Από ONEMAN
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΔΕΣ
Οι άνθρωποι συχνά πιστεύουν ότι η λέξη «τρολ» προέρχεται από το τέρας που κρυβόταν στις σπηλιές. Αυτό μπορεί να ισχύει στα παραμύθια (ή βιβλία όπως το Χόμπιτ), αλλά στο διαδίκτυο η λέξη «τρολ» προέρχεται από την αργκό των ψαράδων. Στο νερό, το «τρολάρισμα» είναι η διαδικασία ρίψης μιας πετονιάς με δόλωμα, η οποία σέρνεται πίσω από τη βάρκα και βλέπουμε τι τσιμπάει.
Η πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του όρου έγινε το 1992, αλλά η πραγματική της προέλευση είναι δεν είναι σίγουρη. Το Usenet, ένα πρώιμο chatroom του διαδικτύου, ήταν το σπίτι για μερικά από τα πρώτες τρολιές: Ομάδες όπως η alt.tasteless εισέβαλαν σε καλοπροαίρετες συζητήσεις μόνο και μόνο για να προκαλέσουν χάος.
Αλλά, πολύ πριν εφευρεθεί το διαδίκτυο, κυνικοί, έξυπνοι απατεώνες και άλλοι, τρόλαραν τους συναναθρώπους τους ακόμα κι αν δεν το γνώριζαν. Διάφορες διάσημες και ισχυρές προσωπικότητες της ιστορίας έχουν τρολαριστεί, ενώ ορισμένοι υπήρξαν και οι ίδιοι τρολ. Ακολουθούν πέντε από τις πιο απροσδόκητες και εξαιρετικές περιπτώσεις πριν από το διαδίκτυο.
Η πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του όρου έγινε το 1992, αλλά η πραγματική της προέλευση είναι δεν είναι σίγουρη. Το Usenet, ένα πρώιμο chatroom του διαδικτύου, ήταν το σπίτι για μερικά από τα πρώτες τρολιές: Ομάδες όπως η alt.tasteless εισέβαλαν σε καλοπροαίρετες συζητήσεις μόνο και μόνο για να προκαλέσουν χάος.
Αλλά, πολύ πριν εφευρεθεί το διαδίκτυο, κυνικοί, έξυπνοι απατεώνες και άλλοι, τρόλαραν τους συναναθρώπους τους ακόμα κι αν δεν το γνώριζαν. Διάφορες διάσημες και ισχυρές προσωπικότητες της ιστορίας έχουν τρολαριστεί, ενώ ορισμένοι υπήρξαν και οι ίδιοι τρολ. Ακολουθούν πέντε από τις πιο απροσδόκητες και εξαιρετικές περιπτώσεις πριν από το διαδίκτυο.
Νικολό Μακιαβέλι
Το διαδικτυακό τρολάρισμα συνδέεται συχνά με την πολιτική, αλλά ούτε αυτό είναι καινούργιο. Τεχνικές που κάνουν τους πολιτικούς εχθρούς και τους υποστηρικτές τους να φαίνονται ανόητοι, αντιπαθητικοί ή αδύναμοι, εφαρμόζονται πιθανώς από τότε που οι άνθρωποι επινόησαν την εξουσία. Ο Νικολό Μακιαβέλι περιέλαβε ως γνωστόν μερικές από αυτές τις σκοτεινές τέχνες στον Πρίγκιπα, το εγχειρίδιο του για την κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας. Ωστόσο, ορισμένοι υποψιάζονται ότι το ίδιο το βιβλίο ήταν ένα τέχνασμα για να στερήσει την εξουσία από τον Λαυρέντιο των Μεδίκων.
Οι συμβουλές του Μακιαβέλι παρουσιάζονταν ως χρήσιμες και ρεαλιστικές, ενώ οι ενέργειες που πρότεινε μπορεί στην πραγματικότητα να είχαν γραφτεί για να μισήσουν όλοι τον Λαυρέντιο. Ένας Άγγλος καρδινάλιος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το βιβλίο ήταν «σαν ένα ναρκωτικό που κάνει τους πρίγκιπες να τρελαίνονται». Άλλωστε, ο Μακιαβέλι είχε κίνητρο καθώς τον είχαν απολύσει, φυλακίσει και βασανίσει.
Ναπολέων Βοναπάρτης
Για αρχή, να ξεκαθαρίσουμε ότι με ύψος 1,75 μ., ο Ναπολέων ήταν ελάχιστα κοντός με τα σημερινά δεδομένα και κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν ψηλότερος από το μέσο ύψος των ανδρών στη Γαλλία. Ο λόγος που πιστεύεται ότι ήταν κοντός είναι κυρίως επειδή οι εχθροί του στη Βρετανία ήξεραν ότι ενοχλείται, οπότε έγινε το επίκεντρο της προπαγάνδας τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Μάλιστα, τον τρόλαραν ανελέητα για το ύψος του σε γελοιογραφίες και φυλλάδια, ακόμη και σε περιόδους ειρήνης. Ο Ναπολέων έβαλε ακόμη και τους διπλωμάτες του να ζητήσουν από τους Βρετανούς να λογοκρίνουν τον Τύπο. Φυσικά, τον αγνόησαν. Έτσι, το τρολάρισμα συνεχίστηκε και εξόριστος μετά την ήττα του στο Βατερλώ, ο Ναπολέων λέγεται ότι είπε το εξής: O Βρετανός πολιτικός σκιτσογράφος Τζέιμς Γκίλρεϊ «έκανε περισσότερα από όλους τους στρατούς της Ευρώπης για να με ρίξει».
Το διαδικτυακό τρολάρισμα συνδέεται συχνά με την πολιτική, αλλά ούτε αυτό είναι καινούργιο. Τεχνικές που κάνουν τους πολιτικούς εχθρούς και τους υποστηρικτές τους να φαίνονται ανόητοι, αντιπαθητικοί ή αδύναμοι, εφαρμόζονται πιθανώς από τότε που οι άνθρωποι επινόησαν την εξουσία. Ο Νικολό Μακιαβέλι περιέλαβε ως γνωστόν μερικές από αυτές τις σκοτεινές τέχνες στον Πρίγκιπα, το εγχειρίδιο του για την κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας. Ωστόσο, ορισμένοι υποψιάζονται ότι το ίδιο το βιβλίο ήταν ένα τέχνασμα για να στερήσει την εξουσία από τον Λαυρέντιο των Μεδίκων.
Οι συμβουλές του Μακιαβέλι παρουσιάζονταν ως χρήσιμες και ρεαλιστικές, ενώ οι ενέργειες που πρότεινε μπορεί στην πραγματικότητα να είχαν γραφτεί για να μισήσουν όλοι τον Λαυρέντιο. Ένας Άγγλος καρδινάλιος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το βιβλίο ήταν «σαν ένα ναρκωτικό που κάνει τους πρίγκιπες να τρελαίνονται». Άλλωστε, ο Μακιαβέλι είχε κίνητρο καθώς τον είχαν απολύσει, φυλακίσει και βασανίσει.
Ναπολέων Βοναπάρτης
Για αρχή, να ξεκαθαρίσουμε ότι με ύψος 1,75 μ., ο Ναπολέων ήταν ελάχιστα κοντός με τα σημερινά δεδομένα και κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν ψηλότερος από το μέσο ύψος των ανδρών στη Γαλλία. Ο λόγος που πιστεύεται ότι ήταν κοντός είναι κυρίως επειδή οι εχθροί του στη Βρετανία ήξεραν ότι ενοχλείται, οπότε έγινε το επίκεντρο της προπαγάνδας τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Μάλιστα, τον τρόλαραν ανελέητα για το ύψος του σε γελοιογραφίες και φυλλάδια, ακόμη και σε περιόδους ειρήνης. Ο Ναπολέων έβαλε ακόμη και τους διπλωμάτες του να ζητήσουν από τους Βρετανούς να λογοκρίνουν τον Τύπο. Φυσικά, τον αγνόησαν. Έτσι, το τρολάρισμα συνεχίστηκε και εξόριστος μετά την ήττα του στο Βατερλώ, ο Ναπολέων λέγεται ότι είπε το εξής: O Βρετανός πολιτικός σκιτσογράφος Τζέιμς Γκίλρεϊ «έκανε περισσότερα από όλους τους στρατούς της Ευρώπης για να με ρίξει».
Τζορτζ Ουάσινγκτον
Το ιστορικό τρολάρισμα των ηγετών δεν συνέβαινε μόνο σε καιρό πολέμου. Για παράδειγμα, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον βρέθηκε στο επίκεντρο ενός τρολ των μέσων ενημέρωσης (έτσι γίνεται και σήμερα) από τη χώρα του κατά τη διάρκεια της προεδρίας του μετά την επανάσταση. Ο Φράνκλιν Μπάτσε χρησιμοποίησε την εφημερίδα για να ταλαιπωρήσει τον Ουάσινγκτον, ασκώντας του κριτική και τυπώνοντας συκοφαντικές κατηγορίες εναντίον του.
Πολλές από τις κατηγορίες προέρχονταν από τους αντιπάλους του Ουάσινγκτον και το αν ήταν αληθινές ή όχι δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τον Μπάτσε. Όταν ο Ουάσινγκτον δεν πήρε θέση κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το έκανε για να αποφύγει οποιαδήποτε ζημιά στη φήμη της νεαρής χώρας του. Αλλά ο Μπάτσε έγραψε ότι πρόδιδε έναν σύμμαχο. Για να πετύχει τον στόχο του δημοσίευσε ακόμη και πλαστά έγγραφα για να δυσφημίσει τον πρόεδρο.
Το ιστορικό τρολάρισμα των ηγετών δεν συνέβαινε μόνο σε καιρό πολέμου. Για παράδειγμα, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον βρέθηκε στο επίκεντρο ενός τρολ των μέσων ενημέρωσης (έτσι γίνεται και σήμερα) από τη χώρα του κατά τη διάρκεια της προεδρίας του μετά την επανάσταση. Ο Φράνκλιν Μπάτσε χρησιμοποίησε την εφημερίδα για να ταλαιπωρήσει τον Ουάσινγκτον, ασκώντας του κριτική και τυπώνοντας συκοφαντικές κατηγορίες εναντίον του.
Πολλές από τις κατηγορίες προέρχονταν από τους αντιπάλους του Ουάσινγκτον και το αν ήταν αληθινές ή όχι δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τον Μπάτσε. Όταν ο Ουάσινγκτον δεν πήρε θέση κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το έκανε για να αποφύγει οποιαδήποτε ζημιά στη φήμη της νεαρής χώρας του. Αλλά ο Μπάτσε έγραψε ότι πρόδιδε έναν σύμμαχο. Για να πετύχει τον στόχο του δημοσίευσε ακόμη και πλαστά έγγραφα για να δυσφημίσει τον πρόεδρο.
Διογένης ο Κυνικός
Ο Διογένης -γνωστός και ως Διογένης ο Κυνικός- ήταν ένα αρχαίο τρολ. Αυτός ο ελάχιστα ντυμένος κύριος ζούσε σε ένα βαρέλι στους δρόμους της Κορίνθου τον 4ο αιώνα π.Χ. και σήμερα μνημονεύεται ως ένας από τους πιο διάσημους φιλοσόφους της εποχής. Ωστόσο, μάλλον ήταν για καλό που δεν είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ο Διογένης προκαλούσε συνεχώς τους άλλους με την προσβλητική και αγενή συμπεριφορά του, η οποία φέρεται να κυμαινόταν από το να τρώει δυνατά και να διακόπτει τις διαλέξεις του Πλάτωνα μέχρι το να φτύνει τους περαστικούς. Σκεφτείτε να είχε ανώνυμο προφίλ στο X.
Ο Διογένης -γνωστός και ως Διογένης ο Κυνικός- ήταν ένα αρχαίο τρολ. Αυτός ο ελάχιστα ντυμένος κύριος ζούσε σε ένα βαρέλι στους δρόμους της Κορίνθου τον 4ο αιώνα π.Χ. και σήμερα μνημονεύεται ως ένας από τους πιο διάσημους φιλοσόφους της εποχής. Ωστόσο, μάλλον ήταν για καλό που δεν είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ο Διογένης προκαλούσε συνεχώς τους άλλους με την προσβλητική και αγενή συμπεριφορά του, η οποία φέρεται να κυμαινόταν από το να τρώει δυνατά και να διακόπτει τις διαλέξεις του Πλάτωνα μέχρι το να φτύνει τους περαστικούς. Σκεφτείτε να είχε ανώνυμο προφίλ στο X.
Γιόζεφ Χάιντν
Η κλασική μουσική μοιάζει κάπως αυστηρή, αλλά στην πραγματικότητα, πολλοί συνθέτες έγραψαν ανάλαφρα και παιχνιδιάρικα κομμάτια. Ο αυστριακός συνθέτης του 18ου αιώνα Γιόζεφ Χάιντν, για παράδειγμα, κατάφερε να ξεγελάσει το κοινό του. Το τέλος του κουαρτέτου εγχόρδων Opus 33 Number 2, με τον υπότιτλο Το αστείο, είναι από τις πιο διάσημες δουλειές του και θα μπορούσε σίγουρα να θεωρηθεί ένα είδος τρολαρίσματος.
Ο Χάιντν χρησιμοποιεί μεγάλες παύσεις και ένα ψεύτικο τέλος για να προτρέψει τα μέλη του κοινού να χειροκροτήσουν σε λάθος σημείο. Στη συνέχεια, το κάνει ξανά. Και ξανά. Και μερικές ακόμη φορές μετά από αυτό. Τέλος, το κομμάτι τελειώνει στην πραγματικότητα σταματώντας αδέξια στη μέση μιας φράσης. Δεν είναι απαραίτητα ένα αστείο -ή μια σειρά από αστεία- που θα προκαλέσει γέλιο, αλλά έχει μπερδέψει αποτελεσματικά το κοινό για αιώνες.
Η Σφήκα: Επιλογές
Η κλασική μουσική μοιάζει κάπως αυστηρή, αλλά στην πραγματικότητα, πολλοί συνθέτες έγραψαν ανάλαφρα και παιχνιδιάρικα κομμάτια. Ο αυστριακός συνθέτης του 18ου αιώνα Γιόζεφ Χάιντν, για παράδειγμα, κατάφερε να ξεγελάσει το κοινό του. Το τέλος του κουαρτέτου εγχόρδων Opus 33 Number 2, με τον υπότιτλο Το αστείο, είναι από τις πιο διάσημες δουλειές του και θα μπορούσε σίγουρα να θεωρηθεί ένα είδος τρολαρίσματος.
Ο Χάιντν χρησιμοποιεί μεγάλες παύσεις και ένα ψεύτικο τέλος για να προτρέψει τα μέλη του κοινού να χειροκροτήσουν σε λάθος σημείο. Στη συνέχεια, το κάνει ξανά. Και ξανά. Και μερικές ακόμη φορές μετά από αυτό. Τέλος, το κομμάτι τελειώνει στην πραγματικότητα σταματώντας αδέξια στη μέση μιας φράσης. Δεν είναι απαραίτητα ένα αστείο -ή μια σειρά από αστεία- που θα προκαλέσει γέλιο, αλλά έχει μπερδέψει αποτελεσματικά το κοινό για αιώνες.
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου