Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο...



Έσφαξαν 20 χιλιάδες παιδιά στην Γάζα, κοντά στους 70 χιλιάδες άμαχους. Ήθελαν να ζήσουν, να ερωτευτούν, να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, ήθελαν να φοβούνται τον θάνατο, όχι να τον έχουν συνηθίσει. Όπως εγώ, όπως εσύ. Ήταν όλα αδέρφια μας.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Οι μπάτσοι ρίχνουν χημικά ακόμα και σε παιδιά, χτυπάνε ανθρώπους πεσμένους, δεν τους νοιάζει αν είναι ανάπηροι, δεν τους νοιάζει τίποτα. Αστυνομικά τμήματα κολαστήρια και βασανιστήρια μέχρι σήμερα, λίστες νεκρών από αστυνομικά πυρά και κλωτσίδια. Ζακ, Αλέξης, Βασίλης, Κώστας, Νίκος, Κώστας Φραγκούλης, Χρήστος, Μοχάμεντ. Για την Κυριακή, δεν βρέθηκε περιπολικό, δεν είναι ταξί τα περιπολικά.
 
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

2,5 Εκατομμύρια Έλληνες ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, παίζουν ρώσικη ρουλέτα με την ανέχεια. Πώς χωρίς ψωμί να σταθεί η Ελευθερία, πού να βρει χώρο να ανασάνει η Παιδεία;

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Τον συνηθίσαμε, είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος, σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει, μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή. Ποιος άραγε να ασχολείται με τους δολοφονημένους στα Τέμπη; Έγινε η θλίψη συνήθεια κι η οργή ποστ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Γεμίσαμε ΝΑΤΟϊκές φωλιές, στάζει μπαρούτι το Αιγαίο. Θυμάσαι σύντροφε το «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» στην πόρτα λίγο πριν μπει το τανκ;
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο
Κι ύστερα δεν υπήρχαν νεκροί εντός του χώρου του Πολυτεχνείου κι ύστερα δεν υπήρχε Ολοκαύτωμα και μετά δεν υπήρχαν δολοφονημένοι πρόσφυγες στο Αιγαίο κι ύστερα η σβάστικα έγινε αρχαιοελληνικό σύμβολο κι ύστερα τον Φύσσα τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο, άνηκε λένε στο ΚΚΕ ο Ρουπακιάς. Αναθεωρητισμός φίλε το πυρηνικό όπλο της επικοινωνίας. Κι όλα έγιναν επικοινωνία, όλα αναθεωρητισμός. Αλήθεια, έχεις πάει ποτέ στην Σάμο;

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Γυρίζουν σαν τσιγάρο από βρόμικο στόμα σε βρόμικο στόμα, σαν πέτρες στο στόμα του Δημοσθένη οι αξίες που για αυτές κάποτε θυσιάστηκες, που δεν υπέγραψες. Πόσο κοστολογείται στους σκουληκιασμένους καιρούς το ξύλο από το ΕΑΤ-ΕΣΑ; Πόσο ξεφτίλισε τις τιμές ο ηθικός πληθωρισμός;

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Ο καθένας κοιτάει μόνο την πάρτη του, γίναμε όλοι οδηγοί του τανκ. Ποιος δίνει την εντολή να ρίξουμε την πόρτα να πλακώσουμε τις επόμενες γενιές μέσα στα κάγκελα;

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Ο Ρίτσος μιλάει για τα νεκρά παιδιά που στοίχειωσαν το σπίτι, ο Λειβαδίτης μονολογεί ρητορικά αν θες να λέγεσαι άνθρωπος, η Κατερινούλα θρηνεί τον σύντροφο που χάθηκε, ο Χρόνης θάβει σιωπηλός τα πτώματα των στιγμών και των δολοφονημένων επιθυμιών, ο Μάνος Ελευθερίου αναπολεί επικές διαδηλώσεις που σώπασαν για πάντα και τους έρωτες που κομματιάστηκαν σαν από χειροβομβίδα. Κι όλες οι φωνές τους χάνονται σε μια μαύρη τρύπα, άχρονη κι απόκοσμη. Κατάθλιψη, ψυχοφάρμακα, αυνανισμοί κατά της μοναξιάς και της αϋπνίας, κρίσεις πανικού, μια κραυγή στο μπάνιο στην ώρα του ντους. Η γενιά του Πολυτεχνείου έδωσε την θέση της στη γενιά του Πόνου. Είμαστε μόνοι και μοναχικοί. Όλο το κόκκινο στις μέρες είναι αίμα.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο

Έρχονται τα χειρότερα. Αυτή την φορά δε θα μπουκάρουν με τανκς, αυτή την φορά ετοιμάζουν πυραύλους κι οβίδες και πυρηνικά, μια μια οι χώρες μέσα στον χάρτη βάφονται από το μαύρο του πολέμου, βγαίνουν σαν φαντάσματα οι ευχές των παππούδων μας από τους τάφους «μόνο να μη ζήσετε πόλεμο παιδιά μου». Ξαναμοιράζεται η γη, η θάλασσα, το υπέδαφος. Για εμάς θα μείνει λίγος ουρανός; Για αυτόν τον ουρανό μόνο καταδέχομαι να πεθάνω.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο
Έχει μείνει κανείς στο ραδιόφωνο να μας ακούει ακόμα; 

Το Πολυτεχνείο ζει;


Πηγή:facebook



Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου