε στους γονείς ότι επιθυμούσε να γίνει νοσηλεύτρια, ένα επάγγελμα που δεν ταίριαζε στην κοινωνική της τάξη.
Δέκα χρόνια αργότερα στα 30 της χρόνια σπούδασε νοσηλευτική στο Κάιζερσβερτ, κοντά στον Ρήνο, αλλά και σε διάφορα νοσοκομεία της Αγγλίας και της Γαλλίας. Έγινε διάσημη για τη δράση της στη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1854-1855) ως επικεφαλής 100 νοσοκόμων, ενώ αργότερα έδρασε σε ένα νοσοκομείο στο Σκούταρι, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο στέγαζε 1.500 ασθενείς κάτω από πραγματικά απαίσιες συνθήκες. Η Φλόρενς κατόρθωσε να σώσει ασθενείς με ακούραστη προσπάθεια και χωρίς πολλά μέσα. Η εικόνα της ανάμεσα στα κρεβάτια με ένα φανάρι να προσπαθεί να ανακουφίσει τους ασθενείς της της χάρισε το προσωνύμιο «Η Κυρία με το Φανάρι».
Μετά τη λήξη του Κριμαϊκού Πολέμου, η Νάιτινγκεϊλ επιβιβάστηκε σε πλοίο με προορισμό την Αγγλία, όπου είχε ήδη γίνει από καιρό εθνική ηρωίδα. Επέστρεφε στην πατρίδα της αποφασισμένη να επηρεάσει τις κρατικές υπηρεσίες, με στόχο τη βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης, των συνθηκών διαβίωσης και της διατροφής τού Βρετανού στρατιώτη. Συνάντησε όμως δυσκολίες, διότι οι υψηλά ιστάμενοι αντιμετώπιζαν με κατανόηση την πιθανή εφαρμογή των σχεδίων της, αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, όταν τον Οκτώβριο του 1856 συναντήθηκε με τη Βασίλισσα Βικτωρία. Η βασίλισσα άκουσε τις προτάσεις της και τον Μάιο του 1857 συγκρότησε τη Βασιλική Επιτροπή για θέματα Υγείας, στην οποία η Νάιτινγκεϊλ είχε σημαντικό ρόλο και συνεισφορά, με τη σύνταξη της ογκώδους έκθεσης με τον τίτλο «Σημειώσεις πάνω σε θέματα που επηρεάζουν την υγεία, την αποδοτικότητα και τη διοίκηση των νοσοκομείων του βρετανικού στρατού». Μία από τις συνέπειες των δραστηριοτήτων της επιτροπής ήταν η ίδρυση τής Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής το 1857.
Στο μεταξύ, η Νάιτινγκεϊλ ήταν απασχολημένη και με άλλες πρωτοποριακές δραστηριότητες. Το 1860 χρησιμοποίησε από το «Ταμείο Νάιτινγκεϊλ» 45.000 στερλίνες – συνεισφορές του κοινού προς τιμήν του έργου της στην Κριμαία – για να ιδρύσει τη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων στο νοσοκομείο Σεντ Τόμας του Λονδίνου, σχολή πρωτοποριακή στο είδος της σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε λίγα χρόνια, υπήρξε η κύρια υπεύθυνη για την καθιέρωση εκπαίδευσης των μαιών και των αδελφών νοσοκόμων στα ιατρεία των ασύλων.
Από το 1857, η Νάιτινγκεϊλ ζούσε, κυρίως, στο Λονδίνο. Περνούσε τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι της, πάσχοντας από μετατραυματικό σύνδρομο. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι δεχόταν αναρίθμητους επισκέπτες, από τους πιο υψηλά ιστάμενους ως τους πιο ταπεινούς ανθρώπους. Η όρασή της άρχισε να εξασθενεί σταδιακά, ώσπου το 1901 τυφλώθηκε εντελώς. Το 1907, ο βασιλιάς Εδουάρδος της απένειμε το παράσημο Αξίας (Order of Merit) και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που είχε πάρει ποτέ αυτό το παράσημο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου