Στέφανος Μαντζαρίδης
Δολοφόνησε και έθαψε την 28χρονη κόρη του γιατί δεν άντεχε να τη βλέπει ερωτευμένη με Αφγανό... Δολοφονήθηκε μετά από άγριο βιασμό από δυο νεαρούς απλά και μόνο γιατί την θεωρούσαν εύκολη... Νεκρός μετά το λιντσάρισμα του από τον ιδιοκτήτη καταστήματος προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού... Κέρκυρα, Ρόδος, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, μια χώρα ολόκληρη που η σαπίλα της αποπνέει μπόχα και δυσωδία αφόρητη...
Μια κοινωνία σάπια, μια κοινωνία που λόγοι ''τιμής'' οδηγούν σε φριχτά εγκλήματα την ώρα που το περιβάλλον γυρίζει τα μάτια του αλλού. Μια κοινωνία που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει άλλοθι σε βιαστές την ώρα που παρακολουθεί αμέτοχη και ατάραχη ομοφυλόφιλους να δολοφονούνται στο κέντρο της πόλης. Μια κοινωνία χτισμένη και δομημένη πάνω στη διάκριση των φύλων, στην κατάταξη των ανθρώπων σε κατηγορίες στηριγμένες σε σαθρές παραδόσεις και βιολογικά κριτήρια...
Μη μιλάς, είσαι γυναίκα... Κάνε τα στραβά μάτια, ο άντρας σου ξέρει το καλό σου... Μη ντύνεσαι προκλητικά, δεν θα φταίει μετά ο βιαστής αν σε στριμώξει σε καμιά γωνιά... Τα ήθελε ο κώλος σου, τι δουλειά είχες να βγεις μόνη σου το βράδυ; Τι σημασία έχει αν κουράζεσαι στη δουλειά σου, στο σπίτι σου ο άντρας σου πρέπει να σε βρίσκει πάντοτε άψογη... Ε, άντρας είναι, έχει τις ανάγκες του. Ας μην τον ανάγκαζες να ξενοκοιτάξει...
Για αιώνες τώρα ο πατέρας-αφέντης είναι ο κυρίαρχος πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το σαθρό, κακοφορμισμένο οικοδόμημα της ελληνικής κοινωνίας. Γενιές και γενιές γυναικών μεγάλωσαν με το φόβο σύντροφο τους σε κάθε τους βήμα, νύχτα και μέρα, την ώρα που στις πλάτες των αγοριών φορτωνόταν το ασήκωτο φορτίο της επιβολής πάνω στα αδύναμα θηλυκά και του αντρισμού.
Δολοφόνησε και έθαψε την 28χρονη κόρη του γιατί δεν άντεχε να τη βλέπει ερωτευμένη με Αφγανό... Δολοφονήθηκε μετά από άγριο βιασμό από δυο νεαρούς απλά και μόνο γιατί την θεωρούσαν εύκολη... Νεκρός μετά το λιντσάρισμα του από τον ιδιοκτήτη καταστήματος προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού... Κέρκυρα, Ρόδος, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, μια χώρα ολόκληρη που η σαπίλα της αποπνέει μπόχα και δυσωδία αφόρητη...
Μια κοινωνία σάπια, μια κοινωνία που λόγοι ''τιμής'' οδηγούν σε φριχτά εγκλήματα την ώρα που το περιβάλλον γυρίζει τα μάτια του αλλού. Μια κοινωνία που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει άλλοθι σε βιαστές την ώρα που παρακολουθεί αμέτοχη και ατάραχη ομοφυλόφιλους να δολοφονούνται στο κέντρο της πόλης. Μια κοινωνία χτισμένη και δομημένη πάνω στη διάκριση των φύλων, στην κατάταξη των ανθρώπων σε κατηγορίες στηριγμένες σε σαθρές παραδόσεις και βιολογικά κριτήρια...
Μη μιλάς, είσαι γυναίκα... Κάνε τα στραβά μάτια, ο άντρας σου ξέρει το καλό σου... Μη ντύνεσαι προκλητικά, δεν θα φταίει μετά ο βιαστής αν σε στριμώξει σε καμιά γωνιά... Τα ήθελε ο κώλος σου, τι δουλειά είχες να βγεις μόνη σου το βράδυ; Τι σημασία έχει αν κουράζεσαι στη δουλειά σου, στο σπίτι σου ο άντρας σου πρέπει να σε βρίσκει πάντοτε άψογη... Ε, άντρας είναι, έχει τις ανάγκες του. Ας μην τον ανάγκαζες να ξενοκοιτάξει...
Για αιώνες τώρα ο πατέρας-αφέντης είναι ο κυρίαρχος πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το σαθρό, κακοφορμισμένο οικοδόμημα της ελληνικής κοινωνίας. Γενιές και γενιές γυναικών μεγάλωσαν με το φόβο σύντροφο τους σε κάθε τους βήμα, νύχτα και μέρα, την ώρα που στις πλάτες των αγοριών φορτωνόταν το ασήκωτο φορτίο της επιβολής πάνω στα αδύναμα θηλυκά και του αντρισμού.
Διακρίσεις στον εργασιακό χώρο, αμοιβές διαφορετικές για παρόμοια προσφορά εργασίας, συντριπτική υπεροχή στην ποσόστωση συμμετοχής του ανδρικού φύλου στις ανώτερες θέσεις και στην πολιτική. Μη τυχόν και κάποια είναι νέα, όμορφη και καταφέρει να ανέλθει στα σκαλιά της κοινωνικής καταξίωσης, η ταμπέλα και τα κακόβουλα σχόλια είναι στην ημερήσια διάταξη. Ποιος ξέρει σε πόσους έκατσε για να πάρει τη θέση; Πουτάνα την ανεβάζουν, εύκολη την κατεβάζουν...
Σιχάθηκα να αποτελώ μέλος μιας τέτοιας κοινωνίας, αηδίασα να αναπνέω τον ίδιο αέρα με όλους εκείνους που με προθυμία ρίχνουν άφθονο νερό στο μύλο του σεξισμού και της πατριαρχίας. Θέλω να ξεράσω κάθε φορά που ακούω για μια κοπέλα που βιάστηκε, θέλω να πεθάνω κάθε φορά που ο δρόμος μου διασταυρώνεται με κάποια κοπέλα που την οδήγησαν στο πεζοδρόμιο και την πορνεία. Αναγουλιάζω κάθε φορά που ακούω για τιμή και παραδόσεις, για νόρμες και έθιμα που μοναδικό τους σκοπό έχουν να υποδουλώνουν ανθρώπινες ψυχές που απλά γεννήθηκαν είτε γυναίκες είτε ομοφυλόφιλοι είτε το χρώμα ή η θρησκεία τους διαφέρει από τα επικρατούντα...
Αρνούμαι να παίξω τον ρόλο του πατέρα-αφέντη, του κυνηγού, του μάγκα, του άντρα του πολλά βαρύ! Φτύνω κατάμουτρα την σαπίλα που αποπνέουν οι παραδόσεις και οι ιδέες σας!
Και φωνάζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, φτάνει! Ως εδώ! Αρκετά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου