Μάρω Βαμβουνάκη
Η τραγική κακοποίηση γυναικών, που μια στιγμή εμβρόντητοι μαθαίνουμε από τις ειδήσεις, είναι η κατάληξη κάποιας μακριάς κι από παλιά γυρισμένης ταινίας.
Προηγήθηκαν καιροί, χρόνια, που ο άντρας τυραννούσε με διάφορους τρόπους το θύμα κι εκείνη έλπιζε ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Είναι τρομερό πόσο υπερβολικά ελπίζεις όταν είσαι ερωτευμένος. Πόσο επενδύεις στα θετικά στοιχεία του αγαπημένου, θετικά στοιχεία που υπάρχουν ή που φαντάζεσαι. Ο έρωτας έχει από τη φύση του εξάρτηση και εξωραϊσμούς, δεν παλεύονται εύκολα στην ψυχολογία μας αυτά.
Στα μοιραία ζευγάρια, που κάθε τόσο θρηνούμε, υπάρχει συνήθως αλληλέξαρτηση. Δεν είναι μόνο οικονομικά πάντα τα εμπόδια. Για διάφορους λόγους ο ένας δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τον άλλον όσο κι αν καταλαβαίνει λογικά ότι κινδυνεύει. Άσε που συχνά μια γυναίκα που κακοποιείται λυπάται τον βίαιο άντρα της. Διότι οι βίαιοι τύποι είναι και χειριστικότατοι με τις ενοχές και τον οίκτο. Ξέρουν καλά να μετανιώνουν μετά σπαραχτικά, να αποζημιώνουν το θύμα με λόγια λατρείας και μετάνοιας, να αυτοκατηγορούνται, να θυματοποιούνται, να ορκίζονται, να υπόσχονται τον ουρανό με τ'άστρα.
Οι γυναίκες που ζουν μέσα σε τέτοια σχέση είναι ανάγκη να ζητούν από ειδικό ψυχολογική βοήθεια, διότι δεν θα τα βγάλουν πέρα με τον ίδιο τους τον εαυτό.Πρέπει να δουλέψουν την αδυναμία τους στο να χωρίσουν, να ζήσουν μόνες, να θυμηθούν παιδικές εμπειρίες, να κρίνουν διαυγέστερα τον άλλον κι όσο κάνει, να δυναμώσει η πίστη στον ικανό εαυτό τους που έχει θρυμματιστεί. Να μπορούν δηλαδή να φύγουν χωρίς επιστροφές. Είναι το θεμελιώδες που πρέπει να γίνει προκειμένου να σωθούν γυναίκες, άντρες και κυρίως αθώα παιδιά-μάρτυρες.
ΥΓ: Και όσες γυναίκες παραμένετε από φόβο κοντά σε όποιον σας βασανίζει και σας κακοκοποιεί, ζητήστε βοήθεια. Το κλειδί αυτού του κελιού είναι πάνω στη πόρτα.
Όσες πάλι μένετε κοντά του από πάθος, λυπηθείτε τα παιδιά σας.
Θέλει κάποια δύναμη η στοργή, η ευθύνη και η ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου