Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Διαβάζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «τσάκισε» την Διαπλοκή, ότι οι παλιοί «κλειδοκράτορες» του πολιτικο-οικονομικού status quo στην Ελλάδα, έχουν εκλείψει. Αυτό εν μέρει ή εν πολλοίς μπορεί να είναι και αλήθεια. Το λάθος κατά τη γνώμη μου υπάρχει στις διαπιστώσεις για την «πλήρωση» του δημιουργηθέντος κενού. Πολλοί μιλούν για τη «νέα διαπλοκή», αλλά κάνουν λάθος, καθώς κινούνται στην επιφάνεια των πραγμάτων και δη σε ό,τι «φαίνεται». Αναφέρομαι στον «πόλεμο» για τον έλεγχο των μέσων μαζικής προπαγάνδας, ενώ το «μεγάλο παιγνίδι» παίζεται αλλού, στην οικονομία και για την ακρίβεια στον στρατηγικό τομέα της που είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το έχουμε γράψει και παλαιότερα στο artinews.gr ότι εν προκειμένω ισχύει απολύτως ο Χέγκελ που έλεγε ότι η ιστορία γράφεται φαινομενικά από τα πάθη των ανθρώπων αλλά ουσιαστικά ερήμην τους. Κάποιοι λοιπόν επιδιώκουν –ενδεχομένως με πολιτική ειλικρίνεια- την "διαφάνεια" του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία, όμως, οδήγησε στον αφελληνισμό του. Η παλιά αστική τάξη, αυτή η οποία στα προηγούμενα μνημόνια συνεργαζόταν θαυμάσια με την τρόικα (σ.σ. μέχρι κοινές δικηγορικές εταιρίες-συμβούλους είχαν), τώρα έχει «χτυπηθεί» καίρια στον διευθυντικό της ρόλο. Ποιοι έχουν καταλάβει το πόστο αυτό; Οι ξένοι της Γουόλ Στρητ, του City και της Φρανκφούρτης. Κατά συνέπεια, τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα δεν θα ελέγχονται από την «εσωτερική αστική τάξη», κυρίως μέσω των μίντια, αλλά από τις διεθνείς ελίτ. Και σε εθνικό επίπεδο από τη Γερμανία.
Συμπέρασμα: Η πολιτική διαφάνεια (ως αντιμετώπιση της διαπλοκής) είναι απολύτως κατανοητή και έχει δημοκρατικό πρόσημο, αλλά η οικονομική διαφάνεια σε καθεστώς παγκόσμιας πειρατικής λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με τις μεγα-τράπεζες να κανιβαλίζουν τις τράπεζες μικρών χωρών, είναι πολιτική αυτοχειρίας και παράδοση των "κλειδιών" στην παγκόσμια μαφία. Έτσι, με άλλα λόγια, σ' ένα τέτοιο πλαίσιο και υπό ορισμένες συνθήκες, μία δημοκρατική ή αριστερή πολιτική που επιδιώκει τη διαφάνεια σε εθνικό επίπεδο, δημιουργεί συνθήκες μιας απόλυτης οικονομικής κατοχής της χώρας. Ήδη αυτό ομολογείτε από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Δεν είναι τυχαίος ο "πόλεμος" για τα «κόκκινα δάνεια» των ελληνικών επιχειρήσεων που επιδιώκουν να αποκτήσουν οι "παίκτες" του εξωτερικού.
Σ' αυτό το αδιέξοδο, τι άραγε απομένει; ...
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Διαβάζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «τσάκισε» την Διαπλοκή, ότι οι παλιοί «κλειδοκράτορες» του πολιτικο-οικονομικού status quo στην Ελλάδα, έχουν εκλείψει. Αυτό εν μέρει ή εν πολλοίς μπορεί να είναι και αλήθεια. Το λάθος κατά τη γνώμη μου υπάρχει στις διαπιστώσεις για την «πλήρωση» του δημιουργηθέντος κενού. Πολλοί μιλούν για τη «νέα διαπλοκή», αλλά κάνουν λάθος, καθώς κινούνται στην επιφάνεια των πραγμάτων και δη σε ό,τι «φαίνεται». Αναφέρομαι στον «πόλεμο» για τον έλεγχο των μέσων μαζικής προπαγάνδας, ενώ το «μεγάλο παιγνίδι» παίζεται αλλού, στην οικονομία και για την ακρίβεια στον στρατηγικό τομέα της που είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το έχουμε γράψει και παλαιότερα στο artinews.gr ότι εν προκειμένω ισχύει απολύτως ο Χέγκελ που έλεγε ότι η ιστορία γράφεται φαινομενικά από τα πάθη των ανθρώπων αλλά ουσιαστικά ερήμην τους. Κάποιοι λοιπόν επιδιώκουν –ενδεχομένως με πολιτική ειλικρίνεια- την "διαφάνεια" του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία, όμως, οδήγησε στον αφελληνισμό του. Η παλιά αστική τάξη, αυτή η οποία στα προηγούμενα μνημόνια συνεργαζόταν θαυμάσια με την τρόικα (σ.σ. μέχρι κοινές δικηγορικές εταιρίες-συμβούλους είχαν), τώρα έχει «χτυπηθεί» καίρια στον διευθυντικό της ρόλο. Ποιοι έχουν καταλάβει το πόστο αυτό; Οι ξένοι της Γουόλ Στρητ, του City και της Φρανκφούρτης. Κατά συνέπεια, τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα δεν θα ελέγχονται από την «εσωτερική αστική τάξη», κυρίως μέσω των μίντια, αλλά από τις διεθνείς ελίτ. Και σε εθνικό επίπεδο από τη Γερμανία.
Συμπέρασμα: Η πολιτική διαφάνεια (ως αντιμετώπιση της διαπλοκής) είναι απολύτως κατανοητή και έχει δημοκρατικό πρόσημο, αλλά η οικονομική διαφάνεια σε καθεστώς παγκόσμιας πειρατικής λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με τις μεγα-τράπεζες να κανιβαλίζουν τις τράπεζες μικρών χωρών, είναι πολιτική αυτοχειρίας και παράδοση των "κλειδιών" στην παγκόσμια μαφία. Έτσι, με άλλα λόγια, σ' ένα τέτοιο πλαίσιο και υπό ορισμένες συνθήκες, μία δημοκρατική ή αριστερή πολιτική που επιδιώκει τη διαφάνεια σε εθνικό επίπεδο, δημιουργεί συνθήκες μιας απόλυτης οικονομικής κατοχής της χώρας. Ήδη αυτό ομολογείτε από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Δεν είναι τυχαίος ο "πόλεμος" για τα «κόκκινα δάνεια» των ελληνικών επιχειρήσεων που επιδιώκουν να αποκτήσουν οι "παίκτες" του εξωτερικού.
Σ' αυτό το αδιέξοδο, τι άραγε απομένει; ...
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου