Εκεχειρία στη Γάζα, ορκωμοσία Τραμπ, όξυνση διεργασιών στα ιμπεριαλιστικά μέτωπα που μαίνονται: Αυτά είναι τα νέα επεισόδια που αξιοποιούνται από τους απολογητές του πολέμου και της βαρβαρότητας, περνώντας στην επόμενη φάση το ξέπλυμα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Γι' αυτό και πριν ακόμα ορκιστεί ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή αρχίζει η ύπουλη προπαγάνδα, ότι τάχα «ξημερώνει νέα μέρα», ότι «εξομαλύνεται η κατάσταση», ότι «με τον Τραμπ θα έρθει η ειρήνη» και άλλα παρόμοια που αναποδογυρίζουν την ίδια την πραγματικότητα.
Γι' αυτό και πριν ακόμα ορκιστεί ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή αρχίζει η ύπουλη προπαγάνδα, ότι τάχα «ξημερώνει νέα μέρα», ότι «εξομαλύνεται η κατάσταση», ότι «με τον Τραμπ θα έρθει η ειρήνη» και άλλα παρόμοια που αναποδογυρίζουν την ίδια την πραγματικότητα.
Ξέπλυμα και εφησυχασμός
Η στόχευση διπλή: Αφενός να εξωραϊστεί το μακελειό που είναι σε εξέλιξη με πρώτα βιολιά τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τα κράτη - μέλη τους. Και αφετέρου να εμφανιστεί τάχα σαν «δικαιωμένη» η πολιτική της εμπλοκής στην οποία συναντιούνται η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου.
Γι' αυτό δίνουν ρεσιτάλ εφησυχασμού, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη να ξεκαθαρίζει ότι μετά τη συμφωνία για εκεχειρία στη Γάζα, «η Ελλάδα είναι έτοιμη να συμβάλει για τη σταθερότητα στην περιοχή». Να κρατήσει δηλαδή ακόμα πιο σφιχτά μαζί με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ το όπλο που μπαίνει στον κρόταφο των λαών της περιοχής.
Αλήθεια, έχει ο λαός κανέναν λόγο να εφησυχάζει; Μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι την ίδια στιγμή υπάρχουν στο τραπέζι όλες οι αιτίες της όξυνσης, ότι ο πολεμικός κατήφορος συνεχίζεται;
Μπορεί να αγνοήσει κανείς τη «μεγάλη εικόνα» που κινεί αυτές τις διεργασίες και η οποία όλο και αγριεύει, το γεγονός δηλαδή ότι οι ΗΠΑ δίνουν λυσσαλέα μάχη για να μην αμφισβητηθεί η πρωτοκαθεδρία τους στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, ενώ συντάσσονται μαζί τους και χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρ' όλες τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό τους; Πώς μπορεί να «εξημερωθεί» το ιμπεριαλιστικό τέρας σε μια περίοδο αλλαγής διεθνών συσχετισμών δυνάμεων; Σε μια περίοδο που, από τη μία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους και από την άλλη η Ρωσία, η Κίνα και οι δικοί τους σύμμαχοι, που διαμορφώνουν το δικό τους μπλοκ, παλεύουν για να επικρατήσουν σε αγορές, δρόμους μεταφοράς και γεωπολιτικά στηρίγματα.
Αυτή ακριβώς είναι η «μεγάλη εικόνα», που περιλαμβάνει όλες τις «ψηφίδες» του μακελειού που είναι σε εξέλιξη. Ψηφίδες που, όπως αποδεικνύεται, μπορούν να εξελίσσονται, να μετατοπίζονται μέσα στο πολεμικό κάδρο, χωρίς να «ακυρώνουν» όμως τη μαύρη για τους λαούς εικόνα της βαρβαρότητας και του πολέμου.
Η «μεγάλη εικόνα» δεν αφήνει κανένα περιθώριο
Κανένας εφησυχασμός δεν χωράει λοιπόν για την κατάσταση π.χ. στη Γάζα, όπου το φιτίλι μένει αναμμένο, αφού το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του, ΗΠΑ και ΕΕ, δεν παραιτούνται από τη στρατηγική τους να θάψουν το όραμα του παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει τη δική του πατρίδα, ενώ η κατοχή σε αυτά τα εδάφη γίνεται ακόμα πιο άγρια.
Καμιά προσδοκία δεν μπορεί να βρίσκει έδαφος, την ίδια στιγμή που το κράτος - δολοφόνος, μετά τη στήριξη των τζιχαντιστών στη Συρία, εξακολουθεί να επεκτείνει τις ζώνες κατοχής του στην πολύπαθη χώρα, βομβαρδίζει την Υεμένη και τον Λίβανο, απειλεί με πόλεμο το Ιράν.
Καμιά σταθερότητα δεν επιφυλάσσεται στους λαούς από τις νέες πολεμικές βάσεις που σπέρνονται στη Μεσόγειο, από την επέκταση της ΝΑΤΟικής δράσης στην Κύπρο, όπου οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να στήσουν πολεμικά ορμητήρια, γι' αυτό και αίρουν το εμπάργκο όπλων.
Καμιά ασφάλεια δεν επιφυλάσσει στους λαούς η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, στην οποία πρωταγωνιστεί η Ελλάδα μέσω της επιχείρησης «ASPIDES», φτάνοντας μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό, για να βάλει «σφήνα» στον «κινέζικο δρόμο».
«Ούτε ψύλλος στον κόρφο» των λαών η προπαγάνδα για «αναμονή εξελίξεων στην Ουκρανία» μετά την ορκωμοσία Τραμπ, την ίδια στιγμή που μια σειρά κυβερνήσεις σε κράτη της ΕΕ ετοιμάζονται να «γκαζώσουν» ακόμα περισσότερο για την πολεμική κλιμάκωση στην περιοχή. Αλλωστε, υπάρχει πείρα, π.χ. από τις «ειρηνευτικές συμφωνίες» του Μινσκ το 2014-'15 μεταξύ Ουκρανίας - Ρωσίας, που απλά οδήγησαν στον σημερινό ακόμα πιο άγριο πόλεμο.
Καθόλου «ήσυχα» δεν θα είναι τα νερά σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, που ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου με τα παζάρια για τα κυριαρχικά δικαιώματα, σε μια περίοδο μάλιστα που η Τουρκία αναβαθμίζει τη θέση της, πρωτοστατεί με τις ευλογίες ΗΠΑ και ΕΕ στη Συρία.
Απέναντι λοιπόν στην επικίνδυνη λογική του εφησυχασμού που καλλιεργείται ακριβώς για να αθωώνεται το καπιταλιστικό σύστημα στην πιο σάπια του φάση, για να καλλιεργούνται ψεύτικες ελπίδες στον λαό ότι υπάρχει διέξοδος μέσα από τον συμβιβασμό με τη βαρβαρότητα, υπάρχει η πραγματικότητα του «κόσμου που φλέγεται».
Υπάρχει όμως και η πραγματικότητα των νέων μετώπων που βρίσκουν θέση στις ψηφίδες του μακελειού. Γιατί, την ίδια στιγμή που συντηρείται π.χ. η φιλολογία για επικείμενες «διαπραγματεύσεις ειρήνευσης στην Ουκρανία» από τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, κλιμακώνονται οι διεκδικήσεις τους σε άλλα «καυτά σημεία» του πλανήτη, όπως στην Αρκτική (βλ. Γροιλανδία, Καναδά), στον Ινδο-Ειρηνικό, στα περάσματα του Παναμά κ.α.
Οι ανταγωνισμοί οξύνονται, έτσι θρέφεται το τέρας του καπιταλισμού
Είναι φανερό ότι η τάση διεθνώς είναι αυτή της όξυνσης όλων των αντιθέσεων, η οποία συνυπάρχει με παζάρια για πρόσκαιρους συμβιβασμούς, προετοιμάζοντας την επόμενη φάση της ακόμα πιο άγριας αντιπαράθεσης. Μόνο έτσι θρέφεται το τέρας του καπιταλισμού, προξενώντας διαρκώς καταστροφή, τραγωδίες, πόνο, ένταση της εκμετάλλευσης για τους λαούς όλου του κόσμου.
Αυτό το μαρτυρά και η άλλη όψη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μονοπώλια, ειδικά σε στρατηγικούς κλάδους, όπως σε πολεμική οικονομία, Ενέργεια, «πράσινη μετάβαση». Το μαρτυρά η απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων για μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους, που σηματοδοτεί την ένταση της εκμετάλλευσης και την κλιμάκωση της επίθεσης σε εργατικά δικαιώματα, μεγαλύτερη ακρίβεια, περισσότερες καταστροφές σε περιβάλλον και υποδομές, διαρκές ξεχαρβάλωμα των όποιων μέτρων προστασίας του λαού αφού αυτά θεωρούνται «κόστος δίχως όφελος».
Επαγρύπνηση και πάλη, σύγκρουση με τους θανάσιμους σχεδιασμούς
Οσο δεδομένος είναι λοιπόν ο δρόμος για το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις ενώσεις του και την πολεμική του μηχανή, άλλο τόσο είναι δεδομένος και για τους «από κάτω», για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Καμιά αυταπάτη δεν χωράει για «θετικές εξελίξεις» μέσα από το ξαναμοίρασμα δρόμων, αγωγών, σφαιρών επιρροής, με το αίμα των λαών.
«Θετικές εξελίξεις» και «σταθερότητα» για τον λαό σημαίνει ένταση της αλληλεγγύης στους άλλους λαούς, της κοινής δράσης ενάντια στον πόλεμο και την εμπλοκή.
Σημαίνει διαρκής επαγρύπνηση και σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης σε κάθε χώρα, πάλη για την ανατροπή της. Γιατί μόνο έτσι μπορεί πραγματικά να εξασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία, η ασφάλεια και η ειρήνη για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου