Ας υποθέσουμε ότι αυτό που έχει προκαλέσει το βιβλίο του κ.Τσίπρα δεν είναι πολιτικό (; ) κουτσομπολιό, αλλά κανονική πολιτική συζήτηση. Ας πάρουμε, λοιπόν, το σημείο του κουτσομπολιού (συγγνώμη: της συζήτησης...) που αφορά στις κρίσεις του κ.Τσίπρα για πρώην συνεργάτες του. Εχουμε και λέμε:
- Ο Βαρουφάκης ήταν (κατά τον Τσίπρα πάντα) ένας ενοχλητικός και δυσάρεστος σελέμπριτι.
- Η Κωνσταντοπούλου μια νάρκισσος με εξουσιαστική υστερία.
- Ο Λαφαζάνης σαλός.
- Ο Παππάς επιπόλαιος.
- Η Αχτζιόγλου ευθυνόφοβη.
- Ο Χαρίτσης, επίσης.
- Ο Πολάκης αποσυνάγωγος.
- Ο Κασσελάκης νούμερο.
Μάλιστα.
Αλλά, αν δεχτούμε ότι αυτά που τους αποδίδει ο Τσίπρας είναι ορθά, τότε τι κρίση να εξάγει κανείς για τον ίδιο τον Τσίπρα, που τους επέλεξε;
Γιατί, ξέρετε, υπάρχει και εκείνος ο Μακιαβέλι, που εδώ και αιώνες το έχει επισημάνει στον "Ηγεμόνα" του:
«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί (...), μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς (...). Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου