Οι εικόνες της τελευταίας σφαγής στη Γάζα, όταν οι βόμβες του κράτους – φονιά έπεσαν στα κεφάλια των κυνηγημένων που είχαν βρει καταφύγιο σε μία δήθεν προστατευμένη κάψουλα, κάνουν το γύρο του κόσμου. Τα κορμιά των διαμελισμένων και απανθρακωμένων παιδιών περιφέρονται σε φωτογραφίες και βίντεο.
Η φρίκη, η σφαγή, ο θάνατος στην πιο άγρια εκδοχή τους μπροστά στα μάτια μας, ολοζώντανα. Οσο κι αν αντισταθεί κανείς στη βιαιότητα των εικόνων, η αγριότητα αυτής καθ’ αυτής της πράξης είναι αυτό στο οποίο οποίο οφείλει κανείς να ορθώσει ανάστημα.
Τα καθάρματα, οι κατά συρροήν δολοφόνοι, συστηματικοί “χασάπηδες”, συνειδητοί μακελάρηδες,με λυμένα τα δολοφονικά τους χέρια και τα απονενοημένα φονικά τους μυαλά, υποβοηθούμενοι από την επί της ουσίας ανοχή του περίφημου δημοκρατικού κόσμου με όλες τις φοβερές “αξίες” του – είναι οι ίδιες αξίες που κατακρεουργούσαν στο Κογκό και που σήμερα ανέχονται τη σφαγή των αμνών της Παλαιστίνης” – αφού πρώτα έκαψαν γυναικόπαιδα, μετά είπαν ότι στόχευαν μαχητές της Χαμάς…
Και τα απανθρακωμένα γυναικόπαιδα; Παράπλευρη απώλεια, “περιστατικό που ερευνάται”, είπαν οι σφαγείς με όλο το θράσος του κτήνους.
Εκείνο το φασιστικό, ναζιστικό κτήνος που πριν 80 χρόνια αφάνιζε τον εβραϊκό λαό στα κρεματόρια, ξανανιώνει μετενσαρκωμένο στο κράτος του Ισραήλ, που ξεκληρίζει, εξοντώνει, αφανίζει, κατακρεουργεί εκπροσωπώντας επάξια τα ιμπεριαλιστικά κρεματόρια. Τόσο επάξια που συναγωνίζεται σε αποτελεσματικότητα τους άλλοτε σφαγείς του εβραϊκού λαού. Τόσο αποτελεσματικά που μαζί με τον παλαιστινιακό λαό, κατακρεουργεί και την βαριά και πολύτιμη ιστορία που κουβαλάει ο ίδιος ο λαός του Ισραήλ.
Αμερικάνοι και ΕΕ αποτελούν τους άμεσους συνεργούς του στυγερού εγκλήματος, συνένοχοι στον αδιανόητο κανιβαλισμό.
Αλλά….
την ώρα που τα παιδιά γίνονταν παρανάλωμα του πυρός από το κτήνος, σε μια άλλη γωνιά της γης συνέβαιναν πανηγυρισμοί για ένα αθλητικό συμβάν. Σήμερα, μάλλον “θα καεί” η Αθήνα από τα πανηγύρια… Ολοι και όλα συνηγορούν σε αυτό.
Ποιος καίγεται για τα παιδιά και τους σφαγμένους;
Και όλο που απομένει για να μην αφανιστούμε μέσα στα σύγχρονα κρεματόρια είναι να αντισταθεί η ανθρωπότητα στο να καταντήσει ολόκληρη μια τεράστια “Ζώνη Ενδιαφέροντος”. Να αποτινάξει την κτηνώδη ουσία της “οικογένειας Ες”, όπου η γαλήνια ζωή συνεχίζεται πίσω από τον τείχο του Αουσβιτς και τους καπνούς από τα καμένα κορμιά.
Αλλωστε, όταν σε μια γωνία της γης ένας λαός σφαγιάζεται, εν δυνάμει πουθενά δεν υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια. Και στην Παλαιστίνη η κτηνωδία διαρκεί 76 χρόνια.
Η ανάγκη να μην αφεθεί μόνος ο παλαιστινιακός λαός είναι υποχρέωση και επιταγή, χρέος κάθε ανθρώπου και ευθύνη μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των παιδιών την ώρα που η βόμβα σταματάει με έναν ήχο και φωτιά την ζωή που δεν έζησαν.
Επειδή, η ανθρωπότητα δεν αντέχει, δεν θα έπρεπε να αντέχει, ούτε ένα σκοτωμένο παιδί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου