Κατέ Καζάντη
Από τη μία: το να βάφεις την εικόνα σου ή τα δημόσια κτίρια στα χρώματα της τρικολόρ δεν αποτελεί παρά το νεοαστικό αντίστοιχο των νεαρών υποψηφίων στα καλλιστεία, όταν ομνύουν στην παγκόσμια ειρήνη. Πασιφισμός με πολιτικά αμοραλιστικό πρόσημο δεν υπάρχει, ούτε ποτέ υπήρξε. Η ανώδυνη εργαλειακή αναπαραγωγή αντιπολεμικών ιδεών ανέτως μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτα.
Από την άλλη: να περιορίζεται άπασα η ευρωπαϊκή αριστερά –εάν τούτη υπάρχει- σε συνδιαλλαγές για το προσφυγικό, δίχως να μιλά, ουρλιάζοντας, για τη στάση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στους Σύριους, τους Ιαρακινούς κ.ο.κ., δεν αποτελεί παρά μορφή αυθεντικού καπιταλιστικού ρεαλισμού. Διαχειρίζεται την ιδέα της διαρκούς ειρήνης βασισμένη στη λογική μιας ιδεαλιστικής αρμονίας μεταξύ τάξεων, πολιτισμών και συμφερόντων. Την ίδια ώρα, «τα προοδευτικά έθνη κόβουν τους λαιμούς των άλλων λαών στο όνομα του πασιφισμού» (Τρότσκι).
Αλλά, «η αλήθεια της σημερινής εποχής, του σημερινού πολέμου, της σημερινής στιγμής, (…) βρίσκεται στη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας». Διαμορφώνεις τον διάβολο, συμμαχείς μαζί του, του πουλάς εξοπλισμό, αγοράζεις πετρέλαιο ενώ στους ενδιάμεσους δρόμους σπέρνονται πτώματα. Και ο σημερινός πόλεμος -όπως εξάλλου και οι προηγούμενοι- είναι αδύνατο να τελειώσει με δημοκρατική ειρήνη, αφού ο πόλεμος είναι η συνέχιση της ειρηνικής πολιτικής και η ειρήνη η συνέχιση της πολεμικής πολιτικής: απλουστευτικό ή όχι, το πρόβλημα – πρόταγμα παραμένει. Ναι, οι Διαφωτισμένοι φιλελεύθεροι δυτικοί και οι φασίστες του ISIS, με όλες τις διαφορές τους, μοιράζονται την αυτή αντίληψη για τον Άνθρωπο και τη χρήση του, ως πράγμα-αντικείμενο της εξουσίας.
«…Το ότι η εξάλειψη του ανθρώπινου γένους είναι πολύ πιθανόν να επέλθει στο προσεχές μέλλον, νομίζω ότι κατά μέγα μέρος οφείλεται στα οργισμένα κλειστά μυαλά των αλύγιστων δογματιστών…», έγραφε ο –κατεξοχήν αστός εμπειριστής- Μπέρτραντ Ράσελ, την εποχή που πρωτοστατούσε στις διαδηλώσεις εναντίον των πυρηνικών.
Πλάι, όμως, στους «αλύγιστους δογματιστές» των φανατικών πολέμαρχων του ISIS, εύκολα μπορούν να προστεθούν οι κομψευόμενοι δυτικοί που βομβάρδισαν, όχι πολύ παλαιότερα, τη Βαλκανική.
Έτσι, εκείνος που δεν εξηγεί, με τρόπο εκκωφαντικό, ότι είναι αδύνατο να σταματήσουν οι κάθε λογής σφαγές χωρίς την ανατροπή των πολιτικών που τις αναπαράγουν, μονίμως θα λανθάνει: διότι, δεξιός, αριστερός ή απολιτίκ, ο πασιφισμός του, αντικειμενικά, θα ισοδυναμεί με χριστιανικό αγίασμα ή με ροδοπέταλα, όταν τούτα ρίπτονται σ’ εκείνον που κρατάει το μαχαίρι.
ArtiNews
Από τη μία: το να βάφεις την εικόνα σου ή τα δημόσια κτίρια στα χρώματα της τρικολόρ δεν αποτελεί παρά το νεοαστικό αντίστοιχο των νεαρών υποψηφίων στα καλλιστεία, όταν ομνύουν στην παγκόσμια ειρήνη. Πασιφισμός με πολιτικά αμοραλιστικό πρόσημο δεν υπάρχει, ούτε ποτέ υπήρξε. Η ανώδυνη εργαλειακή αναπαραγωγή αντιπολεμικών ιδεών ανέτως μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτα.
Από την άλλη: να περιορίζεται άπασα η ευρωπαϊκή αριστερά –εάν τούτη υπάρχει- σε συνδιαλλαγές για το προσφυγικό, δίχως να μιλά, ουρλιάζοντας, για τη στάση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στους Σύριους, τους Ιαρακινούς κ.ο.κ., δεν αποτελεί παρά μορφή αυθεντικού καπιταλιστικού ρεαλισμού. Διαχειρίζεται την ιδέα της διαρκούς ειρήνης βασισμένη στη λογική μιας ιδεαλιστικής αρμονίας μεταξύ τάξεων, πολιτισμών και συμφερόντων. Την ίδια ώρα, «τα προοδευτικά έθνη κόβουν τους λαιμούς των άλλων λαών στο όνομα του πασιφισμού» (Τρότσκι).
Αλλά, «η αλήθεια της σημερινής εποχής, του σημερινού πολέμου, της σημερινής στιγμής, (…) βρίσκεται στη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας». Διαμορφώνεις τον διάβολο, συμμαχείς μαζί του, του πουλάς εξοπλισμό, αγοράζεις πετρέλαιο ενώ στους ενδιάμεσους δρόμους σπέρνονται πτώματα. Και ο σημερινός πόλεμος -όπως εξάλλου και οι προηγούμενοι- είναι αδύνατο να τελειώσει με δημοκρατική ειρήνη, αφού ο πόλεμος είναι η συνέχιση της ειρηνικής πολιτικής και η ειρήνη η συνέχιση της πολεμικής πολιτικής: απλουστευτικό ή όχι, το πρόβλημα – πρόταγμα παραμένει. Ναι, οι Διαφωτισμένοι φιλελεύθεροι δυτικοί και οι φασίστες του ISIS, με όλες τις διαφορές τους, μοιράζονται την αυτή αντίληψη για τον Άνθρωπο και τη χρήση του, ως πράγμα-αντικείμενο της εξουσίας.
«…Το ότι η εξάλειψη του ανθρώπινου γένους είναι πολύ πιθανόν να επέλθει στο προσεχές μέλλον, νομίζω ότι κατά μέγα μέρος οφείλεται στα οργισμένα κλειστά μυαλά των αλύγιστων δογματιστών…», έγραφε ο –κατεξοχήν αστός εμπειριστής- Μπέρτραντ Ράσελ, την εποχή που πρωτοστατούσε στις διαδηλώσεις εναντίον των πυρηνικών.
Πλάι, όμως, στους «αλύγιστους δογματιστές» των φανατικών πολέμαρχων του ISIS, εύκολα μπορούν να προστεθούν οι κομψευόμενοι δυτικοί που βομβάρδισαν, όχι πολύ παλαιότερα, τη Βαλκανική.
Έτσι, εκείνος που δεν εξηγεί, με τρόπο εκκωφαντικό, ότι είναι αδύνατο να σταματήσουν οι κάθε λογής σφαγές χωρίς την ανατροπή των πολιτικών που τις αναπαράγουν, μονίμως θα λανθάνει: διότι, δεξιός, αριστερός ή απολιτίκ, ο πασιφισμός του, αντικειμενικά, θα ισοδυναμεί με χριστιανικό αγίασμα ή με ροδοπέταλα, όταν τούτα ρίπτονται σ’ εκείνον που κρατάει το μαχαίρι.
ArtiNews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου