Απόψεις
Από την ΕΦ-ΣΥΝ
Χθες, 29 Αυγούστου, η Ορθόδοξη Εκκλησία μνημόνευε την «αποτομή της τιμίας κεφαλής», δηλαδή τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Προδρόμου από τον Ηρώδη, θυμίζοντάς μας ότι η βαρβαρότητα της μεθόδου, που σήμερα τη βλέπουμε να εξαπλώνεται στη Μ. Ανατολή -ως παραδειγματική τακτική πολέμου και επιβολής στους πληθυσμούς που κατακτά και ελέγχει η εμφανιζόμενη ως η σκληρότερη ισλαμική οργάνωση, το IS, στο Ιράκ και στη Συρία- είναι μια πολύ παλιά υπόθεση. Και η ιστορία των αποκεφαλισμών είναι δυστυχώς ατέλειωτη και εξαιρετικά διαδεδομένη σε όλο τον πλανήτη, σε όλους τους «πολιτισμούς», τις θρησκείες, τα δόγματα, τους στρατούς, τις συμμορίες και βεβαίως στα συστήματα απονομής της (όποιας) δικαιοσύνης. Οι αποκεφαλισμοί ως μέθοδος θανάτωσης του όποιου ενόχου/εχθρού φαίνεται να συνδέονται περισσότερο με τη διάδοση και την εξέλιξη της μεταλλουργικής τέχνης (δηλαδή τα κοφτερά μαχαίρια, τα σπαθιά, τα τσεκούρια, τις μοντέρνες γκιλοτίνες κ.λπ.), παρά με την οποιαδήποτε ειδική ιδεολογία, παράδοση ή κουλτούρα.
Τι θέλουμε να πούμε; Μα ότι η αποκρουστική στις μέρες μας μέθοδος κάποτε θεωρήθηκε από τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους ως η καλύτερη για την «ανώδυνη» αφαίρεση της ζωής του όποιου «κακού». Επί αιώνες κόβανε κεφάλια σ' όλο τον κόσμο όχι μόνο σε μάχες και άλλες μοβόρικες καταστάσεις, αλλά και σε οργανωμένες τελετές σε πλατείες ενώπιον του κοινού με τσεκούρια και σπαθιά. Και ο Γκιγιοτέν που ανακάλυψε την… γκιλοτίνα, η οποία δούλευε ακούραστα ως επίσημος και δημόσιος τρόπος μοντέρνας εκτέλεσης από το 1790 έως περίπου τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σ' ολόκληρη την Ευρώπη (λ.χ. στη Σουηδία η τελευταία καρατόμηση πραγματοποιήθηκε το 1890, στην Ελλάδα το 1906 -καρατομήθηκε ο δολοφόνος του πρωθυπουργού Δηλιγιάννη-, στο Λονδίνο ο τελευταίος αποκεφαλίστηκε επίσης το 1906, στη Γαλλία το 1939, στη Δ. Γερμανία το 1949 κ.ο.κ.). Δεν θα αναφερθούμε στα κομμένα κεφάλια των ανταρτών (και όχι μόνο των ΕΛΑΣιτών) από τους «τακτικούς» στρατούς ή τις παρακρατικές συμμορίες, όπου γης.
Ωστόσο, σήμερα, τα πρωτεία στους δημόσιους και μαζικούς αποκεφαλισμούς -παρά τις αντίθετες (τηλεοπτικές) εντυπώσεις μας- ανήκουν στη Σαουδική Αραβία, στον καλύτερο σύμμαχο των χριστιανικών και φιλελεύθερων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.ά.) που πολεμούν ανηλεώς δήθεν τους φανατικούς τζιχαντιστές του χαλιφάτου IS. Η Σαουδική Αραβία χρησιμοποιεί το παραδοσιακό αραβικό γιαταγάνι, μήκους 100-110 εκατοστών. Ενας αστυνομικός παραδίδει το γιαταγάνι στον δήμιο κι εκείνος το υψώνει, στριφογυρνώντας το στον αέρα μια-δυο φορές για να προθερμάνει τους μυς του βραχίονά του. Στη συνέχεια πλησιάζει τον μελλοθάνατο από πίσω και τον ακουμπά με τη μύτη του σπαθιού στην πλάτη. Ο μελλοθάνατος υψώνει το κεφάλι του και ο δήμιος του το παίρνει με ένα μόνο χτύπημα.
Τι θέλουμε να πούμε; Μα ότι η αποκρουστική στις μέρες μας μέθοδος κάποτε θεωρήθηκε από τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους ως η καλύτερη για την «ανώδυνη» αφαίρεση της ζωής του όποιου «κακού». Επί αιώνες κόβανε κεφάλια σ' όλο τον κόσμο όχι μόνο σε μάχες και άλλες μοβόρικες καταστάσεις, αλλά και σε οργανωμένες τελετές σε πλατείες ενώπιον του κοινού με τσεκούρια και σπαθιά. Και ο Γκιγιοτέν που ανακάλυψε την… γκιλοτίνα, η οποία δούλευε ακούραστα ως επίσημος και δημόσιος τρόπος μοντέρνας εκτέλεσης από το 1790 έως περίπου τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σ' ολόκληρη την Ευρώπη (λ.χ. στη Σουηδία η τελευταία καρατόμηση πραγματοποιήθηκε το 1890, στην Ελλάδα το 1906 -καρατομήθηκε ο δολοφόνος του πρωθυπουργού Δηλιγιάννη-, στο Λονδίνο ο τελευταίος αποκεφαλίστηκε επίσης το 1906, στη Γαλλία το 1939, στη Δ. Γερμανία το 1949 κ.ο.κ.). Δεν θα αναφερθούμε στα κομμένα κεφάλια των ανταρτών (και όχι μόνο των ΕΛΑΣιτών) από τους «τακτικούς» στρατούς ή τις παρακρατικές συμμορίες, όπου γης.
Ωστόσο, σήμερα, τα πρωτεία στους δημόσιους και μαζικούς αποκεφαλισμούς -παρά τις αντίθετες (τηλεοπτικές) εντυπώσεις μας- ανήκουν στη Σαουδική Αραβία, στον καλύτερο σύμμαχο των χριστιανικών και φιλελεύθερων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.ά.) που πολεμούν ανηλεώς δήθεν τους φανατικούς τζιχαντιστές του χαλιφάτου IS. Η Σαουδική Αραβία χρησιμοποιεί το παραδοσιακό αραβικό γιαταγάνι, μήκους 100-110 εκατοστών. Ενας αστυνομικός παραδίδει το γιαταγάνι στον δήμιο κι εκείνος το υψώνει, στριφογυρνώντας το στον αέρα μια-δυο φορές για να προθερμάνει τους μυς του βραχίονά του. Στη συνέχεια πλησιάζει τον μελλοθάνατο από πίσω και τον ακουμπά με τη μύτη του σπαθιού στην πλάτη. Ο μελλοθάνατος υψώνει το κεφάλι του και ο δήμιος του το παίρνει με ένα μόνο χτύπημα.
Από την ΕΦ-ΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου