Του Θανάση Καρτερού
Οι νταντάδες ασχολούνται ως γνωστόν με τα βρέφη. Ή με πολύ μικρά παιδιά. Με τον ΣΥΡΙΖΑ όμως συμβαίνει το αντίθετο. Οι νταντάδες άρχισαν να ασχολούνται μαζί του όταν ξαφνικά έριξε μπόι. Από τη στιγμή μάλιστα που έγινε φανερό ότι ψήλωσε έως το Μαξίμου, μεγάλωσε ο πληθυσμός των νταντάδων. Πρόθυμων πρώτα - πρώτα να το μαλώσουν το παιδί. Αλλά προϊόντος του χρόνου και να το κανακέψουν, να το καθοδηγήσουν, να το διαφωτίσουν, να το προφυλάξουν από τον κακό εαυτό του.
Οι νταντάδες αυτές δεν είναι χθεσινές. Κόμματα και κόμματα πέρασαν από τα χέρια τους. Είναι έμπειρες, κωλοπετσωμένες κι έχουν στόχο: Το παιδί να γίνει σοβαρός άνθρωπος. Χρήσιμος στην καλή κοινωνία -στη δική τους εννοείται. Να κόψει τις κακές λέξεις που έμαθε στο πεζοδρόμιο, όπως ρήξη, ανατροπή, επανάσταση, εξέγερση. Ή, αν τις χρησιμοποιεί, να μάθει να μην τις πιστεύει. Γιατί θα κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη δύσκολη ζωή που το περιμένει. Και θα προκαλέσουν ζημιές. Στο ίδιο, αλλά κυρίως στις νταντάδες.
Οι νταντάδες επίσης συμβουλεύουν το παιδί να αποφεύγει τις κακές παρέες. Γιατί οι κακές παρέες και κακό όνομα του δίνουν, αλλά και κακή επιρροή έχουν επάνω του. Διάφοροι τύποι που γοητεύονται από τον Τρότσκι, από τον Λένιν, από τον Μπουχάριν, από τη Λούξεμπουργκ αντιστοιχούν σε παιδικές ασθένειες και δεν έχουν θέση στην ηλικία της ωριμότητας. Όσοι αναφέρονται στον Μαρξ είναι εντάξει, αρκεί να μην το παραξηλώνουν. Διότι άλλο η οικονομική σκέψη του και άλλο η υποστήριξη στην τρομοκρατία της εποχής του.
Οι νταντάδες, τέλος, επιμένουν στη σκληρή πραγματικότητα. Και στον ρεαλισμό. Έχει αποδειχθεί άλλωστε πλειστάκις ότι οι ιδεολογικές καθαρότητες αμβλύνονται και λειαίνονται, όσο η εξουσία έρχεται πιο κοντά, λένε στη γλώσσα των νταντάδων. Δείχνουν στο παιδί τι θα πάθει αν αναλάβει mission impossible. Σε περιμένει σενάριο - εφιάλτης, προειδοποιούν. Όλα αυτά με κάποια δόση ελληνογερμανικής κακίας: Αν δεν βάλεις μυαλό εγκαίρως, θα δοκιμάσεις το βαρύ χέρι των αγορών, των δανειστών, των ληστών.
Οι νταντάδες εν γένει θέλουν το παιδί να μοιάσει σε όλα τα παιδιά που πέρασαν από τα πεπειραμένα χέρια τους. Και στις ίδιες. Πρέπει να τις καταλάβετε. Φοβούνται οι κακομοίρες μήπως τους βγει αντάρτης. Και καταλήξουν να θρηνούν: Ντροπή, ντροπή, ντροπή, τέτοιο παιδί...
Από την ΑΥΓΗ
Οι νταντάδες ασχολούνται ως γνωστόν με τα βρέφη. Ή με πολύ μικρά παιδιά. Με τον ΣΥΡΙΖΑ όμως συμβαίνει το αντίθετο. Οι νταντάδες άρχισαν να ασχολούνται μαζί του όταν ξαφνικά έριξε μπόι. Από τη στιγμή μάλιστα που έγινε φανερό ότι ψήλωσε έως το Μαξίμου, μεγάλωσε ο πληθυσμός των νταντάδων. Πρόθυμων πρώτα - πρώτα να το μαλώσουν το παιδί. Αλλά προϊόντος του χρόνου και να το κανακέψουν, να το καθοδηγήσουν, να το διαφωτίσουν, να το προφυλάξουν από τον κακό εαυτό του.
Οι νταντάδες αυτές δεν είναι χθεσινές. Κόμματα και κόμματα πέρασαν από τα χέρια τους. Είναι έμπειρες, κωλοπετσωμένες κι έχουν στόχο: Το παιδί να γίνει σοβαρός άνθρωπος. Χρήσιμος στην καλή κοινωνία -στη δική τους εννοείται. Να κόψει τις κακές λέξεις που έμαθε στο πεζοδρόμιο, όπως ρήξη, ανατροπή, επανάσταση, εξέγερση. Ή, αν τις χρησιμοποιεί, να μάθει να μην τις πιστεύει. Γιατί θα κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη δύσκολη ζωή που το περιμένει. Και θα προκαλέσουν ζημιές. Στο ίδιο, αλλά κυρίως στις νταντάδες.
Οι νταντάδες επίσης συμβουλεύουν το παιδί να αποφεύγει τις κακές παρέες. Γιατί οι κακές παρέες και κακό όνομα του δίνουν, αλλά και κακή επιρροή έχουν επάνω του. Διάφοροι τύποι που γοητεύονται από τον Τρότσκι, από τον Λένιν, από τον Μπουχάριν, από τη Λούξεμπουργκ αντιστοιχούν σε παιδικές ασθένειες και δεν έχουν θέση στην ηλικία της ωριμότητας. Όσοι αναφέρονται στον Μαρξ είναι εντάξει, αρκεί να μην το παραξηλώνουν. Διότι άλλο η οικονομική σκέψη του και άλλο η υποστήριξη στην τρομοκρατία της εποχής του.
Οι νταντάδες, τέλος, επιμένουν στη σκληρή πραγματικότητα. Και στον ρεαλισμό. Έχει αποδειχθεί άλλωστε πλειστάκις ότι οι ιδεολογικές καθαρότητες αμβλύνονται και λειαίνονται, όσο η εξουσία έρχεται πιο κοντά, λένε στη γλώσσα των νταντάδων. Δείχνουν στο παιδί τι θα πάθει αν αναλάβει mission impossible. Σε περιμένει σενάριο - εφιάλτης, προειδοποιούν. Όλα αυτά με κάποια δόση ελληνογερμανικής κακίας: Αν δεν βάλεις μυαλό εγκαίρως, θα δοκιμάσεις το βαρύ χέρι των αγορών, των δανειστών, των ληστών.
Οι νταντάδες εν γένει θέλουν το παιδί να μοιάσει σε όλα τα παιδιά που πέρασαν από τα πεπειραμένα χέρια τους. Και στις ίδιες. Πρέπει να τις καταλάβετε. Φοβούνται οι κακομοίρες μήπως τους βγει αντάρτης. Και καταλήξουν να θρηνούν: Ντροπή, ντροπή, ντροπή, τέτοιο παιδί...
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου