"Πήγα πολύ αργότερα "
"Δεν ήταν αρμοδιότητά μου"
"Θα αποδείξω ότι είμαι αθώος"
"Παραπλανηθηκα"
"Ο ανακριτής φταίει"
Όλα αυτές οι τουλάχιστον ανόητες δικαιολογίες, λέγονται πάνω από 57 δολοφονημένους!
Λέγονται πάνω από μπαζωμενα κορμιά!
Κανείς δεν έδωσε εντολή να εξαφανιστεί οτιδήποτε θα φανέρωνε την αλήθεια!
Κανείς!
Από μόνα τους όλα έγιναν.
Ως δια μαγείας.
Αφήνω στην άκρη ότι μας αντιμετωπίζουν ως ηλίθιους.
Δεν έχουν τον ελάχιστο σεβασμό στους επιζώντες και στους συγγενείς των θυμάτων!
Κοροϊδεύουν ασύστολα όλους μας για να σώσουν τους εαυτούς τους και όχι μόνο...
Όλη η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους να ζητήσει δικαιοσύνη, δικαίωση και τιμωρία!
Και βγήκε ο παραπλανημένος πρωθυπουργός μετά να μας πει, όχι δια στόματος, αλλά μέσα από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, μεταξύ άλλων ότι τα τρένα ΘΑ είναι ασφαλή το 2027!!!
Και ως τότε;
Κανείς σεβασμός σε ζώντες και νεκρούς.
Προαναγγέλλει ουσιαστικά ότι θα έχουμε και άλλους δολοφονημένους.
Παραδέχεται δηλαδή ότι γνώριζε ότι δεν ήταν ασφαλή αλλά δεν θεώρησε δεδομένο να μας ενημερώσει, παραδέχεται ότι δεν είναι ακόμα και σήμερα και ότι δεν θα είναι για δύο ακόμα χρόνια.
Γιατί δεν στέλνει και τα δικά του παιδιά τότε;
Γιατί δεν πάνε και αυτοί οικογενειακώς με τα μελλοντικά ασφαλή τρένα;
Τι παραπάνω έχουν οι δικοί του άνθρωποι από τους δικούς μας;
Για πείτε τώρα, αυτή η παραδοχή του τι σημαίνει;
Τι ιδιότητα θα του δίνατε εσείς;
Γιατί η απραξία όλων αυτών, τωρινών και προηγούμενων, θα οδηγήσει και σε άλλους νεκρούς.
Και τα λέει όλα αυτά ανερυθρίαστα και χαλαρά.
Ένα κείμενο είχε να αντιγράψει απλώς.
Τέλος!
Εκτελεστική και δικαστική εξουσία έχουν μπλέξει τα μπούτια τους.
Πάνω από τις ζωές μας.
Πάνω στις ζωές μας.
Για αυτούς είμαστε νούμερα γραμμένα με μολύβι.
Σβήνουν εύκολα και για αυτούς δεν αφήνουν ούτε σημάδι στο χαρτί.
Έχουμε ονοματεπώνυμο όμως που για όλους εμάς, για τον λαό είναι χαραγμένα ανεξίτηλα στις καρδιές των ανθρώπων μας.
Για αυτό, για τις ζωές μας που αυτοί δεν δίνουν μια δεκάρα, θα παλέψουμε εμείς.
Για αυτούς που χάθηκαν και για όσους μείναμε πίσω.
Γιατί ο κάθε ένας από τους 57, ήταν το δικό μας παιδί, η δική μας μαμά, μπαμπάς, θείος-α, φίλος-η, αδερφός-ή.
Μοιάζουμε ανίσχυροι μπροστά σε όλο αυτό το μαφιόζικο σχέδιο.
Αλλά δεν είμαστε.
Να το θυμάστε αυτό.
Δεν είμαστε!
Έχουμε την οργή μας, το πάθος μας να βγουν όλα στο φως, το πάθος μας για δικαιοσύνη.
Και δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την οργή του ανθρώπου όταν του σκοτώνουν τα παιδιά του και τον κοροϊδεύουν κιόλας.
Θα το πάμε με το τέλους.
Γιατί είναι ασυνείδητοι.
Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαδί.
Μέχρι τέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου