Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Με αφορμή τις αντιδράσεις για το νέο βιβλίο διδασκαλίας των Θρησκευτικών για άλλη μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει άδεια να πιάσει γεμάτα και να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα, ανοίγοντας -ξανά- μέσω διαρροών το ζήτημα του διαχωρισμού. Άλλωστε αυτό γνωρίζει να το κάνει καλά. Μόνο αυτή τη φορά έχει την ανοιχτή στήριξη του ΚΙΔΗΣΟ και του ΓΑΠ.
Από πίσω είναι βέβαιον πως θα ακολουθήσει και το ΚΚΕ του ό,τι πουλάει (μονοήμερες απεργίες γιατί ο κόσμος δεν είναι έτοιμος, στις Σκουριές πρέπει να γίνει επένδυση αρκεί να είναι κρατική, τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό ήταν εθνικιστικά αλλά βάλτε μπροστά τα στήθη σας στην εθνική ενότητα γιατί ο πόλεμος είναι κοντά και φυσικά πάνω απ’ όλα ψηφίστε ΚΚΕ που έκλεισε έναν αιώνα ζωής).
Δυστυχώς, και για ιδεολογικούς λόγους, εμπλέκεται σε αυτή την υπόθεση και η παραδοσιακή εξωκοινοβουλευτική Αριστερά σε κάτι που -το λιγότερο- δεν θα έπρεπε να την αφορά, χωρίς να βλέπει το σάπιο όπου οι Εκκλησίες διαχωρίστηκαν πλήρως από τα Κράτη. «Μακριά από μένα» σου λένε «κι ό,τι θέλει ας είναι».
Άλλωστε ζούμε στην εποχή όπου και η συνείδηση ιδιωτικοποιείται. Στην παρωνυχίδα θα κολλήσουμε;
Σύντροφοι να γνωρίζετε πως αν θεωρείτε τους παπάδες συλλήβδην αντιδραστικούς λόγω επαγγέλματος, πού να δείτε τι θα γίνει μετά τις μαζικές απολύσεις με αριστερό μανδύα, τότε που θα εργάζονται πλέον στον ιδιωτικό τομέα. Και μη φοβάστε οι δεσποτάδες δεν πρόκειται να θιγούν, αυτοί ποτέ δεν παθαίνουν τίποτα.
Κατά τη γνώμη μου αυτό που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε, είναι το πώς οι θρησκείες, κατ’ αντιδιαστολή με αυτό που συμβαίνει, θα εκφράζονταν αποκλειστικά στο δημόσιο χώρο. Να ζητούμε την ένταξη των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων στη δημόσια σφαίρα, με τους ίδιους νομικούς και διοικητικούς όρους οι οποίοι ισχύουν για την Εκκλησία της Ελλάδος.
Να τασσόμεθα υπέρ της ελεύθερης, ζωντανής και δημοκρατικής Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού, Κλήρου και Λαού και να τοποθετηθούμε υπέρ της έγκρισης των υποψηφίων να λάβουν το Μυστήριο της Ιεροσύνης, και των τριών βαθμών, από το οικείο ποίμνιο, καθώς και της αιρετότητας ανά τακτά χρονικά διαστήματα και της ανακλητότητας οποτεδήποτε κριθεί απαραίτητο από το ποίμνιο, όλων των διοικητικών εκκλησιαστικών αξιωμάτων.
Και να θυμόμαστε πως η λατρεία είναι ζήτημα δημόσιο.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Με αφορμή τις αντιδράσεις για το νέο βιβλίο διδασκαλίας των Θρησκευτικών για άλλη μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει άδεια να πιάσει γεμάτα και να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα, ανοίγοντας -ξανά- μέσω διαρροών το ζήτημα του διαχωρισμού. Άλλωστε αυτό γνωρίζει να το κάνει καλά. Μόνο αυτή τη φορά έχει την ανοιχτή στήριξη του ΚΙΔΗΣΟ και του ΓΑΠ.
Από πίσω είναι βέβαιον πως θα ακολουθήσει και το ΚΚΕ του ό,τι πουλάει (μονοήμερες απεργίες γιατί ο κόσμος δεν είναι έτοιμος, στις Σκουριές πρέπει να γίνει επένδυση αρκεί να είναι κρατική, τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό ήταν εθνικιστικά αλλά βάλτε μπροστά τα στήθη σας στην εθνική ενότητα γιατί ο πόλεμος είναι κοντά και φυσικά πάνω απ’ όλα ψηφίστε ΚΚΕ που έκλεισε έναν αιώνα ζωής).
Δυστυχώς, και για ιδεολογικούς λόγους, εμπλέκεται σε αυτή την υπόθεση και η παραδοσιακή εξωκοινοβουλευτική Αριστερά σε κάτι που -το λιγότερο- δεν θα έπρεπε να την αφορά, χωρίς να βλέπει το σάπιο όπου οι Εκκλησίες διαχωρίστηκαν πλήρως από τα Κράτη. «Μακριά από μένα» σου λένε «κι ό,τι θέλει ας είναι».
Άλλωστε ζούμε στην εποχή όπου και η συνείδηση ιδιωτικοποιείται. Στην παρωνυχίδα θα κολλήσουμε;
Σύντροφοι να γνωρίζετε πως αν θεωρείτε τους παπάδες συλλήβδην αντιδραστικούς λόγω επαγγέλματος, πού να δείτε τι θα γίνει μετά τις μαζικές απολύσεις με αριστερό μανδύα, τότε που θα εργάζονται πλέον στον ιδιωτικό τομέα. Και μη φοβάστε οι δεσποτάδες δεν πρόκειται να θιγούν, αυτοί ποτέ δεν παθαίνουν τίποτα.
Κατά τη γνώμη μου αυτό που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε, είναι το πώς οι θρησκείες, κατ’ αντιδιαστολή με αυτό που συμβαίνει, θα εκφράζονταν αποκλειστικά στο δημόσιο χώρο. Να ζητούμε την ένταξη των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων στη δημόσια σφαίρα, με τους ίδιους νομικούς και διοικητικούς όρους οι οποίοι ισχύουν για την Εκκλησία της Ελλάδος.
Να τασσόμεθα υπέρ της ελεύθερης, ζωντανής και δημοκρατικής Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού, Κλήρου και Λαού και να τοποθετηθούμε υπέρ της έγκρισης των υποψηφίων να λάβουν το Μυστήριο της Ιεροσύνης, και των τριών βαθμών, από το οικείο ποίμνιο, καθώς και της αιρετότητας ανά τακτά χρονικά διαστήματα και της ανακλητότητας οποτεδήποτε κριθεί απαραίτητο από το ποίμνιο, όλων των διοικητικών εκκλησιαστικών αξιωμάτων.
Και να θυμόμαστε πως η λατρεία είναι ζήτημα δημόσιο.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου