Γιώργος Παπαϊωάννου
Συνεχίζεται το δράμα με τους δύο στρατιωτικούς που συνελήφθησαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στον Έβρο, την 1η Μαρτίου και κρατούνται έκτοτε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, στην Τουρκία. Ο ανθυπολοχαγός Άγγελος Μητρετώδης από την Καστοριά και ο λοχίας ΕΠΟΠ Δημήτρης Κούκλατζης από την Ορεστιάδα, θα κάνουν, όπως όλα δείχνουν, Πάσχα στις φυλακές, αφού τις προηγούμενες μέρες απορρίφθηκε η ένσταση με την οποία ζητούσαν να αφεθούν επιτέλους ελεύθεροι.
Συγκεκριμένα, οι συνήγοροι των «δύο» υπέβαλαν ένσταση κατά της απόφασης να παραμείνουν αυτοί υπό κράτηση επειδή δεν είναι κάτοικοι Τουρκίας και άρα θεωρούνται ύποπτοι φυγής. Το 1ο Ειρηνοδικείο Αδριανουπόλεως, αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο να εξετάσει την ένσταση, ενώ το 2ο την απέρριψε με την ίδια αιτιολογία που είχε διατυπώσει και στην προηγούμενη απόφασή του. Έτσι, οι Έλληνες στρατιωτικοί παραμένουν προφυλακισμένοι και περιμένουν ακόμα την κατάθεση κατηγορητηρίου και τον ορισμό δικάσιμου για την υπόθεσή τους. Το συγκεκριμένο είναι το τρίτο αίτημα αποφυλάκισης που απορρίπτεται, μετά μάλιστα και τις «σκληρές», υποτίθεται, δηλώσεις Ευρωπαίων ιθυνόντων για το θέμα αυτό.
Οι πάντες φυσικά αντιλαμβάνονται ότι το θέμα μόνο νομικό δεν είναι. Είναι φανερό ότι οι δύο στρατιωτικοί, κατά παράβαση της συνήθους πρακτικής που ήθελε τέτοια θέματα να λύνονται σε επίπεδο διοικητών τοπικών μονάδων, κρατούνται σήμερα σαν όμηροι του Ερντογάν. Η συνεχιζόμενη φυλάκισή τους, αξιοποιείται από το καθεστώς της Άγκυρας σαν μέσο πίεσης για να δοθούν ανταλλάγματα σε οποιοδήποτε επιθυμητό πεδίο, με προφανέστερο αυτό των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που βρίσκονται στην Ελλάδα διεκδικώντας άσυλο.
Το υπονόησε σαφώς, λίγες μέρες πριν, ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος, δηλώνοντας απευθυνόμενος προς την Ε.Ε.: «Κάποιοι προσπάθησαν να με σκοτώσουν και διέφυγαν στην Ελλάδα με ελικόπτερο (…) Και τώρα ψάχνουν να τους προστατεύσουν. Πριν από λίγες ημέρες πιάσαμε δύο Έλληνες που παραβίασαν τα σύνορα. Ξεσηκώθηκε όλη η Δύση. Μας είπαν “είστε μεγάλο κράτος, δώστε τους σε εμάς” Λυπάμαι, είμαστε κράτος δικαίου. Η δικαιοσύνη θα αποφασίσει. Σταματήστε. Για αυτούς τους τρομοκράτες δεν κάνατε τίποτα».
Στο μεταξύ, νέα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας παρέχουν αρκετές ενδείξεις για την τακτική της Τουρκίας στο συγκεκριμένο θέμα. Σύμφωνα με κάποια από αυτά, μια ιδιότυπη «παγίδα» είχε στηθεί με την αφαίρεση διακριτικών σήμανσης της συνοριογραμμής και ήταν αυτή που οδήγησε στη σύλληψη των «δύο». Ακόμα, η εφημερίδα Τα Νέα, παρουσίασε χθες ένα έγγραφο των στρατιωτικών αρχών της Τουρκίας, που εκδόθηκε 16 ημέρες μετά το γεγονός. Με το έγγραφο αυτό, απαγορεύεται στους στρατιωτικούς των τοπικών μονάδων να έρχονται σε επαφή με τους αντίστοιχους της ελληνικής πλευράς. Τα μεθοριακά συμβάντα πλέον αναλαμβάνει και τυπικά η στρατοχωροφυλακή, γεγονός που δείχνει την αλλαγή τακτικής με σκοπό να μην περνούν «στο ντούκου» ανάλογα περιστατικά, αλλά να αξιοποιούνται με άμεση παρέμβαση της κεντρικής εξουσίας.
Δυστυχώς, η ελληνική κυβερνητική πλευρά επέδειξε από την πρώτη στιγμή ολιγωρία και αναποφασιστικότητα, στην καλύτερη περίπτωση, στην αντιμετώπιση του θέματος. Τις πρώτες ανακοινώσεις μέσω τις οποίας καθησύχαζε ότι πρόκειται για ζήτημα ρουτίνας και τη στάση αναμονής που επιλέχθηκε για μεγάλο διάστημα, ακολούθησαν κάποιες αντιδράσεις, για να φτάσουμε στις κατάπτυστες δηλώσεις του βουλευτή Κατσίκη περί ανταλλαγής των «δύο» με τους «οκτώ». Δηλώσεις που προκάλεσαν πανηγυρισμούς στον τουρκικό Τύπο, ενώ οδήγησαν και ξένες (γερμανικές και άλλες) εφημερίδες, να συντηρούν μέχρι τώρα το σενάριο της «ανταλλαγής».
Βέβαια, τα σενάρια αυτά είναι παντελώς αστήρικτα με βάση το δίκαιο και τη λογική. Και δεν θα τα συζητούσε κανείς σοβαρά, αν δεν υπήρχε το πολύ πρόσφατο παρελθόν που δεν περιλαμβάνει μόνο τις δηλώσεις που προαναφέρθηκαν, αλλά και ενέργειες όπως αυτή της υποβολής ένστασης των νομικών εκπροσώπων του ελληνικού κράτους εναντίον της απόφασης για χορήγηση ασύλου στους «οκτώ». Είναι αστήρικτα, γιατί ανταλλαγή ομήρων γίνεται μόνο στον πόλεμο, αλλά στην περίπτωσή μας, δεν πρόκειται καν για ανταλλαγή ομήρων. Δεν προτείνεται ανταλλαγή ανθρώπων που θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα με άλλους που θέλουν να γυρίσουν στην Τουρκία και αυτή η μικρή «λεπτομέρεια» δεν γίνεται να ξεχνιέται. Αυτό που ζητά το τουρκικό καθεστώς είναι να ανταλλαχθούν όμηροι με άτομα που δεν είναι όμηροι στην Ελλάδα αλλά ζητούν εδώ άσυλο. Πρόκειται για μια παράλογη απαίτηση που δεν θα έπρεπε καν να συζητά κανείς σοβαρά, πόσο μάλλον να βρίσκει υποστηρικτές μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Την ίδια στιγμή, ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Φώτης Κουβέλης δείχνει να έχει στο μυαλό του περισσότερο την κόντρα με τον «ανεπιθύμητο» προϊστάμενό του, επιδιδόμενος σε έναν κλεφτοπόλεμο δηλώσεων με εσωτερικούς αποδέκτες. Πρόσφατα μάλιστα δήλωσε ότι «οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης δεν είναι όμηροι» γιατί «η έννοια της ομηρείας είναι διαφορετική από την παρατεταμένη και αδικαιολόγητη κράτηση. Έχει άλλο περιεχόμενο και άλλες διαστάσεις»! Χαμένος στους νομικούς ορισμούς ο Φ. Κουβέλης και προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί από τον Π. Καμμένο που επανειλημμένως έχει χρησιμοποιήσει τον όρο, δείχνει να κλείνει τα μάτια μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώνεται.
Η συνεχιζόμενη κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, είναι δεδομένο ότι συγκινεί τον ελληνικό λαό στη μεγάλη πλειονότητά του. Οι περισσότεροι έχουν αγωνία για την εξέλιξη του θέματος. Οι «δύο» θα μπορούσαν άλλωστε να είναι παιδιά, αδέρφια ή φίλοι οποιουδήποτε.
Σε μέσα δικτύωσης, σε εκατοντάδες σχόλια κάτω από τις ειδήσεις που αφορούν στην κράτηση των δύο αξιωματικών, ακόμα και σε αθλητικές σελίδες όπου μπαίνουν πολλοί νεότεροι άνθρωποι, αλλά και στη ζωντανή επαφή με μεγαλύτερους, καθένας θα έχει διαβάσει ή ακούσει μια κουβέντα αγωνίας για τους «δύο». Ειδικά αυτές τις μέρες, τις οποίες οι περισσότεροι περνούν με τις οικογένειές τους, η συμπάθεια και η αλληλεγγύη γίνονται μεγαλύτερες.
Οι κινήσεις συμπαράστασης που έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα, έχουν προκύψει σχετικά αυθόρμητα. Εκτός από τα μηνύματα σε διάφορα μέσα, διοργανώθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση στην Ορεστιάδα με πρωτοβουλία αρκετών τοπικών φορέων (αθλητικών, πολιτιστικών συλλόγων, τοπικών κινήσεων κ.λπ.), ενώ πρόσφατα έγινε ακόμα μία στην Καστοριά. Αρκετή δημοσιότητα δόθηκε ακόμα, σε μια πρωτοβουλία των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ οι οποίοι αφιέρωσαν στον Δ. Κούκλατζη που είναι φίλος της ομάδας, την τελευταία νίκη τους, αλλά και μια φανέλα της ΑΕΚ με τις υπογραφές όλων τους.
Όμως, το θέμα της κράτησης των «δύο» δεν έχει τύχει της αντιμετώπισης που του ταιριάζει από τους φορείς του μαζικού κινήματος, έστω και όπως αυτό ορίζεται με «παραδοσιακούς» όρους. Σωματεία, σύλλογοι, πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες, δείχνουν μάλλον μια επιφυλακτικότητα για το θέμα, η οποία σε μεγάλο βαθμό εξηγείται με βάση τα γνωστά στερεότυπα της Αριστεράς.
Αν επρόκειτο για δυο άλλους πολίτες, δημοσιογράφους ή οποιονδήποτε άλλον, θα υπήρχε σίγουρα μεγαλύτερη δραστηριοποίηση για το ζήτημα, τώρα ίσως κάποιοι νομίζουν ότι δεν τους αφορά. Είναι όμως σημαντικότατο θέμα λαϊκής και εθνικής αξιοπρέπειας και καθένας που ενδιαφέρεται για τον τόπο, θα έπρεπε εύκολα να το αντιλαμβάνεται. Ας κάνει καθένας κάτι στον χώρο του. Ας ελπίσουμε να πολλαπλασιαστούν οι αντιδράσεις και να υπάρξουν πολύμορφες εκδηλώσεις συμπαράστασης.
Σε
μια δήλωση για την κράτηση των δύο στρατιωτικών, αλλά και το γενικότερο
περιβάλλον όπως διαμορφώνεται σήμερα, προχώρησε τις προηγούμενες μέρες ο
Μανώλης Γλέζος. Ο εμβληματικός αγωνιστής της Αντίστασης, κάνει λόγο για
ανάγκη ενότητας απέναντι στις δραματικές καταστάσεις που βιώνει η χώρα,
ενώ θεωρεί πως η Άγκυρα πρέπει να δώσει λόγο για τις παράνομες
πρακτικές της. Ολόκληρη η δήλωσή του, έχει ως εξής:
Στις δραματικές καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται η Ελλάδα, απαιτείται ενότητα και μόνον απόψεων, από το σύνολο του πολιτικού κόσμου και των οργανώσεων του λαού.
Η αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας και το αγκάθι της ονομασίας με τα Σκόπια, δεν αντιμετωπίζονται με ρητορικές αλληλοκατηγορίες.
Ο διχασμός ωφελεί τον αντίπαλο. Δεν αποτελεί λύση. Διότι η διχαστική αντιπαράθεση οδηγεί και σε απαράδεκτες «λεκτικές» ανορθογραφίες. Όπως π.χ. για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς γράφεται κατά κόρον και ζητείται από την Τουρκία να μας πει: «Με ποια κατηγορία τους κρατάει». Αντί να αξιώνουμε από την Τουρκία να δώσει λόγο, με ποιο δικαίωμα παραβιάζει τους κανόνες σε ένα σύνηθες φαινόμενο σε όμορα κράτη.
Γι’ αυτό προτείνω διευρυμένη σύσκεψη, συνάθροιση, συνάντηση, σύναξη, όλου του πολιτικού κόσμου και θεσμικών εκπροσώπων του Λαού, όπου χωρίς καιροσκοπισμούς και προσπάθεια απόκτησης κομματικών ή άλλων ωφελημάτων, ενωμένο το Έθνος να ξεπεράσει την κρίση και να πετύχει εφαρμογή του δικαίου. Προστατεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, όπως και τα συμφέροντα της πατρίδας.
Ας μην ξεχνάμε: «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», όπως και της Αντιγόνης το αξίωμα: «Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν»
Πηγή: e-dromos.gr
Γιώργος Παπαϊωάννου: Σχετικά με τον Συντάκτη
Συνεχίζεται, μα πρέπει να τελειώσει άμεσα, το δράμα των δύο στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία.
Συνεχίζεται το δράμα με τους δύο στρατιωτικούς που συνελήφθησαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στον Έβρο, την 1η Μαρτίου και κρατούνται έκτοτε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, στην Τουρκία. Ο ανθυπολοχαγός Άγγελος Μητρετώδης από την Καστοριά και ο λοχίας ΕΠΟΠ Δημήτρης Κούκλατζης από την Ορεστιάδα, θα κάνουν, όπως όλα δείχνουν, Πάσχα στις φυλακές, αφού τις προηγούμενες μέρες απορρίφθηκε η ένσταση με την οποία ζητούσαν να αφεθούν επιτέλους ελεύθεροι.
Συγκεκριμένα, οι συνήγοροι των «δύο» υπέβαλαν ένσταση κατά της απόφασης να παραμείνουν αυτοί υπό κράτηση επειδή δεν είναι κάτοικοι Τουρκίας και άρα θεωρούνται ύποπτοι φυγής. Το 1ο Ειρηνοδικείο Αδριανουπόλεως, αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο να εξετάσει την ένσταση, ενώ το 2ο την απέρριψε με την ίδια αιτιολογία που είχε διατυπώσει και στην προηγούμενη απόφασή του. Έτσι, οι Έλληνες στρατιωτικοί παραμένουν προφυλακισμένοι και περιμένουν ακόμα την κατάθεση κατηγορητηρίου και τον ορισμό δικάσιμου για την υπόθεσή τους. Το συγκεκριμένο είναι το τρίτο αίτημα αποφυλάκισης που απορρίπτεται, μετά μάλιστα και τις «σκληρές», υποτίθεται, δηλώσεις Ευρωπαίων ιθυνόντων για το θέμα αυτό.
Πιέσεις και εκβιασμοί
Οι πάντες φυσικά αντιλαμβάνονται ότι το θέμα μόνο νομικό δεν είναι. Είναι φανερό ότι οι δύο στρατιωτικοί, κατά παράβαση της συνήθους πρακτικής που ήθελε τέτοια θέματα να λύνονται σε επίπεδο διοικητών τοπικών μονάδων, κρατούνται σήμερα σαν όμηροι του Ερντογάν. Η συνεχιζόμενη φυλάκισή τους, αξιοποιείται από το καθεστώς της Άγκυρας σαν μέσο πίεσης για να δοθούν ανταλλάγματα σε οποιοδήποτε επιθυμητό πεδίο, με προφανέστερο αυτό των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που βρίσκονται στην Ελλάδα διεκδικώντας άσυλο.
Το υπονόησε σαφώς, λίγες μέρες πριν, ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος, δηλώνοντας απευθυνόμενος προς την Ε.Ε.: «Κάποιοι προσπάθησαν να με σκοτώσουν και διέφυγαν στην Ελλάδα με ελικόπτερο (…) Και τώρα ψάχνουν να τους προστατεύσουν. Πριν από λίγες ημέρες πιάσαμε δύο Έλληνες που παραβίασαν τα σύνορα. Ξεσηκώθηκε όλη η Δύση. Μας είπαν “είστε μεγάλο κράτος, δώστε τους σε εμάς” Λυπάμαι, είμαστε κράτος δικαίου. Η δικαιοσύνη θα αποφασίσει. Σταματήστε. Για αυτούς τους τρομοκράτες δεν κάνατε τίποτα».
Στο μεταξύ, νέα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας παρέχουν αρκετές ενδείξεις για την τακτική της Τουρκίας στο συγκεκριμένο θέμα. Σύμφωνα με κάποια από αυτά, μια ιδιότυπη «παγίδα» είχε στηθεί με την αφαίρεση διακριτικών σήμανσης της συνοριογραμμής και ήταν αυτή που οδήγησε στη σύλληψη των «δύο». Ακόμα, η εφημερίδα Τα Νέα, παρουσίασε χθες ένα έγγραφο των στρατιωτικών αρχών της Τουρκίας, που εκδόθηκε 16 ημέρες μετά το γεγονός. Με το έγγραφο αυτό, απαγορεύεται στους στρατιωτικούς των τοπικών μονάδων να έρχονται σε επαφή με τους αντίστοιχους της ελληνικής πλευράς. Τα μεθοριακά συμβάντα πλέον αναλαμβάνει και τυπικά η στρατοχωροφυλακή, γεγονός που δείχνει την αλλαγή τακτικής με σκοπό να μην περνούν «στο ντούκου» ανάλογα περιστατικά, αλλά να αξιοποιούνται με άμεση παρέμβαση της κεντρικής εξουσίας.
Σενάρια ανταλλαγής
Δυστυχώς, η ελληνική κυβερνητική πλευρά επέδειξε από την πρώτη στιγμή ολιγωρία και αναποφασιστικότητα, στην καλύτερη περίπτωση, στην αντιμετώπιση του θέματος. Τις πρώτες ανακοινώσεις μέσω τις οποίας καθησύχαζε ότι πρόκειται για ζήτημα ρουτίνας και τη στάση αναμονής που επιλέχθηκε για μεγάλο διάστημα, ακολούθησαν κάποιες αντιδράσεις, για να φτάσουμε στις κατάπτυστες δηλώσεις του βουλευτή Κατσίκη περί ανταλλαγής των «δύο» με τους «οκτώ». Δηλώσεις που προκάλεσαν πανηγυρισμούς στον τουρκικό Τύπο, ενώ οδήγησαν και ξένες (γερμανικές και άλλες) εφημερίδες, να συντηρούν μέχρι τώρα το σενάριο της «ανταλλαγής».
Βέβαια, τα σενάρια αυτά είναι παντελώς αστήρικτα με βάση το δίκαιο και τη λογική. Και δεν θα τα συζητούσε κανείς σοβαρά, αν δεν υπήρχε το πολύ πρόσφατο παρελθόν που δεν περιλαμβάνει μόνο τις δηλώσεις που προαναφέρθηκαν, αλλά και ενέργειες όπως αυτή της υποβολής ένστασης των νομικών εκπροσώπων του ελληνικού κράτους εναντίον της απόφασης για χορήγηση ασύλου στους «οκτώ». Είναι αστήρικτα, γιατί ανταλλαγή ομήρων γίνεται μόνο στον πόλεμο, αλλά στην περίπτωσή μας, δεν πρόκειται καν για ανταλλαγή ομήρων. Δεν προτείνεται ανταλλαγή ανθρώπων που θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα με άλλους που θέλουν να γυρίσουν στην Τουρκία και αυτή η μικρή «λεπτομέρεια» δεν γίνεται να ξεχνιέται. Αυτό που ζητά το τουρκικό καθεστώς είναι να ανταλλαχθούν όμηροι με άτομα που δεν είναι όμηροι στην Ελλάδα αλλά ζητούν εδώ άσυλο. Πρόκειται για μια παράλογη απαίτηση που δεν θα έπρεπε καν να συζητά κανείς σοβαρά, πόσο μάλλον να βρίσκει υποστηρικτές μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Την ίδια στιγμή, ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Φώτης Κουβέλης δείχνει να έχει στο μυαλό του περισσότερο την κόντρα με τον «ανεπιθύμητο» προϊστάμενό του, επιδιδόμενος σε έναν κλεφτοπόλεμο δηλώσεων με εσωτερικούς αποδέκτες. Πρόσφατα μάλιστα δήλωσε ότι «οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης δεν είναι όμηροι» γιατί «η έννοια της ομηρείας είναι διαφορετική από την παρατεταμένη και αδικαιολόγητη κράτηση. Έχει άλλο περιεχόμενο και άλλες διαστάσεις»! Χαμένος στους νομικούς ορισμούς ο Φ. Κουβέλης και προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί από τον Π. Καμμένο που επανειλημμένως έχει χρησιμοποιήσει τον όρο, δείχνει να κλείνει τα μάτια μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώνεται.
Να γίνει θέμα του μαζικού κινήματος
Η συνεχιζόμενη κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, είναι δεδομένο ότι συγκινεί τον ελληνικό λαό στη μεγάλη πλειονότητά του. Οι περισσότεροι έχουν αγωνία για την εξέλιξη του θέματος. Οι «δύο» θα μπορούσαν άλλωστε να είναι παιδιά, αδέρφια ή φίλοι οποιουδήποτε.
Σε μέσα δικτύωσης, σε εκατοντάδες σχόλια κάτω από τις ειδήσεις που αφορούν στην κράτηση των δύο αξιωματικών, ακόμα και σε αθλητικές σελίδες όπου μπαίνουν πολλοί νεότεροι άνθρωποι, αλλά και στη ζωντανή επαφή με μεγαλύτερους, καθένας θα έχει διαβάσει ή ακούσει μια κουβέντα αγωνίας για τους «δύο». Ειδικά αυτές τις μέρες, τις οποίες οι περισσότεροι περνούν με τις οικογένειές τους, η συμπάθεια και η αλληλεγγύη γίνονται μεγαλύτερες.
Οι κινήσεις συμπαράστασης που έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα, έχουν προκύψει σχετικά αυθόρμητα. Εκτός από τα μηνύματα σε διάφορα μέσα, διοργανώθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση στην Ορεστιάδα με πρωτοβουλία αρκετών τοπικών φορέων (αθλητικών, πολιτιστικών συλλόγων, τοπικών κινήσεων κ.λπ.), ενώ πρόσφατα έγινε ακόμα μία στην Καστοριά. Αρκετή δημοσιότητα δόθηκε ακόμα, σε μια πρωτοβουλία των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ οι οποίοι αφιέρωσαν στον Δ. Κούκλατζη που είναι φίλος της ομάδας, την τελευταία νίκη τους, αλλά και μια φανέλα της ΑΕΚ με τις υπογραφές όλων τους.
Όμως, το θέμα της κράτησης των «δύο» δεν έχει τύχει της αντιμετώπισης που του ταιριάζει από τους φορείς του μαζικού κινήματος, έστω και όπως αυτό ορίζεται με «παραδοσιακούς» όρους. Σωματεία, σύλλογοι, πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες, δείχνουν μάλλον μια επιφυλακτικότητα για το θέμα, η οποία σε μεγάλο βαθμό εξηγείται με βάση τα γνωστά στερεότυπα της Αριστεράς.
Αν επρόκειτο για δυο άλλους πολίτες, δημοσιογράφους ή οποιονδήποτε άλλον, θα υπήρχε σίγουρα μεγαλύτερη δραστηριοποίηση για το ζήτημα, τώρα ίσως κάποιοι νομίζουν ότι δεν τους αφορά. Είναι όμως σημαντικότατο θέμα λαϊκής και εθνικής αξιοπρέπειας και καθένας που ενδιαφέρεται για τον τόπο, θα έπρεπε εύκολα να το αντιλαμβάνεται. Ας κάνει καθένας κάτι στον χώρο του. Ας ελπίσουμε να πολλαπλασιαστούν οι αντιδράσεις και να υπάρξουν πολύμορφες εκδηλώσεις συμπαράστασης.
Ο Γλέζος για τους «δύο»
Σε
μια δήλωση για την κράτηση των δύο στρατιωτικών, αλλά και το γενικότερο
περιβάλλον όπως διαμορφώνεται σήμερα, προχώρησε τις προηγούμενες μέρες ο
Μανώλης Γλέζος. Ο εμβληματικός αγωνιστής της Αντίστασης, κάνει λόγο για
ανάγκη ενότητας απέναντι στις δραματικές καταστάσεις που βιώνει η χώρα,
ενώ θεωρεί πως η Άγκυρα πρέπει να δώσει λόγο για τις παράνομες
πρακτικές της. Ολόκληρη η δήλωσή του, έχει ως εξής:Στις δραματικές καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται η Ελλάδα, απαιτείται ενότητα και μόνον απόψεων, από το σύνολο του πολιτικού κόσμου και των οργανώσεων του λαού.
Η αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας και το αγκάθι της ονομασίας με τα Σκόπια, δεν αντιμετωπίζονται με ρητορικές αλληλοκατηγορίες.
Ο διχασμός ωφελεί τον αντίπαλο. Δεν αποτελεί λύση. Διότι η διχαστική αντιπαράθεση οδηγεί και σε απαράδεκτες «λεκτικές» ανορθογραφίες. Όπως π.χ. για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς γράφεται κατά κόρον και ζητείται από την Τουρκία να μας πει: «Με ποια κατηγορία τους κρατάει». Αντί να αξιώνουμε από την Τουρκία να δώσει λόγο, με ποιο δικαίωμα παραβιάζει τους κανόνες σε ένα σύνηθες φαινόμενο σε όμορα κράτη.
Γι’ αυτό προτείνω διευρυμένη σύσκεψη, συνάθροιση, συνάντηση, σύναξη, όλου του πολιτικού κόσμου και θεσμικών εκπροσώπων του Λαού, όπου χωρίς καιροσκοπισμούς και προσπάθεια απόκτησης κομματικών ή άλλων ωφελημάτων, ενωμένο το Έθνος να ξεπεράσει την κρίση και να πετύχει εφαρμογή του δικαίου. Προστατεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, όπως και τα συμφέροντα της πατρίδας.
Ας μην ξεχνάμε: «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», όπως και της Αντιγόνης το αξίωμα: «Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν»
Πηγή: e-dromos.gr
Γιώργος Παπαϊωάννου: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου