Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς στη Συρία, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έγινε κάτι το ανήκουστο. Για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ (και οι κολαούζοι Αγγλογάλλοι), έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τους Ρώσους (φυσικά και τους Σύριους) ότι δεν θα κάνουν άλλες επιθέσεις. Ένας βομβαρδισμός ήταν μόνο, είπαν, και δεν θα επαναληφθεί. Τέρμα.
Διαβεβαιώσεις, στην ουσία απολογίες, δεν δίνουν οι νικητές αλλά οι ηττημένοι. Μετά από αυτό αποτελεί παραπλάνηση το να ασχολείται κανείς με το πόσες βόμβες έπεσαν, τι στόχους χτύπησαν, ή ποιος εμφανίζεται ως περιστερά στην Ουάσιγκτον. Η ουσία: Η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας ήρθε πιο κοντά, μετά την αδυναμία της Δύσης να επιβάλλει τη θέλησή της στη Ρωσία για το Συριακό. Το καθεστώς των δυο Μεγάλων Δυνάμεων, ο Πούτιν και ο Τραμπ κέρδισαν πόντους. Τα υπόλοιπα στο μέλλον.
Το αποφασιστικό και πρωτοφανές γεγονός είναι ότι, χωρίς κανείς να το συνειδητοποιήσει, ανατράπηκαν οι συσχετισμοί ισχύος μεταξύ της Ρωσίας και των Δυτικών «παρτενέρ», όπως εξακολουθεί ο Πούτιν να αποκαλεί τις δυτικές ισχυρές χώρες. Ανατράπηκαν σε όφελος της Ρωσίας. Κανείς δεν το επισημαίνει για ευνόητους λόγους. Η Δύση αποπνέει ακόμα τόση ισχύ ώστε μπορεί μια ήττα να θεωρηθεί σύμπτωση, κάτι το τυχαίο και περαστικό. Η Δύση παραμένει πολύ ισχυρή, ακόμα, ώστε να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να την περιγελάσει.
Η Ρωσία έως τώρα ήταν ισχυρή αλλά δεύτερης τάξης δύναμη. Το επιβεβαίωνε η ίδια με τη στάση της. Επί Πούτιν δεν ολοκληρώθηκε καμία νίκη σε καμία σύγκρουση. Ούτε στην Ουκρανία, για παράδειγμα, όπου απέφυγε να καταλάβει τη Μαριούπολη ενώ την είχε του χεριού του, ούτε στη Γεωργία παρότι είχε διαλύσει τον στρατό του Σακασβίλι, ανόητου, προκλητικού και απροκάλυπτα πράκτορα των αμερικανών. Οι Άγγλοι απευθύνονταν περιφρονητικά στη Ρωσία. Ο υποψήφιος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο δήλωσε, μόλις προχθές, στην επιτροπή της Γερουσίας που εξετάζει την υποψηφιότητά του: Η Ρωσία είναι ισχυρή αλλά δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, όπως η Αμερική.
Όλα αυτά άλλαξαν μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο. Οι Δυτικοί, μετά από προσβολές και ιταμή συμπεριφορά, ήρθαν σε παρασκηνιακή συμφωνία με τη Ρωσία να κάνουν μερικούς ανώδυνους βομβαρδισμούς για να περισώσουν το γόητρό τους, τουλάχιστον για όσους παρακολουθούν μόνο τα κατεστημένα και κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Πρώτον, οι βομβαρδισμοί αποκρούστηκαν από τα πεπαλαιωμένα οπλικά συστήματα της Συρίας, δεύτερον, κράτησαν μόλις μια ωρίτσα και τρίτον, δεν επηρέασαν στο παραμικρό τους συσχετισμούς επί του πεδίου.
Ο συμβιβασμός έγινε λίγο πριν το Σαββατοκύριακο, όταν ο Ρώσος εκπρόσωπος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απευθυνόμενος στην Αμερικανίδα ομόλογό του είπε: «Σας εκλιπαρώ, μην προχωρήσετε σε βομβαρδισμούς». Εκλιπαρεί κάποιος μόνο αν έχει ηττηθεί και ζητάει έλεος. Ο Ρώσος εκπρόσωπος εκλιπαρούσε να μην βομβαρδίσουν οι Αμερικάνοι επειδή ο Πούτιν θα απαντούσε με πυρηνικά, όπως το είχε δηλώσει. Οι Αμερικάνοι τον πίστεψαν. Και έκαναν πίσω.
Οι ΗΠΑ θα κάνουν ότι μπορούν για να συγκαλύψουν την ήττα, αλλά ξέρουν ότι κινδυνεύουν να εκτεθούν αν παρατραβήξουν το σκοινί. Το γνώρισμα μιας χώρας που θέλει να τη θεωρούν Μεγάλη Δύναμη δεν είναι τα όπλα που διαθέτει. Είναι ότι φίλοι και εχθροί ξέρουν πως όσα λέει τα εννοεί, έχει τα εργαλεία για να τα κάνει πράξη και είναι αποφασισμένη και μπορεί να τα εφαρμόσει. Το «εκλιπαρώ» του Ρώσου αξιωματούχου ήταν ταυτόχρονα παράκληση, απειλή και προειδοποίηση ότι ο Πούτιν είναι αποφασισμένος και θα προχωρήσει σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Επαναλήφθηκε, ας πούμε, η «κρίση της Κούβας» το 1961, όταν ο Χρουστσώφ υποχώρησε και διέταξε να γυρίσουν πίσω τα ρώσικα πλοία που πήγαιναν στην Κούβα του Κάστρο να εγκαταστήσουν πυραύλους. Αυτή τη φορά έκαναν πίσω οι Αμερικάνοι.
Η Δύση, μετά τους βομβαρδισμούς, επιχείρησε να εμφανίσει το στρατόπεδό της ενωμένο, αλλά η Γερμανία είχε ήδη χαλάσει την εικόνα. Διαφώνησε με τους βομβαρδισμούς και απείχε. Εμφανίστηκε όταν όλα είχαν τελειώσει για να δοθεί η ψευδαίσθηση της ενότητας και να αρπάξει ότι μπορεί από τα ηττημένα αφεντικά της, τις ΗΠΑ. Η Ιταλία έμεινε εκτός και πριν και μετά. Το Δυτικό στρατόπεδο σε κατάσταση διάλυσης.
Το πώς θα χειριστεί ο Πούτιν το νέο «στάτους» της χώρας του, θα το δούμε. Διαθέτει μια πρωτοφανή λαϊκή στήριξη, έχει βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν έχει «σπάσει αυγά» στους εσωτερικούς συσχετισμούς, ως τώρα. Υπάρχουν δυνάμεις στη Ρωσία που ίσως θεωρήσουν μοναδική την ευκαιρία να γίνει τώρα συμβιβασμός με τη Δύση, από θέση σχετικής ισχύος. Είναι η πιο αδύναμη εκδοχή των μελλοντικών εξελίξεων αλλά δεν αποκλείεται. Πάντως, η εποχή Πούτιν έφθασε σε μια κορύφωση. Ή θα προχωρήσει σε υψηλότερες κορυφές ή θα κατρακυλήσει. Αναμένονται διακυμάνσεις και ανακατατάξεις π.χ. στη θέση του πρωθυπουργού και όχι μόνο.
Οι αυτοκρατορίες φθείρονταν αργά και εκ των έσω έως τώρα. Αλλά η εποχή μας, κρύβει εκπλήξεις. Το πειραματόζωο Ομπάμα απέτυχε, αλλά η νίκη του Τραμπ άφησε άφωνους τους κάτοχους της παγκόσμιας εξουσίας. Κανείς από αυτούς δεν είχε καταλάβει ότι η φτωχή λευκή, μαύρη και ισπανόφωνη Αμερική, όλο το καζάνι, έβραζε. Η εκλογή του Τραμπ υποδηλώνει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ.
Κάτι πολύ προχωρημένα σάπιο που έχει αρχίσει να μυρίζει άσχημα.
Πηγή: e-dromos.gr
Απόστολος Αποστολόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη
Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς στη Συρία, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έγινε κάτι το ανήκουστο. Για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ (και οι κολαούζοι Αγγλογάλλοι), έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τους Ρώσους (φυσικά και τους Σύριους) ότι δεν θα κάνουν άλλες επιθέσεις. Ένας βομβαρδισμός ήταν μόνο, είπαν, και δεν θα επαναληφθεί. Τέρμα.
Διαβεβαιώσεις, στην ουσία απολογίες, δεν δίνουν οι νικητές αλλά οι ηττημένοι. Μετά από αυτό αποτελεί παραπλάνηση το να ασχολείται κανείς με το πόσες βόμβες έπεσαν, τι στόχους χτύπησαν, ή ποιος εμφανίζεται ως περιστερά στην Ουάσιγκτον. Η ουσία: Η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας ήρθε πιο κοντά, μετά την αδυναμία της Δύσης να επιβάλλει τη θέλησή της στη Ρωσία για το Συριακό. Το καθεστώς των δυο Μεγάλων Δυνάμεων, ο Πούτιν και ο Τραμπ κέρδισαν πόντους. Τα υπόλοιπα στο μέλλον.
***
Το αποφασιστικό και πρωτοφανές γεγονός είναι ότι, χωρίς κανείς να το συνειδητοποιήσει, ανατράπηκαν οι συσχετισμοί ισχύος μεταξύ της Ρωσίας και των Δυτικών «παρτενέρ», όπως εξακολουθεί ο Πούτιν να αποκαλεί τις δυτικές ισχυρές χώρες. Ανατράπηκαν σε όφελος της Ρωσίας. Κανείς δεν το επισημαίνει για ευνόητους λόγους. Η Δύση αποπνέει ακόμα τόση ισχύ ώστε μπορεί μια ήττα να θεωρηθεί σύμπτωση, κάτι το τυχαίο και περαστικό. Η Δύση παραμένει πολύ ισχυρή, ακόμα, ώστε να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να την περιγελάσει.
Η Ρωσία έως τώρα ήταν ισχυρή αλλά δεύτερης τάξης δύναμη. Το επιβεβαίωνε η ίδια με τη στάση της. Επί Πούτιν δεν ολοκληρώθηκε καμία νίκη σε καμία σύγκρουση. Ούτε στην Ουκρανία, για παράδειγμα, όπου απέφυγε να καταλάβει τη Μαριούπολη ενώ την είχε του χεριού του, ούτε στη Γεωργία παρότι είχε διαλύσει τον στρατό του Σακασβίλι, ανόητου, προκλητικού και απροκάλυπτα πράκτορα των αμερικανών. Οι Άγγλοι απευθύνονταν περιφρονητικά στη Ρωσία. Ο υποψήφιος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο δήλωσε, μόλις προχθές, στην επιτροπή της Γερουσίας που εξετάζει την υποψηφιότητά του: Η Ρωσία είναι ισχυρή αλλά δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, όπως η Αμερική.
Όλα αυτά άλλαξαν μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο. Οι Δυτικοί, μετά από προσβολές και ιταμή συμπεριφορά, ήρθαν σε παρασκηνιακή συμφωνία με τη Ρωσία να κάνουν μερικούς ανώδυνους βομβαρδισμούς για να περισώσουν το γόητρό τους, τουλάχιστον για όσους παρακολουθούν μόνο τα κατεστημένα και κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Πρώτον, οι βομβαρδισμοί αποκρούστηκαν από τα πεπαλαιωμένα οπλικά συστήματα της Συρίας, δεύτερον, κράτησαν μόλις μια ωρίτσα και τρίτον, δεν επηρέασαν στο παραμικρό τους συσχετισμούς επί του πεδίου.
Ο συμβιβασμός έγινε λίγο πριν το Σαββατοκύριακο, όταν ο Ρώσος εκπρόσωπος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απευθυνόμενος στην Αμερικανίδα ομόλογό του είπε: «Σας εκλιπαρώ, μην προχωρήσετε σε βομβαρδισμούς». Εκλιπαρεί κάποιος μόνο αν έχει ηττηθεί και ζητάει έλεος. Ο Ρώσος εκπρόσωπος εκλιπαρούσε να μην βομβαρδίσουν οι Αμερικάνοι επειδή ο Πούτιν θα απαντούσε με πυρηνικά, όπως το είχε δηλώσει. Οι Αμερικάνοι τον πίστεψαν. Και έκαναν πίσω.
Οι ΗΠΑ θα κάνουν ότι μπορούν για να συγκαλύψουν την ήττα, αλλά ξέρουν ότι κινδυνεύουν να εκτεθούν αν παρατραβήξουν το σκοινί. Το γνώρισμα μιας χώρας που θέλει να τη θεωρούν Μεγάλη Δύναμη δεν είναι τα όπλα που διαθέτει. Είναι ότι φίλοι και εχθροί ξέρουν πως όσα λέει τα εννοεί, έχει τα εργαλεία για να τα κάνει πράξη και είναι αποφασισμένη και μπορεί να τα εφαρμόσει. Το «εκλιπαρώ» του Ρώσου αξιωματούχου ήταν ταυτόχρονα παράκληση, απειλή και προειδοποίηση ότι ο Πούτιν είναι αποφασισμένος και θα προχωρήσει σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Επαναλήφθηκε, ας πούμε, η «κρίση της Κούβας» το 1961, όταν ο Χρουστσώφ υποχώρησε και διέταξε να γυρίσουν πίσω τα ρώσικα πλοία που πήγαιναν στην Κούβα του Κάστρο να εγκαταστήσουν πυραύλους. Αυτή τη φορά έκαναν πίσω οι Αμερικάνοι.
Η Δύση, μετά τους βομβαρδισμούς, επιχείρησε να εμφανίσει το στρατόπεδό της ενωμένο, αλλά η Γερμανία είχε ήδη χαλάσει την εικόνα. Διαφώνησε με τους βομβαρδισμούς και απείχε. Εμφανίστηκε όταν όλα είχαν τελειώσει για να δοθεί η ψευδαίσθηση της ενότητας και να αρπάξει ότι μπορεί από τα ηττημένα αφεντικά της, τις ΗΠΑ. Η Ιταλία έμεινε εκτός και πριν και μετά. Το Δυτικό στρατόπεδο σε κατάσταση διάλυσης.
Το πώς θα χειριστεί ο Πούτιν το νέο «στάτους» της χώρας του, θα το δούμε. Διαθέτει μια πρωτοφανή λαϊκή στήριξη, έχει βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν έχει «σπάσει αυγά» στους εσωτερικούς συσχετισμούς, ως τώρα. Υπάρχουν δυνάμεις στη Ρωσία που ίσως θεωρήσουν μοναδική την ευκαιρία να γίνει τώρα συμβιβασμός με τη Δύση, από θέση σχετικής ισχύος. Είναι η πιο αδύναμη εκδοχή των μελλοντικών εξελίξεων αλλά δεν αποκλείεται. Πάντως, η εποχή Πούτιν έφθασε σε μια κορύφωση. Ή θα προχωρήσει σε υψηλότερες κορυφές ή θα κατρακυλήσει. Αναμένονται διακυμάνσεις και ανακατατάξεις π.χ. στη θέση του πρωθυπουργού και όχι μόνο.
***
Οι αυτοκρατορίες φθείρονταν αργά και εκ των έσω έως τώρα. Αλλά η εποχή μας, κρύβει εκπλήξεις. Το πειραματόζωο Ομπάμα απέτυχε, αλλά η νίκη του Τραμπ άφησε άφωνους τους κάτοχους της παγκόσμιας εξουσίας. Κανείς από αυτούς δεν είχε καταλάβει ότι η φτωχή λευκή, μαύρη και ισπανόφωνη Αμερική, όλο το καζάνι, έβραζε. Η εκλογή του Τραμπ υποδηλώνει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ.
Κάτι πολύ προχωρημένα σάπιο που έχει αρχίσει να μυρίζει άσχημα.
Πηγή: e-dromos.gr
Απόστολος Αποστολόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου