Δέσποινα Ψευτέα
Είμαι το Ισραήλ. Ποτέ δεν χάνω την ευκαιρία διεκδικήσω θυματοποίηση ενώ ασκώ βία.
Το 1947, τα Ηνωμένα Έθνη μου έδωσαν πάνω από τη μισή γη κάποιου άλλου. Ένα δώρο που δεν κέρδισα, το πήρα από αποικιακές δυνάμεις που δεν το είχαν. Δέχτηκα.Οι γείτονες μου αντιτάχτηκαν. Το ονόμασα πόλεμο - και μέσα στο χάος, ξεκίνησα την κάθαρση μου.
Πάνω από 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους - κάποιοι έφυγαν μόνοι τους ναι, αλλά πολλοί αναγκάστηκαν να φύγουν με την απειλή όπλου, τα χωριά τους ισοπεδώθηκαν, τα ονόματα τους σβήστηκαν.
Μετά φύτεψα πεύκα πάνω από τα ερείπια - για να μην θυμούνται. Πάρκα πάνω από νεκροταφεία, δάση όπου κάποτε στέκονταν σπίτια. Το γέμισα πράσινο για να μην βλέπει ο κόσμος το μαύρο από κάτω.Το ονόμασα "αναδάσωση"... το ονόμασαν διαγραφή.
Είμαι το Ισραήλ. Ποτέ δεν επέλεξα την ειρήνη - μόνο την κυριαρχία.
Το 1967 ξεκίνησα έναν προληπτικό πόλεμο και κατέλαβα τη Γάζα, την Δυτική Όχθη,την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τα Ύψη του Γκολάν και το Σινά. Ισχυρίστηκα ότι ήταν για ασφάλεια... τα κράτησα για εξουσία. Έχτισα οικισμούς, έναν προς έναν, εξαφανίζοντας παλαιστινιακές πόλεις. Το διεθνές δίκαιο είπε ότι ήταν παράνομο. Το αγνόησα.Ο χάρτης μου μεγάλωσε. Η ελευθερία τους συρρικνώθηκε.
Είμαι το Ισραήλ.Θα μπορούσα να έχω τελειώσει με την κατοχή, πολλές φόρες. Αλλά πάντα έλεγα όχι.
Το 2000, στο Camp David, προσέφερα ένα "μπάλωμα" από συνδεδεμένους θύλακες περιτριγυρισμένους από τοίχους, σημεία ελέγχου και στρατιώτες. Το αποκάλεσα ειρήνη.Οι Παλαιστίνιοι έφυγαν.Τους είπα εξτρεμιστές. Τότε έχτισα ένα τείχος, όχι στα σύνορα μου, αλλά βαθιά μέσα στα δικά τους. Το ονόμασα ασφάλεια.Το είπαν κλοπή.
Είμαι το Ισραήλ. Δοξάζω τον μιλιταρισμό. Μεγαλώνω παιδιά και τα διδάσκω να πιστεύουν ότι είναι εκλεκτοί.
Τα βιβλία μου σβήνουν την Παλαιστίνη. Οι στρατιώτες μου περιπολούν τους δρόμους με καραμπίνες στραμμένες σε εφήβους. Τα μέσα ενημέρωσης μου, δικαιολογούν τους βομβαρδισμούς. Οι πολιτικοί μου αστειεύονται με την ισοπέδωση της Γάζας. Κάνω αεροπορικές επιδρομές σε καταυλισμούς προσφύγων,σχολείων και νοσοκομείων και όταν αυτοί πεθαίνουν. Τότε λέω ότι ήταν ανθρώπινες ασπίδες.
Είμαι το Ισραήλ. Επέλεξα τον Νετανιάχου. Ξανά και ξανά.
Ούτε μια φορά κατά λάθος. Αλλά εν γνώσει μου. Ψήφισα ηγέτες που ορκίστηκαν να συντρίψουν τους Παλαιστίνιους, να επεκτείνουν τους οικισμούς,να μην επιτρέψουν ποτέ παλαιστινιακό κράτος. Οι υπουργοί μου μιλούν για τους Άραβες ως δημογραφική απειλή.Οι άποικοι μου, καίνε τις ελιές. Οι όχλοι μου, ψέλνουν.....θάνατος στους Άραβες. Το αποκαλώ πατριωτισμό.
Είμαι το Ισραήλ. Μιλάω για δημοκρατία - αλλά την αρνούμαι σε εκατομμύρια έχοντας τους, υπό τον έλεγχο μου.
Κυβερνώ εκατομμύρια που δεν μπορούν να ψηφίσουν στην χώρα που ελέγχει τη ζωή τους. Φτιάχνω δρόμους όπου δεν μπορούν να οδηγήσουν. Τους δίνω άδειες για να αναπνέουν, να κινούνται, να ζήσουν. Βομβαρδίζω τη Γάζα μετά την σφραγίζω και λέω ότι φταίνε αυτοί. Λέω ότι έφυγα από τη Γάζα - αλλά ελέγχω τον αέρα, τη θάλασσα και τα σύνορα της. Λέω ότι είναι ελεύθεροι - τότε τους λιμοκτονώ.
Είμαι το Ισραήλ. Απαιτώ αναγνώριση - αλλά να μην δώσω κανένα αντάλλαγμα.
Απαιτώ από τους Παλαιστίνιους να με δεχτούν ως εβραϊκό κράτος - ενώ αρνούνται καν να πουν την λέξη Nakba. Αγνοώ τα σπίτια, τα εδάφη και την ιστορία όσων εκτόπισα. Κρατάω τα κλειδιά τους σε μουσεία, όχι στα χέρια τους. Αρνούμαι στους πρόσφυγες το δικαίωμα τους να επιστρέψουν. Φτιάχνω νόμους και για αυτούς και τους αποκαλούν "απόντες" λένε ότι δεν τους αφορούν.
Είμαι το Ισραήλ. Φωνάζω αντισημιτισμό - όταν αυτό που φοβάμαι είναι η λογοδοσία.
Αποκαλώ κάθε κριτικό μισάνθρωπο. Θολώνω τη γραμμή μεταξύ Ιουδαϊσμού και Σιωνισμού, χρησιμοποιώντας το ένα για να προστατεύσω, τα εγκλήματα του άλλου. Κάνω όπλο την ιστορία για να δικαιολογήσω το απαρτχάιντ- γενοκτονία. Χειραγωγώ το τραύμα για να δικαιολογήσω την κατάκτηση. Λέω "Ποτέ Ξανά" - αλλά άσε να συμβεί σε άλλους, από το δικό μου χέρι.
Είμαι το Ισραήλ. Ποτέ δεν θα είμαι ασφαλής....
------
Δ.Ψ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου