Του Σπύρου Τσάμη
Αν κοιταχτούμε στον καθρέφτη, θα μιλήσουμε για ρατσιστική προδιάθεση, έστω και… φολκλορικού επιπέδου, από ένα σημαντικό τμήμα του λαού μας, πριν βέβαια τη διαχωρίσουμε από την άρρωστη, πολιτικοποιημένη έκφανσή της, που έφτασε ώς και στα έδρανα της Βουλής με τα γνωστά αποτελέσματα…
Ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο πρώτος μαύρος που έπαιξε στην Εθνική ποδοσφαίρου, ναι μεν δεν αναλύει κοινωνικοπολιτικά την ίδια τη στάση της ζωής του μέσου Ελληνα των ημερών μας, αλλά στέλνει σαφές μήνυμα στον μαύρο Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Δεν είναι κακοί, αλλά να είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις πολλά!».
Πρώτος μαύρος διεθνής ποδοσφαιριστής (14 συμμετοχές, δύο γκολ), ο γεννημένος Σεπτέμβριο του 1964 στο Πράσινο Ακρωτήρι, άλλοτε Πορτογάλος, μετά Ολλανδός και πλέον Ελληνας υπήκοος…
Ο Ντανιέλ με το διαρκές χαμόγελο και το ράστα μαλλί, που κάποτε οι Ιταλοί τον ονόμασαν «Γκούλιτ των Φτωχών», έπαιξε με τις φανέλες, κατά σειρά, του Εθνικού (1986-89), της ΑΕΚ (1989-92), του Ολυμπιακού (1992-95), πάλι της ΑΕΚ (1995-99), πριν κλείσει με χαμηλούς αγωνιστικούς τόνους την καριέρα του στον Αρη (1999-2001).
Μετά τους Σχορτσανίτη και Κόμματο, τρίτος μαύρος διεθνής μπασκετμπολίστας, λοιπόν, ο γιoς του Νιγηριανού μετανάστη, κατοίκου Σεπολίων, πατέρα πλέον πέντε παιδιών (ο Γιάννης, αλλά και ο μικρότερος είναι γεννημένοι στην Αθήνα) που αναζήτησε καλύτερη τύχη στην Ελλάδα το 1992.
Κοντά τρεις δεκαετίες, λοιπόν, δίπλα μας, ο 49χρονος Ντανιέλ Μπατίστα προετοιμάζει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο:
«Δεν είναι κακός ο κόσμος εδώ… Το αντίθετο! Αλλά αυτό δεν μου απαγορεύει να πω στον Γιάννη “να είσαι έτοιμος για τα πάντ”». Τι εννοώ; Πολύ πιθανό ν’ ακούσει για το χρώμα του περισσότερα εδώ στην Ελλάδα παρά στο εξωτερικό, όπου θα παίζει με την Εθνική. Αλλά τα περισσότερα θα είναι αστεία. Ισως όχι τόσο ευγενικά, αλλά αστεία! Κι αυτούς που τα λένε, αν τους ρωτήσεις, “πες μου για τον ρατσισμό”, δεν θα ξέρουν τι να σου απαντήσουν… Απλά αστειεύονται! Κι αν κάποιος πει στον Γιάννη… “πρόσεχε γιατί τώρα τελευταία υπάρχει ένα κόμμα που είναι ρατσιστικό και πήρε πολλές ψήφους”, του λέω ότι αυτό το κόμμα το ψήφισαν για διαμαρτυρία και όχι για να πουν “ναι” στον ρατσισμό! Λέω, λοιπόν, στον Αντετοκούνμπο ότι πρέπει να κοιτάει τη δουλειά του στο γήπεδο και θα δει ότι αν προσπαθεί για την Εθνική, θ’ ακούσει ζεστό χειροκρότημα, αφού οι Ελληνες είμαστε συναισθηματικοί και ξέρουμε να εκτιμούμε όσους προσπαθούν για κάτι καλό».
Πώς το είπες Ντανιέλ; «Οι Ελληνες είμαστε…»; Νιώθεις Ελληνας;
«Και βέβαια! Χωρίς να πάψω ποτέ ν’ αγαπώ το Πράσινο Ακρωτήρι, όπου γεννήθηκα, και τους άλλους τόπους που έζησα πριν έρθω εδώ, νιώθω πλέον Ελληνας και χαίρομαι γι’ αυτό! Το κατάλαβα όταν χάρηκα για την εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά και όταν νιώθω αγωνία για τον διπλανό μου, τώρα που όλοι ζούμε οικονομική κρίση… Συχνά είμαι προπονητής παιδιών. Τώρα στη Νίκη Βόλου. Και καταλαβαίνω ότι αισθάνομαι Ελληνας όταν μιλώ στα νέα παιδιά, εκτός από το ποδόσφαιρο, για τη συμπεριφορά που πρέπει να έχουν έξω από τα γήπεδα όταν μεγαλώσουν… Κι αυτό το κάνω γιατί νοιάζομαι κι εγώ για το “αύριο” της Ελλάδας! Πολλοί Ελληνες, παράγοντες και κόσμος, μου φέρθηκαν πολύ άσχημα όταν έπαιζα. Πήρα όμως και πολλή αγάπη, που τώρα τη γυρνάω πίσω! Καλή τύχη στον Αντετοκούνμπο. Μ’ αρέσουν τα αθλητικά προσόντα του»…
Αν κοιταχτούμε στον καθρέφτη, θα μιλήσουμε για ρατσιστική προδιάθεση, έστω και… φολκλορικού επιπέδου, από ένα σημαντικό τμήμα του λαού μας, πριν βέβαια τη διαχωρίσουμε από την άρρωστη, πολιτικοποιημένη έκφανσή της, που έφτασε ώς και στα έδρανα της Βουλής με τα γνωστά αποτελέσματα…
Ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο πρώτος μαύρος που έπαιξε στην Εθνική ποδοσφαίρου, ναι μεν δεν αναλύει κοινωνικοπολιτικά την ίδια τη στάση της ζωής του μέσου Ελληνα των ημερών μας, αλλά στέλνει σαφές μήνυμα στον μαύρο Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Δεν είναι κακοί, αλλά να είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις πολλά!».
Πρώτος μαύρος διεθνής ποδοσφαιριστής (14 συμμετοχές, δύο γκολ), ο γεννημένος Σεπτέμβριο του 1964 στο Πράσινο Ακρωτήρι, άλλοτε Πορτογάλος, μετά Ολλανδός και πλέον Ελληνας υπήκοος…
Ο Ντανιέλ με το διαρκές χαμόγελο και το ράστα μαλλί, που κάποτε οι Ιταλοί τον ονόμασαν «Γκούλιτ των Φτωχών», έπαιξε με τις φανέλες, κατά σειρά, του Εθνικού (1986-89), της ΑΕΚ (1989-92), του Ολυμπιακού (1992-95), πάλι της ΑΕΚ (1995-99), πριν κλείσει με χαμηλούς αγωνιστικούς τόνους την καριέρα του στον Αρη (1999-2001).
Μετά τους Σχορτσανίτη και Κόμματο, τρίτος μαύρος διεθνής μπασκετμπολίστας, λοιπόν, ο γιoς του Νιγηριανού μετανάστη, κατοίκου Σεπολίων, πατέρα πλέον πέντε παιδιών (ο Γιάννης, αλλά και ο μικρότερος είναι γεννημένοι στην Αθήνα) που αναζήτησε καλύτερη τύχη στην Ελλάδα το 1992.
Κοντά τρεις δεκαετίες, λοιπόν, δίπλα μας, ο 49χρονος Ντανιέλ Μπατίστα προετοιμάζει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο:
«Δεν είναι κακός ο κόσμος εδώ… Το αντίθετο! Αλλά αυτό δεν μου απαγορεύει να πω στον Γιάννη “να είσαι έτοιμος για τα πάντ”». Τι εννοώ; Πολύ πιθανό ν’ ακούσει για το χρώμα του περισσότερα εδώ στην Ελλάδα παρά στο εξωτερικό, όπου θα παίζει με την Εθνική. Αλλά τα περισσότερα θα είναι αστεία. Ισως όχι τόσο ευγενικά, αλλά αστεία! Κι αυτούς που τα λένε, αν τους ρωτήσεις, “πες μου για τον ρατσισμό”, δεν θα ξέρουν τι να σου απαντήσουν… Απλά αστειεύονται! Κι αν κάποιος πει στον Γιάννη… “πρόσεχε γιατί τώρα τελευταία υπάρχει ένα κόμμα που είναι ρατσιστικό και πήρε πολλές ψήφους”, του λέω ότι αυτό το κόμμα το ψήφισαν για διαμαρτυρία και όχι για να πουν “ναι” στον ρατσισμό! Λέω, λοιπόν, στον Αντετοκούνμπο ότι πρέπει να κοιτάει τη δουλειά του στο γήπεδο και θα δει ότι αν προσπαθεί για την Εθνική, θ’ ακούσει ζεστό χειροκρότημα, αφού οι Ελληνες είμαστε συναισθηματικοί και ξέρουμε να εκτιμούμε όσους προσπαθούν για κάτι καλό».
Πώς το είπες Ντανιέλ; «Οι Ελληνες είμαστε…»; Νιώθεις Ελληνας;
«Και βέβαια! Χωρίς να πάψω ποτέ ν’ αγαπώ το Πράσινο Ακρωτήρι, όπου γεννήθηκα, και τους άλλους τόπους που έζησα πριν έρθω εδώ, νιώθω πλέον Ελληνας και χαίρομαι γι’ αυτό! Το κατάλαβα όταν χάρηκα για την εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά και όταν νιώθω αγωνία για τον διπλανό μου, τώρα που όλοι ζούμε οικονομική κρίση… Συχνά είμαι προπονητής παιδιών. Τώρα στη Νίκη Βόλου. Και καταλαβαίνω ότι αισθάνομαι Ελληνας όταν μιλώ στα νέα παιδιά, εκτός από το ποδόσφαιρο, για τη συμπεριφορά που πρέπει να έχουν έξω από τα γήπεδα όταν μεγαλώσουν… Κι αυτό το κάνω γιατί νοιάζομαι κι εγώ για το “αύριο” της Ελλάδας! Πολλοί Ελληνες, παράγοντες και κόσμος, μου φέρθηκαν πολύ άσχημα όταν έπαιζα. Πήρα όμως και πολλή αγάπη, που τώρα τη γυρνάω πίσω! Καλή τύχη στον Αντετοκούνμπο. Μ’ αρέσουν τα αθλητικά προσόντα του»…
Από το tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου