Της Ελένης Ζάχαρη
Νομίζω πως ζούμε ένα τραγικό αδιέξοδο. Απαισιόδοξο αυτό που γράφω αλλά, απαισιόδοξες κι όλες οι καταστάσεις γύρω μας. Εντός κι εκτός χώρας. Γιατί δε μετράει μόνο το τι ζεις εσύ εδώ αλλά και το τι συμβαίνει γύρω σου. Κι είναι βαρύ το σκηνικό και θα πέσει να μας πλακώσει.
Μοιάζει σαν κάποιοι να έστησαν ένα παιγνίδι σε βάρος των λαών, πάτησαν τα κουμπάκια κι η καταστροφή έρχεται ανενόχλητη. Για το τι συμβαίνει στον τόπο μας τι μπορεί να πει κανείς και να μη φρίξει; Να μη δακρύσει; Τα προβλήματα καθημερινά πολλαπλασιάζονται και λύσεις ουσιαστικές δεν ακούγονται από πουθενά. Μόνο φωνές αντιπαράθεσης για το ποιος είναι καταλληλότερος να αναλάβει την εξουσία συνεχίζοντας στα ίδια βήματα.
Πώς θα βγει τούτος ο τόπος από δυσβάσταχτα χρέη, από την ανεργία που πλήττει μορφωμένους και μη, νέους και μεγαλύτερους, άνδρες και γυναίκες, και από τα συνακόλουθά της προβλήματα κανείς δε λέει ή δεν κάνει κάτι.
Δεν πρόκειται εδώ για κάποιο είδος Μεσσιανισμού όπου οι πολιτικοί αναμένονται ως «Σωτήρες» αλλά για την πολύ απλή συνειδητοποίηση πως κάποια Κυβέρνηση θα λάβει τα μέτρα εκείνα που θα βοηθήσουν τους πολίτες να αντιμετωπίσουν την υπερχρέωση των Τραπεζών, την ανεργία, τα προβλήματα στον χώρο της υγείας, της παιδείας….
Ακόμη και η Αριστερά έχει χαθεί είτε σε διενέξεις εσωτερικές και κόντρες για τις υποψηφιότητες είτε σε αερολογίες και σιωπές και επαναλήψεις, είτε παραπαίει μεταξύ κομμάτων χωρίς αριστερή μαρτυρία αλλά με δήθεν αριστερή ταυτότητα.
Σ’ όλο αυτό το πανηγύρι καραδοκεί και η ΧΑ για ν’ αρπάξει κάνα ψηφαλάκι από αγανακτισμένους ανθρώπους που ζητάνε ένα πιο ξεκάθαρο τρόπο δράσης και σκέψης. Τα μεγάλα….Κόμματα χρεοκοπημένα αλλά θρασεία συνεχίζουν να ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης όταν κατακλέβουν το Κράτος [υπόθεση Μεγάρου Μουσικής..μια απ’ όλες!] και επιδεικτικά αδιαφορούν για την κατάντια του λαού.
Δεν μιλάμε για ‘εθνικά ζητήματα’ αφού κινδυνεύουμε να φανούμε «φασιστοειδή» κι ούτε καν διανοείται εύκολα κανείς να μπει στα βαθύτερα ζητήματα, αυτά που λες συλλήβδην «θέματα ταυτότητας» ενός λαού! Είσαι άκαιρος και άκυρος!
Έτσι, όλα βαίνουν.. κακώς! Όλοι αναιδώς διεκδικούν κάτι που τελικά είναι αμφίβολο αν αξίζει να το λάβουν, ο λαός πέφτει σε χειμερία νάρκη ή αδιαφορεί, η λήθη τον περιμένει στη γωνία και το διαπλανητικό «χωριό» οδεύει γενικότερα στην καταστροφή.
Δεν είμαστε οι μόνοι που βρισκόμαστε σε καταστάσεις απανωτών σοκ! Ποιητές δολοφονούνται, παιδιά το ίδιο, εξεγέρσεις δίχως άλλοθι τροφοδοτούνται από περίεργα κέντρα…[βλέπε ΗΠΑ…], η Μεσόγειος φλέγεται, η Ακροδεξιά παίρνει ποσοστά υψηλά παντού, Ο Θεός γίνεται άλλοθι εγκλημάτων, όλα στοχεύουν σε μια άνευ προηγουμένου εξάρτηση του ανθρώπου ακόμη και εγκεφαλική – διανοητική.
Όποιος πίστεψε στην Επανάσταση γελάστηκε. Πρόλαβαν να μας αφοπλίσουν! Μοναδική ελπίδα, η σκέψη και η έκφραση! Να αισθανθούν πως δεν κοιμόμαστε τόσο όσο νομίζουν…..
Νομίζω πως ζούμε ένα τραγικό αδιέξοδο. Απαισιόδοξο αυτό που γράφω αλλά, απαισιόδοξες κι όλες οι καταστάσεις γύρω μας. Εντός κι εκτός χώρας. Γιατί δε μετράει μόνο το τι ζεις εσύ εδώ αλλά και το τι συμβαίνει γύρω σου. Κι είναι βαρύ το σκηνικό και θα πέσει να μας πλακώσει.
Μοιάζει σαν κάποιοι να έστησαν ένα παιγνίδι σε βάρος των λαών, πάτησαν τα κουμπάκια κι η καταστροφή έρχεται ανενόχλητη. Για το τι συμβαίνει στον τόπο μας τι μπορεί να πει κανείς και να μη φρίξει; Να μη δακρύσει; Τα προβλήματα καθημερινά πολλαπλασιάζονται και λύσεις ουσιαστικές δεν ακούγονται από πουθενά. Μόνο φωνές αντιπαράθεσης για το ποιος είναι καταλληλότερος να αναλάβει την εξουσία συνεχίζοντας στα ίδια βήματα.
Πώς θα βγει τούτος ο τόπος από δυσβάσταχτα χρέη, από την ανεργία που πλήττει μορφωμένους και μη, νέους και μεγαλύτερους, άνδρες και γυναίκες, και από τα συνακόλουθά της προβλήματα κανείς δε λέει ή δεν κάνει κάτι.
Δεν πρόκειται εδώ για κάποιο είδος Μεσσιανισμού όπου οι πολιτικοί αναμένονται ως «Σωτήρες» αλλά για την πολύ απλή συνειδητοποίηση πως κάποια Κυβέρνηση θα λάβει τα μέτρα εκείνα που θα βοηθήσουν τους πολίτες να αντιμετωπίσουν την υπερχρέωση των Τραπεζών, την ανεργία, τα προβλήματα στον χώρο της υγείας, της παιδείας….
Ακόμη και η Αριστερά έχει χαθεί είτε σε διενέξεις εσωτερικές και κόντρες για τις υποψηφιότητες είτε σε αερολογίες και σιωπές και επαναλήψεις, είτε παραπαίει μεταξύ κομμάτων χωρίς αριστερή μαρτυρία αλλά με δήθεν αριστερή ταυτότητα.
Σ’ όλο αυτό το πανηγύρι καραδοκεί και η ΧΑ για ν’ αρπάξει κάνα ψηφαλάκι από αγανακτισμένους ανθρώπους που ζητάνε ένα πιο ξεκάθαρο τρόπο δράσης και σκέψης. Τα μεγάλα….Κόμματα χρεοκοπημένα αλλά θρασεία συνεχίζουν να ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης όταν κατακλέβουν το Κράτος [υπόθεση Μεγάρου Μουσικής..μια απ’ όλες!] και επιδεικτικά αδιαφορούν για την κατάντια του λαού.
Δεν μιλάμε για ‘εθνικά ζητήματα’ αφού κινδυνεύουμε να φανούμε «φασιστοειδή» κι ούτε καν διανοείται εύκολα κανείς να μπει στα βαθύτερα ζητήματα, αυτά που λες συλλήβδην «θέματα ταυτότητας» ενός λαού! Είσαι άκαιρος και άκυρος!
Έτσι, όλα βαίνουν.. κακώς! Όλοι αναιδώς διεκδικούν κάτι που τελικά είναι αμφίβολο αν αξίζει να το λάβουν, ο λαός πέφτει σε χειμερία νάρκη ή αδιαφορεί, η λήθη τον περιμένει στη γωνία και το διαπλανητικό «χωριό» οδεύει γενικότερα στην καταστροφή.
Δεν είμαστε οι μόνοι που βρισκόμαστε σε καταστάσεις απανωτών σοκ! Ποιητές δολοφονούνται, παιδιά το ίδιο, εξεγέρσεις δίχως άλλοθι τροφοδοτούνται από περίεργα κέντρα…[βλέπε ΗΠΑ…], η Μεσόγειος φλέγεται, η Ακροδεξιά παίρνει ποσοστά υψηλά παντού, Ο Θεός γίνεται άλλοθι εγκλημάτων, όλα στοχεύουν σε μια άνευ προηγουμένου εξάρτηση του ανθρώπου ακόμη και εγκεφαλική – διανοητική.
Όποιος πίστεψε στην Επανάσταση γελάστηκε. Πρόλαβαν να μας αφοπλίσουν! Μοναδική ελπίδα, η σκέψη και η έκφραση! Να αισθανθούν πως δεν κοιμόμαστε τόσο όσο νομίζουν…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου