Με μια τζίφρα ...χιλιάδες ώρες κλεμμένης ζωής για τους εργαζόμενους
Χαρακτηριστικά ήταν όσα μετέφερε ο Γιώργος Γαρεφαλάκης, εργαζόμενος στα ΕΛΠΕ και μέλος της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενέργειας, μιλώντας για την πολιτική που κλέβει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τις ζωές των εργαζομένων, για να τις κάνουν κέρδη των εργοδοτών.
Ξεκίνησε μάλιστα με αναφορά στις 65 χιλιάδες ώρες υπερωρίας, επιπλέον του νόμιμου ετήσιου ορίου, που ενέκρινε το υπουργείο Εργασίας για χάρη των ΕΛΠΕ, και μόνο για το διυλιστήριο της Ελευσίνας, κάτι που ανατρέπει τον ισχυρισμό της κυβέρνησης περί «ταβανιού» 150 ωρών για κάθε εργαζόμενο. Οπως είπε ο εργαζόμενος, «τόσες ώρες, παραπάνω από τις 8 ώρες τη μέρα, για 6 και 7 μέρες τη βδομάδα απαίτησε η εργοδοσία των ΕΛΠΕ να δουλέψουν εκατοντάδες εργαζόμενοι, για να συντηρηθεί στα γρήγορα το διυλιστήριο στην Ελευσίνα. Για να μειώσουν τη χασούρα τους από ένα διυλιστήριο που δεν θα παράγει.
Με μια τζίφρα. Τόσο χρειαζόταν. Ωστε να προσπεραστούν νομικά εμπόδια για την εργοδοσία των ΕΛΠΕ να ξεζουμίσει για ακόμη 65.000 ώρες τους εργαζόμενους. Αυτή την υπογραφή έβαλε το υπουργείο των εργοδοτών.
65.000 ώρες παραπάνω κλεμμένης ζωής για εμάς! Από τα σπίτια και τις οικογένειές μας. Από τα παιδιά και τον κοινωνικό περίγυρο. Από τον ελεύθερο χρόνο, από στιγμές που δεν γυρίζουν πίσω.
Αυτά σημαίνουν οι 65.000 ώρες επιπλέον κερδοφορίας για την εργοδοσία, από τη δουλειά των εργατών!
Να ξυπνάς, να τραβάς για δουλειά και να γυρίζεις σπίτι ίσα για να μαζέψεις τις δυνάμεις σου για το επόμενο πρωί! Αυτή τη χαμοζωή θέλουν εργοδοσία, κυβέρνηση και λοιποί πρόθυμοι να κάνουν κανονικότητα!
Μα δεν είναι μόνο ότι μας κλέβουν κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια μας όλα όσα δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε και να χαρούμε σε μια καθημερινότητα στριμωγμένη στα σχοινιά της εντατικοποίησης και της εκμετάλλευσης!
Μας κλέβουν πραγματικά και τη ζωή, την ψυχική και σωματική μας ακεραιότητα, την υγεία μας!
Πόσους ακόμα θα μετρήσουμε που δεν γυρίζουν στα σπίτια και τις οικογένειές τους; Σε αυτό το μακελειό διαρκείας στους χώρους δουλειάς έχουν το μερτικό τους και οι εργάτες στα Διυλιστήρια.
Με αυτούς που δεν γυρίσανε σπίτι γιατί η εργοδοσία ήθελε δώρο από τους εργαζόμενους - όπως κυνικά έλεγε - να γίνει γρήγορα η συντήρηση και να μπει σε λειτουργία το μαγαζί και έτσι έγινε το εργοδοτικό έγκλημα το 2015.
Σε αυτούς που μετράνε καρδιαγγειακά νοσήματα και μυοσκελετικά προβλήματα.
Που δεν τα υπολογίζουν καν ως επαγγελματικές ασθένειες! Λες και οι εργάτες σακατεύουμε τις μέσες και τα χέρια μας από το γκολφ!
Η λίστα με τα παραδείγματα δεν έχει σταματημό...
"Ευελιξία" φωνάζουν εργοδότες και κυβέρνηση! Αυτός λέει είναι ο πραγματικός εκσυγχρονισμός!
Να το πούνε στους εργάτες στις εγκαταστάσεις της Θεσσαλονίκης, που πριν έναν μήνα σχολάσανε στις 15.00 και η εργοδοσία τους ξαναέβαλε άρον άρον στις 18.00 για να βάλουν σε λειτουργία έναν λέβητα... και μάλιστα με εντολή να παρακαμφθούν μέτρα ασφαλείας, με αποτέλεσμα να έχουμε σοβαρό περιστατικό με έκρηξη και από τύχη δεν θρηνήσαμε συναδέλφους!
Να το πούνε στους εκατοντάδες εργαζόμενους που έχουν φάει τα 12ωρα με το κουτάλι. Που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τη ζωή μας γιατί δεν ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο στον πίνακα αναγγελίας της βάρδιας.
Να το πούνε στους πατεράδες και στις μανάδες που δουλεύουν στη βάρδια σε αυτές τις συνθήκες και όλοι ομονοούν ότι "τα παιδιά μας ξέρουν ότι θα λείπουμε από το σπίτι".
Είναι προκλητικοί! Εχουν το θράσος και μιλάνε για μέτρα προστασίας των εργαζομένων! Την ίδια στιγμή που βάζουν για δουλειά 19 και 20 χρονών νέους εργαζόμενους, χωρίς καμία εμπειρία, να εκτελέσουν δύσκολες και επικίνδυνες εργασίες μέσα σε μια ζούγκλα... γιατί η δουλειά πρέπει να βγει και δεν υπάρχουν χέρια! Εχουν γίνει οι χώροι αρένες και η εργοδοσία δηλώνει ότι κάνει διαχείριση ρίσκου!
Ολα αυτά, τον 21οαιώνα, σε ένα διυλιστήριο όπου εφαρμόζεται η αιχμή της τεχνολογίας, η αυτοματοποίηση στην παραγωγή και τόσα άλλα, να ζεις για να δουλεύεις! Να ζεις τόσο όσο για να βγάζουν τα αμύθητα κέρδη τους μια χούφτα παράσιτα!
Ε λοιπόν φτάνει! Η σημερινή απεργία στέλνει μήνυμα. Δεν πρόκειται να σας χαρίσουμε τις ζωές μας. Σε εμάς δεν έχει χαριστεί τίποτα.
Να το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Ολα όσα επιχειρούν με τους νόμους τους να καταργήσουν, θα τα πάρουμε πίσω και με το παραπάνω!
Εχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε. Με αυτούς τους αγώνες έχουμε μάθει να νικάμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή αν θέλουμε να ζούμε σαν άνθρωποι. Τώρα πιο αποφασιστικά! Να δυναμώσουμε τα σωματεία μας! Να μη μείνει κανένας μόνος απέναντι στην εργοδοσία! Ολοι μαζί - μια γροθιά! Μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να χαρούμε τη ζωή! Δεν θα κάνουμε βήμα πίσω από αυτό!».
Αυτοί βγάζουν δισ. και εμείς δεν μπορούμε να γεμίσουμε το ψυγείο μας
«Στα πηγαδάκια μεταξύ μας στη δουλειά, συζητάμε ότι δεν ξέρουμε για πόσο θα μπορούμε να βάζουμε το γάλα των παιδιών μας στο σπίτι, για πόσο θα μπορούμε να έχουμε σπίτι, πόσο θα μπορούμε ακόμα να δουλεύουμε, αφού είμαστε ήδη κουρασμένες και σακατεμένες, πώς θα μπορούμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, να φέρουμε βόλτα το καθημερινό πρόγραμμα με την οικογένεια, τη σχολή μας.
Παντού εμπόδια. Στη δουλειά, στα σχολεία, στις σχολές, στα νοσοκομεία, στη στέγη. Παντού ένα κράτος εχθρικό για τις ανάγκες μας.
Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ παρακολουθούμε τα δισεκατομμύρια τζίρου, τα εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη των σουπερμαρκετάδων, εμείς δεν μπορούμε να γεμίζουμε το ψυγείο μας.
Γι' αυτό σήμερα βρισκόμαστε εδώ, απορρίπτοντας τις 13 ώρες δουλειάς, απορρίπτοντας τα άρρωστα σχέδια της εργοδοσίας για δουλειά πρωί - βράδυ, βράδυ - πρωί, για εργαζόμενους ευέλικτους και πάντα διαθέσιμους, να δουλεύουμε μόνιμα ξεπερνώντας τα σωματικά και ψυχικά μας όρια.
Εξάλλου, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ τα έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι με τα χρωστούμενα ρεπό, με τα ωράρια και τις άδειες όποτε και όπως τους βολεύει. Αυτή είναι η πραγματικότητα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και του διευθυντικού δικαιώματος.
Αυτοί που θα τολμήσουν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο καταγράφονται στα μαύρα κατάστιχα της Ιστορίας για τον λαό της χώρας μας (μαζί με εκείνους που ψήφισαν τα μνημόνια και τους υπόλοιπους αντεργατικούς νόμους που ξηλώνουν ένα - ένα τα δικαιώματά μας). Οι μόνοι που θα τους πουν μπράβο είναι οι ενώσεις των εργοδοτών. Αλλά και να το περάσουν, εμείς οργανωμένα, συλλογικά με τα σωματεία μας θα εμποδίσουμε να γίνουν πράξη στους χώρους που δουλεύουμε, τους το υποσχόμαστε!
Προσπερνάμε τις δυνάμεις που θέλουν τα σωματεία πιο πολύ να κόπτονται για τα κέρδη της εργοδοσίας παρά για τη ζωή μας! Που μας καλούν να περιμένουμε σωτήρες αντί να πρωτοστατούν στη συλλογική οργάνωση του αγώνα. Που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, που όποια Οδηγία και να κοιτάξεις βρίσκεις τη λογική κόστους - οφέλους, μέτρα μέχρι εκεί που δεν χάνουν από τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις.
Και καλά θα κάνουν να μην μας εκβιάζουν με τα αυτόματα ταμεία και με τα ΑΙ καταστήματα οι εργοδότες. Γιατί οι αποθήκες δεν γεμίζουν μόνες τους, ούτε τα ράφια, τα τυριά και το κρέας δεν κόβονται μόνα τους, τα έτοιμα φαγητά δεν φτιάχνονται μόνα τους, παντού χρειάζεται ο άνθρωπος, εμείς κινούμε τα πάντα.
Σήμερα όλα θα μπορούσαν να είναι πιο εύκολα για τον άνθρωπο, που μοχθεί να βγάλει το μεροκάματο, εμπόδιο είναι τα κέρδη τους που βγαίνουν από τη δική μας τη δουλειά.
Στον 21ο αιώνα ο αγώνας για ουσιαστικές και πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για σταθερό ωράριο και κυλιόμενο ρεπό, για μέτρα υγείας και ασφάλειας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ! Αυτοί που μας λένε ότι αυτά που αιτούμαστε είναι παράλογα και ανέφικτα, είναι εκείνοι που δεν ξέρουν πόσα μηδενικά έχουν στους λογαριασμούς τους, μαζί φυσικά με τους πολιτικούς που τους στηρίζουν.
Κανένας δεν περισσεύει από αυτόν τον αγώνα! Να γίνουμε ο εφιάλτης του συστήματος του κέρδους και της εκμετάλλευσης, να πολλαπλασιαστούμε στα σωματεία μας, μπορούμε να γίνουμε η δύναμη που κάθε εργοδοσία θα τρέμει, η δύναμη που θα ανατρέψει τη βαρβαρότητα που γεννά πολέμους, φτώχεια και δυστυχία. Παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας!».
Φτάνει πια! Λιποθυμάμε τώρα με το 8ωρο, τι θα γίνει με το 13ωρο;
Η Αθήνα Κατάκου, καμαριέρα και μέλος της Κεντρικής Διοίκησης του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, έδειξε τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή των εργαζομένων η εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων που έχουν ήδη ψηφιστεί και όσα προβλέπει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Στην ομιλία της σημείωσε:
«Είμαι καμαριέρα 14 χρόνια σε 4άστερο ξενοδοχείο μεγάλου ομίλου, εδώ στο Σύνταγμα. Κάνω 13 δωμάτια στη βάρδια.
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί κάποτε τα 13 ήταν το ανώτατο όριο δωματίων. Τώρα δεν υπάρχει ανώτατο όριο... ή μάλλον δεν υπάρχει κανένα όριο στην εκμετάλλευσή μας. Βλέπω συναδέλφισσές μου καμαριέρες από άλλα ξενοδοχεία που κάνουν 16 δωμάτια σε 5άστερα, αλλού 18, αλλού ακόμα περισσότερα.
Οχι δεν είναι πιο καλός ο δικός μου εργοδότης, απλά δεν υπάρχει άνδρας "βαλές" (γενικών καθηκόντων), οπότε οι καμαριέρες μεταφέρουμε τα λινά, βρώμικα και καθαρά, εμείς μεταφέρουμε τα υλικά που χρειάζονται για τα καρότσια μας, εμείς τα σκουπίδια, εμείς τα τζάμια, εμείς τους κοινόχρηστους χώρους των ορόφων!
Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, ψάχνουν τις λεπτομέρειες, ακόμα και το χνούδι που θα αφήσει το ξεσκονόπανο, ενώ ο πραγματικός χρόνος που έχουμε για κάθε δωμάτιο δεν ξεπερνά τα 15 λεπτά. Εχει πιάσει άραγε ποτέ ξεσκονόπανο η υπουργός; Να μας πει ποια γυναίκα μπορεί να καθαρίσει δωμάτιο σε 15 λεπτά;
Παραλαμβάνουμε μια λίστα που εκτός από τα δωμάτια έχει ένα κατεβατό από άλλες δουλειές. Καλύπτουμε εμείς τα ρεπό στα πλυντήρια και την καθαριότητα όλου του ξενοδοχείου.
Γιατί το λέω αυτό;
Γιατί κάποτε υπήρχε καθηκοντολόγιο, τώρα τίποτα. Οι ειδικότητες υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Μας ξεζουμίζουν σε όποιο πόστο χρειάζεται.
Τα ρεπό μας για να μπορέσουμε να ξεκουραστούμε, να δούμε την οικογένειά μας, να χωρέσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας, είναι σπανίως συνεχόμενα, σπαστά γιατί προβλέπεται από τη σύμβαση, μας λένε. Μια σύμβαση που υπογράφει η θλιβερή πλειοψηφία της Ομοσπονδίας μας, η οποία βρίσκεται πολύ μακριά από τους εργαζόμενους. Φυσικά δεν είναι ούτε σήμερα εδώ μαζί μας.
Η κατάσταση είναι ήδη πολύ άσχημη και το ζούμε στην καθημερινότητά μας. Με αυτό το νομοσχέδιο θέλουν να γίνει χειρότερη. Φτάνει πια! Λιποθυμάμε τώρα με το 8ωρο, τι θα γίνει με το 13ωρο; Προφανώς κάποιες θα χάσουν τη δουλειά τους και κάποιες θα φορτωθούν δουλειά που θα κοστίζει φθηνότερα.
Θέλουν να μας διαλύσουν την υγεία και τη ζωή μας».
Πηγή: rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου