Πολιτική
«Άσχημη περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε…». Με αυτό τον τίτλο, που αποτελεί απάντηση του Αλέξη Τσίπρα προς τον συγγραφέα όταν εκείνος του έθεσε από τον Οκτώβριο του 2014, όπως ισχυρίζεται ζητήματα διαφωνιών για τη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α/συνέχεια, το βιβλίο του Ρούντι Ρινάλντι, ηγετικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ μέρο πέρσι τον Ιούλιο(μέλος της Π.Γ του κόμματος) και ηγέτη της συνιστώσας Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας.
Στο βιβλίο ο Ρ. Ρινάντι, φέρνει στο φώς κάποιες άγνωστες διεργασίες της εσωκομματικής πορείας με έγγραφα και γεγονότα που επικαλείται.
Υποστηρίζει ότι η ΚΟΕ εξέφρασε από το 2014 τις διαφωνίες και τον προβληματισμό της για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνάντηση εκείνη, τον Οκτώβριο του 2014, ο σημερινός πρωθυπουργός του είπες επίσης, αναφέρει ο συγγραφέας, ότι θα προχωρήσει απαρέγκλιτα στην εφαρμογή του σχεδίου «180-120» για τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και την πρόκληση εκλογών.
Ο ίδιος αν και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζει ότι η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει πολύ πριν από τις εκλογές του 2015. «Η περίοδος 2012-2014 χαρακτηρίστηκε από τη μεθοδική προσπάθεια λείανσης αιχμών και εγκατάλειψης ριζοσπαστικών στόχων» αναφέρει.
Από το βράδυ των ευρωεκλογών του 2014, ο κ. Ρινάλντι θεωρεί ότι επιβεβαιώνεται πλήρως η πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ καθώς δεν θέτει θέμα αυτοδύναμης κυβέρνησης, αλλά επιδιώκει κυβέρνηση συνεργασίας με το σχέδιο του «προωθητικού συμβιβασμού».
Ο κ. Ρινάλντι αποκαλύπτει ένα ακυκλοφόρητο μέχρι τώρα, κείμενο ομάδας εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Γ. Δραγασάκη όπου τον Αύγουστο του 2014 περιγράφονται τα δύο σενάρια για τον ΣΥΡΙΖΑ και προκρίνεται εκείνο της «διαπραγμάτευσης χωρίς σύγκρουση» και όχι της «μονομερούς κατάργησης των Μνημονίων» που οδηγούσε και σε ρήξη. Στο κείμενο αναλύεται επίσης και η προτεινόμενη πολιτική για τα υπουργεία, τις τράπεζες και τους κρατικούς οργανισμούς.
Επίσης, αποκαλύπτει μια ακυκλοφόρητη επιστολή προς τον Αλ. Τσίπρα όπου τον Οκτώβριο του 2014 αναλύονται λάθη και προβλήματα της πολιτικής και της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς τη διακυβέρνηση. Στην επιστολή αυτή, ο κ. Ρινάλντι επισημοποιεί την πλήρη διαφοροποίησή του προς την ασκούμενη πολιτική, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει την έντονη ανησυχία του και για την εξωτερική πολιτική της χώρας και τους κινδύνους που ανακύπτουν από τη ρευστή διεθνή κατάσταση.
Επίσης στο βιβλίο περιλαμβάνονται μια σημαντική κατάθεση για την κατάσταση που επικρατούσε στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ τους πρώτους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης (Ιανουάριος – Ιούλιος 2015), καθώς και μια σειρά από άρθρα, δημόσιες δηλώσεις και συνεντεύξεις του συγγραφέα για τα κρίσιμα ζητήματα των τελευταίων ετών.
Παραθέτουμε στη συνέχεια ορισμένα αποσπάσματα από τα συμπεράσματα του συγγραφέα όπως διατυπώνονται στην εισαγωγή του βιβλίου και τα περιεχόμενά του για να σχηματίσουν οι αναγνώστες μας μια ιδέα.
(…)
Η παρούσα έκδοση υπηρετεί την πεποίθηση του συγγραφέα ότι είναι αναγκαίος ο αυτοκριτικός αναστοχασμός, σε αντιδιαστολή με τις συνηθισμένες στην Αριστερά στάσεις να μην υπάρχει διόλου αυτοκριτική και έλεγχος. Η αυτοκριτική διαφέρει από το γενικόλογο «αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν», γιατί προϋποθέτει ανάλυση των όρων που οδήγησαν στο λάθος, συναίσθηση των επιπτώσεων που επέφερε, προσπάθεια να ξεπεραστεί με συγκεκριμένα μέτρα κι όχι απλώς να προχωρήσει κανείς όπως πριν στα επόμενα «επεισόδια». Αν και έχει έναν προσωπικό τόνο το υλικό που συγκεντρώθηκε, εν τούτοις δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική καταγραφή. Οι απόψεις και οι επιλογές του συγγραφέα σχετίζονται με την προσπάθεια μιας συλλογικότητας (της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας – ΚΟΕ) να συμβάλει στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και μέσω αυτού να προαγάγει την υπόθεση της μετάβασης σε μια άλλη Ελλάδα.
(…)
Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει και ήττα αυταπατών και απλουστευτικών σχημάτων που υπήρχαν πριν από αυτήν. Η αποτίμηση της πορείας αυτής είναι ένα ακόμα ανοικτό ζήτημα και το χώνεμα της πείρας θα βγάλει στην επιφάνεια πιο καθαρά πολλές διαστάσεις που δεν έχουν διαφανεί ακόμα. Η κατάθεση που γίνεται στην παρούσα συλλογή αποτελεί ένα χρέος απολογιστικής και αυτοκριτικής τοποθέτησης απέναντι στον ελληνικό λαό και ελπίζω να βοηθήσει όποιον θελήσει να μελετήσει την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί, από αυτή την άποψη, και «πρόσκληση» σε μια στάση που καλό θα ήταν να ακολουθήσουν κι άλλοι που γνωρίζουν αρκετά. Ειδικά όσοι συμμετείχαν σε κέντρα αποφάσεων της πρώτης φάσης διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως το Υπουργικό και Κυβερνητικό Συμβούλιο.
(…)
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ από ελπίδα μεταλλάχθηκε και έγινε βασικός συντελεστής της εφαρμογής των μνημονίων και των σχεδίων βυθίσματος της χώρας και διάλυσης της κοινωνίας και του κινήματος. Πέρασε, συνολικά, στο αντίπαλο στρατόπεδο, δημιουργώντας, έτσι, πολύ δυσκολότερους όρους για μια πορεία διεξόδου της χώρας σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό. Η ενασχόληση με το τι έγινε και πώς έγινε, έχει σημασία μόνο αν πασχίζουμε συγχρόνως να βγάλουμε ουσιαστικά συμπεράσματα που να φωτίζουν αυτά που μέλλονται να γίνουν, αυτά που όταν γίνουν ανοίγουν δρόμους σε μια διέξοδο. Άρα η προσπάθεια πρέπει να μετατοπιστεί από τα του παρελθόντος στα επί της προοπτικής, στις ανάγκες που έχει μια προοπτική διεξόδου και σωτηρίας του λαού και της χώρας.
Προκύπτουν ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία μεγάλη αλλαγή ή στροφή σε προοδευτική κατεύθυνση χωρίς τη σημαντική και ενεργό παρουσία του λαϊκού παράγοντα, με πολλαπλές μορφές κινήματος και συμμετοχής σε όλα τα πεδία. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύθηκε την ώθηση που του έδωσε ο λαϊκός παράγοντας μετά τους αγώνες της περιόδου 2010-2012 και μόνο έτσι κατόρθωσε να γίνει πρωταγωνιστική δύναμη στην πολιτική σκηνή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, συνειδητά και σχεδιασμένα, προσπάθησε να ποδηγετήσει τον ριζοσπαστισμό που είχε αναδειχθεί, βάζοντάς τον σε ανώδυνο κοινοβουλευτικό πλαίσιο. Έτσι, η περίοδος 2012-2014 χαρακτηρίστηκε από τη μεθοδική προσπάθεια λείανσης αιχμών και εγκατάλειψης ριζοσπαστικών στόχων. Ήταν η ώρα της «υπευθυνοποίησης», της «σύνεσης», της προετοιμασίας για τη διακυβέρνηση. Η κεντροαριστερή διαχείριση και ο εγκλωβισμός της όποιας δυναμικής στις ράγες της, ήταν ο στόχος αλλά και το διαβατήριο για να περάσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όλες τις «εξετάσεις». Η κεντροαριστερή διαχείριση αποδεικνύεται πιο πρόσφορη για τη μνημονιακή εμβάθυνση και την προώθηση των συμφερόντων των πλέον δυναμικών στοχεύσεων της ευρωκρατίας, του ΔΝΤ, των ΗΠΑ. Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν και περνούν οι πλέον εκτρωματικοί νόμοι και συμβάσεις που μετατρέπουν τη χώρα σε αποικία για 99 χρόνια, αλλά και «κυματοθραύστη», δηλαδή σε ειδική ζώνη προστασίας της Ευρώπης από τα προσφυγικά κύματα. Η συντελεσθείσα μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κεντροαριστερό στήριγμα του καθεστώτος αποικίας-γκέτο, γίνεται στο όνομα της Αριστεράς. Το γεγονός αυτό κηλιδώνει την Αριστερά σε απίστευτο βαθμό, τέτοιον που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιηθεί.
(…)
Τέλος, η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για τον γεωπολιτικό παράγοντα, η υποτίμηση της σχέσης που έχει το εθνικό με το κοινωνικό/ταξικό στοιχείο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η «αφέλεια» ότι θα ήταν δυνατός ένας σχετικά εύκολος συμβιβασμός με την ευρωκρατία, η πολιτική εξευμενισμού του τούρκικου επεκτατισμού, δημιουργούν εύλογα πολλές απορίες. Η δικαιολογία του Αλέξη Τσίπρα ότι «είχαμε αυταπάτες» δεν πείθει.
(…)
Αναζητείται μια μεγάλη στροφή στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική ζωή του τόπου. Το νήμα για την πραγματοποίησή της πρέπει να αναζητηθεί στον ριζοσπαστισμό και στην αντιστασιακή δυναμική που υπάρχουν διάχυτα στην ελληνική κοινωνία. Παρ’ όλες τις υποστροφές που έχουν υποστεί, έχουν δώσει το «παρών» με ποικίλους τρόπους ακόμα και το τελευταίο διάστημα. Ενδεικτικά γι’ αυτό γεγονότα ήταν το «όχι» στο δημοψήφισμα, η αποχή από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, καθώς και η απλοχεριά που έδειξε ο λαός απέναντι στο προσφυγικό κύμα. Με πολλούς τρόπους ξεπροβάλλουν μια σειρά ερωτήματα, όπως: Μπορούσε να ήταν διαφορετική η πορεία; Υπό ποιες προϋποθέσεις και όρους; Παίχτηκε κάτι σημαντικό ή όλα ήταν σημαδεμένα εξαρχής; Κατά πόσο ο καθένας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και των διλημμάτων που τέθηκαν; Και το σπουδαιότερο, σήμερα τι κυρίως λείπει, τι κυρίως χρειαζόμαστε; Με αυτήν την έννοια και στην προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα τα οποία θέτει η καθολική κρίση που διαβρώνει την υπόσταση της χώρας, ο αγώνας συνεχίζεται!
Ρ-Ρ
«Άσχημη περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε…». Με αυτό τον τίτλο, που αποτελεί απάντηση του Αλέξη Τσίπρα προς τον συγγραφέα όταν εκείνος του έθεσε από τον Οκτώβριο του 2014, όπως ισχυρίζεται ζητήματα διαφωνιών για τη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α/συνέχεια, το βιβλίο του Ρούντι Ρινάλντι, ηγετικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ μέρο πέρσι τον Ιούλιο(μέλος της Π.Γ του κόμματος) και ηγέτη της συνιστώσας Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας.
Στο βιβλίο ο Ρ. Ρινάντι, φέρνει στο φώς κάποιες άγνωστες διεργασίες της εσωκομματικής πορείας με έγγραφα και γεγονότα που επικαλείται.
Υποστηρίζει ότι η ΚΟΕ εξέφρασε από το 2014 τις διαφωνίες και τον προβληματισμό της για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνάντηση εκείνη, τον Οκτώβριο του 2014, ο σημερινός πρωθυπουργός του είπες επίσης, αναφέρει ο συγγραφέας, ότι θα προχωρήσει απαρέγκλιτα στην εφαρμογή του σχεδίου «180-120» για τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και την πρόκληση εκλογών.
Ο ίδιος αν και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζει ότι η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει πολύ πριν από τις εκλογές του 2015. «Η περίοδος 2012-2014 χαρακτηρίστηκε από τη μεθοδική προσπάθεια λείανσης αιχμών και εγκατάλειψης ριζοσπαστικών στόχων» αναφέρει.
Από το βράδυ των ευρωεκλογών του 2014, ο κ. Ρινάλντι θεωρεί ότι επιβεβαιώνεται πλήρως η πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ καθώς δεν θέτει θέμα αυτοδύναμης κυβέρνησης, αλλά επιδιώκει κυβέρνηση συνεργασίας με το σχέδιο του «προωθητικού συμβιβασμού».
Ο κ. Ρινάλντι αποκαλύπτει ένα ακυκλοφόρητο μέχρι τώρα, κείμενο ομάδας εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Γ. Δραγασάκη όπου τον Αύγουστο του 2014 περιγράφονται τα δύο σενάρια για τον ΣΥΡΙΖΑ και προκρίνεται εκείνο της «διαπραγμάτευσης χωρίς σύγκρουση» και όχι της «μονομερούς κατάργησης των Μνημονίων» που οδηγούσε και σε ρήξη. Στο κείμενο αναλύεται επίσης και η προτεινόμενη πολιτική για τα υπουργεία, τις τράπεζες και τους κρατικούς οργανισμούς.
Επίσης, αποκαλύπτει μια ακυκλοφόρητη επιστολή προς τον Αλ. Τσίπρα όπου τον Οκτώβριο του 2014 αναλύονται λάθη και προβλήματα της πολιτικής και της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς τη διακυβέρνηση. Στην επιστολή αυτή, ο κ. Ρινάλντι επισημοποιεί την πλήρη διαφοροποίησή του προς την ασκούμενη πολιτική, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει την έντονη ανησυχία του και για την εξωτερική πολιτική της χώρας και τους κινδύνους που ανακύπτουν από τη ρευστή διεθνή κατάσταση.
Επίσης στο βιβλίο περιλαμβάνονται μια σημαντική κατάθεση για την κατάσταση που επικρατούσε στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ τους πρώτους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης (Ιανουάριος – Ιούλιος 2015), καθώς και μια σειρά από άρθρα, δημόσιες δηλώσεις και συνεντεύξεις του συγγραφέα για τα κρίσιμα ζητήματα των τελευταίων ετών.
Αποσπάσματα
Παραθέτουμε στη συνέχεια ορισμένα αποσπάσματα από τα συμπεράσματα του συγγραφέα όπως διατυπώνονται στην εισαγωγή του βιβλίου και τα περιεχόμενά του για να σχηματίσουν οι αναγνώστες μας μια ιδέα.
(…)
Η παρούσα έκδοση υπηρετεί την πεποίθηση του συγγραφέα ότι είναι αναγκαίος ο αυτοκριτικός αναστοχασμός, σε αντιδιαστολή με τις συνηθισμένες στην Αριστερά στάσεις να μην υπάρχει διόλου αυτοκριτική και έλεγχος. Η αυτοκριτική διαφέρει από το γενικόλογο «αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν», γιατί προϋποθέτει ανάλυση των όρων που οδήγησαν στο λάθος, συναίσθηση των επιπτώσεων που επέφερε, προσπάθεια να ξεπεραστεί με συγκεκριμένα μέτρα κι όχι απλώς να προχωρήσει κανείς όπως πριν στα επόμενα «επεισόδια». Αν και έχει έναν προσωπικό τόνο το υλικό που συγκεντρώθηκε, εν τούτοις δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική καταγραφή. Οι απόψεις και οι επιλογές του συγγραφέα σχετίζονται με την προσπάθεια μιας συλλογικότητας (της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας – ΚΟΕ) να συμβάλει στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και μέσω αυτού να προαγάγει την υπόθεση της μετάβασης σε μια άλλη Ελλάδα.
(…)
Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει και ήττα αυταπατών και απλουστευτικών σχημάτων που υπήρχαν πριν από αυτήν. Η αποτίμηση της πορείας αυτής είναι ένα ακόμα ανοικτό ζήτημα και το χώνεμα της πείρας θα βγάλει στην επιφάνεια πιο καθαρά πολλές διαστάσεις που δεν έχουν διαφανεί ακόμα. Η κατάθεση που γίνεται στην παρούσα συλλογή αποτελεί ένα χρέος απολογιστικής και αυτοκριτικής τοποθέτησης απέναντι στον ελληνικό λαό και ελπίζω να βοηθήσει όποιον θελήσει να μελετήσει την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί, από αυτή την άποψη, και «πρόσκληση» σε μια στάση που καλό θα ήταν να ακολουθήσουν κι άλλοι που γνωρίζουν αρκετά. Ειδικά όσοι συμμετείχαν σε κέντρα αποφάσεων της πρώτης φάσης διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως το Υπουργικό και Κυβερνητικό Συμβούλιο.
(…)
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ από ελπίδα μεταλλάχθηκε και έγινε βασικός συντελεστής της εφαρμογής των μνημονίων και των σχεδίων βυθίσματος της χώρας και διάλυσης της κοινωνίας και του κινήματος. Πέρασε, συνολικά, στο αντίπαλο στρατόπεδο, δημιουργώντας, έτσι, πολύ δυσκολότερους όρους για μια πορεία διεξόδου της χώρας σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό. Η ενασχόληση με το τι έγινε και πώς έγινε, έχει σημασία μόνο αν πασχίζουμε συγχρόνως να βγάλουμε ουσιαστικά συμπεράσματα που να φωτίζουν αυτά που μέλλονται να γίνουν, αυτά που όταν γίνουν ανοίγουν δρόμους σε μια διέξοδο. Άρα η προσπάθεια πρέπει να μετατοπιστεί από τα του παρελθόντος στα επί της προοπτικής, στις ανάγκες που έχει μια προοπτική διεξόδου και σωτηρίας του λαού και της χώρας.
Προκύπτουν ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία μεγάλη αλλαγή ή στροφή σε προοδευτική κατεύθυνση χωρίς τη σημαντική και ενεργό παρουσία του λαϊκού παράγοντα, με πολλαπλές μορφές κινήματος και συμμετοχής σε όλα τα πεδία. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύθηκε την ώθηση που του έδωσε ο λαϊκός παράγοντας μετά τους αγώνες της περιόδου 2010-2012 και μόνο έτσι κατόρθωσε να γίνει πρωταγωνιστική δύναμη στην πολιτική σκηνή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, συνειδητά και σχεδιασμένα, προσπάθησε να ποδηγετήσει τον ριζοσπαστισμό που είχε αναδειχθεί, βάζοντάς τον σε ανώδυνο κοινοβουλευτικό πλαίσιο. Έτσι, η περίοδος 2012-2014 χαρακτηρίστηκε από τη μεθοδική προσπάθεια λείανσης αιχμών και εγκατάλειψης ριζοσπαστικών στόχων. Ήταν η ώρα της «υπευθυνοποίησης», της «σύνεσης», της προετοιμασίας για τη διακυβέρνηση. Η κεντροαριστερή διαχείριση και ο εγκλωβισμός της όποιας δυναμικής στις ράγες της, ήταν ο στόχος αλλά και το διαβατήριο για να περάσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όλες τις «εξετάσεις». Η κεντροαριστερή διαχείριση αποδεικνύεται πιο πρόσφορη για τη μνημονιακή εμβάθυνση και την προώθηση των συμφερόντων των πλέον δυναμικών στοχεύσεων της ευρωκρατίας, του ΔΝΤ, των ΗΠΑ. Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν και περνούν οι πλέον εκτρωματικοί νόμοι και συμβάσεις που μετατρέπουν τη χώρα σε αποικία για 99 χρόνια, αλλά και «κυματοθραύστη», δηλαδή σε ειδική ζώνη προστασίας της Ευρώπης από τα προσφυγικά κύματα. Η συντελεσθείσα μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κεντροαριστερό στήριγμα του καθεστώτος αποικίας-γκέτο, γίνεται στο όνομα της Αριστεράς. Το γεγονός αυτό κηλιδώνει την Αριστερά σε απίστευτο βαθμό, τέτοιον που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιηθεί.
(…)
Τέλος, η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για τον γεωπολιτικό παράγοντα, η υποτίμηση της σχέσης που έχει το εθνικό με το κοινωνικό/ταξικό στοιχείο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η «αφέλεια» ότι θα ήταν δυνατός ένας σχετικά εύκολος συμβιβασμός με την ευρωκρατία, η πολιτική εξευμενισμού του τούρκικου επεκτατισμού, δημιουργούν εύλογα πολλές απορίες. Η δικαιολογία του Αλέξη Τσίπρα ότι «είχαμε αυταπάτες» δεν πείθει.
(…)
Αναζητείται μια μεγάλη στροφή στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική ζωή του τόπου. Το νήμα για την πραγματοποίησή της πρέπει να αναζητηθεί στον ριζοσπαστισμό και στην αντιστασιακή δυναμική που υπάρχουν διάχυτα στην ελληνική κοινωνία. Παρ’ όλες τις υποστροφές που έχουν υποστεί, έχουν δώσει το «παρών» με ποικίλους τρόπους ακόμα και το τελευταίο διάστημα. Ενδεικτικά γι’ αυτό γεγονότα ήταν το «όχι» στο δημοψήφισμα, η αποχή από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, καθώς και η απλοχεριά που έδειξε ο λαός απέναντι στο προσφυγικό κύμα. Με πολλούς τρόπους ξεπροβάλλουν μια σειρά ερωτήματα, όπως: Μπορούσε να ήταν διαφορετική η πορεία; Υπό ποιες προϋποθέσεις και όρους; Παίχτηκε κάτι σημαντικό ή όλα ήταν σημαδεμένα εξαρχής; Κατά πόσο ο καθένας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και των διλημμάτων που τέθηκαν; Και το σπουδαιότερο, σήμερα τι κυρίως λείπει, τι κυρίως χρειαζόμαστε; Με αυτήν την έννοια και στην προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα τα οποία θέτει η καθολική κρίση που διαβρώνει την υπόσταση της χώρας, ο αγώνας συνεχίζεται!
Ρ-Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου