Αθανάσιος Μπόϊκος
Με έγγραφο/ανακοίνωσή της (29-12-17), που απευθύνεται στους Υπουργούς Υποδομών - Μεταφορών, κο Χρ. Σπίρτζη και Περιβάλλοντος - Ενέργειας, κο Γ. Σταθάκη, η διοίκηση του Επιμελητηρίου Σερρών ζητά:
Το πρώτο αίτημα πολύ εύλογο. Οι εργασίες αποκατάστασης πρέπει να ολοκληρωθούν το ταχύτερο. Ανακύπτει όμως εδώ ένα ερώτημα. Δεδομένου ότι κάθε άλλο παρά συμφέρει και στον ΤΑΡ η καθυστέρηση των εργασιών αποκατάστασης -είναι σίγουρο πως βιάζονται να προχωρήσουν το έργο, που έχει καθυστερήσει πολύ- γιατί δεν κατάφεραν ακόμη να κλείσουν την «πληγή»; Μήπως γιατί αυτό δεν είναι καθόλου απλό και εύκολο; Μήπως γιατί το λασπώδες του υπεδάφους καθιστά προβληματικότατη τη στήριξη του αγωγού, μιας και το βασικό ζήτημα είναι πού θα στηριχτούν τα στηρίγματα.
Σε αυτή την περίπτωση επανέρχεται το πρωταρχικό ερώτημα:
Εξάλλου, η ακραία υποτίμηση της τιμής του ρυζιού τα δυο τρία τελευταία χρόνια διευκολύνει κατά πολύ την αποδοχή αυτής της λύσης και τη «συναίνεση». Όπως πολύ διευκόλυνε και η από δεκαετίες προϊούσα διάλυση του αγροτικού τομέα την παράδοση αγροτικής γης από τους αγρότες στην κοινοπραξία του ΤΑΡ έναντι κάποιου τιμήματος, το οποίο ωστόσο ήταν, για όσους το πήραν, αρκετά πάνω από την αγοραία τιμή των χωραφιών τους.
Αν τα παραπάνω είναι παρατραβηγμένα και κινδυνολογικά, θα φανεί σύντομα. Ας στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στα διαβόητα «αντισταθμιστικά οφέλη».
Θεωρώ ειλικρινέστατη την «αγωνία της επιχειρηματικής κοινότητας», που εκφράζεται στην ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Σερρών. Υπάρχει ωστόσο μια εμφανέστατα άλυτη αντίφαση στο κείμενο. Επίσης, απορώ και αναρωτιέμαι τι ζητά και τι περιμένει από τους δύο υπουργούς η διοίκησή του.
Αν οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις διαχρονικά ανησυχούσαν και ενδιαφέρονταν για τη διάσωση του πρωτογενούς τομέα και τη διασφάλιση της ζωής των πολιτών, τότε πολύ απλά όφειλαν να μην επιτρέψουν τη διέλευση του αγωγού από καλλιεργούμενες εκτάσεις και –κατά μείζονα λόγο- την εγκατάσταση του Σταθμού Συμπίεσης σε «επιλεγμένη (!) τοποθεσία στο Κωνσταντινάτο» … την οποία «η ΤΑΡ δεν θα επανεξετάσει». Και γιατί να την επανεξετάσει, αφού «έχει λάβει έγκριση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος» ( 2014), όπως αναφέρει έγγραφο της κοινοπραξίας προς την Κίνηση Πολιτών anti-ΤAP (19-10-17).
Ειδικά δε από τον κο Σταθάκη, ο οποίος τον Ιούνιο του 2015, ως Υπουργός τότε Οικονομίας – Υποδομών, είχε εγκρίνει το φάκελο διαβούλευσης με το κοινό που του παρουσίασε η ΤΑΡ, παρά τις τεκμηριωμένες σοβαρές καταγγελίες για την προσχηματικότητα αυτού του δήθεν διαλόγου.
Κατανοώ βεβαίως το λόγο αυτής της απεύθυνσης εκ μέρους του Επιμελητηρίου. Υποτίθεται πως οι πολίτες και οι διάφοροι φορείς απευθυνόμαστε για τα ζητήματα που μας απασχολούν στην πολιτεία και τους θεσμούς της. Ας έχουμε ωστόσο υπόψη πως οι λειτουργοί της , εδώ και χρόνια και για λόγους που όλοι γνωρίζουμε, βρίσκονται σε κατάσταση κηδεμονίας. Και αυτό, δυστυχώς, όχι μόνο από εξωτερικό καταναγκασμό και βία, αλλά πολύ συχνά και από εσωτερική πεποίθηση. Οπότε, μην περιμένουμε και τίποτε σπουδαίο από αυτούς.
Για την αντίφαση τώρα:
Τότε σε τι ακριβώς μπορεί να αντιστοιχούν τα «αντισταθμιστικά οφέλη», μάλιστα δε και «ενισχυμένα», που ζητάμε από τον ΤΑΡ;
Τι ακριβώς θα αντισταθμίσουν τα 6.000.000 €;
Και αν ο ΤΑΡ «ρίξει» αυτά τα λεφτά στο νομό -πολύ εύκολο εξάλλου γι΄αυτόν- τότε όλα καλά κι όλα ωραία και θα του οφείλουμε ευγνωμοσύνη;
Το πράγμα είναι πλέον (εδώ και καιρό) ξεκάθαρο. Η χώρα και κυρίως οι «χωρικοί» παραμένουν εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι απέναντι στο κράτος του ΤΑΡ, στο οποίο οι κυβερνήσεις των μνημονίων έχουν παραχωρήσει και τα κλειδιά και τις κλειδαριές.
Αν υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να σώσουν ό,τι είναι δυνατό να σωθεί, αυτοί είναι μόνο οι άνθρωποι που γεννιούνται, πατούν, εργάζονται, ζουν και πεθαίνουν σ΄αυτόν τον τόπο. Και θα ήταν άκρως υποτιμητικό και αναξιοπρεπές για εμάς τους Σερραίους να καταγραφεί τελικά ότι στην υπόθεση αυτή το μόνο που διεκδικήσαμε, το μόνο για το οποίο «παλέψαμε» ήταν τα «αντισταθμιστικά οφέλη». Λες και η ζωή υπόκειται σε αγοραπωλησία και για την απώλειά της είναι ποτέ δυνατό να υπάρξουν οποιαδήποτε «αντισταθμίσματα».
Αθανάσιος Μπόϊκος: Σχετικά με τον συντάκτη
Σκέψεις πάνω στην ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Σερρών για τον ΤΑΡ
Με έγγραφο/ανακοίνωσή της (29-12-17), που απευθύνεται στους Υπουργούς Υποδομών - Μεταφορών, κο Χρ. Σπίρτζη και Περιβάλλοντος - Ενέργειας, κο Γ. Σταθάκη, η διοίκηση του Επιμελητηρίου Σερρών ζητά:
- α) Επίσπευση των εργασιών αποκατάστασης της εθνικής οδού Σερρών – Θεσ/νίκης, το οδόστρωμα της οποίας υπέστη καθίζηση στο ύψος του Προβατά εξαιτίας των έργων διέλευσης του αγωγού ΤΑΡ και
- β) «Ενισχυμένα αντισταθμιστικά» οφέλη από τον ΤΑΡ, λόγω ιδιαίτερων ζημιών και αρνητικών επιπτώσεων του έργου για το νομό μας.
Το πρώτο αίτημα πολύ εύλογο. Οι εργασίες αποκατάστασης πρέπει να ολοκληρωθούν το ταχύτερο. Ανακύπτει όμως εδώ ένα ερώτημα. Δεδομένου ότι κάθε άλλο παρά συμφέρει και στον ΤΑΡ η καθυστέρηση των εργασιών αποκατάστασης -είναι σίγουρο πως βιάζονται να προχωρήσουν το έργο, που έχει καθυστερήσει πολύ- γιατί δεν κατάφεραν ακόμη να κλείσουν την «πληγή»; Μήπως γιατί αυτό δεν είναι καθόλου απλό και εύκολο; Μήπως γιατί το λασπώδες του υπεδάφους καθιστά προβληματικότατη τη στήριξη του αγωγού, μιας και το βασικό ζήτημα είναι πού θα στηριχτούν τα στηρίγματα.
Σε αυτή την περίπτωση επανέρχεται το πρωταρχικό ερώτημα:
- Γιατί να διέλθει ο αγωγός από καλλιεργούμενες εκτάσεις, μάλιστα δε από εκτάσεις με ορυζοκαλλιέργειες, όπου η υφή του υπεδάφους το καθιστά ακατάλληλο για τέτοιου είδους και μεγέθους έργα και άκρως επικίνδυνο;
- Ποια θα ήταν τα αποτελέσματα αυτής της καθίζησης, εάν αυτή συνέβαινε αργότερα, με τον αγωγό γεμάτο ρέον σε υψηλότατη πίεση φυσικό αέριο; Εάν είχαμε διαρροή και έκρηξη στα θεμέλια διεθνούς αυτοκινητοδρόμου και δίπλα σε χωράφια, όπου πολύ πιθανά θα δούλευαν αγρότες;
- Μήπως, για να προχωρήσουμε το σκεπτικό μας, αυτός ο κίνδυνος δεν μπορεί να αποτραπεί οριστικά, ακριβώς λόγω της αστάθειας του υπεδάφους και θα επικρέμαται πάνω στα κεφάλια των διερχόμενων και των κατοίκων της περιοχής δια παντός;
- Μήπως, παραπέρα, δεν αποκλείεται η τελική «λύση» του προβλήματος, που θα μας σερβιριστεί κάποια στιγμή –στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον- από τον ΤΑΡ και τα πολιτικά του πρακτορεία, να είναι ακόμη και απαγόρευση της ορυζοκαλλιέργειας, για να μην εμποτίζεται το υπέδαφος με νερό και τίθεται έτσι σε «διακινδύνευση αυτή η εθνικής σημασίας επένδυση»;
Εξάλλου, η ακραία υποτίμηση της τιμής του ρυζιού τα δυο τρία τελευταία χρόνια διευκολύνει κατά πολύ την αποδοχή αυτής της λύσης και τη «συναίνεση». Όπως πολύ διευκόλυνε και η από δεκαετίες προϊούσα διάλυση του αγροτικού τομέα την παράδοση αγροτικής γης από τους αγρότες στην κοινοπραξία του ΤΑΡ έναντι κάποιου τιμήματος, το οποίο ωστόσο ήταν, για όσους το πήραν, αρκετά πάνω από την αγοραία τιμή των χωραφιών τους.
Αν τα παραπάνω είναι παρατραβηγμένα και κινδυνολογικά, θα φανεί σύντομα. Ας στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στα διαβόητα «αντισταθμιστικά οφέλη».
Θεωρώ ειλικρινέστατη την «αγωνία της επιχειρηματικής κοινότητας», που εκφράζεται στην ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Σερρών. Υπάρχει ωστόσο μια εμφανέστατα άλυτη αντίφαση στο κείμενο. Επίσης, απορώ και αναρωτιέμαι τι ζητά και τι περιμένει από τους δύο υπουργούς η διοίκησή του.
Αν οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις διαχρονικά ανησυχούσαν και ενδιαφέρονταν για τη διάσωση του πρωτογενούς τομέα και τη διασφάλιση της ζωής των πολιτών, τότε πολύ απλά όφειλαν να μην επιτρέψουν τη διέλευση του αγωγού από καλλιεργούμενες εκτάσεις και –κατά μείζονα λόγο- την εγκατάσταση του Σταθμού Συμπίεσης σε «επιλεγμένη (!) τοποθεσία στο Κωνσταντινάτο» … την οποία «η ΤΑΡ δεν θα επανεξετάσει». Και γιατί να την επανεξετάσει, αφού «έχει λάβει έγκριση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος» ( 2014), όπως αναφέρει έγγραφο της κοινοπραξίας προς την Κίνηση Πολιτών anti-ΤAP (19-10-17).
Ειδικά δε από τον κο Σταθάκη, ο οποίος τον Ιούνιο του 2015, ως Υπουργός τότε Οικονομίας – Υποδομών, είχε εγκρίνει το φάκελο διαβούλευσης με το κοινό που του παρουσίασε η ΤΑΡ, παρά τις τεκμηριωμένες σοβαρές καταγγελίες για την προσχηματικότητα αυτού του δήθεν διαλόγου.
Κατανοώ βεβαίως το λόγο αυτής της απεύθυνσης εκ μέρους του Επιμελητηρίου. Υποτίθεται πως οι πολίτες και οι διάφοροι φορείς απευθυνόμαστε για τα ζητήματα που μας απασχολούν στην πολιτεία και τους θεσμούς της. Ας έχουμε ωστόσο υπόψη πως οι λειτουργοί της , εδώ και χρόνια και για λόγους που όλοι γνωρίζουμε, βρίσκονται σε κατάσταση κηδεμονίας. Και αυτό, δυστυχώς, όχι μόνο από εξωτερικό καταναγκασμό και βία, αλλά πολύ συχνά και από εσωτερική πεποίθηση. Οπότε, μην περιμένουμε και τίποτε σπουδαίο από αυτούς.
Για την αντίφαση τώρα:
- Όταν θέτεις ζήτημα επικινδυνότητας (για ζωές και περιουσίες) από την όδευση του αγωγού και την εγκατάσταση – λειτουργία του Σταθμού Συμπίεσης και έχεις εκδώσει σχετικό ψήφισμα (11 Μαΐου 2014),
- Όταν θέτεις ζήτημα σοβαρότατης υποβάθμισης του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα (γίνεται, εκτός των άλλων, αντιληπτό ότι με τον αγωγό να διασχίζει τον κάμπο των Σερρών σε βάθος ενός μόλις μέτρου, καθίσταται στην ουσία ανέφικτος οποιοσδήποτε μελλοντικός αναδασμός γεωργικών εκτάσεων),
- Όταν, γενικότερα, θέτεις ζήτημα «δυσμενούς κοινωνικού, οικονομικού και περιβαλλοντικού αποτυπώματος του εν λόγω έργου»,
Τότε σε τι ακριβώς μπορεί να αντιστοιχούν τα «αντισταθμιστικά οφέλη», μάλιστα δε και «ενισχυμένα», που ζητάμε από τον ΤΑΡ;
Τι ακριβώς θα αντισταθμίσουν τα 6.000.000 €;
Και αν ο ΤΑΡ «ρίξει» αυτά τα λεφτά στο νομό -πολύ εύκολο εξάλλου γι΄αυτόν- τότε όλα καλά κι όλα ωραία και θα του οφείλουμε ευγνωμοσύνη;
Το πράγμα είναι πλέον (εδώ και καιρό) ξεκάθαρο. Η χώρα και κυρίως οι «χωρικοί» παραμένουν εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι απέναντι στο κράτος του ΤΑΡ, στο οποίο οι κυβερνήσεις των μνημονίων έχουν παραχωρήσει και τα κλειδιά και τις κλειδαριές.
Αν υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να σώσουν ό,τι είναι δυνατό να σωθεί, αυτοί είναι μόνο οι άνθρωποι που γεννιούνται, πατούν, εργάζονται, ζουν και πεθαίνουν σ΄αυτόν τον τόπο. Και θα ήταν άκρως υποτιμητικό και αναξιοπρεπές για εμάς τους Σερραίους να καταγραφεί τελικά ότι στην υπόθεση αυτή το μόνο που διεκδικήσαμε, το μόνο για το οποίο «παλέψαμε» ήταν τα «αντισταθμιστικά οφέλη». Λες και η ζωή υπόκειται σε αγοραπωλησία και για την απώλειά της είναι ποτέ δυνατό να υπάρξουν οποιαδήποτε «αντισταθμίσματα».
Αθανάσιος Μπόϊκος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου