Νικόλαος Μπαγιαρτάκης
Οι λύσεις που προσφέρονται από το πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας μοιάζουν με δύο αντίθετες όψεις αλλά του ίδιου νομίσματος. Είναι εκπληκτικό ότι οι βασικοί άξονες πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατεύθυνσης ενώ είναι ταυτόσημοι εν τούτοις αποτυπώνονται με άλλη γλώσσα διχαστική, προπαγανδιστική και συγκρουσιακή μεταξύ των ομιλητών. Φυσικά οι όροι που επιβάλλονται για την συζήτηση οδηγούν την κοινωνία σε μία αποστροφή προς τα κοινά, διότι είτε θα πρέπει να μιλήσει ο καθείς από εμάς με αυτούς τους όρους και στη συνέχεια να οδηγηθεί σε μία κόντρα αντιπαράθεση, όπου ένας διάλογος θα καταλήξει σε τσακωμό και ενδεχομένως σε ξυλοδαρμό μεταξύ των συμμετεχόντων της συζήτησης.
Όσο κι αν μοιάζει ακραίο ότι κάποιοι μέσα από τον ιδεολογικό αυτισμό που τους διακρίνει οδηγούνται σε σύγκρουση Θα σας αναφέρω μία μαρτυρία μου που υπήρξα παρών προ καιρού.
Ήμουν στο Μετρό και καθώς επέστρεφα από την Αθήνα προς τον προορισμό μου, είδα ξαφνικά έναν νεαρό αναίτια και απρόκλητα να στρέφεται κατά μίας καθισμένης γυναίκας. Ο λόγος; Η γυναίκα αυτή διάβαζε την εφημερίδα του Στόχου (την προπαγανδιστική εφημερίδα της Χρυσής Αυγής) και ότι αυτός εμφορούνταν από ακροαριστερές ιδεολογικές καταβολές. Την έφτυσε την γυναίκα και όρμηξε κατά πάνω της για να την δείρει, ευτυχώς τον συγκράτησαν οι συνεπιβάτες του. Βρίζοντας την σκαιότατα και με λύσσα μία γυναίκα που ήταν μεγαλύτερη και στην ηλικία της μητέρας του. Ο διάλογος όταν έλειπαν οι βρισιές ήταν για τους νεκρούς της μίας πλευράς, ο μεν για τον Φύσσα και η δε άλλη για τους δύο νεκρούς των οδικών της συντρόφων.
Προφανώς όποιος καταδικάζει την επίθεση που δέχτηκε η Καννέλη Λιάνα προ χρόνων από τον Κασιδιάρη στον τηλεοπτικό σταθμό του ΑΝΤ1, δεν μπορεί να μην καταδικάσει την ίδια συμπεριφορά από τον νεαρό, εκτός και αν φοράει παρωπίδες. Όπως οι Σταυροφόροι έκαναν πολέμους ενάντια στους άπιστους λαούς ενώ ο πραγματικός λόγος ήταν η επιδίωξη τους η επεκτατική και η οικονομική ισχύς τους.
Αυτή είναι μία κυρίαρχη πραγματικότητα που υπάρχει τριγύρω μας επί της πολιτικού πεδίου και θυμίζει τον χουλιγκανισμό των γηπέδων, όπου οι αντίπαλοι σφάζονται επικαλούμενοι τα λάβαρα τους και κινούμενοι από οπαδικό μένος ο ένας ενάντια στον άλλον. Με αποτέλεσμα να αποστρέφουν το μεγαλύτερο πληθυσμιακό κομμάτι που είναι "υγιές" και αποτελείται από οικογενειάρχες και γενικά από μη ιδεολογικά ανάπηρους.
Οι στρατοί που είναι στο γήπεδο και οι στρατοί που είναι στην πολιτική μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερού αναμεταξύ τους. Εάν δεν λυθεί αυτό το φαινόμενο του χουλιγκανισμού στη πολιτική, τότε δεν πρόκειται ο κόσμος να στραφεί στα κοινά και δικαίως και να αλλάξει η όλη εικόνα του πολιτικού χώρου. Η διαλεκτική λείπει από την γλώσσα τόσο των απλών μελών των κομμάτων, όσο και από τους πολιτικούς (κάποιες φορές σκόπιμα) και μπορείς να δεις μικρογραφίες αντιπαραθέσεων και σε κάποιο αναλογικό βαθμό οι αντιπαραθέσεις που γίνονται στα τηλεοπτικά παράθυρα να μεταφέρονται σε άλλους χώρους της κοινωνίας στην καθημερινότητα μας.
Ο Ισοκράτης έλεγε, "το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν" (απόδοση: το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν) και ο λαός το αποτύπωσε στην φράση, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Η κοινωνία που στο σύνολο της είναι υγιής παραγκωνίστηκε από τον παραγοντισμό της πολιτικής, όπου ο πιο μαφιόζος πολιτικός επικρατεί με την παράγκα του που στήνει απέναντι στους υπόλοιπους, όπως η ίδια πραγματικότητα αυτή υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όπου σφάζονται στο όνομα μίας ομάδας παιδιά και μετράει θύματα μία ελληνική κοινωνία από ένα άθλημα που μετατράπηκε σε πεδίο μάχης τυφλών οπαδών. Σε αυτή την περίοδο η ελληνική κοινωνία αντί να είναι χωρισμένη από τους κομματικούς στάβλους, οφείλει να αντισταθεί όχι με τους οπαδικούς όρους πού επικρατούν αλλά να απομονώσει αποστρεφόμενη προς αυτούς τους κανιβάλους πού διψούν για αίμα.
Πρέπει να επιβάλλει την υγεία στον χώρο της πολιτικής η ελληνική κοινωνία και αυτό θα το καταφέρει αν επιθυμήσει να δημιουργηθεί ένα άλλο πολιτικό σύστημα που θα επικρατεί η πλειοψηφία που σήμερα τελεί υπό διωγμό και να απομονώσει τους κομματικούς στάβλους και την σήψη που παράγουν με τον τυφλό φανατισμό και την ιδεολογική λοβοτομή που μηχανεύονται σε διάρκεια για να επικρατούν.
Ζητούμενο σήμερα δεν μπορεί να είναι ένα πολεμικό κλίμα που οδηγεί στον διχασμό και στον εμφύλιο αλλά η ομόνοια της κοινωνίας και να στραφεί κατά αυτών που σαν καρκίνωμα νεκρώνουν τα υγιή κύτταρα του σώματος της. Τέλος θα κλείσω με την φράση του Γκάντι, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό.
Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"
Οι λύσεις που προσφέρονται από το πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας μοιάζουν με δύο αντίθετες όψεις αλλά του ίδιου νομίσματος. Είναι εκπληκτικό ότι οι βασικοί άξονες πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατεύθυνσης ενώ είναι ταυτόσημοι εν τούτοις αποτυπώνονται με άλλη γλώσσα διχαστική, προπαγανδιστική και συγκρουσιακή μεταξύ των ομιλητών. Φυσικά οι όροι που επιβάλλονται για την συζήτηση οδηγούν την κοινωνία σε μία αποστροφή προς τα κοινά, διότι είτε θα πρέπει να μιλήσει ο καθείς από εμάς με αυτούς τους όρους και στη συνέχεια να οδηγηθεί σε μία κόντρα αντιπαράθεση, όπου ένας διάλογος θα καταλήξει σε τσακωμό και ενδεχομένως σε ξυλοδαρμό μεταξύ των συμμετεχόντων της συζήτησης.
Όσο κι αν μοιάζει ακραίο ότι κάποιοι μέσα από τον ιδεολογικό αυτισμό που τους διακρίνει οδηγούνται σε σύγκρουση Θα σας αναφέρω μία μαρτυρία μου που υπήρξα παρών προ καιρού.
Ήμουν στο Μετρό και καθώς επέστρεφα από την Αθήνα προς τον προορισμό μου, είδα ξαφνικά έναν νεαρό αναίτια και απρόκλητα να στρέφεται κατά μίας καθισμένης γυναίκας. Ο λόγος; Η γυναίκα αυτή διάβαζε την εφημερίδα του Στόχου (την προπαγανδιστική εφημερίδα της Χρυσής Αυγής) και ότι αυτός εμφορούνταν από ακροαριστερές ιδεολογικές καταβολές. Την έφτυσε την γυναίκα και όρμηξε κατά πάνω της για να την δείρει, ευτυχώς τον συγκράτησαν οι συνεπιβάτες του. Βρίζοντας την σκαιότατα και με λύσσα μία γυναίκα που ήταν μεγαλύτερη και στην ηλικία της μητέρας του. Ο διάλογος όταν έλειπαν οι βρισιές ήταν για τους νεκρούς της μίας πλευράς, ο μεν για τον Φύσσα και η δε άλλη για τους δύο νεκρούς των οδικών της συντρόφων.
Προφανώς όποιος καταδικάζει την επίθεση που δέχτηκε η Καννέλη Λιάνα προ χρόνων από τον Κασιδιάρη στον τηλεοπτικό σταθμό του ΑΝΤ1, δεν μπορεί να μην καταδικάσει την ίδια συμπεριφορά από τον νεαρό, εκτός και αν φοράει παρωπίδες. Όπως οι Σταυροφόροι έκαναν πολέμους ενάντια στους άπιστους λαούς ενώ ο πραγματικός λόγος ήταν η επιδίωξη τους η επεκτατική και η οικονομική ισχύς τους.
Αυτή είναι μία κυρίαρχη πραγματικότητα που υπάρχει τριγύρω μας επί της πολιτικού πεδίου και θυμίζει τον χουλιγκανισμό των γηπέδων, όπου οι αντίπαλοι σφάζονται επικαλούμενοι τα λάβαρα τους και κινούμενοι από οπαδικό μένος ο ένας ενάντια στον άλλον. Με αποτέλεσμα να αποστρέφουν το μεγαλύτερο πληθυσμιακό κομμάτι που είναι "υγιές" και αποτελείται από οικογενειάρχες και γενικά από μη ιδεολογικά ανάπηρους.
Οι στρατοί που είναι στο γήπεδο και οι στρατοί που είναι στην πολιτική μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερού αναμεταξύ τους. Εάν δεν λυθεί αυτό το φαινόμενο του χουλιγκανισμού στη πολιτική, τότε δεν πρόκειται ο κόσμος να στραφεί στα κοινά και δικαίως και να αλλάξει η όλη εικόνα του πολιτικού χώρου. Η διαλεκτική λείπει από την γλώσσα τόσο των απλών μελών των κομμάτων, όσο και από τους πολιτικούς (κάποιες φορές σκόπιμα) και μπορείς να δεις μικρογραφίες αντιπαραθέσεων και σε κάποιο αναλογικό βαθμό οι αντιπαραθέσεις που γίνονται στα τηλεοπτικά παράθυρα να μεταφέρονται σε άλλους χώρους της κοινωνίας στην καθημερινότητα μας.
Ο Ισοκράτης έλεγε, "το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν" (απόδοση: το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν) και ο λαός το αποτύπωσε στην φράση, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Η κοινωνία που στο σύνολο της είναι υγιής παραγκωνίστηκε από τον παραγοντισμό της πολιτικής, όπου ο πιο μαφιόζος πολιτικός επικρατεί με την παράγκα του που στήνει απέναντι στους υπόλοιπους, όπως η ίδια πραγματικότητα αυτή υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όπου σφάζονται στο όνομα μίας ομάδας παιδιά και μετράει θύματα μία ελληνική κοινωνία από ένα άθλημα που μετατράπηκε σε πεδίο μάχης τυφλών οπαδών. Σε αυτή την περίοδο η ελληνική κοινωνία αντί να είναι χωρισμένη από τους κομματικούς στάβλους, οφείλει να αντισταθεί όχι με τους οπαδικούς όρους πού επικρατούν αλλά να απομονώσει αποστρεφόμενη προς αυτούς τους κανιβάλους πού διψούν για αίμα.
Πρέπει να επιβάλλει την υγεία στον χώρο της πολιτικής η ελληνική κοινωνία και αυτό θα το καταφέρει αν επιθυμήσει να δημιουργηθεί ένα άλλο πολιτικό σύστημα που θα επικρατεί η πλειοψηφία που σήμερα τελεί υπό διωγμό και να απομονώσει τους κομματικούς στάβλους και την σήψη που παράγουν με τον τυφλό φανατισμό και την ιδεολογική λοβοτομή που μηχανεύονται σε διάρκεια για να επικρατούν.
Ζητούμενο σήμερα δεν μπορεί να είναι ένα πολεμικό κλίμα που οδηγεί στον διχασμό και στον εμφύλιο αλλά η ομόνοια της κοινωνίας και να στραφεί κατά αυτών που σαν καρκίνωμα νεκρώνουν τα υγιή κύτταρα του σώματος της. Τέλος θα κλείσω με την φράση του Γκάντι, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό.
Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου