Επιταχύνεται η πορεία προς επώδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, με το παζάρι που εξελίσσεται εντός ευρωατλαντικού πλαισίου να έχει σταθμούς την επόμενη βδομάδα συναντήσεις για τα ΜΟΕ και τη λεγόμενη θετική ατζέντα, ενώ τον Μάη επίκειται και συνάντηση των Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Τουρκία.
Χαρακτηριστικά για τα όσα λέγονται και γίνονται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, συμμετέχοντας στο Φόρουμ των Δελφών ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης έκανε σαφές ότι οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης παραμένουν στο ακέραιο. «Δεν είμαστε τόσο αφελείς, ούτε αιθεροβάμονες, να πιστεύουμε ότι από τη μια μέρα στην άλλη θα μπορέσουμε να λύσουμε τα προβλήματα που έχουμε με την Τουρκία και τα οποία ανατρέχουν δεκαετίες», είπε, όπως και ότι «οι βασικές θέσεις των δύο μερών δεν πρόκειται να αλλάξουν. Αυτό εξάλλου ήταν και ένα από τα ρητώς καταγεγραμμένα στη συμφωνία της Διακήρυξης των Αθηνών της 7ης Δεκεμβρίου». Εβαλε δε ως μείζον στην παρούσα φάση «να μπορούμε να καταλαγιάζουμε αυτές τις εντάσεις», ενώ, δείχνοντας ότι εντάσεις υπήρξαν και σε αυτό το διάστημα της υποτιθέμενης ύφεσης, σημείωσε πως «ευκαιρίες για εντάσεις το τελευταίο 10μηνο υπήρξαν πάρα πολλές», με «διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια» ότι «αποσυμπιέστηκαν, επειδή υπήρξε μια γρήγορη διαχείριση στο υψηλότερο επίπεδο».
Σε αυτό το πλαίσιο, χαρακτήρισε «σημαντικό να υπάρχει ως κοινή κατανόηση ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να έχουμε μία ηρεμία στην περιοχή μας», έστω και με «θέσεις οι οποίες είναι αντίρροπες στα δύο μέρη».
Διευρύνεται και πάει η ατζέντα...
Στο μεταξύ, δείχνοντας ότι η ατζέντα έχει διευρυνθεί, ο ΥΠΕΞ είπε ότι «έχουμε μεγάλα κεφάλαια τα οποία είναι ανοιχτά, με πιο σημαντικό την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας». Πρόσθεσε ότι αυτή «είναι η μόνη διαφορά, η οποία μπορεί να αχθεί ενώπιον διεθνούς δικαιοδοσίας, και αυτό είναι το τέλος της διαδρομής. Υπάρχουν βεβαίως και πολλά άλλα θέματα, τα οποία μπορούμε να συζητούμε», δείχνοντας ότι στόχος τους είναι αυτά να διευθετηθούν στο διμερές παζάρι όπως εξελίσσεται υπό την επίβλεψη του ΝΑΤΟ.
Μάλιστα, κάνοντας σαφές ότι οι διευθετήσεις θα είναι επώδυνες, τόνισε ότι «δεν είναι μια ευχάριστη συζήτηση, είναι μια δύσκολη συζήτηση, η οποία δύσκολη συζήτηση πιθανότατα θα έχει αρνητικές συνέπειες και για εκείνον ο οποίος διευθύνει τις συζητήσεις, που πιθανότατα θα είμαι εγώ», για να διευκρινίσει έπειτα ότι θα είναι «εκείνος που θα διευθύνει τη συζήτηση σε σχέση με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών», στις οποίες βέβαια (με βάση και τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας - UNCLOS, την οποία επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση ως πλαίσιο συζήτησης) ανήκουν και τα χωρικά ύδατα (σήμερα στα 6 ν.μ. στο Αιγαίο, με την Αγκυρα να απειλεί με πόλεμο στην περίπτωση που η Ελλάδα τα επεκτείνει «έως» τα 12, όπως έχει νομικό δικαίωμα).
Σε κάθε περίπτωση, έδειξε ότι πυξίδα τους είναι αυτά τα θέματα «να τα παραπέμψουμε στη Χάγη ή στο Αμβούργο, σε μία διεθνή δικαιοδοσία η οποία θα μπορέσει να κλείσει το θέμα της οριοθέτησης. Ξέρετε, η παραπομπή σε δικαιοδοσία από μόνη της έχει το στοιχείο της γενναιότητας, διότι πάντοτε αβέβαιη είναι η έκβαση μίας διεθνούς δικαιοδοσίας», εντείνοντας τις ανησυχίες για την κατάληξη αυτής της πορείας, η οποία βέβαια περνάει και μέσα από κάποιου είδους «συνυποσχετικό».
Μιλώντας στο ίδιο Φόρουμ ο Χρ. Ροζάκης, πρώην υφυπουργός Eξωτερικών ο οποίος συμμετείχε σε γύρους διαπραγματεύσεων με τη γείτονα, επέμεινε ότι τα «προβλήματα» Ελλάδας - Τουρκίας δεν λύνονται διμερώς, καθώς οι δύο χώρες έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις, και ότι πρέπει να επιλύσουν τις «διαφορές» τους μέσα από το Διεθνές Δικαστήριο, του οποίου οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές. Υπέρ των «ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας» με την Τουρκία τάχθηκε ο Ευ. Αποστολάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Από την πλευρά του ο Γ. Βαληνάκης, διατελέσας κι αυτός υφυπουργός Εξωτερικών, εξέφρασε άλλες μερίδες της ντόπιας αστικής τάξης, καθώς ερωτηθείς για το σχεδιαζόμενο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Αγκυρα απάντησε ότι μια επίσκεψη δεν κρίνεται από το αν γίνεται ή όχι, αλλά από το αν προωθεί τις εθνικές θέσεις, και αναρωτήθηκε ποιες είναι οι ελληνικές θέσεις. Χαρακτήρισε μάλιστα τη διαδικασία των διερευνητικών επαφών τη χειρότερη δυνατή επιλογή, καθώς η άλλη πλευρά μπορεί να θέσει στο τραπέζι «όποια τρελή ιδέα της έρθει».
Σε άλλο πάνελ, με θέμα τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, η Angelina Eichhorst, στέλεχος της ευρωενωσιακής European External Action Service, χαρακτήρισε την Τουρκία «στρατηγικό παίκτη διεθνώς, τον οποίο χρειάζεται η ΕΕ». Παρουσίασε δε ως πιθανό «μετά το καλοκαίρι» να ενεργοποιήσουν εκ νέου τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας. Στο ίδιο μοτίβο η Ελενα Λαζάρου, επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής στην Υπηρεσία Ερευνας του Ευρωκοινοβουλίου, είπε ότι «ο ρεαλισμός απαιτεί να χορέψουμε με την Τουρκία», σημειώνοντας το γεγονός ότι «η Αγκυρα έχει δείξει πως θέλει να ενταχθεί σε αμυντικούς μηχανισμούς της ΕΕ». Επέμεινε ότι η «στρατηγική εταιρική σχέση» δρα «επ' ωφελεία και των δύο πλευρών και μπορεί να λειτουργήσει σε επιμέρους τομείς, όπως η μετανάστευση, η ασφάλεια και το εμπόριο».
Στο ίδιο Φόρουμ ο Ιvo H. Daalder, στέλεχος του ευρωατλαντικού think tank «Chicago Council of Global Affairs», τόνισε ότι εκτός της Ελλάδας «σημαντικό ρόλο για τη Βόρεια Αφρική, την Ουκρανία και τη Γάζα διαδραματίζει και η Τουρκία», ενώ για τις εντάσεις στα Ελληνοτουρκικά ανέφερε ότι «οι ΗΠΑ, όντας σύμμαχος και των δύο κρατών, μπορεί να τα επηρεάσουν αλλά όχι και να επιβάλουν την άποψή τους». Πρόσθεσε πως «και τα δύο κράτη βοηθούν τις ΗΠΑ και γι' αυτόν το λόγο επιδιώκονται κοινά επωφελείς λύσεις», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Πηγή: rizospastis
Η Σφήκα: Επιλογές
Στο μεταξύ, δείχνοντας ότι η ατζέντα έχει διευρυνθεί, ο ΥΠΕΞ είπε ότι «έχουμε μεγάλα κεφάλαια τα οποία είναι ανοιχτά, με πιο σημαντικό την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας». Πρόσθεσε ότι αυτή «είναι η μόνη διαφορά, η οποία μπορεί να αχθεί ενώπιον διεθνούς δικαιοδοσίας, και αυτό είναι το τέλος της διαδρομής. Υπάρχουν βεβαίως και πολλά άλλα θέματα, τα οποία μπορούμε να συζητούμε», δείχνοντας ότι στόχος τους είναι αυτά να διευθετηθούν στο διμερές παζάρι όπως εξελίσσεται υπό την επίβλεψη του ΝΑΤΟ.
Μάλιστα, κάνοντας σαφές ότι οι διευθετήσεις θα είναι επώδυνες, τόνισε ότι «δεν είναι μια ευχάριστη συζήτηση, είναι μια δύσκολη συζήτηση, η οποία δύσκολη συζήτηση πιθανότατα θα έχει αρνητικές συνέπειες και για εκείνον ο οποίος διευθύνει τις συζητήσεις, που πιθανότατα θα είμαι εγώ», για να διευκρινίσει έπειτα ότι θα είναι «εκείνος που θα διευθύνει τη συζήτηση σε σχέση με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών», στις οποίες βέβαια (με βάση και τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας - UNCLOS, την οποία επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση ως πλαίσιο συζήτησης) ανήκουν και τα χωρικά ύδατα (σήμερα στα 6 ν.μ. στο Αιγαίο, με την Αγκυρα να απειλεί με πόλεμο στην περίπτωση που η Ελλάδα τα επεκτείνει «έως» τα 12, όπως έχει νομικό δικαίωμα).
Σε κάθε περίπτωση, έδειξε ότι πυξίδα τους είναι αυτά τα θέματα «να τα παραπέμψουμε στη Χάγη ή στο Αμβούργο, σε μία διεθνή δικαιοδοσία η οποία θα μπορέσει να κλείσει το θέμα της οριοθέτησης. Ξέρετε, η παραπομπή σε δικαιοδοσία από μόνη της έχει το στοιχείο της γενναιότητας, διότι πάντοτε αβέβαιη είναι η έκβαση μίας διεθνούς δικαιοδοσίας», εντείνοντας τις ανησυχίες για την κατάληξη αυτής της πορείας, η οποία βέβαια περνάει και μέσα από κάποιου είδους «συνυποσχετικό».
Μιλώντας στο ίδιο Φόρουμ ο Χρ. Ροζάκης, πρώην υφυπουργός Eξωτερικών ο οποίος συμμετείχε σε γύρους διαπραγματεύσεων με τη γείτονα, επέμεινε ότι τα «προβλήματα» Ελλάδας - Τουρκίας δεν λύνονται διμερώς, καθώς οι δύο χώρες έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις, και ότι πρέπει να επιλύσουν τις «διαφορές» τους μέσα από το Διεθνές Δικαστήριο, του οποίου οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές. Υπέρ των «ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας» με την Τουρκία τάχθηκε ο Ευ. Αποστολάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Από την πλευρά του ο Γ. Βαληνάκης, διατελέσας κι αυτός υφυπουργός Εξωτερικών, εξέφρασε άλλες μερίδες της ντόπιας αστικής τάξης, καθώς ερωτηθείς για το σχεδιαζόμενο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Αγκυρα απάντησε ότι μια επίσκεψη δεν κρίνεται από το αν γίνεται ή όχι, αλλά από το αν προωθεί τις εθνικές θέσεις, και αναρωτήθηκε ποιες είναι οι ελληνικές θέσεις. Χαρακτήρισε μάλιστα τη διαδικασία των διερευνητικών επαφών τη χειρότερη δυνατή επιλογή, καθώς η άλλη πλευρά μπορεί να θέσει στο τραπέζι «όποια τρελή ιδέα της έρθει».
Σε άλλο πάνελ, με θέμα τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, η Angelina Eichhorst, στέλεχος της ευρωενωσιακής European External Action Service, χαρακτήρισε την Τουρκία «στρατηγικό παίκτη διεθνώς, τον οποίο χρειάζεται η ΕΕ». Παρουσίασε δε ως πιθανό «μετά το καλοκαίρι» να ενεργοποιήσουν εκ νέου τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας. Στο ίδιο μοτίβο η Ελενα Λαζάρου, επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής στην Υπηρεσία Ερευνας του Ευρωκοινοβουλίου, είπε ότι «ο ρεαλισμός απαιτεί να χορέψουμε με την Τουρκία», σημειώνοντας το γεγονός ότι «η Αγκυρα έχει δείξει πως θέλει να ενταχθεί σε αμυντικούς μηχανισμούς της ΕΕ». Επέμεινε ότι η «στρατηγική εταιρική σχέση» δρα «επ' ωφελεία και των δύο πλευρών και μπορεί να λειτουργήσει σε επιμέρους τομείς, όπως η μετανάστευση, η ασφάλεια και το εμπόριο».
Στο ίδιο Φόρουμ ο Ιvo H. Daalder, στέλεχος του ευρωατλαντικού think tank «Chicago Council of Global Affairs», τόνισε ότι εκτός της Ελλάδας «σημαντικό ρόλο για τη Βόρεια Αφρική, την Ουκρανία και τη Γάζα διαδραματίζει και η Τουρκία», ενώ για τις εντάσεις στα Ελληνοτουρκικά ανέφερε ότι «οι ΗΠΑ, όντας σύμμαχος και των δύο κρατών, μπορεί να τα επηρεάσουν αλλά όχι και να επιβάλουν την άποψή τους». Πρόσθεσε πως «και τα δύο κράτη βοηθούν τις ΗΠΑ και γι' αυτόν το λόγο επιδιώκονται κοινά επωφελείς λύσεις», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Πηγή: rizospastis
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου