ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!!

Της Λίλα Μήτσουρα 

Προσδοκώντας την αλλαγή, αναμένοντας πάντα τους άλλους να ξεκινήσουν να κάνουν το πρώτο βήμα, είμαι αραχτή στον μπιπ καναπέ μου.

Τσαμπουκάς η ελπίδα, άναρχη, ξεπηδά από το τίποτα και δημιουργεί εικόνες και νέες ζωές, ακυρώνοντας την πραγματικότητα. Ονειροβατεί ή πράγματι μπορεί να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα?

Στις ειδήσεις των καναλιών, παρακολουθώ να εξελίσσεται, ένα έργο εντελώς παρανοϊκό, σαν ταινία φαντασίας. Σαν όλα αυτά που εγώ ζω δεν τα αντιλαμβάνομαι σωστά. Αλλιώς έχει η κατάσταση, σαφώς καλύτερη από αυτό που εγώ βιώνω. Αλλά είμαι ανόητη και πρέπει αυτοί οι καλοί κύριοι, οι κουστουμαρισμένοι, οι καλοπληρωμένοι, να με βοηθήσουν να το καταλάβω.

Για αυτό και γω κάθομαι αναπαυτικά πάντα για μη χάσω τίποτα από την ειδησεοθεραπεία. Και περιμένω.....

Περιμένω αυτόν ή αυτούς που θα αντιδράσουν. Εγώ σαφώς και θα ακολουθήσω. Όχι καλέ δεν γεννήθηκα εγώ για να κάνω την διαφορά, δεν είμαι εγώ που θα βγει μπροστά και θα ανάψει το φυτίλι. Όχι όχι εγώ! Εσύ είσαι αυτός.

Και με θυμώνεις κιόλας που δεν κάνεις κάτι. Τι περιμένεις επιτέλους? Να μας πεθάνουν όλους? Έχω πολλά να σου καταμαρτυρήσω κρίνοντας από εδώ που κάθομαι. Η οπτική μου γωνία είναι εξαιρετική για κριτική. Και αφού δεν έχω, ευτυχώς, καθρέπτη απέναντί μου, συνεχίζω απτόητη το σκληρό καθήκον να σε κατακρίνω. Μη νομίζεις ότι μου είναι εύκολο αυτό που κάνω. Εγώ να βοηθήσω εσένα προσπαθώ να γίνεις καλύτερος.

Η άναρχη ελπίδα μου έχει στηριχτεί καθολικά επάνω σου. Και η αναβλητικότητα σου με κάνει έξαλλη. Προσδοκώ αναγέννηση, ανάσταση και συ, με την απάθεια σου με κάνεις να πιστεύω ότι προσδοκώ το ανέλπιστο.

Εσύ φταις!

Ορίστε τώρα θα με πιάσει κατάθλιψη και δεν θα μπορώ να αντιδράσω. Ως τώρα αντιδρούσα από ότι αντιλαμβάνεσαι. Δεν φωνάζω εγώ όταν βλέπω ειδήσεις? Δεν μουντζώνω μεγαλοπρεπέστατα εγώ? Δεν πληκτρολογώ με μανία τον θυμό μου στο φέης? Τι λες τώρα? Άλλωστε ήμουν σαφής. Κάνε εσύ την αρχή και γω ακολουθώ. Αλλά δεν κάνεις αυτό το γαμημένο πρώτο βήμα. Όλα από τους άλλους τα περιμένεις.

Κοίτα δεν έχω πολύ χρόνο να σε βοηθήσω με την κατάκριση μου. Ο χρόνος μου τελειώνει. Μας φιμώνουν αργά και σιωπηλά. Λίγο λίγο. Διακριτικά να μη το καταλάβουμε, να μη κάνουν φασαρία. Τουλάχιστον να κάνουν λιγότερη από ότι ένα τανκ.

Πρέπει να προλάβω να επαναστατήσω, που δεν επαναστατείς εσύ. Εγώ ακούω τις ειδήσεις, ενημερώνομαι σωστά και εγγυημένα. Και αυτές μου λένε ότι όλα βαίνουν καλώς, ότι όλα όσα γίνονται είναι καλώς καμωμένα. Και αφού δεν σε βλέπω στις ειδήσεις να αντιδράς εσύ, σημαίνει ότι έχουν δίκιο, σωστά?

Και αν αλητεύει το μυαλό σε αυτά που έχασα σκέφτομαι αμέσως αυτά που μου απέμειναν και κάθομαι στα αυγά μου μην τα χάσω και αυτά.

Εγώ στο είπα δεν γεννήθηκα αρχηγός. Έτσι μου έμαθαν χρόνια τώρα. Μπορώ όμως, να κάνω κάτι που ξέρω καλά. Να χειροκροτώ, να σηκώνω το χέρι με το σήμα της νίκης, να φωνάζω ζήτω. Έτσι έμαθα εγώ.

Και αν καμιά φορά μου τσαμπουκαλεύεται η ελπίδα, ξέρω να τη συμμαζεύω εγώ. Δεν μου αρέσουν τα διλλήματα εμένα. Οδηγούν σε έλλειμμα. Και αν χάσω το τίποτα που μου απόμεινε? Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Τι χορτάτο δηλαδή? Λέμε τώρα....

Καλύτερα να τα έχω καλά με όλους.

Άντε λοιπόν ξεκίνα! Κάνε εσύ το πρώτο βήμα και γω βάζω τον ενθουσιασμό και την προσδοκία. Ίσως και λίγο φόβο για να σε συγκρατήσω λίγο, μην καταστρέψεις τα κατεστραμμένα. Και αν καταφέρεις και ανατρέψεις την πραγματικότητα, την δική μου όχι την δική τους, θα σου πω μπράβο και θα φωνάζω και ζήτω.

Πρόσεξε όμως καημένε μου! μη τυχόν και η νέα πραγματικότητα που θα μου φτιάξεις δεν μοιάζει με αυτήν έχω φτιάξει στο όνειρο μου τότε χάθηκες! Αυτό που εγώ ονειρεύτηκα αυτό πρέπει εσύ να δημιουργήσεις. Κατάλαβες?

Αλλιώς πουλάκι μου, έχω κρατήσει από την ιστορία μου, σε μέρος ειδυλλιακό, ωραιότατα μπουντρούμια και με ένδοξη φήμη, και θέα στη θάλασσα. Τιμή σου που θα σε βάλω εκεί. Καθήκον μου να σε κατακρίνω για να σε βοηθήσω και να σου υπενθυμίζω:

ΠΑΝΤΑ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!