της Ελένης Ζάχαρη
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους! Χειμωνιάτικες και γιορτινές οι ημέρες που διανύουμε κι ευκαιρία να πούμε «Από Καρδιάς» Χρόνια Πολλά σ’ αυτούς που γιόρταζαν την εβδομάδα που πέρασε και σε όσους γιορτάζουν την εβδομάδα που ξεκινά!
Μαζί μας έχουμε, για μια κουβέντα «Από Καρδιάς», μια φίλη αγαπημένη, γνωστή ποιήτρια, καταξιωμένη και αγαπημένη όλων σας !!
-Χαριτίνη μου, είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκεσαι μαζί μας εδώ, στο "Λόγων Παίγνια" και ειδικά στο "Από Καρδιάς"! Σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες στην πρόσκληση για μια συζήτηση καρδιακή. Καλώς μας ήρθες!
-Καλώς σας βρίσκω. Και δική μου η χαρά. Παρακολουθώ το "Λόγων Παίγνια" και τις στήλες του, τις βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Ομολογώ δημόσια την αδυναμία μου στο "Από καρδιάς". (: Εύχομαι σε όλους -μια και είναι καινούριο το εγχείρημα-, καλή τύχη και καλύτερη συνέχεια.
-Ευχαριστούμε.. .κι ευχαριστώ.... να είσαι καλά... Λοιπόν, θέλω να ξεκινήσω με την προσωπική γνωριμία μας για να μου λύσεις και μια απορία.. Γνωριστήκαμε, προσωπικά εννοώ, στην παρουσίαση του βιβλίου σου "Τακούνια καίγονται στον Φούρνο".. μια συλλογή ποιημάτων που εμένα με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή. Θες να μου πεις όμως γιατί αυτός ο τίτλος;
-Έχω αναφερθεί ξανά στη σημειολογία του τίτλου. Είναι στίχος της παρούσας συλλογής. Τα τακούνια είναι τρόπον τινά ο θηλυκός «βηματισμός». Τα χρησιμοποίησα ως σύμβολο για τις χιλιομετρικές, τις συναισθηματικές, τις ψυχικές αποστάσεις που διανύει ένας άνθρωπος εντός του, πρωτίστως, αλλά και για να φτάσει σ’ έναν άλλον άνθρωπο. Συμβαίνει συχνά, ο προορισμός αυτής της πορείας, να ματαιώνει, να «καίει» αλλιώς, τη διαδρομή. Δεν θέλω να πω μ’ αυτό, πως προοικονομείται, μέσω του στίχου και του τίτλου, η ματαίωση. Όμως σημαδεύει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Γι’ αυτό εκτίμησα πως θα προκαλούσε μία έλξη στον αναγνώστη, θα τον έφερνε πιο κοντά σε οικείες ματαιώσεις (που ενδεχομένως αναγνωρίζει), σ' αυτόν.
-Ναι... η αλήθεια είναι πως κάπως έτσι το σκεφτόμουν κι εγώ... Πίσω από τους στίχους σου βρίσκει κανείς έντονο το ερωτικό βίωμα κι όχι απαραίτητα σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω.. Ποια η σχέση της Ποίησης τελικά με τον Έρωτα και πόσο εσύ εμπνέεσαι απ' αυτόν;
-Κατ' εμέ, όποια είναι και η σχέση της ζώσας ζωής με τον έρωτα. Παναπεί, χωρίς έρωτα δεν υπάρχει ζωή, άρα πώς θα υπάρχει ποίηση ή (για να το τοποθετήσω όπως το αισθάνομαι) πώς υπάρχει τέχνη ;
-Το Πήλιο; Είναι έρωτας ;
-Το Πήλιο, πιο συγκεκριμένα, το Χορευτό, έχει το ρόλο του ψιθυριστή, μέχρι εδώ. Έρχεται στον ύπνο μου και μού λέει μυστικά ή μού μεταφέρει τον ήχο των κυμάτων του Αιγαίου, ή μού φανερώνει πράγματα που δεν είχα δει, καλύτερα, δεν είχα συνειδητοποιήσει ως τώρα. Είναι διαρκώς αποκαλυπτικό. Κι όταν δεν πάω σ' αυτό, έρχεται εκείνο σε εμένα. (:
-Μαγεία... ναι, αυτή η πλευρά του Πηλίου έχει μια ιδιάζουσα προσωπικότητα... Πώς προκύπτει η φωτογραφία, παρεμπιπτόντως βγάζεις εξαίσιες φωτογραφίες, για την Χαριτίνη; Είναι μια μορφή Ποίησης;
-Ευχαριστώ πολύ. Σε κάθε πτυχή τέχνης, σε κάθε έκφανση, εμπεριέχεται η ποίηση. Η ποίηση είναι τρόπος και στάση ζωής και η υπέρτατη πράξη, για μένα. Δεν θα ήθελα αυτό, να ακουστεί ως υπαινιγμός αποκλεισμού, προς όσους δεν γράφουν. Αντιθέτως, πιστεύω βαθιά, πως ποιητής μπορεί να είναι και κάποιος που δεν έχει γράψει ποτέ ούτε μια λέξη, δεν έχει φωτογραφίσει ή ζωγραφίσει κτλ.
-Σαφώς, άλλωστε ποίηση μπορεί να χαρακτηριστεί κι ο τρόπος με τον οποίο στρώνει κανείς ένα τραπέζι για αγαπημένα πρόσωπα, σε μια ευρεία έννοια... Όμως η φωτογραφία, γι' αυτό επιμένω, έχει ξεχωριστή θέση κατά πως φαίνεται.. για σένα...
-Πολύ σωστά, με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη. Πράγματι συμβαίνει αυτό. Μπορεί, επειδή εντός μου λειτουργεί πάντοτε ένα τοπίο ως αρχή. Και αυτή η αρχή είναι δυνατό να είναι παρατεταμένη, αναλόγως ή αντιστρόφως ανάλογα της αναγωγής ή της μεταγωγής της. Παρατηρώ πως, στον τρόπο που φωτογραφίζω, υπάρχει κάτι που θα το έλεγα παράταιρο. Κάτι εκτός εποχής.
-Ακριβώς... εγώ νιώθω πως πιάνεις μια στιγμή πολύ "φευγάτη" κι ίσως απαρατήρητη για τους πολλούς... «Φαίδρα Φις»... υπογραφή και στις φωτογραφίες σου... Που σημαίνει;
-Το Φαίδρα Φις. Ανταποκρίνεται σε κάτι, σε κάποιον δεύτερο εαυτό αλλά θα ήθελα και επίτρεψέ μου, να μην αποκαλύψω το ρόλο του. (: Πες πως έχω μια φρικτή αδυναμία στα ψάρια και στους διακόπτες, με την ευρύτερη έννοια.
-Δεκτό και κατά πάντα σεβαστό! Μια και μιλάμε "Από Καρδιάς" να μιλήσουμε , όσο θες κι αν θες , για μια αγάπη της Χαριτίνης που λέγεται Αιγυπτιολογία;; Μια πλευρά πιθανόν άγνωστη στους πολλούς αλλά υπέροχη και συναρπαστική.... (τι να κάνω... τους αγαπημένους ανθρώπους.. τούς θαυμάζεις....)
- (: Όχι και τόσο άγνωστη, απλώς ίσως, όχι εξόχως προβεβλημένη, με δική μου επιλογή και απόφαση. Οι αποστολές ανασκαφής στην Αίγυπτο, στις οποίες, είχα την τιμή να λάβω μέρος, αποτελούν ένα μεγάλο και εξαιρετικά σημαίνον έως καταλυτικό, κομμάτι του βίου μου. Κάτι το οποίο, δεν χωρά σε καμία περιγραφή. Θα σου πω μόνο πως η Αίγυπτος και η ανασκαφή έχουν στοιχειοθετήσει αρκετές πλευρές του χαρακτήρα μου και της στάσης μου έναντι των ανθρώπων και της ζωής.
-Χαριτίνη... ένα στοιχείο της ποίησής σου, που με μαγεύει, αφορά στο εξωτικό ,ανατολίτικο ίσως στοιχείο , θα έλεγα.. Πώς προκύπτει αυτό;
-Το στοιχείο αυτό όχι μόνο υπάρχει, αλλά μερικές φορές αισθάνομαι πως με οδηγεί. Ασφαλώς έχει να κάνει με τα χρόνια που διέμενα στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο, με τα ταξίδια στη βόρεια γραμμή της Αφρικής μέχρι και το Μαρόκο, με τα ταξίδια επίσης στην Πόλη, με την ανασκαπτική αποστολή στο Μπαγιαραμίκ (αρχαία Τροία-Ίλιον). Περισσότερο όμως θα έλεγα πως με συνδέει με την Ανατολή, η καταγωγή και η ρίζα μου, που είναι βαθιά μικρασιατική. Θέλω να πω, πέρα από την κυτταρική μνήμη, στην οποία πιστεύω, νιώθω απολύτως ανατολικό το αίμα μου, την ψυχή και σε μεγάλο βαθμό το πνεύμα.
- ...Μουσική... Ξέρουμε, όσοι σε διαβάζουμε, ότι υπάρχουν μελοποιημένα τραγούδια σου.. Μα τώρα δε θα μείνω σ' αυτό ακριβώς... στον τοίχο σου έχουν ιδιαίτερη θέση τα ρεμπέτικα ή τα λαϊκά τραγούδια και μάλιστα με σχόλιά σου ποιητικά που βγάζουν ένα ντέρτι, έναν καημό αγαπημένο, οικείο...
-Μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον που άκουγε επί 24ώρου βάσεως, άριες, τραγούδια του μεσοπολέμου, ρεμπέτικα και λαϊκά. Τα αγάπησα όλα αυτά από παιδί. Στη συνέχεια, βαθύνοντας στη μουσική, τα λάτρεψα και τα προσκυνώ. Ανεξαιρέτως τα προαναφερθέντα πεδία!
-Άνθρωποι ~ Σταθμοί στη ζωή σου.. επιρροές που δέχτηκες ;
-Η γνωριμία και η συναναστροφή μου με τους Χρήστο Μπουλώτη, Γιάννη Ανδρεάδη, Γιάννη Σακελλαράκη (αναφορικά με την ιστορία και την αρχαιολογία). Στη γραφή και στο βίο μου. σταθερές επιρροές είναι η Μαργκερίτ Ντυράς, ο Νίκος Καρούζος, οι Pink Floyd, o Tom Waits, ο Νίκος Γρηγοριάδης που τον έχασα πρόσφατα και υπήρξε για μένα δεύτερος πατέρας. Είμαι βαθιά ευγνώμων και ισοβίως, σε όλους, απόντες και παρόντες.
-Σπουδαία ονόματα όλοι... Χαριτίνη.. για να κλείσουμε.. Ονειρεύεσαι; Σαν παιδί ή σαν ώριμη γυναίκα; Πετάς με τον Πήτερ Παν που και που ;
-Για να είμαι ειλικρινής και εξίσου ακριβής δεν έχω ξεχάσει ακόμη πώς γίνεται να ονειρεύεσαι. Αλλά είμαι σε καλό δρόμο. Θέλω να πω, ως εδώ τα όνειρα. Προτιμώ, τουλάχιστον, το ένα μου πόδι να πατάει σταθερά στη γη. Ασκούμαι καθημερινά σ' αυτό. Στο στέρεο και σταθερό των πραγμάτων και των σχέσεων. Αν και φύσει παύλα ψυχοσυνθέσει είμαι τύπος ονειρευτικός. Κάποτε (σύντομα) ελπίζω να ισορροπήσω ανάμεσα στη γη και στον ουρανό ακόμη και ως αβέβαιη, αλλά σίγουρα ύπαρξη.
-Προσωπικά σου εύχομαι κάθε επιθυμία σου να γίνει πραγματικότητα! Να μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι γιατί ταξιδεύεις, ελπίζεις, δημιουργείς ακόμα και σε συνθήκες αντίξοες... Χαίρομαι που ήταν "Από Καρδιάς " συζήτηση γιατί στόχος είναι μια πιο προσωπική φανέρωση, όσο είναι εφικτή, λίγο διαφορετική απ’ τα συνηθισμένα! Ελπίζω να πέρασες καλά, να μη σε κούρασα και βέβαια αν θες κάτι εσύ να πεις ακόμα έχουμε χώρο αρκετό!
-Χαίρομαι κι εγώ που "συναντηθήκαμε" και σ' αυτό το δρόμο και ο τρόπος σου πάντα ζεστός απλός και πρωτίστως εξαιρετικά ανθρώπινος, μ' έκανε να νιώσω όπως στο σπίτι μου. Κυριολεκτώ. Πέρασα όμορφα αναμφίβολα. Κάτι που πιστεύω και το ξέρεις για το τέλος: ό, τι κι αν γράψουμε θα ξημερώσει! Ευχαριστώ θερμά και ειλικρινά!
-Να είσαι καλά Χαριτίνη και να μου επιτρέψεις μια πιο προσωπική ευχή... κι ως φίλη κι ως μαμά ..Καλή δύναμη και Καλή Επιτυχία στη Σάντρα που δίνει φέτος Πανελλήνιες! Από την καρδιά μου εύχομαι και ευχαριστώ για άλλη μια φορά!
-Από ψυχής χίλια ευχαριστώ για την τελευταία ευχή. Και στα αγόρια σου την αγάπη μου.
-Ευχαριστώ κι εγώ πολύ.
Ευχαριστώ ειλικρινά τη Χαριτίνη Ξύδη κι όσους έχουν βρεθεί στο «Από Καρδιάς» ως τώρα για τη ζεστασιά τους και την ομορφιά τους…. Έπεται συνέχεια εκπλήξεων…
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους! Χειμωνιάτικες και γιορτινές οι ημέρες που διανύουμε κι ευκαιρία να πούμε «Από Καρδιάς» Χρόνια Πολλά σ’ αυτούς που γιόρταζαν την εβδομάδα που πέρασε και σε όσους γιορτάζουν την εβδομάδα που ξεκινά!
Μαζί μας έχουμε, για μια κουβέντα «Από Καρδιάς», μια φίλη αγαπημένη, γνωστή ποιήτρια, καταξιωμένη και αγαπημένη όλων σας !!
-Χαριτίνη μου, είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκεσαι μαζί μας εδώ, στο "Λόγων Παίγνια" και ειδικά στο "Από Καρδιάς"! Σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες στην πρόσκληση για μια συζήτηση καρδιακή. Καλώς μας ήρθες!
-Καλώς σας βρίσκω. Και δική μου η χαρά. Παρακολουθώ το "Λόγων Παίγνια" και τις στήλες του, τις βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Ομολογώ δημόσια την αδυναμία μου στο "Από καρδιάς". (: Εύχομαι σε όλους -μια και είναι καινούριο το εγχείρημα-, καλή τύχη και καλύτερη συνέχεια.
-Ευχαριστούμε.. .κι ευχαριστώ.... να είσαι καλά... Λοιπόν, θέλω να ξεκινήσω με την προσωπική γνωριμία μας για να μου λύσεις και μια απορία.. Γνωριστήκαμε, προσωπικά εννοώ, στην παρουσίαση του βιβλίου σου "Τακούνια καίγονται στον Φούρνο".. μια συλλογή ποιημάτων που εμένα με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή. Θες να μου πεις όμως γιατί αυτός ο τίτλος;
-Έχω αναφερθεί ξανά στη σημειολογία του τίτλου. Είναι στίχος της παρούσας συλλογής. Τα τακούνια είναι τρόπον τινά ο θηλυκός «βηματισμός». Τα χρησιμοποίησα ως σύμβολο για τις χιλιομετρικές, τις συναισθηματικές, τις ψυχικές αποστάσεις που διανύει ένας άνθρωπος εντός του, πρωτίστως, αλλά και για να φτάσει σ’ έναν άλλον άνθρωπο. Συμβαίνει συχνά, ο προορισμός αυτής της πορείας, να ματαιώνει, να «καίει» αλλιώς, τη διαδρομή. Δεν θέλω να πω μ’ αυτό, πως προοικονομείται, μέσω του στίχου και του τίτλου, η ματαίωση. Όμως σημαδεύει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Γι’ αυτό εκτίμησα πως θα προκαλούσε μία έλξη στον αναγνώστη, θα τον έφερνε πιο κοντά σε οικείες ματαιώσεις (που ενδεχομένως αναγνωρίζει), σ' αυτόν.
-Ναι... η αλήθεια είναι πως κάπως έτσι το σκεφτόμουν κι εγώ... Πίσω από τους στίχους σου βρίσκει κανείς έντονο το ερωτικό βίωμα κι όχι απαραίτητα σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω.. Ποια η σχέση της Ποίησης τελικά με τον Έρωτα και πόσο εσύ εμπνέεσαι απ' αυτόν;
-Κατ' εμέ, όποια είναι και η σχέση της ζώσας ζωής με τον έρωτα. Παναπεί, χωρίς έρωτα δεν υπάρχει ζωή, άρα πώς θα υπάρχει ποίηση ή (για να το τοποθετήσω όπως το αισθάνομαι) πώς υπάρχει τέχνη ;
-Το Πήλιο; Είναι έρωτας ;
-Το Πήλιο, πιο συγκεκριμένα, το Χορευτό, έχει το ρόλο του ψιθυριστή, μέχρι εδώ. Έρχεται στον ύπνο μου και μού λέει μυστικά ή μού μεταφέρει τον ήχο των κυμάτων του Αιγαίου, ή μού φανερώνει πράγματα που δεν είχα δει, καλύτερα, δεν είχα συνειδητοποιήσει ως τώρα. Είναι διαρκώς αποκαλυπτικό. Κι όταν δεν πάω σ' αυτό, έρχεται εκείνο σε εμένα. (:
-Μαγεία... ναι, αυτή η πλευρά του Πηλίου έχει μια ιδιάζουσα προσωπικότητα... Πώς προκύπτει η φωτογραφία, παρεμπιπτόντως βγάζεις εξαίσιες φωτογραφίες, για την Χαριτίνη; Είναι μια μορφή Ποίησης;
-Ευχαριστώ πολύ. Σε κάθε πτυχή τέχνης, σε κάθε έκφανση, εμπεριέχεται η ποίηση. Η ποίηση είναι τρόπος και στάση ζωής και η υπέρτατη πράξη, για μένα. Δεν θα ήθελα αυτό, να ακουστεί ως υπαινιγμός αποκλεισμού, προς όσους δεν γράφουν. Αντιθέτως, πιστεύω βαθιά, πως ποιητής μπορεί να είναι και κάποιος που δεν έχει γράψει ποτέ ούτε μια λέξη, δεν έχει φωτογραφίσει ή ζωγραφίσει κτλ.
-Σαφώς, άλλωστε ποίηση μπορεί να χαρακτηριστεί κι ο τρόπος με τον οποίο στρώνει κανείς ένα τραπέζι για αγαπημένα πρόσωπα, σε μια ευρεία έννοια... Όμως η φωτογραφία, γι' αυτό επιμένω, έχει ξεχωριστή θέση κατά πως φαίνεται.. για σένα...
-Πολύ σωστά, με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη. Πράγματι συμβαίνει αυτό. Μπορεί, επειδή εντός μου λειτουργεί πάντοτε ένα τοπίο ως αρχή. Και αυτή η αρχή είναι δυνατό να είναι παρατεταμένη, αναλόγως ή αντιστρόφως ανάλογα της αναγωγής ή της μεταγωγής της. Παρατηρώ πως, στον τρόπο που φωτογραφίζω, υπάρχει κάτι που θα το έλεγα παράταιρο. Κάτι εκτός εποχής.
-Ακριβώς... εγώ νιώθω πως πιάνεις μια στιγμή πολύ "φευγάτη" κι ίσως απαρατήρητη για τους πολλούς... «Φαίδρα Φις»... υπογραφή και στις φωτογραφίες σου... Που σημαίνει;
-Το Φαίδρα Φις. Ανταποκρίνεται σε κάτι, σε κάποιον δεύτερο εαυτό αλλά θα ήθελα και επίτρεψέ μου, να μην αποκαλύψω το ρόλο του. (: Πες πως έχω μια φρικτή αδυναμία στα ψάρια και στους διακόπτες, με την ευρύτερη έννοια.
-Δεκτό και κατά πάντα σεβαστό! Μια και μιλάμε "Από Καρδιάς" να μιλήσουμε , όσο θες κι αν θες , για μια αγάπη της Χαριτίνης που λέγεται Αιγυπτιολογία;; Μια πλευρά πιθανόν άγνωστη στους πολλούς αλλά υπέροχη και συναρπαστική.... (τι να κάνω... τους αγαπημένους ανθρώπους.. τούς θαυμάζεις....)
- (: Όχι και τόσο άγνωστη, απλώς ίσως, όχι εξόχως προβεβλημένη, με δική μου επιλογή και απόφαση. Οι αποστολές ανασκαφής στην Αίγυπτο, στις οποίες, είχα την τιμή να λάβω μέρος, αποτελούν ένα μεγάλο και εξαιρετικά σημαίνον έως καταλυτικό, κομμάτι του βίου μου. Κάτι το οποίο, δεν χωρά σε καμία περιγραφή. Θα σου πω μόνο πως η Αίγυπτος και η ανασκαφή έχουν στοιχειοθετήσει αρκετές πλευρές του χαρακτήρα μου και της στάσης μου έναντι των ανθρώπων και της ζωής.
-Χαριτίνη... ένα στοιχείο της ποίησής σου, που με μαγεύει, αφορά στο εξωτικό ,ανατολίτικο ίσως στοιχείο , θα έλεγα.. Πώς προκύπτει αυτό;
-Το στοιχείο αυτό όχι μόνο υπάρχει, αλλά μερικές φορές αισθάνομαι πως με οδηγεί. Ασφαλώς έχει να κάνει με τα χρόνια που διέμενα στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο, με τα ταξίδια στη βόρεια γραμμή της Αφρικής μέχρι και το Μαρόκο, με τα ταξίδια επίσης στην Πόλη, με την ανασκαπτική αποστολή στο Μπαγιαραμίκ (αρχαία Τροία-Ίλιον). Περισσότερο όμως θα έλεγα πως με συνδέει με την Ανατολή, η καταγωγή και η ρίζα μου, που είναι βαθιά μικρασιατική. Θέλω να πω, πέρα από την κυτταρική μνήμη, στην οποία πιστεύω, νιώθω απολύτως ανατολικό το αίμα μου, την ψυχή και σε μεγάλο βαθμό το πνεύμα.
- ...Μουσική... Ξέρουμε, όσοι σε διαβάζουμε, ότι υπάρχουν μελοποιημένα τραγούδια σου.. Μα τώρα δε θα μείνω σ' αυτό ακριβώς... στον τοίχο σου έχουν ιδιαίτερη θέση τα ρεμπέτικα ή τα λαϊκά τραγούδια και μάλιστα με σχόλιά σου ποιητικά που βγάζουν ένα ντέρτι, έναν καημό αγαπημένο, οικείο...
-Μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον που άκουγε επί 24ώρου βάσεως, άριες, τραγούδια του μεσοπολέμου, ρεμπέτικα και λαϊκά. Τα αγάπησα όλα αυτά από παιδί. Στη συνέχεια, βαθύνοντας στη μουσική, τα λάτρεψα και τα προσκυνώ. Ανεξαιρέτως τα προαναφερθέντα πεδία!
-Άνθρωποι ~ Σταθμοί στη ζωή σου.. επιρροές που δέχτηκες ;
-Η γνωριμία και η συναναστροφή μου με τους Χρήστο Μπουλώτη, Γιάννη Ανδρεάδη, Γιάννη Σακελλαράκη (αναφορικά με την ιστορία και την αρχαιολογία). Στη γραφή και στο βίο μου. σταθερές επιρροές είναι η Μαργκερίτ Ντυράς, ο Νίκος Καρούζος, οι Pink Floyd, o Tom Waits, ο Νίκος Γρηγοριάδης που τον έχασα πρόσφατα και υπήρξε για μένα δεύτερος πατέρας. Είμαι βαθιά ευγνώμων και ισοβίως, σε όλους, απόντες και παρόντες.
-Σπουδαία ονόματα όλοι... Χαριτίνη.. για να κλείσουμε.. Ονειρεύεσαι; Σαν παιδί ή σαν ώριμη γυναίκα; Πετάς με τον Πήτερ Παν που και που ;
-Για να είμαι ειλικρινής και εξίσου ακριβής δεν έχω ξεχάσει ακόμη πώς γίνεται να ονειρεύεσαι. Αλλά είμαι σε καλό δρόμο. Θέλω να πω, ως εδώ τα όνειρα. Προτιμώ, τουλάχιστον, το ένα μου πόδι να πατάει σταθερά στη γη. Ασκούμαι καθημερινά σ' αυτό. Στο στέρεο και σταθερό των πραγμάτων και των σχέσεων. Αν και φύσει παύλα ψυχοσυνθέσει είμαι τύπος ονειρευτικός. Κάποτε (σύντομα) ελπίζω να ισορροπήσω ανάμεσα στη γη και στον ουρανό ακόμη και ως αβέβαιη, αλλά σίγουρα ύπαρξη.
-Προσωπικά σου εύχομαι κάθε επιθυμία σου να γίνει πραγματικότητα! Να μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι γιατί ταξιδεύεις, ελπίζεις, δημιουργείς ακόμα και σε συνθήκες αντίξοες... Χαίρομαι που ήταν "Από Καρδιάς " συζήτηση γιατί στόχος είναι μια πιο προσωπική φανέρωση, όσο είναι εφικτή, λίγο διαφορετική απ’ τα συνηθισμένα! Ελπίζω να πέρασες καλά, να μη σε κούρασα και βέβαια αν θες κάτι εσύ να πεις ακόμα έχουμε χώρο αρκετό!
-Χαίρομαι κι εγώ που "συναντηθήκαμε" και σ' αυτό το δρόμο και ο τρόπος σου πάντα ζεστός απλός και πρωτίστως εξαιρετικά ανθρώπινος, μ' έκανε να νιώσω όπως στο σπίτι μου. Κυριολεκτώ. Πέρασα όμορφα αναμφίβολα. Κάτι που πιστεύω και το ξέρεις για το τέλος: ό, τι κι αν γράψουμε θα ξημερώσει! Ευχαριστώ θερμά και ειλικρινά!
-Να είσαι καλά Χαριτίνη και να μου επιτρέψεις μια πιο προσωπική ευχή... κι ως φίλη κι ως μαμά ..Καλή δύναμη και Καλή Επιτυχία στη Σάντρα που δίνει φέτος Πανελλήνιες! Από την καρδιά μου εύχομαι και ευχαριστώ για άλλη μια φορά!
-Από ψυχής χίλια ευχαριστώ για την τελευταία ευχή. Και στα αγόρια σου την αγάπη μου.
-Ευχαριστώ κι εγώ πολύ.
Ευχαριστώ ειλικρινά τη Χαριτίνη Ξύδη κι όσους έχουν βρεθεί στο «Από Καρδιάς» ως τώρα για τη ζεστασιά τους και την ομορφιά τους…. Έπεται συνέχεια εκπλήξεων…
Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά
Από το Λόγων Παίγνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου