Της Λίλα Μήτσουρα
Θεωρήθηκαν άχρηστοι. Και απολύθηκαν. Έτσι απλά και γρήγορα, δόθηκε ένα τέλος σε ένα "επάγγελμα". Δεν χρειάζονται οι σχολικοί φύλακες. Αποφάσισαν, διέταξαν, έπραξαν. Και το τέλος γράφτηκε.
Γράφτηκε άραγε? ΟΧΙ!
Όχι γιατί κάποιοι αγωνίζονται ακόμα. Αντιστέκονται, διαμαρτύρονται, αγωνίζονται, όχι μόνο γιατί έχασαν την θέση τους, αλλά γιατί αυτή η θέση προστάτευε τα παιδιά μας. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!!!! Έχεις μήπως αντίρρηση ότι είναι ότι σπουδαιότερο έχουμε στην ζωή ετούτη? Θα το ξαναπώ λοιπόν, ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΝΙΑΤΑ! Χτυπάνε το "κακό" στη ρίζα του.
Και τρομοκρατούν, εκβιάζουν, εκφοβίζουν, χτυπούν στο ψαχνό. Μα αυτοί οι άνθρωποι απέδειξαν έμπρακτα ότι έχουν κότσια, θέληση, δύναμη, πάθος. Πάθος για μια καλύτερη ζωή και όχι απλά μια επιβίωση. Οι σκλάβοι επιβιώνουν, οι άνθρωποι ζουν, και απαιτούν και διεκδικούν. Τα κεκτημένα τους. Κάτι που θα έπρεπε να είχαμε κάνει όλοι εδώ που τα λέμε έτσι?
Μα αυτό ήταν το λάθος τους για τους εθνοσωτήρες μας. Ο αγώνας τους αυτός ίσως γίνει η σπίθα να ανάψει το φυτίλι της εξέγερσης. Και οι σκλάβοι δεν πρέπει να εξεγείρονται, κατάλαβες? Αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, εγώ πάλι το λέω χούντα, χαμογελούν ήρεμα και καθυσηχαστικά λένε μεγάλα λόγια και κάνουν ακόμα σπουδαιότερες πράξεις. Απαγορεύουν την αντίδραση, την κινητοποίηση, την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Εσύ τώρα πώς το ονομάζεις αυτό? Δημοκρατία?
Οι σχολικοί φύλακες λοιπόν πάλεψαν με ότι μέσο διέθεταν. Για την ζωή την δική τους και τη δική σου και τη δική μου. Και βγήκαν έξω. Στους δρόμους, εκεί που δίνονται όλοι οι αγώνες. Στους δρόμους έδωσαν το παρών, κάνοντας αμέτρητα χλμ Θεσσαλονίκη Αθήνα για να κάνουν γνωστό το πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα. Και ήρθαν οι μέγα δημοκράτες τώρα να καλέσουν σε απολογία τον αλληλεγγυο οδηγο της πεζοποριας.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ μας λένε εμπράκτως όμως και όχι με λόγια να διαμαρτύρεσαι και να διεκδικείς ότι σου έκλεψαν. Απαγορεύουν και τρομοκρατούν. ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ!!!
Αποφασίζουν και διατάσσουν. Και μείς πρέπει να υπακούσουμε. Κυβερνούν υπό το καθεστώς τρόμου. Τρόμος? τι είναι αλήθεια τρόμος? Άγνωστη λέξη δεν την ξέρω λυπάμαι! Τη λέξη όμως που γνωρίζω καλά είναι η λέξη αγώνας και περιέχεται μέσα στη μεγαλειώδη λέξη ΖΩΗ!
Και για τις ζωές μας αποφασίζουμε εμείς! Η ζωή μας περιμένει στους δρόμους να την αρπάξουμε πάλι από το χέρι και να βγούμε γελώντας έξω στον ήλιο. Η ζωή μας περιμένει όλους ενωμένους και δίπλα στους σχολικούς φύλακες που επιμένουν. Πάμε όλοι μαζί λοιπόν να αποδείξουμε ότι στην τρομοκρατία τους απαντάμε με χαμόγελο και δύναμη.
Και επιμονή!
ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.......ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...........
Θεωρήθηκαν άχρηστοι. Και απολύθηκαν. Έτσι απλά και γρήγορα, δόθηκε ένα τέλος σε ένα "επάγγελμα". Δεν χρειάζονται οι σχολικοί φύλακες. Αποφάσισαν, διέταξαν, έπραξαν. Και το τέλος γράφτηκε.
Γράφτηκε άραγε? ΟΧΙ!
Όχι γιατί κάποιοι αγωνίζονται ακόμα. Αντιστέκονται, διαμαρτύρονται, αγωνίζονται, όχι μόνο γιατί έχασαν την θέση τους, αλλά γιατί αυτή η θέση προστάτευε τα παιδιά μας. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!!!! Έχεις μήπως αντίρρηση ότι είναι ότι σπουδαιότερο έχουμε στην ζωή ετούτη? Θα το ξαναπώ λοιπόν, ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΝΙΑΤΑ! Χτυπάνε το "κακό" στη ρίζα του.
Και τρομοκρατούν, εκβιάζουν, εκφοβίζουν, χτυπούν στο ψαχνό. Μα αυτοί οι άνθρωποι απέδειξαν έμπρακτα ότι έχουν κότσια, θέληση, δύναμη, πάθος. Πάθος για μια καλύτερη ζωή και όχι απλά μια επιβίωση. Οι σκλάβοι επιβιώνουν, οι άνθρωποι ζουν, και απαιτούν και διεκδικούν. Τα κεκτημένα τους. Κάτι που θα έπρεπε να είχαμε κάνει όλοι εδώ που τα λέμε έτσι?
Μα αυτό ήταν το λάθος τους για τους εθνοσωτήρες μας. Ο αγώνας τους αυτός ίσως γίνει η σπίθα να ανάψει το φυτίλι της εξέγερσης. Και οι σκλάβοι δεν πρέπει να εξεγείρονται, κατάλαβες? Αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, εγώ πάλι το λέω χούντα, χαμογελούν ήρεμα και καθυσηχαστικά λένε μεγάλα λόγια και κάνουν ακόμα σπουδαιότερες πράξεις. Απαγορεύουν την αντίδραση, την κινητοποίηση, την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Εσύ τώρα πώς το ονομάζεις αυτό? Δημοκρατία?
Οι σχολικοί φύλακες λοιπόν πάλεψαν με ότι μέσο διέθεταν. Για την ζωή την δική τους και τη δική σου και τη δική μου. Και βγήκαν έξω. Στους δρόμους, εκεί που δίνονται όλοι οι αγώνες. Στους δρόμους έδωσαν το παρών, κάνοντας αμέτρητα χλμ Θεσσαλονίκη Αθήνα για να κάνουν γνωστό το πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα. Και ήρθαν οι μέγα δημοκράτες τώρα να καλέσουν σε απολογία τον αλληλεγγυο οδηγο της πεζοποριας.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ μας λένε εμπράκτως όμως και όχι με λόγια να διαμαρτύρεσαι και να διεκδικείς ότι σου έκλεψαν. Απαγορεύουν και τρομοκρατούν. ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ!!!
Αποφασίζουν και διατάσσουν. Και μείς πρέπει να υπακούσουμε. Κυβερνούν υπό το καθεστώς τρόμου. Τρόμος? τι είναι αλήθεια τρόμος? Άγνωστη λέξη δεν την ξέρω λυπάμαι! Τη λέξη όμως που γνωρίζω καλά είναι η λέξη αγώνας και περιέχεται μέσα στη μεγαλειώδη λέξη ΖΩΗ!
Και για τις ζωές μας αποφασίζουμε εμείς! Η ζωή μας περιμένει στους δρόμους να την αρπάξουμε πάλι από το χέρι και να βγούμε γελώντας έξω στον ήλιο. Η ζωή μας περιμένει όλους ενωμένους και δίπλα στους σχολικούς φύλακες που επιμένουν. Πάμε όλοι μαζί λοιπόν να αποδείξουμε ότι στην τρομοκρατία τους απαντάμε με χαμόγελο και δύναμη.
Και επιμονή!
ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.......ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου