Σωτήρης Βλάχος
Η εισβολή στη Συρία αποτελεί έγκλημα ενάντια στον Κουρδικό λαό. Εκατοντάδες νεκροί και πέραν των εκατόν χιλιάδων εκτοπισμένων από τις πρώτες κιόλας μέρες.
Αποτελεί ταυτόχρονα και μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη και για τον τουρκικό λαό, που χρεώνεται να ζήσει σε μια περιοχή που αποσταθεροποιείται ολοένα και περισσότερο.
Σε αυτή τη νέα εξέλιξη που είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ποιοι θα έχουν κέρδη, εκτός από τις πολεμικές βιομηχανίες, αυτό που είναι εντελώς σίγουρο είναι ότι όλοι οι λαοί, Σύριοι, Κούρδοι, Τούρκοι, θα χάσουν. Με τους Κούρδους ή μέρος αυτών που εναπόθεσε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο μέλλον στη διακυβέρνηση Τράμπ, να παίρνει επιπλέον ένα τραγικά σκληρό μάθημα. Μέσα από την απότομη εγκατάλειψή τους, θα διαπιστώσουν, για ακόμα μια φορά, τον απέραντο κυνισμό των κυβερνήσεων ανά τον κόσμο, οι οποίες υπάρχουν μόνο για να διαχειρίζονται τις εσωτερικές και διεθνείς υποθέσεις προς όφελος του τραπεζικού και γενικά του μεγάλου κεφαλαίου. Που δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι θορυβήθηκε από την περίπτωση της Ροζάβα, παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών.
Αυτή ο πρωτοβουλία των Κούρδων αποτελεί εναλλακτική διέξοδο ρήξης με τον καπιταλισμό, την κρίση και τους πολέμους του. «Γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί μια κοινότητα κινούμενη σε εναλλακτική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση…». Με τα πετρέλαια και τη γενική παραγωγή κάτω από κοινοτική ιδιοκτησία.
Την απέραντη υποκρισία και κυνισμό πίσω από το σκηνικό των παγκόσμιων πολιτικών σχεδιασμών, φανερώνει και η στάση των πέντε Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανόμενης και των Γαλλίας και Βρετανίας που χωρίς έλεος βομβάρδισαν τη Συρία και που τώρα καταδικάζουν την Τουρκία που κάνει το ίδιο.
Εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη αποτελεί και το γεγονός ότι η εισβολή του Τουρκικού στρατού στη Συρία αποτελεί ήδη βάθρο για να ξεσαλώσουν οι κάθε λογής εθνικιστές και φανατικοί θρησκόληπτοι ενάντια στους «βάρβαρους» Τούρκους και μουσουλμάνους. Έχουν γεμίσει ήδη τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης με τέτοιες αναρτήσεις όπως και τα ΜΜΕ με ανάλογη αρθρογραφία.
Όλο το περασμένο διάστημα κατηγορούσαν τον Ερντογάν ως δικτάτορα, που αφαιρεί όλο και περισσότερα δημοκρατικά δικαιώματα, ότι διώκει όσους από τον ίδιο του τον λαό τον κατακρίνουν. Τώρα βάζουν στο ίδιο καζάνι μαζί του όλους, ακόμα και αυτούς των οποίων αφαιρεί τα δικαιώματά, όσους διώκει.
Επανειλημμένα τονίσαμε ότι είτε η παγκόσμια οικονομική κρίση θα αντιμετωπιστεί με ταξικό τρόπο που θα δώσει διέξοδο, είτε τη «διέξοδο» θα δώσει ο φασισμός και ο πόλεμος. Όσο καθυστερεί η ταξική διέξοδος, τόσο ο εθνικισμός και οι άναρθρες κραυγές του φασισμού θα στοιχειώνουν τις κοινωνίες, με όσα αυτό θα σημαίνει για τη μοίρα των λαών.
Η εισβολή στη Συρία πρέπει να καταδικαστεί από το κίνημα και την αριστερά με τον πιο έντονο τρόπο. Το ζήτημα είναι σε ποιόν θα απευθύνεται αυτή η καταδίκη και από ποιον θα ζητά να σταματήσει τον Ερντογάν. Η πιθανότητα διεθνείς συμμαχίες να προσπαθήσουν κάτι τέτοιο, ακόμα και αν δεν σταθεροποιούσε τον Ερντογάν συσπειρώνοντας τον λαό γύρω του, θα ήταν ότι χειρότερο για τους λαούς, την ειρήνη αλλά και την κατάληξη σε μόνιμη και σταθερή λύση.
Ο παραλήπτης του μηνύματος του κινήματος και της αριστεράς δεν μπορεί να είναι άλλος από το τούρκικο κίνημα που έχει ήδη δείξει την αποφασιστικότητά του να αναμετρηθεί με τον Ερντογάν. Η αρπαγή της Κων/πολης από τα χέρια του στις πρόσφατες διπλές δημαρχιακές εκλογές, είναι μια μόνο μικρή ένδειξη αυτού που μπορεί να κάνει ο Τούρκικος λαός. Ειδικά αν το Ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα δεν δώσει σωσίβιο στον Ερντογάν, συγκαταλέγοντας τον τούρκικο μέσα στους «βάρβαρους» λαούς και τους μουσουλμάνους μέσα στους αντίχριστους από τους οποίους ο ευρωπαϊκός πολιτισμός κινδυνεύει.
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Η εισβολή στη Συρία αποτελεί έγκλημα ενάντια στον Κουρδικό λαό. Εκατοντάδες νεκροί και πέραν των εκατόν χιλιάδων εκτοπισμένων από τις πρώτες κιόλας μέρες.
Αποτελεί ταυτόχρονα και μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη και για τον τουρκικό λαό, που χρεώνεται να ζήσει σε μια περιοχή που αποσταθεροποιείται ολοένα και περισσότερο.
Σε αυτή τη νέα εξέλιξη που είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ποιοι θα έχουν κέρδη, εκτός από τις πολεμικές βιομηχανίες, αυτό που είναι εντελώς σίγουρο είναι ότι όλοι οι λαοί, Σύριοι, Κούρδοι, Τούρκοι, θα χάσουν. Με τους Κούρδους ή μέρος αυτών που εναπόθεσε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο μέλλον στη διακυβέρνηση Τράμπ, να παίρνει επιπλέον ένα τραγικά σκληρό μάθημα. Μέσα από την απότομη εγκατάλειψή τους, θα διαπιστώσουν, για ακόμα μια φορά, τον απέραντο κυνισμό των κυβερνήσεων ανά τον κόσμο, οι οποίες υπάρχουν μόνο για να διαχειρίζονται τις εσωτερικές και διεθνείς υποθέσεις προς όφελος του τραπεζικού και γενικά του μεγάλου κεφαλαίου. Που δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι θορυβήθηκε από την περίπτωση της Ροζάβα, παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών.
Αυτή ο πρωτοβουλία των Κούρδων αποτελεί εναλλακτική διέξοδο ρήξης με τον καπιταλισμό, την κρίση και τους πολέμους του. «Γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί μια κοινότητα κινούμενη σε εναλλακτική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση…». Με τα πετρέλαια και τη γενική παραγωγή κάτω από κοινοτική ιδιοκτησία.
Την απέραντη υποκρισία και κυνισμό πίσω από το σκηνικό των παγκόσμιων πολιτικών σχεδιασμών, φανερώνει και η στάση των πέντε Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανόμενης και των Γαλλίας και Βρετανίας που χωρίς έλεος βομβάρδισαν τη Συρία και που τώρα καταδικάζουν την Τουρκία που κάνει το ίδιο.
Εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη αποτελεί και το γεγονός ότι η εισβολή του Τουρκικού στρατού στη Συρία αποτελεί ήδη βάθρο για να ξεσαλώσουν οι κάθε λογής εθνικιστές και φανατικοί θρησκόληπτοι ενάντια στους «βάρβαρους» Τούρκους και μουσουλμάνους. Έχουν γεμίσει ήδη τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης με τέτοιες αναρτήσεις όπως και τα ΜΜΕ με ανάλογη αρθρογραφία.
Όλο το περασμένο διάστημα κατηγορούσαν τον Ερντογάν ως δικτάτορα, που αφαιρεί όλο και περισσότερα δημοκρατικά δικαιώματα, ότι διώκει όσους από τον ίδιο του τον λαό τον κατακρίνουν. Τώρα βάζουν στο ίδιο καζάνι μαζί του όλους, ακόμα και αυτούς των οποίων αφαιρεί τα δικαιώματά, όσους διώκει.
Επανειλημμένα τονίσαμε ότι είτε η παγκόσμια οικονομική κρίση θα αντιμετωπιστεί με ταξικό τρόπο που θα δώσει διέξοδο, είτε τη «διέξοδο» θα δώσει ο φασισμός και ο πόλεμος. Όσο καθυστερεί η ταξική διέξοδος, τόσο ο εθνικισμός και οι άναρθρες κραυγές του φασισμού θα στοιχειώνουν τις κοινωνίες, με όσα αυτό θα σημαίνει για τη μοίρα των λαών.
Η εισβολή στη Συρία πρέπει να καταδικαστεί από το κίνημα και την αριστερά με τον πιο έντονο τρόπο. Το ζήτημα είναι σε ποιόν θα απευθύνεται αυτή η καταδίκη και από ποιον θα ζητά να σταματήσει τον Ερντογάν. Η πιθανότητα διεθνείς συμμαχίες να προσπαθήσουν κάτι τέτοιο, ακόμα και αν δεν σταθεροποιούσε τον Ερντογάν συσπειρώνοντας τον λαό γύρω του, θα ήταν ότι χειρότερο για τους λαούς, την ειρήνη αλλά και την κατάληξη σε μόνιμη και σταθερή λύση.
Ο παραλήπτης του μηνύματος του κινήματος και της αριστεράς δεν μπορεί να είναι άλλος από το τούρκικο κίνημα που έχει ήδη δείξει την αποφασιστικότητά του να αναμετρηθεί με τον Ερντογάν. Η αρπαγή της Κων/πολης από τα χέρια του στις πρόσφατες διπλές δημαρχιακές εκλογές, είναι μια μόνο μικρή ένδειξη αυτού που μπορεί να κάνει ο Τούρκικος λαός. Ειδικά αν το Ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα δεν δώσει σωσίβιο στον Ερντογάν, συγκαταλέγοντας τον τούρκικο μέσα στους «βάρβαρους» λαούς και τους μουσουλμάνους μέσα στους αντίχριστους από τους οποίους ο ευρωπαϊκός πολιτισμός κινδυνεύει.
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου