Αρχοντία Κάτσουρα
Η λύση στο πρόβλημα είχε βρεθεί. Ενας ιός, ένα μικρόβιο και ένα μολυσμένο έντομο – μάλλον λίγα περισσότερα, όσα και οι στόχοι. Θα ήταν πραγματικά πολύ απλό: το έντομο φορέας του ιού –ιδανική επιλογή ένα τόσο δα κουνουπάκι– θα μετέδιδε με ένα τσίμπημα στους στόχους τον ιό, ο οποίος σε λίγες μόλις ώρες θα τους επιμόλυνε και στη συνέχεια όλα θα άλλαζαν.
Ποιοι είναι οι στόχοι, ποιος ο ιός και ποιο το επιθυμητό αποτέλεσμα; Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο: η ειρήνη. Είχαν κουραστεί να βλέπουν νεκρά παιδιά στα δελτία ειδήσεων, ανθρώπους να εκτοπίζονται και, αν και ικέτες, να αντιμετωπίζονται σαν πλάσματα κατώτερων θεών, σαν πρόβλημα. Επρεπε να βρουν έναν τρόπο να επιβάλουν την ειρήνη.
Στόχος τους, οι μεγάλοι και τρανοί ηγέτες, πλανητάρχες, περιφερειακοί ηγεμόνες και «σουλτάνοι» κάθε λογής, «πρόεδροι» με παρελθόν στις μυστικές υπηρεσίες, κληρονομικώ δικαιώματι πρόεδροι που δεν διστάζουν να δολοφονήσουν ακόμη και μέλη της οικογένειάς τους για να διατηρήσουν την εξουσία και λοιπές λαμπρές προσωπικότητες, που στο όνομα μιας ιδέας, ενός θεού ή μιας πατρίδας (αλλά που έχουν τα λεφτά τους ασφαλισμένα σε off-shore ή εχέμυθες τράπεζες) βάζουν να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ.
Ο ιός ήταν το πιο δύσκολο μέρος της επιχείρησης: έπρεπε να βρεθεί εκείνος ο επιστήμονας που με τους κατάλληλους συνδυασμούς χημικών, οργανικών και ανόργανων στοιχείων, θα παρήγε το βάλσαμο για τις πληγές των ανθρώπων – τον ιό της ενσυναίσθησης, της συναισθηματικής συμμετοχής, του ενδιαφέροντος για τον άνθρωπο, για τον «άλλο», τον όποιο άλλο.
Το κουνουπάκι θα έκανε απλώς τη δουλειά του: αναζητώντας τροφή στις τρυφερές, μαυρισμένες από σολάριουμ και καλοταϊσμένες σάρκες των ισχυρών, που ανησυχούν μόνο για τους νεκρούς που προκαλούν οι επιθέσεις των εχθρών τους, θα τους έκανε μια μικρή τομή. Ο ιός θα ήταν τόσο ισχυρός, τόσο ταχύς και τόσο αποτελεσματικός ώστε, παρ’ όλο που δεν θα είχαν νιώσει ούτε τον ελάχιστο πόνο, σε λίγα δευτερόλεπτα από τα μάτια τους θα έτρεχε ένα δάκρυ.
Υστερα θα χαμογελούσαν και θα αγκάλιαζαν τον διπλανό τους. Στη συνέχεια ο ιός θα σάρωνε τα πάντα και μέσω των νευρώνων τους θα έφτανε στον πυρήνα της ηθικής και των αρχών τους. Θα απέσυραν τους στρατούς τους από όπου τους είχαν στείλει, θα αύξαναν τα κονδύλια για την υγεία και την εκπαίδευση, θα έφτιαχναν φορολογικά συστήματα δίκαια και αναλογικά, και άλλα ωραία και δημοκρατικά και δίκαια, ακριβώς σαν αυτά που ονειρεύονται όλοι οι λαοί.
Οι λεπτομέρειες του σχεδίου, όπως η εύρεση πρόθυμων συνεργατών σε κάθε χώρα, τρόποι σύλληψης και επιμόλυνσης των κουνουπιών, αλλά και εισόδου τους στα μέγαρα των ηγετών, θα συζητιούνταν στην επόμενη συνάντηση, μία εβδομάδα μετά, σύμφωνα με το τακτικό σμίξιμό τους. Τώρα είχαν κουραστεί πολύ, είχαν σκεφτεί πολύ, είχαν γεννήσει μια μεγαλοφυή ιδέα για τη σωτηρία του κόσμου.
Σηκώθηκαν από το τραπέζι εργασίας τρεκλίζοντας από την κούραση, αλλά γεμάτοι ενθουσιασμό. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν, έσφιξαν συνωμοτικά τα χέρια και χώρισαν.
Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν πολύ ωραία. Σχεδόν ευτυχισμένοι. Το πρωί θα ήταν μια καινούργια ημέρα, η πρώτη ενός καλύτερου μέλλοντος για τον κόσμο, για τα παιδιά τους, για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Το πρωί ξύπνησαν με πονοκέφαλο. Σφυριά τούς χτυπούσαν το κεφάλι και τα ρούχα τους ανέδιδαν τα αρώματα του μοσχάτου που κατανάλωσαν αφειδώς το προηγούμενο βράδυ. Πραγματικά καλό κρασί, βαρελίσιο από τα πιο ονομαστά.
Μπήκαν στο μπάνιο, λούστηκαν, πλύθηκαν, ντύθηκαν, ήπιαν καφέ και μια ασπιρίνη, κι έφυγαν για τη δουλειά. Και βυθίστηκαν στην καθημερινή ρουτίνα – όχι σαν τους καλούς συνωμότες που ξέρουν να κρατούν τα προσχήματα, αλλά γιατί δεν γινόταν αλλιώς.
Στο επόμενο ραντεβού, αποφάσισαν να μην πιουν τόσο. Αυτό που θυμούνταν από την τελευταία βραδιά που συναντήθηκαν ήταν ο πονοκέφαλος και το δύσκολο ξύπνημα το επόμενο πρωί. Για τα λόγια του βαρελιού δεν είπαν κουβέντα.
Πηγή: efsyn.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Η λύση στο πρόβλημα είχε βρεθεί. Ενας ιός, ένα μικρόβιο και ένα μολυσμένο έντομο – μάλλον λίγα περισσότερα, όσα και οι στόχοι. Θα ήταν πραγματικά πολύ απλό: το έντομο φορέας του ιού –ιδανική επιλογή ένα τόσο δα κουνουπάκι– θα μετέδιδε με ένα τσίμπημα στους στόχους τον ιό, ο οποίος σε λίγες μόλις ώρες θα τους επιμόλυνε και στη συνέχεια όλα θα άλλαζαν.
Ποιοι είναι οι στόχοι, ποιος ο ιός και ποιο το επιθυμητό αποτέλεσμα; Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο: η ειρήνη. Είχαν κουραστεί να βλέπουν νεκρά παιδιά στα δελτία ειδήσεων, ανθρώπους να εκτοπίζονται και, αν και ικέτες, να αντιμετωπίζονται σαν πλάσματα κατώτερων θεών, σαν πρόβλημα. Επρεπε να βρουν έναν τρόπο να επιβάλουν την ειρήνη.
Στόχος τους, οι μεγάλοι και τρανοί ηγέτες, πλανητάρχες, περιφερειακοί ηγεμόνες και «σουλτάνοι» κάθε λογής, «πρόεδροι» με παρελθόν στις μυστικές υπηρεσίες, κληρονομικώ δικαιώματι πρόεδροι που δεν διστάζουν να δολοφονήσουν ακόμη και μέλη της οικογένειάς τους για να διατηρήσουν την εξουσία και λοιπές λαμπρές προσωπικότητες, που στο όνομα μιας ιδέας, ενός θεού ή μιας πατρίδας (αλλά που έχουν τα λεφτά τους ασφαλισμένα σε off-shore ή εχέμυθες τράπεζες) βάζουν να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ.
Ο ιός ήταν το πιο δύσκολο μέρος της επιχείρησης: έπρεπε να βρεθεί εκείνος ο επιστήμονας που με τους κατάλληλους συνδυασμούς χημικών, οργανικών και ανόργανων στοιχείων, θα παρήγε το βάλσαμο για τις πληγές των ανθρώπων – τον ιό της ενσυναίσθησης, της συναισθηματικής συμμετοχής, του ενδιαφέροντος για τον άνθρωπο, για τον «άλλο», τον όποιο άλλο.
Το κουνουπάκι θα έκανε απλώς τη δουλειά του: αναζητώντας τροφή στις τρυφερές, μαυρισμένες από σολάριουμ και καλοταϊσμένες σάρκες των ισχυρών, που ανησυχούν μόνο για τους νεκρούς που προκαλούν οι επιθέσεις των εχθρών τους, θα τους έκανε μια μικρή τομή. Ο ιός θα ήταν τόσο ισχυρός, τόσο ταχύς και τόσο αποτελεσματικός ώστε, παρ’ όλο που δεν θα είχαν νιώσει ούτε τον ελάχιστο πόνο, σε λίγα δευτερόλεπτα από τα μάτια τους θα έτρεχε ένα δάκρυ.
Υστερα θα χαμογελούσαν και θα αγκάλιαζαν τον διπλανό τους. Στη συνέχεια ο ιός θα σάρωνε τα πάντα και μέσω των νευρώνων τους θα έφτανε στον πυρήνα της ηθικής και των αρχών τους. Θα απέσυραν τους στρατούς τους από όπου τους είχαν στείλει, θα αύξαναν τα κονδύλια για την υγεία και την εκπαίδευση, θα έφτιαχναν φορολογικά συστήματα δίκαια και αναλογικά, και άλλα ωραία και δημοκρατικά και δίκαια, ακριβώς σαν αυτά που ονειρεύονται όλοι οι λαοί.
Οι λεπτομέρειες του σχεδίου, όπως η εύρεση πρόθυμων συνεργατών σε κάθε χώρα, τρόποι σύλληψης και επιμόλυνσης των κουνουπιών, αλλά και εισόδου τους στα μέγαρα των ηγετών, θα συζητιούνταν στην επόμενη συνάντηση, μία εβδομάδα μετά, σύμφωνα με το τακτικό σμίξιμό τους. Τώρα είχαν κουραστεί πολύ, είχαν σκεφτεί πολύ, είχαν γεννήσει μια μεγαλοφυή ιδέα για τη σωτηρία του κόσμου.
Σηκώθηκαν από το τραπέζι εργασίας τρεκλίζοντας από την κούραση, αλλά γεμάτοι ενθουσιασμό. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν, έσφιξαν συνωμοτικά τα χέρια και χώρισαν.
Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν πολύ ωραία. Σχεδόν ευτυχισμένοι. Το πρωί θα ήταν μια καινούργια ημέρα, η πρώτη ενός καλύτερου μέλλοντος για τον κόσμο, για τα παιδιά τους, για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Το πρωί ξύπνησαν με πονοκέφαλο. Σφυριά τούς χτυπούσαν το κεφάλι και τα ρούχα τους ανέδιδαν τα αρώματα του μοσχάτου που κατανάλωσαν αφειδώς το προηγούμενο βράδυ. Πραγματικά καλό κρασί, βαρελίσιο από τα πιο ονομαστά.
Μπήκαν στο μπάνιο, λούστηκαν, πλύθηκαν, ντύθηκαν, ήπιαν καφέ και μια ασπιρίνη, κι έφυγαν για τη δουλειά. Και βυθίστηκαν στην καθημερινή ρουτίνα – όχι σαν τους καλούς συνωμότες που ξέρουν να κρατούν τα προσχήματα, αλλά γιατί δεν γινόταν αλλιώς.
Στο επόμενο ραντεβού, αποφάσισαν να μην πιουν τόσο. Αυτό που θυμούνταν από την τελευταία βραδιά που συναντήθηκαν ήταν ο πονοκέφαλος και το δύσκολο ξύπνημα το επόμενο πρωί. Για τα λόγια του βαρελιού δεν είπαν κουβέντα.
Πηγή: efsyn.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου