Κοινωνία
Ο Guardian συμπεριέλαβε στο αφιέρωμά του για τα πρόσωπα και τις ιστορίες της χρονιάς τον Αντώνη Δεληγιώργη, τον 34χρονο Έλληνα λοχία που ο φωτογραφικός φακός τον απαθανάτισε να σώζει από τα κύματα στη Ρόδο την 24χρονη πρόσφυγα από την Ερυθραία Γουεγκάσι Νεμπιάτ.
Η εικόνα με τη Γουεγκάσι Νεμπιάτ στους ώμους του Αντώνη Δεληγιώργη έκανε τον γύρο του κόσμου προκαλώντας συγκίνηση. Ο 34χρονος λοχίας με αυταπάρνηση έπεσε στη θάλασσα να σώσει την πρόσφυγα και χωρίς να το γνωρίζει βοήθησε με τη πράξη να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για το δράμα των προσφύγων. Εκείνη την ημέρα, στις 20 Απριλίου, ο Αντώνης Δεληγιώργης βρισκόταν σε ένα τοπικό καφέ με τη σύζυγό του. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε την μπλούζα και τα παπούτσια του και αξιοποιώντας τα όσα είχε μάθει στο στρατό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους από τη θάλασσα.
Η νεαρή γυναίκα δεν ήταν η μόνη που έσωσε ο Ελληνας λοχίας. Την ίδια μέρα, στις 20 Απριλίου, έσωσε 20 ακόμη από τους 93 συνεπιβάτες της στο σκάφος τους που ανατράπηκε. Μεταξύ αυτών και μια έγκυο με την οποία όπως λέει είναι ιδιαίτερα δεμένος. «Πού και πού μιλάω με την Ελίζαμπεθ (σημ: την έγκυο γυναίκα) που ήταν εκεί έξω και κρατιόταν από ένα κομμάτι ξύλου όταν την βρήκα. Θυμάμαι ακόμη να λέω ”παιδιά, αυτή είναι έγκυος”».
Η Ελίζαμπεθ, επίσης από την Ερυθραία, βρίσκεται πλέον ασφαλής στη Σουηδία. Στο αγοράκι της, που γεννήθηκε ανήμερα του Αγίου Γεωργίου στο νοσοκομείο της Ρόδου, έδωσε το όνομα του ανθρώπου που της έσωσε τη ζωή, του Αντώνη, με τον οποίο συνεχίζει να επικοινωνεί τηλεφωνικά μέχρι σήμερα. «Ο πατέρας του παιδιού σκοτώθηκε στην Ερυθραία. Συγκινήθηκα πολύ. Μερικές φορές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ”με έσωσες, έσωσες τον γιο μου, δεν μπορώ να σε ξεχάσω”. Όμως, η αλήθεια είναι πως εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι τον μικρό Αντώνη και εκείνη. Δεν θα τους ξεχάσω. Τέτοια πράγματα δεν τα ξεχνάς ποτέ», αναφέρει ο Αντώνης Δεληγιώργης.
Ο ίδιος παραδέχεται ότι έχει ανάμικτα συναισθήματα για όσα έζησε εκείνη την μέρα, ενώ δεν αποδέχεται τον τίτλο του «ήρωα». Αυτό που θέλει είναι μια εξήγηση για το προσφυγικό δράμα και για το λόγο που όλοι μοιάζουν είτε ανίκανοι και είτε απρόθυμοι να το σταματήσουν. «Γιατί δεν μπορούμε να το σταματήσουμε και πότε θα τελειώσει; Αυτό αναρωτιέμαι ακόμη γιατί αυτό βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση. Ενα διαρκές κύμα ανθρώπων, απελπισμένων ανθρώπων, μωρών, παιδιών, να φτάνει», λέει μιλώντας στον Guardian.
Όσο για τον τον χαρακτηρισμό «ήρωας» από την βρετανική εφημερίδα, ο 34χρονος λοχίας δεν τον αποδέχεται. «Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήρωες λέει, οι αφανείς, που στο δράμα που εκτυλίσσεται σώζουν ζωές κάθε ημέρα», τονίζει. Ο Guardian σχολιάζει: «Κι όμως, η φωτογραφία τη στιγμή που βοηθά την Γουεγκάσι Νεμπιάτ, μία πρόσφυγα από την Ερυθραία, από τα κύματα στη Ρόδο, έχει ξεχωρίσει ως μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικονογράφηση της ανδρείας».
«Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Τι να πω; Την έσωσα γιατί έπρεπε να σωθεί. Αν εμείς ήμασταν πρόσφυγες κάποιοι άλλοι θα έκαναν το ίδιο για εμάς», συμπλήρωσε, τονίζοντας ότι αν χρειαζόταν θα έκανε και πάλι το ίδιο. Οκτώ μήνες έχουν περάσει από εκείνο το προσφυγικό ναυάγιο, και όπως λέει αυτό που θυμάται κυρίως είναι οι κραυγές για βοήθεια από τους πρόσφυγες, που πάλευαν να κρατηθούν στη ζωή με τεντωμένα χέρια και πρόσωπα. Θυμάται τα πρόσωπα του άνδρα και του παιδιού που δεν μπόρεσε να σώσει. «Τους σκέφτομαι πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βγάλαμε μόνο ζωντανούς από τη θάλασσα αλλά και σορούς ανθρώπων».
tvxs
Ο Guardian συμπεριέλαβε στο αφιέρωμά του για τα πρόσωπα και τις ιστορίες της χρονιάς τον Αντώνη Δεληγιώργη, τον 34χρονο Έλληνα λοχία που ο φωτογραφικός φακός τον απαθανάτισε να σώζει από τα κύματα στη Ρόδο την 24χρονη πρόσφυγα από την Ερυθραία Γουεγκάσι Νεμπιάτ.
Η εικόνα με τη Γουεγκάσι Νεμπιάτ στους ώμους του Αντώνη Δεληγιώργη έκανε τον γύρο του κόσμου προκαλώντας συγκίνηση. Ο 34χρονος λοχίας με αυταπάρνηση έπεσε στη θάλασσα να σώσει την πρόσφυγα και χωρίς να το γνωρίζει βοήθησε με τη πράξη να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για το δράμα των προσφύγων. Εκείνη την ημέρα, στις 20 Απριλίου, ο Αντώνης Δεληγιώργης βρισκόταν σε ένα τοπικό καφέ με τη σύζυγό του. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε την μπλούζα και τα παπούτσια του και αξιοποιώντας τα όσα είχε μάθει στο στρατό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους από τη θάλασσα.
Η νεαρή γυναίκα δεν ήταν η μόνη που έσωσε ο Ελληνας λοχίας. Την ίδια μέρα, στις 20 Απριλίου, έσωσε 20 ακόμη από τους 93 συνεπιβάτες της στο σκάφος τους που ανατράπηκε. Μεταξύ αυτών και μια έγκυο με την οποία όπως λέει είναι ιδιαίτερα δεμένος. «Πού και πού μιλάω με την Ελίζαμπεθ (σημ: την έγκυο γυναίκα) που ήταν εκεί έξω και κρατιόταν από ένα κομμάτι ξύλου όταν την βρήκα. Θυμάμαι ακόμη να λέω ”παιδιά, αυτή είναι έγκυος”».
Η Ελίζαμπεθ, επίσης από την Ερυθραία, βρίσκεται πλέον ασφαλής στη Σουηδία. Στο αγοράκι της, που γεννήθηκε ανήμερα του Αγίου Γεωργίου στο νοσοκομείο της Ρόδου, έδωσε το όνομα του ανθρώπου που της έσωσε τη ζωή, του Αντώνη, με τον οποίο συνεχίζει να επικοινωνεί τηλεφωνικά μέχρι σήμερα. «Ο πατέρας του παιδιού σκοτώθηκε στην Ερυθραία. Συγκινήθηκα πολύ. Μερικές φορές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ”με έσωσες, έσωσες τον γιο μου, δεν μπορώ να σε ξεχάσω”. Όμως, η αλήθεια είναι πως εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι τον μικρό Αντώνη και εκείνη. Δεν θα τους ξεχάσω. Τέτοια πράγματα δεν τα ξεχνάς ποτέ», αναφέρει ο Αντώνης Δεληγιώργης.
Ο ίδιος παραδέχεται ότι έχει ανάμικτα συναισθήματα για όσα έζησε εκείνη την μέρα, ενώ δεν αποδέχεται τον τίτλο του «ήρωα». Αυτό που θέλει είναι μια εξήγηση για το προσφυγικό δράμα και για το λόγο που όλοι μοιάζουν είτε ανίκανοι και είτε απρόθυμοι να το σταματήσουν. «Γιατί δεν μπορούμε να το σταματήσουμε και πότε θα τελειώσει; Αυτό αναρωτιέμαι ακόμη γιατί αυτό βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση. Ενα διαρκές κύμα ανθρώπων, απελπισμένων ανθρώπων, μωρών, παιδιών, να φτάνει», λέει μιλώντας στον Guardian.
Όσο για τον τον χαρακτηρισμό «ήρωας» από την βρετανική εφημερίδα, ο 34χρονος λοχίας δεν τον αποδέχεται. «Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήρωες λέει, οι αφανείς, που στο δράμα που εκτυλίσσεται σώζουν ζωές κάθε ημέρα», τονίζει. Ο Guardian σχολιάζει: «Κι όμως, η φωτογραφία τη στιγμή που βοηθά την Γουεγκάσι Νεμπιάτ, μία πρόσφυγα από την Ερυθραία, από τα κύματα στη Ρόδο, έχει ξεχωρίσει ως μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικονογράφηση της ανδρείας».
«Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Τι να πω; Την έσωσα γιατί έπρεπε να σωθεί. Αν εμείς ήμασταν πρόσφυγες κάποιοι άλλοι θα έκαναν το ίδιο για εμάς», συμπλήρωσε, τονίζοντας ότι αν χρειαζόταν θα έκανε και πάλι το ίδιο. Οκτώ μήνες έχουν περάσει από εκείνο το προσφυγικό ναυάγιο, και όπως λέει αυτό που θυμάται κυρίως είναι οι κραυγές για βοήθεια από τους πρόσφυγες, που πάλευαν να κρατηθούν στη ζωή με τεντωμένα χέρια και πρόσωπα. Θυμάται τα πρόσωπα του άνδρα και του παιδιού που δεν μπόρεσε να σώσει. «Τους σκέφτομαι πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βγάλαμε μόνο ζωντανούς από τη θάλασσα αλλά και σορούς ανθρώπων».
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου